Έντεκα σετ, 318 λεπτά και τρομερό θέαμα προσέφεραν σε όλους τους φίλους του βόλεϊ ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός στους δύο τελικούς του Λιγκ Καπ. Η μπίλια τελικά έκατσε στο πράσινο με τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο και τους παίκτες του να πανηγυρίζουν τον πρώτο τίτλο του τμήματος από το 2010.

Σίγουρα το Λιγκ Καπ είναι ο λιγότερο σημαντικός τίτλος από τους τρεις εγχώριους, αφού μπορεί να έχει το όνομα του θρυλικού “Νίκου Σαμαρά” όμως είναι δίχως αμφιβολία μία εσωτερική διοργάνωση.

Αυτός ο τίτλος ωστόσο σημαίνει την επιστροφή του Παναθηναϊκού και το τέλος των πέτρινων χρόνων. Το τμήμα βόλεϊ ανδρών έχει περάσει τρομερές δυσκολίες βρέθηκε να παίζει για την παραμονή του στην κατηγορία, ενώ το 2013 θα είχε πέσει στην Α2 εάν δεν είχε υπάρξει η έστω και με καθυστέρηση σωστή απόφαση για τον υποβιβασμό του Ηρακλή.

Τα χρέη της περιόδου της διοίκησης Κίτσιου στον Ερασιτέχνη αποτελούν μέχρι και σήμερα τροχοπέδη στις προσπάθειες της νυν διοίκησης αφού καλείται να πληρώσει τρεις φορές το μπάτζετ του τμήματος για να είναι εντάξει στους διακανονισμούς της. Αρκεί να αναφέρουμε ότι τα συνολικά χρέη όταν ανέλαβε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έφταναν τα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ.

ΤΙΤΛΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Πώς όμως κατάφερε ο Παναθηναϊκός να φτάσει στην κατάκτηση του Λιγκ Καπ; Δύο πράγματα έπαιξαν ρόλο η εξαιρετική δουλειά του Δημήτρη Ανδρεόπουλου και η προσθήκη του Τσάτσιτς.

Ο κόουτς των πρασίνων ανέλαβε την ομάδα τη σεζόν 2014-15, ωστόσο από πέρσι έχει δημιουργήσει έναν κορμό που δουλεύει ρολόι. Μπορεί να μην έχει τις μονάδες που είχαν ή έχουν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ, ωστόσο είναι ομάδα. Η ελληνική τετράδα των Ράπτη, Χαραλάμπου Ανδρεόπουλου, Ζήση και Πελεκούδα είναι μία εξαιρετική μαγιά, ο Γιάκομπσεν επιβεβαιώνει το γιατί ήθελε ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος να τον αποκτήσει εδώ και χρόνια, ενώ και οι Ρανγκέλ και Στάροβιτς είναι γνωστό τι μπορούν να προσφέρουν.

Εκείνος που ήρθε και έδεσε είναι ο Τσάτσιτς. Ο αρχηγός της Εθνικής Μαυροβουνίου ήρθε σαν δώρο από την διοίκηση για να γίνει το βήμα παραπάνω και τελικά έγινε. Μπορεί ακόμα να μην είναι στο 100%, ωστόσο και μόνο η παρουσία του είναι καταλυτική.

Τόσο στον πρώτο, όσο και στον δεύτερο τελικό έδωσε το κάτι παραπάνω στους πράσινους, ενώ ειδικά στη δεύτερη αναμέτρηση έπαιξε και για τον άρρωστο Ράπτη.

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΙ ΚΡΙΚΟΙ ΜΕ ΤΟ 2010

Για να γίνει αντιληπτό το πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο τίτλος για τους πράσινους αρκεί να αναφέρουμε ότι από το Κύπελλο του 2010 μέχρι σήμερα μόλις τέσσερις έχουν απομείνει στην ομάδα.

Πρώτος και καλύτερος είναι φυσικά ο Σωτήρης Πανταλέων, ο οποίος όπως και τότε έτσι και τώρα σήκωσε πρώτος το τρόπαιο. Οι άλλοι τρεις είναι εργάτες του συλλόγου. Ο Παύλος Καραμαρούδης τότε ήταν βοηθός του Στέλιου Καζάζη και τώρα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου, ο φυσιοθεραπευτής του τμήματος Ναπολέων Χαρίσης και φυσικά ο αειθαλής Δημήτρης Αγραπιδάκης.

