Ξεκινάμε με τα αυτονόητα. Άλλο πράγμα είναι ο πότης και άλλο πράγμα ο αλκοολικός. Ο πρώτος πίνει γιατί το γουστάρει και γιατί περνάει καλά, ενώ ο δεύτερος γιατί το έχει ανάγκη. Δεν το κάνει για διασκέδαση, ούτε γιατί θέλει να έρθει στο κέφι, ούτε μπορεί να το ελέγξει.

Είναι αρρώστια και ο αλκοολικός πρέπει να αντιμετωπίζεται ως άρρωστος. Ο μεν πότης δεν είναι απαραίτητο ότι θα καταλήξει αλκοολικός, ενώ ένας αλκοολικός έχει υπάρξει απαραίτητα πότης.

Οι Ιάπωνες λένε ότι πρώτα το άτομο παίρνει ένα ποτό, μετά το ποτό παίρνει ένα ποτό και μετά το ποτό παίρνει το άτομο. Ο αλκοολικός συνεχίζει να πίνει, ακόμα και αν γνωρίζει ότι του προκαλεί ζημιά. Και είναι από τις χειρότερες εξαρτήσεις, διότι το αλκοόλ το βρίσκεις εύκολα, είναι φτηνό και κυρίως μη απαγορευμένο.

Όλοι όσοι έχουν βιώσει αυτή την κατάσταση στο οικογενειακό τους περιβάλλον, μπορούν να καταλάβουν το τι μαρτύριο περνούν σε καθημερινή βάση. Τόσο οι πάσχοντες, όσο και εκείνοι που βρίσκονται δίπλα τους. Ένας Γολγοθάς, μια συνεχής μάχη, ένας δρόμος που δεν τελειώνει ποτέ. Ο αλκοολικός μένει πάντα αλκοολικός ακόμα και αν σταματήσει να πίνει. Απλά βρίσκεται σε απεξάρτηση. Αν ξανακυλήσει, ακόμα και αν έχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά, τότε ο εφιάλτης επιστρέφει...

Ο αθλητισμός δεν έχει μείνει ανεπηρέαστος απ' αυτή τη μάστιγα. Πολλοί σπουδαίοι αθλητές μπήκαν σε αυτό τον λαβύρινθο. Άλλοι βρήκαν την πόρτα της εξόδου, άλλοι έχασαν τη μάχη και άλλοι συνεχίζουν να βρίσκονται μέσα στο πρόβλημα, ψάχνοντας την δική τους διαφυγή. Αν κάποιος δεν είναι αλκοολικός, δεν μπορεί να καταλάβει όλα όσα περνούν. Όπως και ο αλκοολικός δεν μπορεί να νιώσει το τι περνούν οι άνθρωποι που ζουν δίπλα του και επηρεάζονται από τις δικές του αποφάσεις και το δικό του πρόβλημα.

Με αφορμή τα γενέθλια του Πολ Γκασκόιν και τον εθισμό του στο αλκοόλ, το Sport24.gr θυμίζει χαρακτηριστικές περιπτώσεις αθλητών που βίωσαν τον εθισμό του αλκοόλ. Ο Άγγλος πρώην άσος, δεν είναι ο πρώτος και σίγουρα δεν είναι ο τελευταίος. Μια σειρά από σπουδαίους αθλητές έχουν ζήσει τον εφιάλτη αυτό...

Τζορτζ Μπεστ: Μια γνωστή ατάκα του ήταν πως "ξόδεψα τα περισσότερα λεφτά μου στα ποτά, στις γκόμενες και στα γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα". Αντικομφορμιστής, τεράστιο ποδοσφαιρικό ταλέντο και αλκοολικός. Ο βορειοϊρλανδός σταρ ήταν ο πρώτος διάσημος ποδοσφαιριστής που είχε προβλήματα με το ποτό. Τα χαμένα ταλέντα, όπως και οι χαμένες υποθέσεις, προσέλκυαν πάντα το κοινό. Ουδέποτε κατάφερε να ξεπεράσει το πρόβλημα και έφυγε από τη ζωή στις 25 Νοεμβρίου του 2005 σε ηλικία 59 ετών στο νοσοκομείο του Κρόμγουελ, νικημένος από το αλκοόλ.

