Δήμας: "Με είδε ένας προπονητής να κλέβω μούσμουλα και..."
Ο Πύρρος Δήμας μίλησε για το πώς ξεκίνησε την άρση βαρών, τον αγώνα του στην Ατλάντα ακριβώς πριν 17 χρόνια, τον Χρήστο Ιακώβου αλλά και την ΕΡΤ.
Στις 26/7/1996 ο Πύρρος Δήμας κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο στην Ατλάντα. Με αφορμή την συμπλήρωση 17 ετών από την μεγάλη του επιτυχία, φιλοξενήθηκε στον Arenafm 89,4 μιλώντας:
Για τους Ολυμπιακούς της Ατλάντα:
«Ήταν ένας αγώνας πολύ εύκολος για μένα καθώς είχε τελειώσει από το αρασέ και δεν είχε ενδιαφέρον μετά, ενώ αντίστοιχα στο Σίδνει δεν μου είχε πάει καλά το αρασέ και κυνηγούσα εγώ το ζετέ για να καλύψω την διαφορά. Αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός μια χάνεις μια κερδίζεις, μια σου βγαίνουν τα γκολ την άλλη χτυπάει στο δοκάρι.»
Για την ΕΡΤ:
«Μεγαλώσαμε με την ΕΡΤ ειδικά εμείς οι Έλληνες της διασποράς, η ΕΡΤ μας κράτησε και την γλώσσα, από εκεί περνάμε και τα μηνύματα που έπρεπε να πάρουμε ως Έλληνες, η ΕΡΤ ήταν αυτή που μας κράτησε ζωντανούς. Στην ΕΡΤ γνώρισα και την σύζυγο μου, εκεί έπαιξαν όλοι οι αγώνες μου, όλες οι Ολυμπιάδες. Σίγουρα ξέρουμε όλοι μας τα προβλήματα που υπήρχαν στην ΕΡΤ και κανείς δεν συμφωνούσα για αυτά που γινότανε αλλά δεν έπρεπε να κλείσει με αυτόν τον τρόπο».
Για το πώς ξεκίνησε την άρση βαρών:
«Τελείως τυχαία ασχολήθηκα με την άρση βαρών, 7,5 χρονών ήμουνα και έκλεβα μούσμουλα, με είδε ένας προπονητής με κυνήγησε, εγώ νόμιζα ότι είναι από το σπίτι, αλλά τελικά ήτανε προπονητής, του άρεσε η σωματοδομή μου και κάπως έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με το συγκεκριμένο αγώνισμα».
Για τον Ιακώβου:
«Το έχω δηλώσει πολλές φορές ο Χρήστος για μας ήταν και φίλος και πατέρας και προπονητής και αδερφός και είναι ακόμα και τώρα. Ένας άνθρωπος που διαχειρίστηκε σωστά όλη αυτήν την ομάδα και όλους αυτούς τους χαρακτήρες, ήξερε καλά να μαναντζάρει. Πολλές φορές έμπαινε στο γυμναστήριο και χωρίς λόγο μου έβαζε τις φωνές, εγώ δεν καταλάβαινα γιατί δεν έκανα κάτι, αλλά το έκανα για να το ακούν οι άλλοι».
Για την έκφραση που έχει αφήσει εποχή, κάτσε κάτω από την μπάρα:
«Είναι όντος μια έκφραση που έχει μείνει, αναφέρεται στο τεχνικό κομμάτι του αθλήματος και έχει συγκεκριμένο νόημα. Εκείνη την ώρα στον αγώνα ο μόνος που ακούς είναι ο προπονητής, δεν μπορείς και δεν πρέπει να ακούς κανέναν άλλον».