Χρειάστηκε να γίνουν τα ποδοσφαιρικά αυτονόητα για να επιστρέψει ο Ολυμπιακός στην πρώτη του νίκη έπειτα από έναν μήνα ανομβρίας. Να επιστρέψει στο γήπεδο ο κανονικός Φορτούνης αυτός που στην καλή του μέρα κάνει και τη διαφορά.

Να "κουμπώσει" ξανά ο άξονας με Μπουχαλάκη-Καμαρά και να θυμηθούν όλοι οι παίκτες πως για να νικήσεις πρέπει να παίζεις ως ομάδα και να πατάς το γκάζι από το πρώτο λεπτό.

Κάπου έχασαν το μυαλό τους οι "ερυθρόλευκοι". Ξέχασαν τα στοιχεία που τους βοήθησαν να κάνουν εντυπωσιακή εκκίνηση και ήταν επιτακτική ανάγκη να τα ξαναβρούν. Χρειάστηκε να πληρώσουν ακριβά τα λάθη, την ατυχία, αλλά και την επιθετική τους αφλογιστία. Το ίδιο θα γινόταν και χθες, να είστε σίγουροι. Αν δεν έμπαιναν με τέτοια ορμή και τσαντισμένοι στο γήπεδο οι παίκτες του Πέδρο Μαρτίνς, θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βρουν το δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα.

Γενικά σε αυτό το ματς επέστρεψε η -ποδοσφαιρική- λογική στον Ολυμπιακό. Δεν είναι, άλλωστε, ώρα για άλλα πειράματα. Ένα ρίσκο πήρε όλο κι όλο ο Πορτογάλος με τη χρησιμοποίηση του Ναουέλ αντί του Λάζαρου, αλλά κι αυτή η επιλογή τον δικαίωσε. Ουσιαστικά γι' αυτό το λόγο κράτησε τον Χριστοδουλόπουλο στον πάγκο. Για να έχει μια εναλλακτική στην επίθεση ελλείψει άλλου. Το κακό είναι ότι ο Ισπανός έπαθε ζημιά στο γόνατο και η αγωνία είναι πολύ μεγάλη, μιας και ο Ολυμπιακός κινδυνεύει να μείνει για μεγάλο διάστημα, με τον Μάνο διαθέσιμο κι αυτόν μόνο για τα εντός των τειχών, έως ότου επιστρέψει ο Αχμέντ Χασάν.

Μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα της μαγνητικής, ωστόσο, έχει σημασία να σταθούμε στο τι έγινε σωστά χθες και ο Ολυμπιακός όχι μόνο νίκησε, αλλά έδειξε και το καλό του πρόσωπο. Πρώτα απ' όλα όλοι μα όλοι οι παίκτες του μπήκαν στο γήπεδο με το μαχαίρι στα δόντια. Κατάλαβαν ότι είναι παιχνίδι χωρίς αύριο και θυμήθηκαν πως πρέπει να ξαναγίνουν ομάδα. Μαζί τους το θυμήθηκε και ο Πέδρο Μαρτίνς.

Δεν έπαιξαν καλά μόνο με τη μπάλα, αλλά και χωρίς αυτήν. Απέναντι σε έναν αντίπαλο περιορισμένων δυνατοτήτων, αλλά καλά οργανωμένο και αξιόμαχο, πίεζαν από την πρώτη μπάλα, μπήκαν δυνατά στις μονομαχίες, έπαιξαν απλά και γρήγορα, έβγαλαν συνεργασίες, υψηλό ρυθμό, πολλή ενέργεια.

ΑΡΜΟΝΙΚΟΣ ΑΞΟΝΑΣ ΜΕ "ΜΠΟΥΧΑ"-ΚΑΜΑΡΑ

Ο άξονας λειτούργησε ξανά αρμονικά μετά από καιρό. Κάποιοι πρέπει να κατάλαβαν ότι η παρουσία του Μπουχαλάκη, όχι απλά προσδίδει ηρεμία και καθαρό μυαλό, αλλά απελευθερώνει και τον Καμαρά. Για όσους δεν το έχουν προσέξει τα καλύτερα παιχνίδια του ταλαντούχου μέσου από τη Γουινέα έχουν γίνει με τον "Μπούχα" δίπλα του. Επειδή πολύ απλά ξέρουν πως να μοιράσουν το γήπεδο και ο Μαντί νιώθει σιγουριά στην πλάτη του, ώστε να οργώσει το δικό του χώρο ευθύνης και να πάρει μέτρα προς την επίθεση.

Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία αν σε ατομικό επίπεδο είναι καλύτερος ο Γκιλιέρμε ή ο Τουρέ. Ο Νάτχο δεν μπαίνει σε αυτή την κουβέντα επειδή αποδίδει καλύτερα ως κεντρικός μέσος ή 10άρι. Ο Καμαρά δείχνει έξω από τα νερά του, με άλλο παρτενέρ, πέρα από το ότι ο Κρητικός χαφ έκανε για μία ακόμη φορά πολύ μεστό παιχνίδι, παίζοντας με τη μία, με σίγουρες επιλογές και με δύναμη στα μαρκαρίσματα.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο καλός Φορτούνης μπορεί να κάνει τη διαφορά εντός κι εκτός συνόρων. Ο Κώστας που τόσο έλειψε στο Ηράκλειο, ήταν για μια ώρα παιχνιδιού ασταμάτητος, ενώ και στο υπόλοιπο διάστημα ξεχώρισε έστω και σε πιο χαμηλές στροφές. Με τον "Φορτού" τόσο ορεξάτο και με διάθεση να πάρει μέτρα προς τον άξονα για να υποδεχθεί τη μπάλα, όλα έγιναν πιο εύκολα, έστω κι αν ο Ποντένσε άργησε να πάρει φόρα.

