Εσύ μην μασάς. Δεν είσαι κάνα κορόιδο, βλέπεις μπάλα τόσα χρόνια. Ήσουν στα τσιμέντα του παλιού Καραϊσκακη, έχεις δει τόσους και τόσους παιχταράδες. Δεν θα μασήσεις με τα δάκρυα του Φορτούνη , δεν τα πιστεύεις αυτά.

Τι να τα κάνεις τα δάκρυα καλοκαιριάτικα; Εσύ τον θες τον παίκτη να είναι ηγέτης, σκληρός, λιμανίσιος. Παρών σε όλα τα ντέρμπι, να τους κερδίζει όλους μόνους του. Που ήταν ο Φορτούνης στην Τούμπα, που ήταν όταν έχασε το πέναλτι με τη Λαμία, που ήταν την προηγούμενη κακή σεζόν που ο Ολυμπιακός τερμάτισε 3ος.

ΚΛΑΙΝΕ ΜΩΡΕ ΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ;

Άφαντος. Έτσι είναι οι ηγέτες; Αμίλητοι; Σκυθρωποί; Ο ηγέτης χειρονομεί, φωνάζει, ξελαρυγγιάζεται. Έτσι είναι, γιατί έτσι το έχεις εσύ στο μυαλό σου. Αυτός είναι ο κανόνας σου. Όποιος δεν είναι σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι ηγέτης, αλλά είναι κάτι χειρότερο. Αδιάφορος.

Μόνιμο συνοδευτικό του Φορτούνη όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Άμα δεν τον δεις να κοπανιέται, πως να πειστείς ότι ενδιαφέρεται; Αδιάφορος, δεν κάνει για αρχηγός και ηγέτης, δεν είναι Φορτούνης, είναι Κωστάκης. Αδιάφορο τον λες εσύ ως οπαδός, αδιάφορο στον γράφουν και αρκετοί απ' αυτούς που σ' αρέσει να διαβάζεις.

Θα μασήσεις τώρα ότι τάχα συγκινήθηκε; Μάτια που κλαίνε μην τα πιστεύεις ρε, αυτά είναι για τα κορόιδα. Το παιδί δεν νοιάζεται, είναι μισθοφόρος, το μόνο που τους νοιάζει αυτούς είναι το συμβόλαιο.

Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Πέρα από την πλάκα και την ειρωνεία προς όλους αυτούς, τα δάκρυα του Φορτούνη ήταν σίγουρα η κορυφαία στιγμή του φιλικού του Ολυμπιακού με τη Νότιγχαμ . Κορυφαία γιατί, έστω κι έτσι, έστω και με αφορμή αυτόν τον πολύ σοβαρό τραυματισμό, ο κόσμος της ομάδας είδε τον αρχηγό σ' αυτήν την πολύ ανθρώπινη στιγμή.

Και όλοι αυτοί που κρίνουν τον Φορτούνη από τις αντιδράσεις στο γήπεδο, από τα μούτρα που δεν τους αρέσουν, ίσως τώρα να είδαν μια εικόνα που να τους είναι πιο ελκυστική, πιο συμπαθητική. Ίσως τώρα να κατάλαβαν πως δεν υπάρχει "είναι αδιάφορος", δεν υπάρχει "δεν τον νοιάζει", υπάρχουν απλώς άνθρωποι που αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο στον αγωνιστικό χώρο.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Και ο αγώνας με τη Νότιγχαμ ; Ο αγώνας όπως κάθε φιλικό είναι μια τεράστια παγίδα. Ο πιο ασφαλής τρόπος να κάνεις λάθος στο ποδόσφαιρο είναι να αντιμετωπίσεις ένα φιλικό σαν επίσημο και να αρχίσει να βγάζεις συμπεράσματα.

Σε παρασέρνει ο οπαδισμός ή η αναγκαιότητα του επαγγέλματος. Κάτι πρέπει να σκεφτείς, κάτι πρέπει να γράψεις. Και ενώ πάντα σημειώνεις το "φιλικό ήταν", τελικά καταλήγεις να αντιμετωπίζεις το ματς σαν κανονικό αγώνα. Δεν είναι. Όποιοι κι αν είναι οι αντίπαλοι, όσο κόσμο κι αν έχουν οι κερκίδες.

Αντί λοιπόν συμπερασμάτων από τον αγώνα, ας συζητήσουμε για πράγματα που δεν εξαρτώνται από το ματς.

Ο ΣΕΜΕΔΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΔΩ

Ο ποδοσφαιριστής Σεμέδο δεν είναι για εδώ. Βρέθηκε στα μέρη μας επειδή τον έστειλε εδώ ο άνθρωπος Σεμέδο. Τα προσόντα του ποδοσφαιριστή είναι για να παίζει στην La Liga, να κοστίζει διψήφιο αριθμό εκατομμυρίων ευρώ και να συζητάμε αν μπορεί να κάνει κάτι μεγαλύτερο στην καριέρα του ή αν είναι για τις μεσαίες ομάδες της Ισπανίας.

