Ζιντεντίν Ζιντάν: Μια σοφή κουτουλιά
Ο Ζιντάν δεν τυφλώθηκε απ’τη λάμψη του Champions League και εστίασε στην 3η θέση στο πρωτάθλημα. Τα ζύγισε κι έριξε κουτουλιά κατευθείαν στο στήθος της Ρεάλ. Ο Θέμης Καίσαρης σχολιάζει το "αντίο" του Γάλλου.
Οι πιο εμβληματικές στιγμές του Ζιντάν στο χορτάρι ήταν όταν η πρώτη του επαφή ήταν κοντρόλ και ντρίμπλα μαζί. Όταν υποδεχόταν την μπάλα όχι απλώς για να γίνει κάτοχός της, αλλά κυρίως με στόχο να βρεθεί στην καλύτερη θέση στον χώρο, σε σχέση με τον αντίπαλο.
Μια επαφή, κοντρόλ και ντρίμπλα μαζί. Δεν είναι τεχνική, είναι χρήση του χώρου και του χρόνου. Δεν είναι ταλέντο στα πόδια, είναι αντίληψη στο μυαλό. Είναι στιγμιαία, αλλά πλήρης συναίσθηση των συνθηκών γύρω σου, το Νο1 προσόν στον αθλητισμό, που τόσο λίγο ασχολούμαστε με αυτό.
Όλοι οι σπουδαίοι “αργοί” παίκτες το είχαν. “Όταν ξεκινάω πιο γρήγορα απ’τον αντίπαλο, φαίνομαι πιο γρήγορος”, έλεγε ο Κρόιφ. Καθόλου τυχαία, αυτοί οι “αργοί”, που ήταν “αναγκασμένοι” να σκεφτούν περισσότερο/καλύτερα απ’τους γρήγορους έγιναν και καλοί προπονητές.
ΑΦΗΣΕ ΤΟΝ ΠΕΡΕΘ, ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ
Ο Ζιντάν κουβάλησε στον πάγκο αυτό που ήταν και στο χορτάρι. Είχε πλήρη συναίσθηση των συνθηκών γύρω του όταν φορούσε σορτσάκι και δεν την έχασε τώρα που φοράει κοστούμι. Ήξερε πότε και πως να κρεμάσει τα παπούτσια και τώρα δείχνει πως ξέρει πότε και πως πρέπει να αφήσει την πρώτη του δουλειά στην προπονητική.
Έκανε αυτό που κανείς δεν τόλμησε, γιατί κανείς δεν μπορούσε: άφησε τη Ρεάλ Μαδρίτης, έγινε ο πρώτος προπονητής που αφήνει τον Πέρεθ, πριν ο Πέρεθ αφήσει αυτόν. Ο πρόεδρος που έχει διώξει Ντελ Μπόσκε και Αντσελότι, που δεν συνέχισε με τον Μουρίνιο, έμεινε σιωπηλός δίπλα στον Ζιντάν να τον ακούει να ανακοινώνει το αντίο στη Ρεάλ.
ΜΙΑ ΣΕΖΟΝ ΜΑΥΡΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΣΠΡΗ
Γιατί έφυγε; Πολύ απλά γιατί αυτή ήταν η σωστή επιλογή. Ο Ζιντάν είπε την αλήθεια: δεν έβλεπε πως η Ρεάλ θα συνέχισε να νικάει με αυτόν στον πάγκο, δεν έβλεπε συνέχεια στις επιτυχίες. Οι παίκτες του χρειάζονται πια μια νέα φωνή, μια νέα καθοδήγηση.
Η Βασίλισσα του μπορεί να έγραψε ιστορία με το τρίτο σερί Champions League, αλλά ο ίδιος το ξέρει: η σεζόν ήταν εξαιρετική, όσο ήταν και κακή. Δεν ήταν άσπρη περισσότερο απ’ότι ήταν μαύρη.
ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ
Μας αρέσει να βάζουμε ταμπέλες και συνήθως αυτές τις βάζουν τα τρόπαια, αλλά δεν είναι πάντα σωστή η ζυγαριά μας. Κόσμος και Τύπος έχει πάνω απ’όλα το Champions League, αλλά αυτοί που κάθονται στους πάγκους έχουν άλλη άποψη.
Το πρωτάθλημα, οι 38 αγώνες βάζουν κι αυτή σφραγίδα. Αυτή του Champions League είναι μεγαλύτερη για εμάς, αλλά για τους προπονητές η αξία βρίσκεται στη διάρκεια. Ο ίδιος ο Ζιντάν έχει πει πολλές φορές πως το μεγαλύτερό του επίτευγμα ήταν ο περσινός τίτλος στη La Liga.
