Πριν από μία εβδομάδα ο Όγκνιεν Βράνιες στο πάρτι γενεθλίων του φρόντισε να διαμορφώσει το κλίμα του χθεσινού ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Όχι, δεν επηρέασε τη διαφορά ποιότητας μεταξύ των δύο ομάδων, ωστόσο, φρόντισε να βάλει όλους τους "ερυθρόλευκους" στην πρίζα… Το πραγματικό πάρτι, λοιπόν, στήθηκε στο "Καραϊσκάκης" εκεί που λύθηκαν απορίες και δόθηκαν απαντήσεις.

Όμορφα κι απλά οι γηπεδούχοι επέβαλαν το ρυθμό τους, έδειξαν την ανωτερότητά τους και πήραν ένα κρυστάλλινο τρίποντο. Μπορεί να μην έπιασαν υψηλά στάνταρ απόδοσης απέναντι σε μία ΑΕΚ που πάλεψε, αλλά έδειξαν προς όλες τις κατευθύνσεις ποιος είναι το μεγάλο αφεντικό.

Στα δικά μου μάτια, η άνετη επικράτηση του Ολυμπιακού δεν οφείλεται τόσο στις κινήσεις των δύο πάγκων, όσο στην ατομική ποιότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι ατομικές ενέργειες βγήκαν ως επί το πλείστον από πόδια με κόκκινες κάλτσες κι όχι από κιτρινόμαυρες. Στη φάση του 1-0 οι παίκτες του Πέδρο Μαρτίνς έχουν αλλάξει τέσσερις πάσες μέσα στην περιοχή του Τσιντώτα και ο Σεμέδο μπαίνει γκολ μαζί με τη μπάλα.

ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

Αυτό δεν δείχνει μόνο επιθυμία, δείχνει και ποιότητα. Δεν αρκεί μόνο να το θες, πρέπει και να μπορείς. Ο Πορτογάλος σκόρερ του Ολυμπιακού στο πρώτο λεπτό συγκρατεί από τη φανέλα τον Αλμπάνη. Παίρνει κάρτα. Άλλος στη θέση του θα φοβόταν να κουνηθεί. Όχι ο Ρούμπεν. Γιατί; Επειδή είναι μια σκάλα πάνω -τουλάχιστον- από το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος. Βάζει γκολ, παίζει πεντακάθαρα πάνω στον Ολιβέιρα, τον μοναδικό παίκτη της ΑΕΚ που αισθάνθηκε η άμυνα των γηπεδούχων και βγάζει σβηστός όλο το 90άλεπτο. Είπαμε, διαφορά κλάσης.

Γκιλιέρμε, Καμαρά και Μπουχαλάκης κάνουν δικό τους τον άξονα. Δικαιώνουν τον κόουτς για την επιλογή της τριάδας όπως με τη Μπάγερν. Ζορίζονται μόνο στο να περάσουν τη μπάλα μπροστά. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερα. Γκολ στο 26’, γκολάρα του Ελ Αραμπί που έκλεψε σαν κόμπρα ανάμεσα σε Βράνιες και Τσιντώτα, κρίμα που δεν μέτρησε…

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ

Σε ένα ημίχρονο χωρίς υψηλές στροφές και τρομερή ένταση, οι "ερυθρόλευκοι" παίρνουν όλες τις δεύτερες μπάλες. Δείγμα διάθεσης αυτό. Ο Τσιμίκας με τον Ομάρ ξέρουν πότε να μείνουν και πότε να βγουν μπροστά. Ο Αβραάμ ζορίζεται με τον Ολιβέιρα, αλλά πέφτει καμικάζι σε όλες τις μπάλες. "Δεν περνάς" κι ας φεύγει η μπάλα όπως – όπως από τα πόδια του.

