Ιακώβου: "Ασήκωτο το βάρος και για την οικογένειά μου"

Η φράση «κάτσε κάτω από τη μπάρα» του Χρήστου Ιακώβου έγινε η έκφραση μιας ολόκληρης γενιάς. Οι επιτυχίες της «ντριμ τιμ» της άρσης βαρών και τα 68 μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματος έγιναν μύθος. Ο «στρατηγός από την Πόλη» κατέκτησε τα 66 από αυτά ώς προπονητής και τα δύο ως αθλητής. Για περίπου δύο δεκαετίες έζησε την απόλυτη αποθέωση αλλά βίωσε και την άλλη όψη του νομίσματος.

Το 2008 η είδηση για χρήση απαγορευμένης ουσίας από έντεκα αρσιβαρίστες της Εθνικής ομάδας «πάγωσε» το πανελλήνιο. Στη χώρα των... άκρων όπου η αμφισβήτηση ακολουθεί την επιτυχία και η δικαίωση έρχεται μετά θάνατον, ο Χρήστος Ιακώβου δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Στα 70 του χρόνια έχει αφοσιωθεί στην επιμέλεια του μοναχογιού του Αλέξανδρου και στη φροντίδα της αγαπημένης του Ελένης που τον περασμένο Σεπτέμβριο έκλεισαν 50 χρόνια έγαμου βίου.

Το μυαλό του τρέχει με ταχύτητα φωτός τη διαδρομή Κωνσταντινούπολη – Αθήνα – Ατλάντα – Φλόριντα – Σίδνεϊ και πάλι πίσω. Φέρνει στο νου του τις μεγάλες στιγμές, τις κρίσιμες αποφάσεις, τους θριάμβους και τα λάθη. Είναι γραφτό του να τα ζει όλα στο μάξιμουμ, αλλά έχει μάθει «να σηκώνει βάρη και να μην κλατάρει».

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ο θάνατος του Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου ήταν απλά η αφορμή για να αναζητήσουμε τον λαϊκό ήρωα που για τον πολύ κόσμο «ξεχάστηκε» από τη μία στιγμή στην άλλη. Από όλα αυτά το πιο «ασήκωτο» βάρος είναι όταν πρέπει να μιλήσει στον 17χρονο Αλέξανδρο και να δώσει εξηγήσεις για τα κατάλοιπα της ημιμάθιας και της αρνητικής δημοσιότητας .

« Πριν λίγες μέρες ήρθε ο γιός μου από το σχολείο. Είχαν συζήτηση και μάθημα για το ντόπινγκ. Κάποιος άνοιξε μία εφημερίδα της εποχής για το θέμα του ντόπινγκ στην άρση βαρών. Μου είπαν πως οι συμμαθητές του γύρισαν και τον κοίταξαν. Πειράχτηκε πολύ. Πήρα δύναμη, έσφιξα τα δόντια και του μίλησα. Με πονάει πολύ αυτή η ιστορία με τον τρόπο που την χειρίζονται. Πρέπει κάποια στιγμή να αποσυρθούν όλα αυτά από τα σχολεία. Εκτός από την δικαστική δικαίωση όσων κατηγορήθηκαν υπάρχουν μία σειρά γεγονότων που αποδεικνύουν τα όσα υποστήριζα από την πρώτη στιγμή. Τα παιδιά στα σχολεία πρέπει να μάθουν για τις επιτυχίες μας. Πληγώνομαι όταν μιλούν στα σχολεία για το ντόπινγκ και αναφέρονται στον Ιακώβου και την άρση βαρών. Σίγουρα αυτοί είναι τα εύκολα θύματα. Ξέρουν πως κανείς δεν θα τους ζητήσει το λόγο. Κάποια στιγμή αυτά πρέπει να αποκατασταθούν».

ΜΑΘΗΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Η πρώτη μεγάλη απογοήτευση για τον Χρήστο Ιακώβου ήταν στα 17 του χρόνια. Οσο χρονών είναι σήμερα ο υιός του... Ηταν Αύγουστος του 1964. Πάνω στα καλύτερα του ο μπαμπάς του τον ενημέρωσε πως λόγω των εκκαθαρίσεων που κάνουν οι Τούρκοι έχουν λίγες ώρες για να ξεριζωθούν από την Πόλη και να μετακινηθούν μόνιμα στην Ελλάδα. Ηταν ένα σοκ. Πήρε μία βαλίτσα πράγματα και την αγάπη του για τον αθλητισμό. Γεννημένος στην Αντιγόνη (νησί των Πριγκηπονήσων) στις 12 Απριλίου 1948. Επαιξε ποδόσφαιρο και πόλο, έκανε κολύμβηση όπως του άρεσε. Επίσης έκανε δισκοβολία και ακοντισμό όπως άρεσε στον μπαμπά του. Τελικά τον κέρδισε η άρση βαρών.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ ΣΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΑ

Εφτασαν σιδηροδρομικώς στην Αθήνα και εγκαταστάθηκαν στο Κουκάκι. Στην ΑΕΚ μεσουρανούσε ο εξάδελφος του Αλέκος Σοφιανίδης. Επειδή όμως η ΑΕΚ δεν είχε τμήμα άρσης βαρών ο Σοφιανίδης του σύστησε τον... Παναθηναϊκό με τον οποίο ο Ιακώβου κατέκτησε 12 πανελλήνια πρωταθλήματα και πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μεξικό, στο Μόναχο και στο Μόντρεαλ. Μετά τους Ολυμπιακούς του 1976 έφυγε για τις ΗΠΑ όπου ασχολήθηκε με επιτυχία σε επιχειρήσεις στο χώρο της εστίασης.

«Μετά από δεκατρία χρόνια στις ΗΠΑ το 1988 πούλησα το ένα μαγαζί που είχα στην Ατλάντα και αποφασίσαμε με την γυναίκα μου να έρθουμε για Χριστούγεννα στην Ελλάδα. Μόλις έφτασα στην Αθήνα αγόρασα ένα αυτοκίνητο. Το πάρκαρα στη Συγγρού στο ύψος του Φιξ. Τότε είδα απέναντι μία πινακίδα που έγραφε “ομοσπονδία άρσης βαρών”. Αυθόρμητα ανέβηκα τις σκάλες. Συνεδρίαζε το Δ.Σ. Εκεί γνώρισα τον Γιάννη Σγουρό ο οποίος προέρχονταν από το μπάσκετ και αυτό το είχα επικρίνει. Ενας μπασκετικός πρόεδρος στην άρση βαρών; Είχα λάθος. Οταν τον γνώρισα εντυπωσιάστηκα. Είχε όραμα και πάθος για να πετύχει. Μου ζήτησε να ολοκληρώσω ένα βιβλίο που έγραφα για την άρση βαρών και μετά από ένα χρόνο θα το παρουσιάζαμε στην Αθήνα».

ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ

Ο Ιακώβου γύρισε στις ΗΠΑ, έγραψε το βιβλίο του και επέστρεψε πάλι στην Αθήνα: « Το 1989 έχοντας και την άδεια της συζύγου μου ενέδωσα στις πιέσεις του Σγουρού και ανέλαβα ομοσπονδιακός προπονητής. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1989 που έγινε στην Γλυφάδα έσπασα τα μούτρα μου, αλλά μετά δουλεύαμε πάνω το πλάνο μου. Ημασταν δε τυχεροί διότι το 1990 άρχισε η διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Αρχισαν να έρχονται στην Ελλάδα όλα τα παιδιά που ήταν ρωσοπόντιοι. Εφτασαν 35 αθλητές. Διάλεξα 6-7 που ήταν πολύ καλοί. Στο μεταξύ είχε αρχίσει η εισροή αθλητών από την Αλβανία. Ο Τζελίλης, ο Κόκας, ο Μήτρου ήταν παιδιά που είχαν έρθει με τα πόδια, τους πήραμε στην ομάδα, βγάλαμε με δυσκολία τα χαρτιά τους και αρχίσαμε τη δουλειά. Στο Ευρωπαϊκό του 1990 στην Αυστρία γνώρισα τον Πύρρο Δήμα. Ηρθε στην εξέδρα, μου χτύπησε την πλάτη και μου ζήτησε να έρθει στην Ελλάδα. Μετά από 2-3 μήνες ο Σγουρός μου τον αποκάλυψε στο γυμναστήριο του Μίλωνα μαζί με τον αδελφό του. Ετσι αρχίσαμε...».