Ιβάν Ούχοφ: Θεωρήθηκε παιδί-θαύμα του ρωσικού στίβου. Μετά έγινε ο περίγελος των θεατών και των συναθλητών του, αφού εμφανιζόταν μεθυσμένος ακόμη και κατά τη διάρκεια των αγώνων. "Όταν εμείς πίνουμε red bull, αυτός πίνει red bull με βότκα", έλεγε ένας συναθλητής του. Το 2008 έπιασε πάτο σε αγώνα στη Λοζάνη, όταν εμφανίστηκε μεθυσμένος. Όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος αργότερα, είχε περάσει αρκετή ώρα στο μπαρ του ξενοδοχείου, καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες από βότκα. Δεν το έβαλε κάτω όμως και από το 2009 τα άφησε όλα πίσω του. Ο εφιάλτης παραμονεύει, αλλά ο ίδιος δείχνει αποφασισμένος να μην τον βιώσει ξανά.

Ρόι Τάρπλεϊ: Ένας τεράστιος μπασκετμπολίστας, ένα αυθεντικό ταλέντο που έλαμψε τόσο στο ΝΒΑ όσο και στην Ελλάδα. Παρ' όλα αυτά, υπήρξε και ένας άνθρωπος που πλήρωσε τον εθισμό του στο αλκοόλ. Στις 7 Δεκεμβρίου του 1995 αποκλείστηκε δια βίου από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου λόγω του αλκοολισμού. "Βγήκα για φαγητό και ήπια μία μπίρα. Με επισκέφτηκε, το ίδιο βράδυ, άνθρωπος του ΝΒΑ και μου ζήτησε να κάνω αλκοτέστ. Το αποτέλεσμα στο αίμα μου ήταν 0,003%, δηλαδή κάτω από το νόμιμο όριο. Κι όμως με τελείωσαν! Γιατί; Δεν πίστευα ποτέ πως θα τους ενοχλούσε τόσο πολύ μία μπίρα", είπε ο ίδιος. Τα περιστατικά όμως ήταν πολλά, οι εξαρτήσεις αποτελούσαν κομμάτι της καθημερινότητάς του και ο ίδιος δεν κατάφερε να τις ξεπεράσει, πληρώνοντας το τίμημα με την ίδια του την ζωή.

Μπράιαν Κλαφ: Eγωϊστής, απόλυτος, σταρ, αλλά και αλκοολικός. Ήταν των άκρων. Τον λάτρευαν ή τον μισούσαν. Σατράπης προς τους ποδοσφαιριστές, αλλά και δίκαιος. Αυτά που πέτυχε και με τις ομάδες που τα πέτυχε, δύσκολο να τα επαναλάβει κάποιος. Ο Ντέιβιντ Πις έγραψε ένα βιβλίο για τις 44 μέρες του Μπράιαν Κλαφ στη Λιντς, μια ομάδα που μισούσε μέχρι να την αναλάβει. Και κατάφερε σε 44 μέρες να την φτάσει στον πάτο. Ο ίδιος είπε: "Έχω κόψει το ποτό εδώ και έξι μήνες, με εντολή γιατρού. Αν με ξαναδείτε με ποτήρι στο χέρι ρίξτε το φταίξιμο στον Έρικσον". (Για τον τότε προπονητή της εθνικής Αγγλίας). "Ξέρω πως οι περισσότεροι θα έλεγαν ότι, αντί να περπατάω πάνω στο νερό, θα ‘ταν καλύτερο αν έβαζα λίγο παραπάνω από δαύτο στο ποτό μου. Έχουν απόλυτο δίκιο".

Βιν Μπέικερ: Έβγαλε σε δημοπρασία το χρυσό μετάλλιο, το οποίο κατέκτησε με τις ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000. Διέλυσε την περιουσία του λόγω του εθισμού του στο ποτό, αντιμετωπίζοντας και προβλήματα κατάθλιψης. Στο Νο8 των ντραφτ το 1993, επελέγη από τους Μιλγουόκι Μπακς και έκανε σημαντική καριέρα. Ίσως αν δεν είχε προβλήματα με το ποτό, να ήταν και μεγαλύτερη. Έγινε All Star τέσσερις φορές, ενώ φόρεσε και τις φανέλες των Σιάτλ Σούπερσονικς, Μπόστον Σέλτικς, Νιου Γιορκ Νικς, Χιούστον Ρόκετς και Λος Άντζελες Κλίπερς από το 1993 μέχρι το 2006.

Τόνι Άνταμς: Ο άλλοτε διεθνής αμυντικός της Άρσεναλ είναι από τις αισιόδοξες περιπτώσεις. Ταλαιπωρήθηκε για πάρα πολλά χρόνια, όμως δεν το έβαλε κάτω. Τα κατάφερε και είναι από τους λίγους. Μάλιστα όταν έχασε τη θέση του στην ομάδα για να μπει σε κλινική το 1998, πήρε ένα πολύ γερό μάθημα. Απεξαρτήθηκε και άνοιξε ο ίδιος κλινική αποτοξίνωσης για αθλητές. Μάλιστα, έχει τιμηθεί από τη βασίλισσα Ελισάβετ για την ποδοσφαιρική καριέρα του σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πέρασε από την κόλαση του αλκοολισμού και επιβίωσε.