Η τριάδα των κεντρικών χαφ του Ολυμπιακού έχει κάνει φοβερή δουλειά κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο. Τα νεύρα του φιλότιμου Γαλανόπουλου που προκάλεσαν και την αλλαγή του δεν είναι τυχαία. Κουράστηκε, όπως κουράστηκε και ο Σιμόες να παλεύουν ανάμεσα σε τρεις που κάνουν τη μπάλα… κομπολόι.

Ο Πέδρο Μαρτίνς, ωστόσο, βλέπει ότι υπάρχει πρόβλημα στην κυκλοφορία της μπάλας στο τελευταίο τρίτο. Δίνει εντολή στον Καμαρά να ακολουθεί ως τρέιλερ τη φάση από τον άξονα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ποντένσε του έκοψε τη μπάλα τρεις φορές. Η τρίτη ήταν και η φαρμακερή. 2-0, λήξις και αποθέωση. Απέναντι σε μία ΑΕΚ που δεν παραδόθηκε αμαχητί, έστω κι αν η προσέγγισή της ήταν ανασταλτική και ελαφρώς αναχρονιστική, ο Ολυμπιακός νίκησε περήφανα, έμεινε στην κορυφή κι έκανε ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα για τον τίτλο.

Μυαλωμένος, σοβαρός, έπαιξε για να νικήσει κι όχι για την εξέδρα. Μπορεί να βγήκαν πολλές και καλές φάσεις που θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν το σκορ, αλλά επικράτησε ο ρεαλισμός. Ο Μαρτίνς δεν ρίσκαρε ούτε λεπτό. Ξεκίνησε με "κλειδωμένο" άξονα, έφερε το παιχνίδι εκεί που ήθελε κι όταν χρειάστηκε φρέσκαρε την επίθεση με Μασούρα και Γκερέρο. Το τρίποντο βγήκε από το μπλοκάκι του. Σωστό διάβασμα, εξουδετέρωση των αντίπαλων ατού με πρώτο τον Λιβάγια και άνετη νίκη, λεφτά στην τράπεζα. Με τόση άνεση, τόση ασφάλεια…

Δε νομίζω ότι είχε σκεφτεί, είχε σχεδιάσει κάτι διαφορετικό ο "κόκκινος" πάγκος. Ό,τι ζήτησε ο προπονητής βγήκε για δύο λόγους. Πρώτον επειδή οι παίκτες του είναι καλοί μαθητές και δεύτερον επειδή μπορούν. Ιδανικός συνδυασμός. Αναγκαία και ικανή συνθήκη για να φέρει την κούπα στον Πειραιά την άνοιξη.

ΤΡΙΑΔΑ… ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΩΝ

Φανταστική απόδοση -το ξαναγράφω- από τον Καμαρά, αλάνθαστος με κρύο αίμα ο Μπουχαλάκης, κομπιούτερ ο Γκιλιέρμε, έκλεισε το ματς με κορδελάκια. Ασταμάτητος στις επελάσεις ο Ποντένσε, σβούρα μεγάλη ο Σουντανί που έδωσε και την ασίστ στο 1-0, "φονιάς" και ο Ελ Αραμπί που εκτός όλων των άλλων έχει τρομερή ικανότητα να βάζει σωστά το σώμα του και να παίρνει τις μονομαχίες.

Δείγμα κι αυτό το παιχνίδι ότι ο Ολυμπιακός μεγαλώνει διαρκώς. Βελτιώνεται, γίνεται πιο ώριμος ως ομάδα. Η μεγάλη διαφορά συγκριτικά με το ντέρμπι του ΟΑΚΑ είναι ότι αυτή τη φορά οι "ερυθρόλευκοι" μπήκαν για να… δείξουν το σήμα στο στήθος. Με τον Παναθηναϊκό δεν το έκαναν, το πλήρωσαν, αλλά δεν επανέλαβαν το ίδιο λάθος...

Υ.Γ.: Η εικόνα του Αβραάμ να μεταφέρει την Μυρτώ ξεπερνάει τα πάντα. Ας κρατήσουμε κι αυτά τα μηνύματα που -πρέπει να- περνάει το ποδόσφαιρο.