Τα αφήνω όλα στην άκρη και απλά αναρωτιέμαι. Πόσο δύσκολο είναι να κάνει ένας παίκτης του Ολυμπιακού φάουλ στον Εμμανουλίδη από τη στιγμή που πήρε τη μπάλα στα πόδια του μέχρι να σκοράρει στο κέντρο (!) της εστίας του Σα; Το μόνο εύκολο! Κι έναν οπαδό από την εξέδρα να φωνάξεις και να του πεις “μπες και κάνε ένα φάουλ”, θα το κάνει βρε αδερφέ.

Σου στραβώνει το παιχνίδι. Έχεις 23 τελικές, τις 13 στο πρώτο ημίχρονο, τις 11 στο στόχο. Η μπάλα δεν μπαίνει μέσα παρά μόνο από την άσπρη βούλα. Φτάνει το ματς στο 88ο και επιτρέπεις στον αντίπαλο να απειλήσει; Τέσσερις διεθνείς παίκτες στην πορεία του νεαρού σκόρερ και δεν βρέθηκε ένας να κάνει το αυτονόητο. Ο Τσιμίκας προσπαθεί να πάρει τη μπάλα με το σώμα, ο Μεριά έκανε λάθος κίνηση, ο Σεμέδο δεν μπήκε καν στη φάση και ο Σα είχε πιάσει τη δεξιά γωνία αφήνοντας αφύλακτα τα 2/3 του τέρματος. Αυτό δεν είναι γκολ, είναι ποδοσφαιρικό ανέκδοτο. Σε μια τέτοια φάση πήρε δεύτερη κίτρινη στον αγώνα με τον Ατρόμητο ο Αβραάμ, αλλά ο αντίπαλος δεν πέρασε. Του δάγκωσε το λαρύγγι. Να τα λέμε κι αυτά...

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

Ασφαλώς και δεν φταίνε μόνο οι τέσσερις συγκεκριμένοι για τη νέα γκέλα, την τρίτη εκτός έδρας (σε ΟΑΚΑ και Πηγάδια) και τη δεύτερη στα χασομέρια που πιθανότατα θα επηρεάσει και την μοναξιά στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Όταν, όμως, φτάνεις εκεί, για να σακουλιάσεις το τρίποντο δεν χρειάζονται πόδια, αλλά μυαλό. Διαχείριση! Καλά το είπε ο Μαρτίνς ότι η ομάδα του έδειξε ανευθυνότητα. Σε όλους τους τομείς. Κακή νοοτροπία από το πρώτο λεπτό έως το τελευταίο.

Κι ας έγιναν αλλαγές. Κι ας έλειπαν κομβικοί παίκτες όπως ο Γκιλιέρμε και ο Ομάρ. Είμαι σίγουρος ότι πρώτοι απ’ όλους οι ίδιοι οι παίκτες του Ολυμπιακού θα τραβήξουν τα μαλλιά τους αν διαβάσουν ξανά την ενδεκάδα του Πανιωνίου. Αυτούς έχει ο Νίκι Παπαβασιλείου, αυτοί έπαιξαν, αλλά έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν. Θα μπορούσαν να έχουν χάσει και με μεγάλο σκορ. Ο Ολυμπιακός, όμως, για μία ακόμη φορά ήταν φλύαρος, μπλοκαρισμένος στην τελική πάσα, χωρίς έμπνευση, χωρίς φαντασία. Λίγες “καθαρές” ευκαιρίες, πολλά επιπόλαια και άστοχα σουτ.

Φάσεις έκανε και πολλές, πως να μην κάνει; Στο 74% έφτασε η κατοχή μπάλας, αλλά τι μ’ αυτό; Και με τη Λαμία πέρυσι στο Κύπελλο έκανε ακόμη περισσότερες, έχασε και πέναλτι, για να έρθει οδυνηρός αποκλεισμός. Στη μία αντεπίθεση του αντιπάλου. Μία έκανε και χθες και… τόμπολα. Άλλα δύο σουτ έκανε σε όλο το ματς ο Πανιώνιος στην εστία του Σα και τα δύο από δανεικούς του Ολυμπιακού. Τον Ευαγγέλου και τον Γιάννη Μασούρα που ήταν και από τους πιο δραστήριους. Σε ματς άλλων ομάδων βέβαια, οι δανεικοί δεν εμφανίζονται ούτε καν στο γήπεδο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία…

ΖΟΡΙΖΕΤΑΙ ΚΙ Ο ΜΑΡΤΙΝΣ

Αίσθησή μου είναι ότι ο Πέδρο Μαρτίνς για τον οποίο ότι έχω γράψει δεν ξεγράφει, ζορίζεται με τη διαχείριση πριν ή μετά από ευρωπαϊκά ματς. Με λάθη η προσέγγιση στο Βελιγράδι, άσχετα αν εδώ έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ανατροπή η -άδικη για μένα- αποβολή του Μπενζιά (σ.σ. έμεινε εκτός χθες λόγω ίωσης). Γκέλα μετά το 2-2 με την Τότεναμ στο ΟΑΚΑ, όταν οι μηχανές έσβησαν από το 60’ και “φιλί ζωής” στον Παναθηναϊκό. Γκέλα πριν από το ματς με τη Μπάγερν στο Μόναχο (0-0 με την Ξάνθη και πολύ μέτρια εικόνα). Γκέλα πριν από το ματς στο Λονδίνο... Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη...

