Το κόλπο γκρόσο έγινε για τον Ολυμπιακό αυτό το καλοκαίρι, με την επιστροφή του Γιαγιά Τουρέ. Οι Πειραιώτες θέλησαν να ντύσουν ξανά τον Ιβοριανό στα ερυθρόλευκα και τα κατάφεραν, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στις τάξεις των φιλάθλων τους. Ο ίδιος ο Τουρέ είχε πει στο παρελθόν πως θα ήθελε να κλείσει την καριέρα του στον Πειραιά και το όνειρό του θα γίνει πράξη, με τον 35χρονο να αγωνίζεται ξανά στο γήπεδο που έκανε το πρώτο αποφασιστικό βήμα, πριν τη μεγάλη... εκτόξευση σε Μονακό, Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ Σίτι.

Το Sport24.gr κάνει φλας μπακ και θυμίζει τους 31 παίκτες που προέρχονται από τη μαύρη ήπειρο και έχουν αγωνιστεί με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Κάποιοι - όπως ο Τουρέ- πέτυχαν, κάποιοι απέτυχαν και ορισμένοι έχουν έρθει πολύ πρόσφατα για να μπορεί να αποτιμηθεί η προσφορά τους. Πάντως, τις τρεις τελευταίες δεκαετίες έχουν παίξει πολλοί Αφρικανοί στους ερυθρόλευκους, που φέτος ειδικά τους έχουν τιμήσει για τα καλά. Ο Ιβοριανός γίνεται ο τέταρτος από τη μαύρη ήπειρο που θα παίξει υπό τις οδηγίες του Πέδρο Μαρτίνς.

Ο ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ ΠΟΤΕ

Ο πρώτος Αφρικανός ποδοσφαιριστής στην ιστορία του Ολυμπιακού ήταν ο επιθετικός, Τόμος Χλοουάνε. Με καταγωγή από τη Νότια Αφρική ήρθε στον Πειραιά το καλοκαίρι του 1987, όντας 25 ετών. Το 2006 έφυγε από τη ζωή εξαιτίας αυτοκινητιστικού δυστυχήματος. Υπήρξε διεθνής με την εθνική ομάδα της χώρας του, όντας μάλιστα μεγάλο αστέρι στη χώρα του. Είχε βρεθεί στο στόχαστρο ορισμένων ευρωπαϊκών ομάδων, αλλά πείστηκε να έρθει στην Ελλάδα. Συμμετείχε στις πρώτες προπονήσεις της ομάδας, έπαιξε και σε κάποια φιλικά, στη συνέχεια πήγε στην πατρίδα του, αλλά στο Ρέντη δεν γύρισε ποτέ. Και αυτό κυρίως λόγω ότι οι ερυθρόλευκοι δεν τον κάλεσαν να επιστρέψει, αφού υπήρχε διαφορά στο οικονομικό κομμάτι. Δεν έπαιξε σε επίσημο παιχνίδι, αλλά μένει στην ιστορία ως ο πρώτος Αφρικανός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έπαιξε μπάλα στον Ιωνικό Νίκαιας.

Ο ΓΙΕΚΙΝΙ, Ο ΟΦΟΡΙΚΟΥΕ, ΟΙ ΑΜΠΟΝΣΑ ΚΑΙ ΑΜΠΟΑΓΚΟΥΕ

Συνεχίζουμε με τον Ρασίντ Γιεκινί, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο που συμμετείχε με την εθνική Νιγηρίας το 1994 στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν εκείνη την περίοδο από τους κορυφαίους επιθετικούς του αφρικανικού ποδοσφαίρου. Με το αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα είχε σημειώσει 37 γκολ σε 58 εμφανίσεις. Στον Πειραιά δεν έπιασε! Έκανε την πρώτη του εμφάνιση με τους ερυθρόλευκους στις 28 Αυγούστου του 1994 στο παιχνίδι με αντίπαλο την Δόξα Δράμας στην Δράμα. Η ομάδα τον χρησιμοποίησε ως αλλαγή στο τελευταίο 20λεπτο του αγώνα. Μάλιστα, μετά και από λίγες ημέρες σημείωσε και το πρώτο του τέρμα σε έναν αγώνα για το Κύπελλο στο Ρέθυμνο. Το παρατσούκλι του ήταν “ο ταύρος της Καντούνα”. Στον Ολυμπιακό είχε έρθει ως μεγάλο όνομα που τελικά δεν έπεισε και το καλοκαίρι του 1995 αποχώρησε από την ομάδα. Έφυγε από την ζωή στις 4 Μαΐου του 2012 σε ηλικία 48 ετών, αντιμετωπίζοντας προβλήματα υγείας.

