Τι άλλαξε άραγε και ο Ολυμπιακός μετά από μία κακή βραδιά στο ΟΑΚΑ απέναντι στο νεανικό Παναθηναϊκό επέστρεψε δυναμικά και φιλοδώρησε με 4 γκολ τον Άρη μέσα στο “Βικελίδης”; Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να αναζητήσει την απάντηση ρίχνοντας απλά μια ματιά στα ονόματα όσων χρησιμοποίησε χθες στη Θεσσαλονίκη ο Πέδρο Μαρτίνς.

Με πολλές ρεζέρβες παρατάχθηκαν απέναντι στον Άρη οι “ερυθρόλευκοι” κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στην μετά καραντίνας -λόγω κορονοϊού- εποχή. Από τους μπαρουτοκαπνισμένους βρίσκονταν στην αρχική ενδεκάδα μόνο οι Σεμέδο, Μπουχαλάκης, Καμαρά, Μασούρας. Όλοι οι άλλοι είτε αγωνίζονται περιστασιακά με λίγα λεπτά συμμετοχής, είτε περίμεναν το χθεσινό (8/7) ματς για να γράψουν χιλιόμετρα στο κοντέρ.

ΓΕΜΙΣΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΝΤΕΠΟΖΙΤΟ

Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς επέστρεψε από την αναγκαστική… ναφθαλίνη λόγω της πανδημίας με τέρμα το γκάζι και την ίδια φορεσιά. Ο Πορτογάλος κόουτς πάτησε στην καλή του ενδεκάδα, θέλοντας να καθαρίσει το πρωτάθλημα και την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου και δικαιώθηκε πανηγυρικά, με τεράστιες νίκες και επιβλητικές εμφανίσεις ανεξαρτήτως έδρας. Κάπου κατάλαβε, ωστόσο, ότι με τους ίδιους παίκτες μέσα στο λιοπύρι και από ντέρμπι σε ντέρμπι, το ντεπόζιτο αδειάζει.

Δεν είναι τυχαίο ότι βασικές μονάδες, παιδιά που έχουν οργώσει τα γήπεδα εδώ και μήνες, όπως ο Τσιμίκας, ο Ομάρ, ο Μπα, ο Ελ Αραμπί, ακόμη και ο Βαλμπουενά που βρέθηκε στα πρόθυρα θλάσης πριν από μερικές ημέρες, χρειάζονται ανάσες. Αυτό έλειψε και από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, όπως ο ίδιος ο προπονητής το επισήμανε. Η φρεσκάδα και η συγκέντρωση. Συνήθως αυτά τα δύο πηγαίνουν μαζί. Όταν είσαι κουρασμένος, είναι περίπου αδύνατο να συγκεντρωθείς.

Δεν έπαιξε καμιά σπουδαία μπάλα χθες στη Θεσσαλονίκη ο Ολυμπιακός κι ας έβαλε τέσσερα πολύ ωραία γκολ, ενώ έχασε ευκαιρίες και για ακόμη περισσότερα. Και λάθη έγιναν πολλά και έλλειψη χημείας παρατηρήθηκε και αμυντικές αδυναμίες. Το παιχνίδι σε μεγάλα κομμάτια του θύμιζε αγώνα μπάσκετ. Επίθεση εσύ, επίθεση εγώ. Το συστατικό, όμως, που έγειρε την πλάστιγγα ήταν η ενέργεια και η διάθεση.

Το νέο αίμα του Ολυμπιακού έβραζε. Έβγαλε δυνάμεις στο χορτάρι, ενέργεια, διάθεση, ρυθμό. Ήταν απίθανο να αντέξει το πολύ ποιοτικό, αλλά με πολύ περιορισμένο ροτέισον, συγκρότημα του Ένινγκ σε αυτό το ανελέητο πάνω – κάτω. Είναι γεγονός ότι ο Άρης ό,τι είχε, το έδωσε. Έπαιξε ανοικτά, επιθετικά, εκμεταλλεύθηκε τους κενούς χώρους, πάτησε περιοχή, πέτυχε και δύο ωραία γκολ. Οι “ερυθρόλευκοι”, ωστόσο, είχαν πολύ περισσότερη βενζίνη στο ντεπόζιτο, πίεσαν πιο πολύ στη μπάλα, πήραν τις περισσότερες μονομαχίες, οδήγησαν τον κουρασμένο τους αντίπαλο σε πολλά λάθη κι εύκολα επιβλήθηκαν για ακόμη μία φορά στη διαδικασία των playoffs.

ΤΟΡΟΣΙΔΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Ουσιαστικά ο Πέδρο Μαρτίνς χρησιμοποίησε μια φρέσκια ενδεκάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Βασίλης Τοροσίδης, ένας από τους πιο έμπειρους και ποιοτικούς παίκτες του Ολυμπιακού, στα 35 του πλέον, έπαιξε έπειτα από 5 γεμάτους μήνες. Τελευταία του συμμετοχή ήταν στις 4 Φλεβάρη στο ματς Κυπέλλου με τη Λαμία. Ο “Τόρο”, λοιπόν, ο οποίος είναι πολύ πιθανό το καλοκαίρι να κρεμάσει τα παπούτσια του, μπήκε στο γήπεδο και… φυσούσε. Ανεβοκατέβηκε την πτέρυγα, παίζοντας αριστερά, είχε μέχρι και τελική στο δοκάρι (σ.σ λίγο έλειψε να πετύχει ένα υπέροχο γκολ), έδωσε ασίστ, έπαιξε στα κόκκινα κι ας μην έχει τον απαιτούμενο ρυθμό στα πόδια του.

Μαζί του κινήθηκαν σε ανάλογα επίπεδα οι Γκασπάρ, Σισέ, Καφού, Λοβέρα, Χασάν, οι οποίοι περίμεναν την ευκαιρία για να την αρπάξουν όπως κι έγινε. Από κοντά και οι αλλαγές, με τους τέσσερις από τους πέντε -πλην του πολύπειρου Βαλμπουενά- που μπήκαν στο γήπεδο να είναι ξεκούραστοι και ορεξάτοι (Μπρούνο, Ραντζέλοβιτς, Ξενιτίδης, Τζολάκης).

Κάπως έτσι και η νίκη ήρθε, η 6η σε 7 ματς σε αυτό το μίνι πρωτάθλημα, με ωραία μπάλα και θέαμα και πολλοί από τους βασικούς πήραν ανάσες για τη συνέχεια (Μπα, Ομάρ, Τσιμίκας, Φορτούνης, Ελ Αραμπί, Γκιλιέρμε). Με λίγα λόγια, η απόφαση του Μαρτίνς να κάνει λίφτινγκ στην ενδεκάδα τον δικαίωσε απ’ όλες τις πλευρές. Τίποτα, βέβαια, δεν είναι τυχαίο. Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος.

ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΚΑΜΑΡΑ

Θα μου επιτρέψετε σε αυτό το σημείο μια ξεχωριστή αναφορά. Ο Μαντί Καμαρά μετά και τη χθεσινή του εμφάνιση δικαιώνει απόλυτα το παρατσούκλι "Ζέεντορφ" που του έχει κολλήσει στα αποδυτήρια του Ρέντη ο Γκιλιέρμε. Ο 23χρονος χαφ από τη Γουινέα είναι -ειδικά το τελευταίο διάστημα- συγκλονιστικός. Πατάει παντού, κρατάει άψογα τη μπάλα στα πόδια, αλλάζει διαρκώς θέση και ρόλο ανάλογα με τις απαιτήσεις, τρέχει ασταμάτητα, σκοράρει -με στιλ- σε κάθε ευκαιρία.

Έχει φτάσει τις 48 συμμετοχές με 6 γκολ και 5 ασίστ, παλεύει σα να μην υπάρχει αύριο, ενώ έχει βελτιώσει σημαντικά, μέσα από την καθημερινή δουλειά, τις προπονήσεις και τους αγώνες, όχι μόνο την προσαρμογή στο τακτικό σκέλος, αλλά και την τεχνική του. Κατά την ταπεινή μου άποψη και με τα ποσά που ζητάει ο Ολυμπιακός για να παραχωρήσει βασικούς του παίκτες, εκτιμώ πως είναι ο μοναδικός από το ρόστερ που έχει αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα να φέρει πρόταση κοντά στα 30 εκατομμύρια €!

Ανεβάζει διαρκώς τις μετοχές του, δείχνει να μην κουράζεται ποτέ κι όλα αυτά δεν έχουν περάσει απαρατήρητα από μεγάλες ομάδες του εξωτερικού και δη της Αγγλίας που όπως φαίνεται θα συνεχίσει την καριέρα του, καθώς τα στοιχεία του ταιριάζουν γάντι στο πιο απαιτητικό πρωτάθλημα του πλανήτη.

Άλλο ένα δημιούργημα του Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος κατάφερε από το ξεκίνημα της προηγούμενης σεζόν να τον πλάσει, να τον βελτιώσει, να τον αναδείξει και τελικά να τον απογειώσει για τα πολύ μεγάλα σαλόνια του ποδοσφαίρου. Κι όλα αυτά για ένα παιδί που όταν πάτησε το πόδι του στον Πειραιά πριν από δύο χρόνια, δεν κόστισε περισσότερα από μισό εκατομμύριο, προερχόμενος από μια ομάδα Β’ Εθνικής της Γαλλίας. Για να μην ξεχνιόμαστε...