Η 3Η ΘΕΣΗ ΗΤΑΝ ΤΟ "ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΑΝ ΟΙ ΚΑΜΕΡΕΣ"
Το Κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά είναι το πιο λαμπερό, αλλά και το πιο συγκυριακό. Ο Γάλλος ξέρει πως το αθάνατο επίτευγμά του είναι οι τρεις σερί ευρωπαϊκές κορυφές, αλλά για τον ίδιο η απόδειξη ικανότητας/σταθερότητας/διάρκειας ήταν όταν πήρε το πρωτάθλημα στην πρώτη του πλήρη σεζόν σε πάγκο.
Με τον ίδιο τρόπο, η φετινή κατάκτηση του Champions League είναι η λάμψη και οι 17 βαθμοί διαφοράς απ’την Μπαρτσελόνα είναι το “όσα δεν έδειξαν οι κάμερες”. Η Ρεάλ τερμάτισε 3η με 76 βαθμούς και η τελευταία φορά που είχε μαζέψει κάτω από 80 ήταν το 2009 με τον Χουάντε Ράμος στον πάγκο.
Η διαχείριση του Ζιντάν και το απίστευτο ταλέντο του ρόστερ έφεραν την 3η κούπα στο Κίεβο. Η διαχείριση του Ζιντάν και το απίστευτο ταλέντο του ρόστερ ήταν εκτός πρώτης δυάδας στο πρωτάθλημα απ’τη 2η μέχρι την τελευταία αγωνιστική.
ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ Η 3Η ΘΕΣΗ
Συνέβησαν και τα δύο, όμως ο Ζιντάν έδειξε πως είναι σοφός, πως έχει την αντίληψη που είχε και ως παίκτης: το σημείο εκκίνησης για τη Ρεάλ της επόμενης σεζόν δεν είναι η κορυφή της Ευρώπης, αλλά η 3η θέση της Ισπανίας και οι 17 βαθμοί διαφορά απ’την κορυφή.
Μόνο κάποιος που το βλέπει έτσι θα έλεγε “δεν βλέπω πως αυτή η ομάδα θα συνεχίσει να κερδίζει”. Μόνο κάποιος που έζησε στο επίκεντρο τη φετινή σεζόν, που ξέρει πόσα πράγματα δεν πήγαν καλά και δεν έχει πρόβλημα να μιλήσει γι’αυτά: ο ακομπλεξάριστος Ζιντάν δεν είχε θέμα να μιλήσει για αποτυχία στο πρωτάθλημα ενώ πήρε τρία Champions League σε 2.5 σεζόν.
ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ
Αν στην 3η θέση προσθέσεις και όσα βγήκαν στην επιφάνεια μετά το Κίεβο (Ρονάλντο, Μπέιλ), τη διάθεση για χτίσιμο απ’την αρχή, τις δύσκολες αποφάσεις που εκκρεμούν καιρό τώρα, το αιώνιο power-game του Μπερναμπέου καταλαβαίνεις γιατί ο Ζιντάν δεν έβλεπε επιτυχία με αυτόν στον πάγκο.
"Θέλω να δώσω την ευκαιρία στους παίκτες να νικήσουν και για να γίνει αυτό χρειάζονται μια αλλαγή, να ακούσουν μια διαφορετική φωνή. Τους ζητάμε συνέχεια περισσότερα και έρχεται μια στιγμή που δεν μπορώ να ζητήσω περισσότερα".
Σαν να ακούς τον Γκουαρδιόλα να λέει “έφυγα απ’την Μπαρτσελόνα γιατί δεν μπορούσα πια να δώσω κίνητρο στους παίκτες”. Ή σαν να ακούς τον Πεπ να λέει “πρέπει να υπάρχει έρωτας στις ματιές που αλλάζουν οι παίκτες με τον προπονητή, μόλις φύγει η λάμψη, όλα τελειώνουν”.
ΜΙΑ ΚΟΥΤΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΗΣ ΡΕΑΛ
Ο Ζιντάν έζησε το τέλος μέσα στη σεζόν. Κι απ’τους παίκτες κι απ’τη διοίκηση κι απ’τον κόσμο. Τελείως ψυχρά, απολύτως λογικά, δεν άφησε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά να τον θολώσει. “Υπήρχαν καλές στιγμές, αλλά και δύσκολες, δεν το ξεχνάω αυτό”.
Ο Γάλλος δεν έμεινε στη λάμψη, έμεινε σ’αυτά “που δεν έδειξαν οι κάμερες”. Τα ζύγισε και έριξε μια ακόμη κουτουλιά, κατευθείαν στο στήθος της Ρεάλ και της πορείας του στον πάγκο της. Κουτουλιά όχι παρορμητική κι αλήτικη όπως εκείνη στον Ματεράτσι, αλλά ψύχραιμη και λογική.
Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή υποστήριξε ο Νίτσε κι ο Ζιντάν έδειξε πως η τέχνη του δεν περιορίζεται στα χρόνια στο χορτάρι. Έφυγε (ξανά) νικητής και ξεχωριστός.
Και καλή τύχη σε όποιον “άτυχο” αναλάβει το καράβι μετά απ’αυτόν.
AP Photo/Borja B. Hojas
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