Ο Γκανέζος, Πίτερ Οφορίκουε ήρθε στον Ολυμπιακό επί Ντούσαν Μπάγεβιτς σε ηλικία 17 ετών από την Καλαμάτα. Τον είχε επιλέξει ο Γιώργος Λούβαρης. Μια μετεγγραφή που αποτέλεσε ρεκόρ για τον σύλλογο της Καλαμάτας, καθώς έβαλε στα ταμεία της το ποσό των 2.800.000 ευρώ. Πραγματοποίησε 80 συμμετοχές με τους "ερυθρόλευκους" έχοντας σκοράρει 24 φορές. Έμεινε ως το 2003 και επρόκειτο για ένα ταλέντο που όλοι περίμεναν ότι θα μπορούσε να κάνει πολύ σπουδαία πορεία, αλλά έμεινε στάσιμος. Σα να μην πήρε σοβαρά την καριέρα του και τα προσόντα του, με αποτέλεσμα να μην κάνει όσα φαινόταν ότι μπορούσε.

Ο Φέλιξ Αμποάγκουε, το "Ζαρκάδι της Αλ Αχλί", ήταν άλλη μια περίπτωση Αφρικανού που ήρθε με περγαμηνές, αλλά αποδείχτηκε... παλτό πολυτελείας. Χρίστηκε διάδοχος του Τόνι Γεμπόα, ενός εκ των κορυφαίων στράικερ που έβγαλε ποτέ το ποδόσφαιρο της Γκάνας. Τον ονόμασαν "Δαίμονα" για τις εκτελεστικές του ικανότητες και εδώ στην Ελλάδα ήρθε ως το "Ζαρκάδι της Αλ Αχλί". Ο Σωκράτης Κόκκαλης μάλιστα, σύμφωνα τουλάχιστον με τα ρεπορτάζ της εποχής, κατέβαλε το ποσό του 1.000.000.000 δραχμών στην Αλ Αχλί για να τον ντύσει στα ερυθρόλευκα (αργότερα οι Αιγύπτιοι ανέφεραν ότι τα χρήματα ήταν πολύ λιγότερα). Ήρθε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1998 και εντέλει έμελλε να αποτελέσει ανέκδοτο και το όνομά του να κοσμεί κάθε αφιέρωμα για παλτά, ημίπαλτα, γούνες, μπουφάν και οτιδήποτε κοσμεί μια γκαρνταρόμπα.

Άλλη μια μετεγγραφή του Ντούσαν Μπάγεβιτς ήταν η αδυναμία του, Κόφι Αμπονσά. Άλλος ένας παίκτης που επιβεβαίωσε τον λόγο που ο Ολυμπιακός τότε δεν διάλεγε “σωστούς” παίκτες από την Αφρική. Τον Κόφι από το 1998 έως και το 2004 θα τον δούμε και σε Ολυμπιακό και σε ΠΑΟΚ και σε ΑΕΚ. Ο καθένας θα συμπέρανε πως όλες οι τότε μεγάλες ομάδες ήθελαν τον συγκεκριμένο αμυντικό, για την σωστή λειτουργία του ρόστερ, όμως ο πραγματικός λόγος που υπήρξε σε αυτές τις ομάδες, ήταν ότι ο Ντούσαν πέρασε τότε και από τις τρεις αυτές ομάδες. Ο Αφρικανός αμυντικός έγινε και στόχος πολλών αρνητικών σχολίων, αφού κάθε φορά που παρουσιαζόταν σε κάποια εντεκάδα αυτών των ομάδων, έρχονταν και αρνητικά αποτελέσματα.