Ρόι Κάρολ: Από το 2006 ως το 2010 έζησε τον εφιάλτη από... μέσα. Ένας τραυματισμός στη μέση τον Μάρτιο του 2006 ήταν η πρώτη σταγόνα στο ποτήρι. Υποβλήθηκε σε επέμβαση και η αποθεραπεία ήταν πολύ πιο επίμονη ψυχολογικά απ’ ό,τι σωματικά. " Είχα πάθει κατάθλιψη. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να βγαίνω έξω και να πίνω. Πέρασα ένα κομμάτι της ζωής μου που ήθελα μόνο αλκοόλ. Ήμουν χαζός", παραδέχτηκε ο ίδιος. Η Αγγλία κάποια στιγμή δεν μπορούσε να τον χωρέσει και ο ίδιος ανέφερε συνεχώς πως "ό,τι κι αν κάνω, θα είμαι ο μεθυσμένος και ο τζογαδόρος Κάρολ". Πάντως, ο άλλοτε άσος του Ολυμπιακού κατάφερε να βγει νικητής και να βάλει τη ζωή του στον ίσιο δρόμο.

Γκερντ Μίλερ: Τα χρόνια που ακολούθησαν μετά την απόφαση του να σταματήσει το ποδόσφαιρο, δεν ήταν εύκολα . Η κατάθλιψη μπήκε στην ζωή του και ακολούθησε το αλκοόλ. Προβλήματα με τα οποία πάλεψε ο "Der Bomber" και κατάφερε να ξεπεράσει ύστερα από θεραπεία σε κέντρο απεξάρτησης και την βοήθεια που είχε από παλιούς συμπαίκτες και φίλους. Κάποτε μετανάστευσε στις ΗΠΑ, ακολουθώντας το παράδειγμα του Πελέ και τα δολάρια της εποχής. Ύστερα από χρόνια επέστρεψε στην πατρίδα του εξαθλιωμένος, παραμορφωμένος από τα οινοπνευματώδη και πάμπτωχος, αλλά υπήρξαν στηρίγματα στη ζωή του που τον έβαλαν στον ίσιο δρόμο.

Μπέιμπ Ρουθ: Όταν λέμε μπέιζμπολ, εννοούμε Μπέιμπ Ρουθ. Ο άνθρωπος-θρύλος του αθλήματος, η επιτομή του απόλυτου ειδώλου που ένα ολόκληρο σπορ είναι συνυφασμένο με το όνομά του. Τα επιτεύγματά του υπήρξαν μυθικά, μοναδικά, αξεπέραστα. Και όμως, αυτός ο άνθρωπος που έμοιαζε ανίκητος στον αγωνιστικό χώρο, έξω απ' αυτόν δεν μπορούσε να νικήσει το ποτό. Από τα πολύ "γερά ποτήρια" της εποχής του, ήταν για πολλά χρόνια εθισμένος, δίχως πάντως αυτό να επηρεάσει την απόδοσή του.

Σόκρατες: Στα 57 χρόνια της ζωής του (πέθανε στις 4/12/2011), κέρδισε το δικαίωμα να αποκαλείται γιατρός, φιλόσοφος, καλλιτέχνης, επαναστάτης, πολιτικό ον, ηγέτης, ριζοσπάστης, στοχαστής και όχι απλά ποδοσφαιριστής. Είχε όμως και δυο ανθρώπινες αδυναμίες, τον καπνό και το ποτό. Δεν του ήταν δύσκολο να παραδεχθεί πως ήταν αλκοολικός και το έδειχνε σε κάθε περίσταση. Δυο φορές μπήκε στην εντατική για στομαχική αιμορραγία λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Ένας υπέροχος άνθρωπος, μορφωμένος ιδιαίτερος, αλλά με πάθη.

*Υπάρχουν και πολλές άλλες περιπτώσεις, δεν είναι οι μόνες. Μια σειρά από αθλητές και γενικότερα από ανθρώπους του αθλητισμού έχουν πέσει θύματα του αλκοολισμού. Μια μάστιγα που έρχεται από το μακρινό παρελθόν, που έχει απλώσει τα πλοκάμια της στο "σήμερα" και που δυστυχώς θα συνεχίσει να υπάρχει και στο μέλλον.