Σε ομαδικό επίπεδο δεν είχε και πολλά να δει ο Πέδρο Μαρτίνς στη Λαμία. Περίμενε και ο ίδιος ότι ο Ολυμπιακός με δέκα νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα, πλην Καμαρά, η ομάδα του, αν μη τι άλλο, ούτε ρυθμό θα είχε, ούτε συνοχή, ούτε ένταση.

Απέναντι σε έναν αντίπαλο που ήταν εκ προοιμίου δεδομένο πως θα παίξει για να μη δεχθεί γκολ, η εικόνα του αγώνα ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη, ανεξάρτητα από το ότι οι "ερυθρόλευκοι" έχασαν τουλάχιστον τέσσερις καλές ευκαιρίες (από δύο Χασάν και Ραντζέλοβιτς) για να καθαρίσουν νίκη και πρόκριση.

Με τη ρεβάνς στο Φάληρο οι πιθανότητες να συμβεί ό,τι και πέρυσι που σε ματς με τελικές 24-1 και χαμένο πέναλτι (Φορτούνης), ο πίνακας έγραψε 0-1, μετριούνται στα δάκτυλα. Ο σοβαρός Ολυμπιακός με περισσότερους βασικούς στη σύνθεσή του δεν θα έχει πρόβλημα να περάσει στα ημιτελικά και να συνεχίσει στο κυνήγι των εγχώριων στόχων.

Ο συγκεκριμένος αγώνας, ωστόσο, αποτέλεσε τεστ όχι μόνο για τα νέα, αλλά και για ορισμένα παλιά πρόσωπα του ρόστερ. Μια πεντάδα παικτών ουσιαστικά πέρασαν από εξετάσεις για διάφορους λόγους με τον Πορτογάλο τεχνικό να βλέπει όσα περίμενε, αλλά όχι απ' όλους τους διαγωνιζόμενους.

Το ζητούμενο δεν ήταν μόνο ένα καλό δείγμα γραφής από τους πρωτοεμφανιζόμενους, αλλά και το πως πατούν στο γήπεδο δύο "παλιές καραβάνες". Ο Κώστας Φορτούνης που πήρε το πρώτο του 90άλεπτο από το καλοκαίρι και την επέμβαση στον χιαστό και ο Βασίλης Τοροσίδης που προτιμήθηκε από τον Γκασπάρ κι έπαιξε ως αντί-Τσιμίκας στο αριστερό άκρο της άμυνας.

Ξεκινώντας από τον "Τόρο", ο 34χρονος αρχηγός, παρότι είχε να αγωνιστεί από τις 18 Δεκέμβρη (έπαιξε ως αλλαγή από το 80' στο 4-1 επί της Λάρισας) έδειξε ότι έχει και τη διάθεση και την εμπειρία να ανταποκριθεί σε αυτό το νευραλγικό ρόλο. Δεν έχει ούτε τις ανάσες, ούτε τον ρυθμό του "Τσίμι" για να ανεβοκατεβαίνει την πτέρυγα, αλλά και τη θέση κράτησε και τις μπούκες του έκανε προς την αντίπαλη περιοχή, ενώ λίγο έλειψε να σκοράρει σε δύο περιπτώσεις.

Τη μία ο Ραντζέλοβιτς δεν του "σπάει" τη μπάλα για να μπει γκολ μαζί της και τη δεύτερη ο Σισέ απλώνει το πόδι και του στερεί τη δυνατότητα να σκοράρει από σούπερ ευνοϊκή θέση. Ο Τοροσίδης παίζει πλέον περισσότερο με το μυαλό παρά με τα πόδια, αλλά έδειξε πως αντέχει και μπορεί να δώσει λύσεις όταν χρειάζεται να μπει στο γήπεδο. Η επιλογή του Μαρτίνς να στηρίξει τον Τοροσίδη και να μη ζητήσει άλλο αριστερό μπακ αντί του Κούτρη, έγινε και ως μια ανταπόδοση για τα όσα προσφέρει ο διεθνής αμυντικός εντός κι εκτός αποδυτηρίων. Όλα παίζουν ρόλο σε μια ομάδα. Κι αυτά που φαίνονται κι αυτά που δεν φαίνονται...

ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ

Το μεγαλύτερο κέρδος με τον Φορτούνη, είναι ότι επέστρεψε λες και δεν πέρασε μια μέρα. Δεν αναφέρομαι στην επαφή του με τα αντίπαλα δίχτυα, επειδή σε αυτό τον τομέα θα πρέπει να πάρει κι άλλο χρόνο συμμετοχής προκειμένου να συντονιστεί όπως ξέρει και μπορεί. Αναφέρομαι στην όρεξη και την έλλειψη φόβου έπειτα από τόσο μεγάλη ζημιά.

Ο Κώστας μπήκε στο γήπεδο σα να μη συμβαίνει τίποτα. Έβαλε τα πόδια του στη φωτιά. Πήρε πρωτοβουλίες. Πήγε σε προσωπικές ενέργειες. Έδωσε μια υπέροχη ασίστ στον Χασάν, έπειτα από σλάλομ, γενικά δεν "μάσησε" πουθενά κι αυτό πολύ απλά σημαίνει πως είναι πάλι εδώ!