*Ο Σωτήρης Πανταλέων με τον Ρούλη Αγραπιδάκη

Ο αγαπημένος Ρούλης όλων των ανθρώπων του βόλεϊ σε λίγες ημέρες συμπληρώνει τα 73 του χρόνια, ωστόσο παραμένει δίπλα στο αγαπημένο του Τριφύλλι. Άλλωστε, ήταν εκείνος που ακόμα και σε αυτή την δύσκολη δεκαετία έβγαζε ακόμα και από την τσέπη του λεφτά για να δίνει χαρτζιλίκι σε απλήρωτους παίκτες. Περιπτώσεις όπως αυτές του Αγραπιδάκη και του Σπύρου Μπλέτσα (φροντιστής επί σειρά ετών του Ολυμπιακού) αποτελούν παραδείγματα ανιδιοτελούς αγάπης και προσφοράς στον αθλητισμό γενικότερα.

ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ

Κλείνουμε αυτή την μικρή παρένθεση και επιστρέφουμε στο θέμα μας. Από εκείνη την ομάδα του Παναθηναϊκού που κατέκτησε το τελευταίο Κύπελλο το 2010 οι περισσότεροι έχουν σταματήσει, ενώ άλλοι έχουν γίνει προπονητές.

Τι έκαναν όμως οι νυν παίκτες στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Από τους 15 παίκτες που είναι δηλωμένοι στην ΕΣΑΠ μόνο οι έξι έπαιζαν βόλεϊ σε επαγγελματικό επίπεδο. Ο λόγος για τους τέσσερις ξένους (Τσάτσιτς, Στάροβιτς, Ρανγκέλ και Γιάκομπσεν), τον Πανταλέοντα και τον Πελεκούδα.

Οι υπόλοιποι εννιά ήταν παιδιά ή στην καλύτερη στην εφηβεία όπως οι Μούχλιας και Ζήσης που έχουν γεννηθεί το 1996 και το 1994 αντίστοιχα. Δύο εκ των πρωταγωνιστών του Παναθηναϊκού ο Χαράλαμπος Ανδρεόπουλος και ο Ράπτης ήταν εννιά και δέκα χρονών αντίστοιχα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι συνολικά έξι από τους 15 παίκτες των πρασίνων έχουν γεννηθεί από το 2000 και μετά.

Καταλαβαίνει εύκολα λοιπόν κάποιος τη σημασία αυτού του τίτλου για τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο, τους παίκτες του, αλλά και για όλους όσους τρέχουν το τμήμα και τον Ερασιτέχνη γενικότερα και οι πανηγυρισμοί που τον συνόδευσαν ήταν άκρως φυσιολογικοί.

Η ΠΡΟΓΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΓΗΠΕΔΑ

Όπως και να έχει οι φίλοι του βόλεϊ απόλαυσαν δύο σπουδαία παιχνίδια που αποτελούν την καλύτερη πρόγευση για το τι θα επακολουθήσει στα play offs.

Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και Φοίνικας αναμένεται να μας χαρίσουν μεγάλες στιγμές. Ο Ολυμπιακός παραμένει ένα βήμα μπροστά από τους υπόλοιπους διεκδικητές τόσο του πρωταθλήματος όσο και του Κυπέλλου.

Φάνηκε αυτό άλλωστε στην μεγάλη ανατροπή που έκανε στον δεύτερο τελικό η οποία μπορεί να έμεινε ημιτελής, ωστόσο κατέδειξε το μεγάλο όπλο που έχουν οι ερυθρόλευκοι σε σχέση με τους υπόλοιπους και αυτό είναι το βάθος στον πάγκο. Την στιγμή που ο Παναθηναϊκός δεν είχε επί της ουσίας καμία αλλαγή λόγω του πυρετού του Ράπτη, ο Μουνιόθ έριξε στο ματς τους Ανδρεάδη και Κουμεντάκη και εκείνοι το γύρισαν.

Από την άλλη όμως τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο ΠΑΟΚ με τον Φοίνικα δεν θα παραδώσουν εύκολα το τομάρι τους και θα παλέψουν μέχρι τέλους για την υπέρβαση. Για αυτό ευχή όλων όσων αγαπούν το άθλημα είναι να αφήσουμε τους πρωταγωνιστές να τα δώσουν όλα και γιατί όχι να δούμε τελικούς σε μεγαλύτερα γήπεδα.

Ήδη, για τους τελικούς του Λιγκ Καπ έγινε προσπάθεια να παίξει ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ, γιατί να μην γίνει και στους ημιτελικούς ή τους τελικούς του πρωταθλήματος.