Ο ΤΟΥΡΕ, Ο ΛΟΥΑ ΛΟΥΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ... ΑΚΟΥΜΠΗΣΑΝ

Ο Ζίζι Ρόμπερτς πήγε με τις ευλογίες του Τάκη Λεμονή στον Ολυμπιακό από τον Πανιώνιο. Η ομάδα του Πειραιά έδωσε 1.000.000 ευρώ στη Νέα Σμύρνη. Η μόνη καλή εμφάνιση του παίκτη ήταν τα δύο γκολ που σημείωσε στον αγώνα με τον Πανιώνιο. Ο προπονητής των "ερυθρόλευκων", εξακολουθώντας να τον πιστεύει ,τον χρησιμοποιούσε στην εντεκάδα αφήνοντας έξω τον “Ζίο”. Ο παίκτης στην εθνική ομάδα της Λιβερίας που αγωνιζόταν, αναλάμβανε τον ρόλο του στόπερ. Αυτό έφερε και νεύρα στον Ολυμπιακό, καθώς στην Ελλάδα αγωνιζόταν ως επιθετικός. Τελικά, ο Λεμονής όντας απογοητευμένος από τις εμφανίσεις του, αλλά και με ό,τι άλλο είχε γίνει, τον άφησε στο περιθώριο και έτσι άλλος ένας ποδοσφαιριστής χάθηκε άδοξα.

Το 2005, ήρθε από την Μέταλουργκ Ντόνετσκ στον Ολυμπιακό ο Γιαγιά Τουρέ. Είναι αδελφός του Κόλο Τουρέ που τότε ήταν γνωστός καθώς αγωνιζόταν στην Άρσεναλ. Ο δικός μας Τουρέ αποδείχθηκε τελικά μεγαλύτερο ταλέντο από τον αδελφό του και ξεδίπλωσε τις αρετές του στους ερυθρόλευκους. Όλοι μιλούσαν για τον “νέο Βιεϊρά”, με αυτόν τον παίκτη είδαμε μέσα στο γήπεδο μεγάλα παιχνίδια με τρομερές ντρίμπλες, τακουνάκια αλλά και γκολάρες. Μετά από έναν χρόνο τον αγόρασε η Μονακό, έδωσε 10.000.000 ευρώ. Από κει τον πήρε η Μπαρτσελόνα με το αστρονομικό ποσό των 45.000.000 ευρώ, με αυτούς κατέκτησε και το Champions League το 2009. Ακολούθησε η Μάντσεστερ Σίτι και από το 2010 ως το 2018 και αποτελεί έναν από τους καλύτερους παίκτες που πέρασαν ποτέ από τον Ολυμπιακό. Πλέον, ετοιμάζεται για τη δεύτερη θητεία του στο Λιμάνι.

Το ίδιο καλοκαίρι με τον Τουρέ, είχε έρθει και ο 22χρονος Νιγηριανός, Αρούνα Μπαμπανγκίντα, ο οποίος δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά την καριέρα του. Όταν στα 13 σου σε "τσιμπάει" ο Άγιαξ, στα καπάκια η Μπαρτσελόνα, γίνεσαι ο δεύτερος νεαρότερος παίκτης που έπαιξε ποτέ στην πρώτη ομάδα και στα 33 σου βρίσκεσαι στη... Μάλτα, χωρίς να ήταν κάποιος τραυματισμός που σε πήγε πίσω ώστε να καταριέσαι τη ρημάδα την τύχη, μάλλον κάτι δεν πήγε καλά στην πορεία. Το "βέλος" από τη Νιγηρία, ο παίκτης που θα μοίραζε σακούλες για εμετό στους αντιπάλους του, εκείνος που οι αντίπαλοι θα έβλεπαν μόνο την πλάτη του και θα έτρωγαν την σκόνη του, αυτός που θα ξεσήκωνε το νεότευκτο "Γ. Καραϊσκάκης" και μαζί με τον Τουρέ θα συνέθεταν ένα δίδυμο που θα έμενε στην "ερυθρόλευκη" ιστορία. Το τι έκανε ο ένας και το τι ο άλλος, νομίζω πως όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, το γνωρίζουν.