Η παρουσία του στο "10" μπορεί να δώσει μια εξαιρετική προοπτική στον Μαρτίνς, ώστε να επιστρέψει στο δοκιμασμένο 4-2-3-1, με τον Βαλμπουενά στο ένα άκρο της επίθεσης και τον Μασούρα ή τον Μορ (όταν ενσωματωθεί όπως πρέπει) στο άλλο.

ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΣ Ο ΚΑΦΟΥ

Θετικό ήταν ασφαλώς το πρόσημο για τον Πορτογάλο Καφού, έστω κι αν δεν απέφυγε ορισμένα λάθη. Λογικό είναι να μην έχει αποκτήσει ακόμη χημεία με τους συμπαίκτες του. Δεν είναι τυχαίο ότι από δική του λάθος πάσα ξεκίνησε η αντεπίθεση των γηπεδούχων που οδήγησε σε πέναλτι, φάση η οποία μέσω VAR, σταμάτησε σωστά ως οφσάιντ.

Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, ο πρώην παίκτης της Λέγκια ήταν πολύ σοβαρός, τακτικά συνεπής, τεχνικά άρτιος, παρότι μέσα στο γήπεδο δείχνει βαρύς. Κάλυψε σωστά το χώρο ευθύνης του, είχε σωστές, λιτές και απέρριτες επαφές με τη μπάλα, πολλές δυνάμεις, μυαλό στις επιλογές. Χρήσιμο εργαλείο στα χέρια ενός νοικοκύρη προπονητή, μπορεί να κάνει δική του την κουλούρα του άξονα, μόλις αποκτήσει ρυθμό και ομοιογένεια με τους διπλανούς του.

ΕΚΤΟΣ ΡΥΘΜΟΥ Ο ΧΑΣΑΝ

Εκείνος που επίσης είχε διάθεση, αλλά δείχνει επηρεασμένος από το μεγάλο διάστημα αποχής είναι ο Αχμέντ Χασάν. Ο Αιγύπτιος φορ παρότι πάλεψε πολύ ήταν μέσα στις φάσεις, μπήκε στις μονομαχίες, δεν είναι ακόμη στο 100% από πλευράς ετοιμότητας. Φάνηκε αυτό στις φάσεις που του δόθηκε η ευκαιρία να σκοράρει, αλλά καθυστέρησε, δεν έβαλε σωστά το σώμα του, βρήκε τη μπάλα με το αριστερό και την έστειλε πάνω από την εστία.

Ο πρώην παίκτης της Μπράγκα, όσο περνάει ο καιρός και με δεδομένη την εμπιστοσύνη του προπονητή, ό,τι έχει να δώσει θα το δώσει. Είναι αναγκαίο, ωστόσο, να ανεβάσει γρήγορα ρυθμούς, καθώς τα ματς που έρχονται είναι ιδιαίτερα απαιτητικά και ο Ελ Αραμπί, στα κλεισμένα 33, όσο φορμαρισμένος κι αν είναι, θα χρειαστεί διαχείριση για να μην κλατάρει.

ΤΗΝ ΚΟΛΛΑΕΙ Ο ΜΟΡ

Αναφορικά με τον Εμρέ Μορ, λίγα πράγματα μπορεί να πει κανείς, όσα και οι επαφές του με τη μπάλα. Ο 22χρονος διεθνής την ακούμπησε όλες κι όλες πέντε φορές και μόνο σε μία από αυτές έδειξε ότι ξέρει καλά τα μυστικά της. Ήταν μια ενέργεια από ξεκίνησε από δεξιά για να ακολουθήσει κούρσα ανάμεσα σε τρεις αντιπάλους και πάσα στον Λοβέρα που βρισκόταν αριστερά.

Ο Μορ ήταν υπό αυστηρή επιτήρηση από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο χορτάρι με τα δέκα στην πλάτη, κατόπιν σχετικής εντολής του Άκη Μάντζιου. Αριστερά δεν τροφοδοτήθηκε καθόλου. Όταν πέρασε δεξιά έδειξε να βολεύεται περισσότερο. Η πρώτη του σκέψη με το που κολλάει τη μπάλα, είναι να την βάλει μπροστά και να αρχίσει να ντριμπλάρει. Δεν το έκανε, ωστόσο, σε υπερβολικό βαθμό προφανώς επειδή αυτή ήταν η πρώτη εντολή του πάγκου. Να παίζει απλά, έστω κι αν του δόθηκε το ελεύθερο να παίρνει πρωτοβουλίες.

Τακτικά, κράτησε τη θέση του, τσέκαρε τον αντίπαλο μπακ, αλλά μπήκε σε λίγες μονομαχίες. Κάνει πολλά περισσότερα με τη μπάλα στα πόδια, παρά χωρίς αυτήν. Κάποια στιγμή ο Μαρτίνς, του ζήτησε να γίνει πιο ενεργός στο ματς. Αυτό είναι και το ζητούμενο. Αν μπει στη φωτιά, με τη μπάλα που ξέρει και τη φαντασία που διαθέτει, μπορεί να σκοτώσει κάθε αντίπαλο. Ιδιαίτερα όταν έχει κοντά του παίκτες εξίσου προικισμένους και πιο έμπειρους όπως ο Φορτούνης, ο Βαλμπουενά και ο Ελ Αραμπί...