Για εκεί είναι τα προσόντα του, για τις υψηλές απαιτήσεις της La Liga. Δεν έχουν σχέση με οτιδήποτε έχει περάσει από τις θέσεις των στόπερ τα τελευταία χρόνια από τον Ολυμπιακό. Ο παίκτης δύσκολα θα έχει πρόβλημα να σταθεί με τα ερυθρόλευκα. Το ζουμί είναι τι θα κάνει ο άνθρωπος.

Τα τελευταία χρόνια έστειλε τον παίκτη στη φυλακή και στα πρόθυρα της καταστροφής.

Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ

Ο τραυματισμός του Φορτούνη προφανώς και είναι μεγάλο πλήγμα. Η κλάση του αρχηγού δεν αναπληρώνεται. Κι αυτό γιατί χρειάζονται πολλά λεφτά για να πάρεις έναν τέτοιον ποδοσφαιριστή και δεν γίνεται να δώσεις πολλά λεφτά για μια θέση στην οποία ο Φορτούνης θα επιστρέψει σε 6-7 μήνες.

Ο πανικός λέει "πάρτε παίκτη", η λογική λέει "βρείτε τρόπο να πορευτείτε όπως πρέπει χωρίς αυτόν". Κάτι θα πάρει ο Ολυμπιακός στη θέση πίσω από τον φορ, αλλά το βασικό είναι να βρεθεί σχέδιο χωρίς τον Φορτούνη.

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ...

Δεν θα είναι απλό, γιατί ο Κώστας κάνει πολλά και τα κάνει καλά. Ειδικά όταν ο ίδιος είναι στην κατάσταση που πρέπει, ο αρχηγός του Ολυμπιακού μπορεί να κάνει το πολύ δύσκολο και να βρεθεί σε πολλά σημεία του γηπέδου.

Μπορεί να κατέβει χαμηλά όταν η ανάπτυξη κολλάει (κάτι που έγινε αρκετές φορές απέναντι στη Νότιγχαμ και ήταν η αιτία που ο Μπουχαλάκης έγινε αλλαγή). Μπορεί να υποδεχθεί με πλάτη, να γυρίσει γρήγορα και να ξεδιπλώσει την ομάδα προς τα εμπρός, κάτι που δεν έγινε συχνά απέναντι στη Φόρεστ, και εννοείται πως μπορεί να πατήσει περιοχή για να απειλήσει.

...Ο ΓΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ

Ο Βαλμπουενά δεν μπορεί να τα κάνει όλα. Έχει την ποιότητα να εκτελέσει καλά στημένα, τη γνώση για να παίξει άμεσα και να βάλεις τους γύρω του στο παιχνίδι, την κλάση για να ταΐσει όποιον κινηθεί σωστά προς το κουτί για να εκτελέσει.

Ο Γάλλος ήρθε στα 34 (35 σε 2 μήνες) για να παίξει μαζί με τον Φορτούνη, όχι να σηκώσει το φορτίο μόνος του. Γι' αυτό και ίσως με την Πλζεν στο πρώτο επίσημο της σεζόν να χρειαστεί ένας τρίτος κεντρικός χαφ και να πάει ο Βαλμπουενά στο πλάι.

ΑΡΑΜΠΙ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

Στα υπόλοιπα, είναι σημαντικά τα γκολ για την ψυχολογία των Γκερέρο - Μασούρα. Ο Ισπανός ήταν κεφάτος και πέρυσι τέτοιον καιρό, τον βοηθάει το σώμα του να φορμάρεται στις αρχές, που οι άλλοι είναι μια ταχύτητα πιο κάτω.

Όλα αυτά για να καταλήξουμε στον Ελ Αραμπί, που προτείνω να τον λέμε σκέτο Αραμπί, όπως κάναμε και με τον Καντουρί του ΠΑΟΚ. Ο Μαροκινός είναι μάλλον το σημαντικότερο κομμάτι του παζλ μέχρι στιγμής. Από τη μία έρχεται να λύσει ένα πρόβλημα που υπήρχε από πέρυσι, από την άλλη η απουσία του Φορτούνη αναμένεται να μεγαλώσει κι άλλο την ανάγκη για γκολ.

Ο Αραμπί δεν είναι ο target man Χασάν, δεν είναι ο "δεν γεμίζει το μάτι" Γκερέρο , ενώ εννοείται πως δεν είναι και Σολδάνο: ο Ολυμπιακός πήγε τον Ιανουάριο και πήρε φορ που είχε περισσότερες κεφαλιές από σουτ. Στα καλά του ο Μαροκινός ήταν πλήρης φορ, και σκόρερ μιας επαφής και παίκτης που μπορεί να παίξει με πρόσωπο, με γρήγορο πέταγμα κι απαλλαγή.

Κάθισα και είδα πολλά από τα πεπραγμένα του στην ποδοσφαιρική εξορία που λέγεται Κατάρ. Κατάλαβα δύο πράγματα. Το πρώτο είναι πως το επίπεδο είναι τραγικά χαμηλό. Το δεύτερο πως σ' αυτό το επίπεδο ο Αραμπί έκανε πλάκα και δεν ήταν αφημένος, γι' αυτό και πέτυχε τόσα γκολ.