Ο Αμπντεσλάμ Ουαντού ή ρθε με καλή φήμη από την Γαλλία και την Βαλενσιέν, αλλά σε ένα εξάμηνο αποχώρησε από το Λιμάνι. Εκείνο το... πάρτι του Βίγια στο 2-4 της Βαλένθια στο Φάληρο (ναι, ο Μοριέντες έκανε χατ-τρικ, αλλά ο Βίγια προκάλεσε εφιάλτες στον υψηλόσωμο στόπερ). Πέρασε και δεν ακούμπησε από τον Ολυμπιακό και ήταν πολύ σύντομη η θητεία του.

Ήταν καλοκαίρι του 2006, λοιπόν, όταν η ομάδα του Πειραιά, με τον Τροντ Σόλιντ στον πάγκο της, έφερνε στο Λιμάνι τον Μάρκο Νε ως συνέχεια της επιτυχημένης μετεγγραφής του Τουρέ, ο οποίος λίγο αργότερα θα έπαιρνε μετεγγραφή στους Μονεγάσκους. Άπαντες έκαναν λόγο για ένα ατόφιο ταλέντο, έναν παίκτη μόλις 23 ετών με τρεις χρονιές πίσω του στην Μπέβερεν, ο οποίος θα μπορούσε να κινηθεί στα χνάρια του συμπατριώτη του και να κάνει εφάμιλλες εμφανίσεις. Με λίγα λόγια, ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Νε και στόχος ήταν να... ξεχαστεί ο Τουρέ. Η πραγματικότητα απείχε παρασάγγας απ' αυτό που όλοι ήλπιζαν και είχαν στο μυαλό του. Ο Νε δεν μπήκε ποτέ στα παπούτσια του Τουρέ, δεν κατάφερε ποτέ να ξεχωρίσει και οι περισσότεροι τον θυμούνται για τους τραυματισμούς του και λιγότερο για τις εμφανίσεις του με την ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα.

Από τη Σάντερλαντ καταφτάνει στον Ολυμπιακό το 2007 ο Λομανά Λούα Λούα για τρία χρόνια. Η πρώτη συμμετοχή του παίκτη ήταν στην αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, όπου και άφησε καλές εντυπώσεις. Το πρώτο του γκολ το σημείωσε στην αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τον ΟΦΗ σε εκείνο το εμφατικό 6-2. Ο παίκτης ήταν πολύ αγαπητός στην εξέδρα. Οι τραυματισμοί του αλλά και η περίεργη συμπεριφορά του τον έκαναν να αποχωρήσει το 2008. Το 2009 ο Λούα Λούα επέστρεψε όμως ήταν σαν να μην το έκανε ποτέ καθώς οι εμφανίσεις του ήταν κάκιστες και σε έξι μήνες είδε την πόρτα της εξόδου.

Ο ΖΑΪΡΙ Ο ΜΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΓΕΡΙΝΟΙ

Συνεχίζουμε με τον Ζαουάντ Ζαϊρί. Ο συγκεκριμένος θα μπορούσαμε να πούμε πως ήρθε σε άσχημη εποχή. Ο Ολυμπιακός τότε ζούσε την χειρότερη εποχή των τελευταίων χρόνων του έχοντας χάσει το πρωτάθλημα και ευρισκόμενος στην πέμπτη θέση. Τότε ήρθε ο μεγάλος Ερνέστο Βαλβέρδε για δεύτερη χρονιά για να επαναφέρει τον Ολυμπιακό στη πρώτη θέση. Ο Μαροκινός χαφ δεν ήταν συχνή επιλογή του Βαλβέρδε, καθώς δεν θεωρούσε ότι μπορούσε ο παίκτης να βοηθήσει έτσι όπως θα έπρεπε τον Ολυμπιακό. Ο Ισπανός στο τέλος ζήτησε να φύγει. Έπαιξε από το 2009 ως το 2011, προερχόμενος από τον Αστέρα.