ΧΩΡΙΣ ΦΟΡ ΚΑΙ ΜΕ 27 ΤΕΛΙΚΕΣ

Κάποιοι θα πουν ότι δεν είναι σοβαρή επιτυχία το να νικήσει ο Ολυμπιακός τη Ντουντελάνζ, την πιο αδύναμη ομάδα όχι μόνο του ομίλου, αλλά ίσως και των "32" που μετέχουν στη φάση του Europa. Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική. Αυτή η "φτωχή πλην τίμια" ομάδα από το Λουξεμβούργο έβγαλε τα συκώτια της Μίλαν κι έχασε μόλις 1-0 με γκολ στα μισά του β' ημιχρόνου. Οι "ερυθρόλευκοι" με τη συνολική τους απόδοση, δύο δοκάρια, 27 τελικές, με κατά συνθήκη φορ τον Λάζαρο από το 18' και τον τερματοφύλακα Μπονεφουά να πιάνει τις κάλτσες του, έχουν κάθε λόγο να νιώθουν απογοητευμένοι με το 0-2. Και 5 γκολ να έβαζαν, λίγα θα ήταν...

Αυτό δεν έχει να κάνει με τη δυναμικότητα του αντιπάλου, αλλά με τη δική τους προσπάθεια και θέληση. Αν έπαιζαν έτσι και στην Κρήτη ανάλογο θα ήταν το αποτέλεσμα. Δεν είναι καλύτερος ο ΟΦΗ από τη Ντούντελανζ, αλλά η ομάδα της Κρήτης έπαιξε για... θάνατο. Όπως έπαιξε χθες ο Ολυμπιακός στο Λουξεμβούργο.

Είναι δεδομένο πως υπάρχει πρόβλημα στο γκολ. Εδώ ζορίζονται στο σκοράρισμα ο Γκερέρο με τον Χασάν δεν θα ζοριστεί ο Λάζαρος που έχει να παίξει στην επίθεση από τα νιάτα του; Δεν είναι, όμως, εκεί η ουσία. Όσο ο Ολυμπιακός μπαίνει στο γήπεδο για να παίξει στα κόκκινα από το πρώτο λεπτό, θα έρθουν και τα γκολ. Από στημένη φάση όπως έγινε χθες με τον "Τόρο", από κάποια συνεργασία, από ένα σουτ, έστω και από στραβοκλωτσιά, βρε αδερφέ. Ομάδα που δημιουργεί, μην τη φοβάστε. Είναι νόμος στο ποδόσφαιρο.

"ΤΟΡΟ" ΣΑΝ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΡΑΣΙ

Παρεμπιπτόντως, ο Τοροσίδης έκανε εμφάνιση από τα παλιά κι αυτό δεν έχει να κάνει με το γκολ-βάλσαμο που πέτυχε. Ήταν πάρα πολύ ώριμος συνολικά στο παιχνίδι του. Δεν έκανε τίποτα περιττό. Στην πρώτη του σέντρα, ο Ναουέλ βγαίνει μάτι με την εστία, αλλά δεν βρίσκει καλά τη μπάλα. Στην επόμενη κατεβασιά του σπρώχνει με το κεφάλι τη μπάλα στον Λάζαρο, ο οποίος αποτυγχάνει να σκοράρει από ένα μέτρο, λόγω ανάποδου ποδιού. Πολύ καλή δουλειά, με πνευμόνια και ώριμες επιλογές έγινε και από τον Κούτρη ως συνέχεια της γεμάτης του εμφάνισης και στο Μιλάνο που εκτός όλων των άλλων είχε βγάλει και τη σέντρα-ασίστ στον Γκερέρο για το 0-1.

Με λίγα λόγια, οι Έλληνες ύψωσαν το λάβαρο της αντεπίθεσης. Αυτό γινόταν όλα αυτά τα χρόνια της απόλυτης κόκκινης κυριαρχίας, αυτό έγινε και χθες που ο Ολυμπιακός βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία η παρουσία τους και στο ρόστερ και στην ενδεκάδα. Για την ιστορία, στην αρχική ενδεκάδα βρίσκονταν πάλι χθες τέσσερις Έλληνες κι έγιναν πέντε από το 18' μέχρι το φινάλε.

Αυτή η... συμμορία μπορεί φέτος να καθορίσει και την πορεία της ομάδας, αλλά και την εξέλιξη της μάχης του πρωταθλήματος, αφού και ο ΠΑΟΚ άρχισε να χάνει λάδια. Όσο για την πρόκριση, η Μπέτις απέδειξε και στο Μιλάνο ότι είναι η καλύτερη ομάδα του ομίλου. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η Μίλαν θα νικήσει στο Φάληρο. Αν ο Ολυμπιακός παίξει σε εκείνο το ματς με την ίδια ορμή, μπορεί να φτάσει ακόμη και στη νίκη, χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.

Photo Credits: Eurokinissi