Θα μου επιτρέψετε να μη συμφωνήσω με όσους θεωρούν ότι καλώς βρήκε θέση στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού ο Λοβέρα στο χθεσινό ματς. Ταλαντούχος ο νεαρός Αργεντίνος, με διάθεση και μέλλον, αλλά άγουρος ακόμη για να καθορίζει τέτοια παιχνίδια. Η λογική λέει ότι έπρεπε να ξεκινήσει ο Μασούρας σε ένα γήπεδο κι απέναντι σε έναν αντίπαλο που γνωρίζει πολύ καλά και να βγει μόλις “καθαριστεί” το ματς. Σε τελική ανάλυση ας μην έπαιζε από την αρχή στο Λονδίνο...

Όταν υπάρχουν σημαντικές απουσίες κομβικών παικτών όπως αυτοί που προανέφερα και με τον μαέστρο Βαλμπουενά ικανό να παίξει το πολύ ένα ημίχρονο όπως κι έγινε, δεν υπάρχει χώρος για άλλα πειράματα. Στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον. Ο Γάλλος ότι ήταν να κάνει το έκανε και συνέχισε την παράδοση που τον θέλει ή να φτιάχνει ή να βάζει γκολ, έστω και από τα 11 βήματα. Οι άλλοι που ήταν;

Ο Γκερέρο ακούμπησε σε όλο το παιχνίδι τη μπάλα το πολύ δέκα φορές. Ήταν εκτός κλίματος αγώνα. Απείλησε μόνο σε μία στιγμή με μία κεφαλιά στο πρώτο ημίχρονο. Γιατί να μείνει μέσα μέχρι το 90’; Τα ίδια πάνω - κάτω και ο Σουντανί. Δεν είμαι προπονητής, σέβομαι τον κάθε κόουτς ακόμη και στο τοπικό, αλλά καταγράφω -δικαιολογημένες θεωρώ- απορίες. Ο Ποντένσε ήταν ασταμάτητος κυρίως μετά το 30’ όταν πήγε αριστερά, αλλά δεν τον ήθελε και η μπάλα...

ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΦΟΥΝΤΩΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΗΚΑΝ

Και κάτι ακόμη. Οι “ερυθρόλευκοι” για μία ακόμη φορά δεν μπήκαν με συγκέντρωση στο γήπεδο και διάθεση να φάνε το χορτάρι. Έπαιξαν τόσο – όσο να πάρουν το ματς έστω και με μισό γκολ. Αυτό τελικά πλήρωσαν. Δεν έσβησαν το παιχνίδι, το άφησαν να φουντώσει και τελικά κάηκαν. Ο Παπαβασιλείου, πάντως, το περίμενε ότι η ομάδα του θα βρει έστω μία αντεπίθεση στον κενό χώρο και δεν είναι τυχαίο ότι με το ματς στο 0-0 (!) γύρισε το σύστημα σε 4-4-2 (με την είσοδο του Καμαρά) για να δικαιωθεί πανηγυρικά προς το φινάλε, έστω και με δόση τύχης. Έτσι, όμως, είναι η μπάλα. Τιμωρεί όποιον δεν την σέβεται… Ήταν τέτοια η έλλειψη καθαρού μυαλού από ένα σημείο και μετά που ο -από τους πιο αξιόπιστους και χθες- Μπουχαλάκης έκανε σπριντ στο 85' για να μπει στην αντίπαλη περιοχή...

ΑΛΛΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΟΚ

Όσο ισχυρό κι αν είναι αυτό το σοκ, όσο μεγάλη κι αν είναι η πίκρα για μια τόσο σοβαρή γκέλα, θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός θα κάνει ό,τι πρέπει να κάνει την ερχόμενη Κυριακή για να νικήσει τον ΠΑΟΚ με τον κόσμο στο πλευρό του. Όταν, όμως, πετάς δικούς σου βαθμούς δεξιά κι αριστερά, με την έννοια ότι δεν στους πήρε κάποιος ανώτερος αντίπαλος, απλά βάζεις τα χέρια σου και βγάζεις τα μάτια σου. Κάπου εδώ πρέπει να μπει ένα τέλος στις τάσεις αυτοκτονίας μιας ομάδας που αν σοβαρευτεί, δεν θα περιμένει τα play off για να αγκαλιάσει το πρωτάθλημα. Όσο δίνει δικαιώματα, όμως, θα τα πληρώνει ακριβά, όπως έγινε και χθες στη Νέα Σμύρνη.

Υ.Γ.: Ο Ολυμπιακός είχε να πάρει πέναλτι από την 1η Σεπτέμβρη και το 0-1 επί της ΑΕΛ. Σχεδόν πριν από τρεις μήνες δηλαδή...