Τη σεζόν 2011-12 έπαιξε στον Ολυμπιακό ο Ζαν Μακούν. Ήρθε ως δανεικός με οψιόν αγοράς από την Άστον Βίλα την προπερασμένη σεζόν όπου και έπαιξε κάτι παραπάνω από καλά. Έπαιξε συνολικά σε 35 παιχνίδιακαι έβαλε 2 γκολ. Ήθελε να μείνει πολύ, όμως η Άστον Βίλα ζητούσε πολλά και ο Ολυμπιακός δεν τα έδωσε. Έτσι, λοιπόν, επέστρεψε πίσω στην Αγγλία. Από τους καλύτερους που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα.

Πάμε στον μαχητικό Τζαμέλ Αμπντούν. Πήγε στον Ολυμπιακό υπό αμφισβήτηση από την πρώτη στιγμή το καλοκαίρι του 2011. Τελικώς δούλεψε και κατάφερε να διεκδικήσει θέση βασικού στο ρόστερ και διέψευσε τους επικριτές του. Συνέβαλλε σε πολλές ερυθρόλευκες επιτυχίες σε μεγάλα παιχνίδια, όπου ο Ολυμπιακός τον είχε ανάγκη. Την δεύτερη σεζόν του στο Λιμάνι είχε και καλές και κακές εμφανίσεις, κάνοντας την εξέδρα πολλές φορές και να τον χειροκροτεί, αλλά και να τον αποδοκιμάζει. Το καλοκαίρι του 2013 ο Μίτσελ τον ειδοποίησε πως δεν ήταν στα πλάνα του και από την ομάδα του ζητήθηκε να αποχωρήσει. Αυτό και έκανε! Ακολούθησε για τον ίδιο το Νησί και η Νότιγχαμ Φόρεστ στην δεύτερη κατηγορία του αγγλικού πρωταθλήματος.

Ο ερχομός του Ραφίκ Τζεμπούρ από την ΑΕΚ τον Ιανουάριο του 2011, δίχασε πολλούς εξαιτίας και του ιδιαίτερου χαρακτήρα του. Ο Ολυμπιακός τότε είχε διαθέσιμους για την επιθετική του γραμμή τους Μιραλάς, Πάντελιτς και την ίδια ώρα είχαν δοθεί δανεικοί οι Μήτρογλου και Νέμεθ. Ο “τρομοκράτης” έβγαλε ασπροπρόσωπους τους ιθύνοντες της ομάδας που τον πίστεψαν και διάλεξαν να τον αποκτήσουν.Από την πρώτη κιόλας συμμετοχή του με την ομάδα έδειξε πως έχει το γκολ. Πολλές συμμετοχές αλλά και γκολ σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αν μη τι άλλο, ήταν επιτυχημένη η θητεία του στον Ολυμπιακό, ενώ μετέπειτα η καριέρα του πήρε την κατιούσα.

Ο ΑΤΥΧΟΣ ΟΛΑΪΤΑΝ, Ο ΕΝΤΙΝΓΚΑ ΚΑΙ ΤΑ... ΠΑΛΤΑ

Ο Νιγηριανός, Μάικλ Ολαϊτάν, αποκτήθηκε από τη Βέροια το 2013 σε ηλικία 20 ετών, υπογράφοντας συμβόλαιο τεσσάρων ετών. Στις 2 Μαρτίου 2014 ο Ολαϊτάν είχε ένα σοβαρό επεισόδιο υγείας, καθώς κατά τη διάρκεια του ντέρμπι Ολυμπιακός -Παναθηναϊκός κι ενώ ο αγώνας βρισκόταν στο 30ό λεπτό, έπεσε ξαφνικά στο έδαφος. Οι γιατροί εισήλθαν άμεσα στον αγωνιστικό χώρο και επανέφεραν γρήγορα τον Ολαϊτάν, . Η διάγνωση των γιατρών μετά την προσκόμιση του Ολαϊτάν στο νοσοκομείο ήταν ότι επρόκειτο για ιογενή μυοκαρδίτιδα, η οποία προκλήθηκε από λοίμωξη και προκάλεσε με τη σειρά της καρδιακές αρρυθμίες και έπειτα το λιποθυμικό επεισόδιο που προκάλεσε έντονη ανησυχία. Ο Ολαϊτάν παρέμεινε στο νοσοκομείο για εξετάσεις και ανάρρωση αρκετές μέρες μένοντας εκτός γηπέδων για όλο το υπόλοιπο της περιόδου 2013-14. Δεν κατάφερε έκτοτε να ανακάμψει αγωνιστικά.

Ο Κογκολέζος, Ντελβίν Εντινγκά, αποκτήθηκε ως δανεικός για ένα έτος από την Μονακό τον Αύγουστο του 2013. Μάλιστα, μεταξύ των δύο συλλόγων, συμφωνήθηκε ρήτρα ύψους 3 εκατ. ευρώ στην περίπτωση που ο Ολυμπιακός ήθελε την περαιτέρω παραμονή του. Στην πρώτη του σαιζόν με τον Ολυμπιακό κατέκτησε ένα πρωτάθλημα Ελλάδος και έφτασε μέχρι τη φάση των 16 του Champions League. Το καλοκαίρι του 2014 υπήρξε η φήμη πως ο Ολυμπιακός θα κρατήσει τον παίχτη ως δανεικό, για άλλη μια χρονιά. Η πειραϊκή ΠΑΕ ανακοίνωσε, ωστόσο, πως τον παίχτη τον έχει με τη Μονακό σε καθεστώς συνιδιοκτησίας. Στις 4 Νοεμβρίου 2014, έβαλε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του Ολυμπιακού, διαμορφώνοντας το σκορ του αγώνα σε 1-2, κόντρα στη Γιουβέντους, αλλά οι Πειραιώτες ηττήθηκαν 3-2. Η σεζόν ολοκληρώθηκε επιτυχημένα τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο και για τον Εντιγκά, καθώς πανηγύρισε το νταμπλ.

Οι Γκαετάν Μπονγκ, Καρλ Μετζανί, Ντρίσα Ντιακιτέ και Σαμπού Γιαταμπαρέ ήταν άλλες περιπτώσεις Αφρικανών ποδοσφαιριστών που φόρεσαν την φανέλα του Ολυμπιακού, αλλά δεν... ακούμπησαν. Παίκτες που καλά καλά δεν θυμούνται πολλοί ότι έπιασαν Λιμάνι. Όσο κάθισαν, δεν έδειξαν το παραμικρό και δεν δικαιολόγησαν την απόκτησή τους. Προσθέστε τον προβληματικό Νιγηριανό στράικερ, Εμάνουελ Εμενίκε, ο οποίος ήταν μονίμως τραυματίας, αλλά είχε και πολλά θέματα με τον χαρακτήρα του, ο Μαροκινός, Μανουέλ Ντα Κόστα, ουδέποτε έγινε αποδεκτός από τον κόσμο του Ολυμπιακού, έχοντας ελάχιστες καλές στιγμές με την ερυθρόλευκη φανέλα, ενώ ο Ματιέ Ντοσεβί, ο οποίος έπαιζε ως εξτρέμ και δόθηκε στη Σταντάρ Λιέγης ήταν μια περίπτωση παίκτη με καλές και κακές στιγμές στην ομάδα του Πειραιά.

Ο ΙΝΤΕΓΕ, Ο ΡΟΜΑΟ Ο ΣΙΣΕ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ

Συνεχίζουμε με τον Μπράουν Ιντέγε, ο οποίος αποκτήθηκε την τελευταία ημέρα των μετεγγραφών το καλοκαίρι του 2015 από τη Γουέστ Μπρομ έναντι 6.000.000 ευρώ. Ο Νιγηριανός στράικερ έπαιξε δυο σεζόν στο Λιμάνι, προτού πάει στην Κίνα για λογαριασμό της Tianjin TEDA. Ο 30χρονος τα πήγε καλά στον Ολυμπιακό και αναμφίβολα κρίνεται επιτυχημένη η θητεία του, αλλά για οικονομικούς λόγους ήθελε να αποχωρήσει. Δεν στέριωσε πάντως στην Ασία και από νωρίς ήθελε να φύγει, καθώς δεν του άρεσε η ζωή εκεί.

Ο Τογκολέζος αμυντικός μέσος, Αλεξί Ρομαό, από το καλοκαίρι του 2016 έως και το 2018, αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό, προερχόμενος από μια τριετία στη Μαρσέιγ. Την πρώτη του σεζόν δεν έπαιζε σχεδόν καθόλου, όλοι έλεγαν πως θα αποχωρούσε, αλλά με σκληρή δουλειά και επαγγελματισμό κατάφερε να κερδίσει θέση βασικού πέρυσι. Μεσούσης της προετοιμασίας του Ολυμπιακού, αποτέλεσε παρελθόν, συνεχίζοντας στη Γαλλία με τη Ρεμς.

Ο Σενεγαλέζος, Πάπε-Αμπού Σισέ, ήταν από τις αποκαλύψεις πέρυσι στον Ολυμπιακό. Μια όαση μέσα στη γενική απογοήτευση για την κακή σεζόν. Έκανε ορισμένες σούπερ εμφανίσεις και πολλοί πίστευαν πως φέτος το καλοκαίρι μπορεί και να έπαιρνε μετεγγραφή με μεγάλο ποσό. Απογοήτευσε στα καλοκαιρινά φιλικά προετοιμασίας όσο αγωνίστηκε και αυτή την στιγμή είναι πίσω στις προτιμήσεις του Πέδρο Μαρτίνς. Θα πρέπει να κάνει πολλά στη συνέχεια για να αλλάξει υπέρ του το κλίμα. Έχει δυνατότητες, αλλά είναι επιπόλαιος και αυτο κοστίζει τόσο στον ίδιο όσο και στην ομάδα του. Στην καλή του βραδιά μοιάζει ανίκητος.

Στην κατηγορία των απογοητεύσεων ανήκει και ο Μαροκινός, Μεχντί Καρσελά, ο οποίος αποκτήθηκε πέρυσι με περγαμηνές από την Γρανάδα, υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο συνεργασίας, αλλά σε ένα εξάμηνο αποτέλεσε παρελθόν, καθώς ήταν... φλύαρες όλες οι εμφανίσεις του με την ερυθρόλευκη φανέλα. Δεν δικαιολόγησε ποτέ τον ντόρο γύρω από τ' όνομά του.

Τέλος, ο Ολυμπιακός... επένδυσε αυτό το καλοκαίρι σε παίκτες από την Αφρική, αφού απέκτησε τρεις. Το "μηχανάκι" από τη Γουινέα, Μαντί Καμαρά είναι εντυπωσιακός ως τώρα στη μεσαία γραμμή των Πειραιωτών και έχει κερδίσει τον προπονητή του και τον κόσμο με τις εμφανίσεις του. Αν συνεχίσει έτσι, θα παίζει αρκετά. Ο 25χρονος Τυνήσιος, Γιασίν Μεριά, μετά το Μουντιάλ αποκτήθηκε για να δώσει ποιότητα στην πολύπαθη άμυνα του Ολυμπιακού και έπαιξε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Τέλος, ο Αιγύπτιος, Αχμέντ Χασάν, ήρθε στη χώρα μας για να βοηθήσει τον Ολυμπιακό στο σκοράρισμα. Η πρώτη του εμφάνιση με τον Λεβαδειακό ήταν ενθαρρυντική, έστω και αν δεν κατάφερε να σκοράρει.