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ 2004

Οι στιγμές της κορύφωσης για την «ντριμ τιμ» ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Ατλάντα το 1996 και του Σίδνεϊ το 2000, ενώ στην Αθήνα το 2004 οι επαΐοντες του αθλήματος βρέθηκαν μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα: «Όλοι ήθελαν να αγωνιστούν οι παλιοί αθλητές που γνώριζε ο κόσμος ώστε να γεμίσουμε τα στάδια. Προσωπικά ήθελα να γίνει ανανέωση από το 2002. Δεν ξέρω αν κάναμε το σωστό ποου κρατήσαμε τους παλιούς αθλητές. Είχα από πίσω 6-7 αθλητές που έπρεπε να τους συντηρήσω και να τους ζητήσω να κάνουν υπομονή. Η ουσία είναι πως η κορύφωση της μεγάλης ομάδας ήταν από το 1996 μέχρι το 2002. Μετά άρχισε η πτώση».

ΠΩΣ ΕΣΒΗΣΕ Η ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Υπό το βάρος των μεγάλων περικοπών που ακολούθησαν των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, αλλά και της κεκτημένης ταχύτητας που έφερνε μία εικονική ευημερία η «ντριμ τιμ» από τη μία στιγμή στην άλλη έγινε «ομάδα φάντασμα». «Από το 2002 είχαν αρχίσει οι περικοπές αλλά φάνηκαν μετά το 2004. Η ομάδα είχε μεγάλες ανάγκες σε διατροφή και βιταμίνες και υπήρχαν προβλήματα στην συντήρηση. Προκειμένου να κατεβάσουμε το κόστος των έτοιμων συσκευασμάτων που ήταν ασύμφορα οικονομικά αποφασίσαμε να κάναμε παραγγελίες πρώτων υλών που τις παρασκεύαζε ο φαρμακοποιός μας. Υπήρχαν πέντε γιατροί στην ομάδα που αποτελούσαν εγγύηση. Ελεγχαν τα πάντα. Οι παραγγελίες των πρώτων υλών γίνονταν από χοντρέμπορο στη Λάρισα τον οποίο γνώρισα όταν είχε έρθει να μου πάρει μία συνέντευξη για να την παρουσιάσει σε ένα σάιτ της επιχείρησης του. Γνωριστήκαμε, τον ρωτήσαμε εάν μπορεί να μας προμηθεύει τις βιταμίνες που χρειαζόμασταν και ξεκινήσαμε.

Είχαμε περάσει 102 ελέγχους και ετοιμαζόμασταν για τις προκρίσεις στο Πεκίνο. Εγινε ο έλεγχος της WADA. Επαθα σοκ όταν έμαθα τα αποτελέσματα. Προσωπικά δεν γνώριζα ούτε και την ουσία που βρέθηκε στον έλεγχο. Εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Οπως αποδείχτηκε το εργοστάσιο στην Κίνα είχε κάνει λάθος στην παραγγελία, ο χοντρέμπορας από τη Λάρισα δεν έκανε έλεγχο ως όφειλε στα πράγματα που μας έστειλε και δεν υπήρξε έλεγχος μέχρι και την παρασκευή τους. Ακολούθησε ένας χαμός, ήρθε η διαπόμπευση. Κανείς δεν μας άκουγε. Στο πέρασμα των χρόνων αποδείχτηκε πως ήταν ένα λάθος για το οποίο πλήρωσαν περισσότερο αυτοί που δεν έπρεπε. Και δε μιλάω για τον εαυτό μου αλλά για μία ολόκληρη ομάδα που τιμωρήθηκε. Για τα παιδιά που χαντακώθηκαν στεναχωριέμαι και αυτό δεν θα το ξεπεράσω. Τιμωρήθηκαν 11 αθλητές που θα μπορούσαν να φέρουν μεγαλύτερες επιτυχίες. Ηταν καλύτερη ομάδα από αυτή που γνώρισε όλος ο κόσμος. Ετσι η άρση βαρών έσβησε από τον χάρτη στην Ελλάδα».

ΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ

Από τα 68 μετάλλια που έχει πάρει η Ελλάδα σε Ολυμπιακούς Αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα τα 66 τα έχει κατακτήσει υπό τις οδηγίες του Ιακώβου και τα δύο με τον Ιακώβου ως αθλητή. «Το τι πρόσφερα θα το κρίνει η ιστορία, αλλά στην Ελλάδα πρέπει κάποια στιγμή να διδάξουμε αθλητισμό στα παιδιά μας, να τα ενημερώσουμε σωστά για το ντόπινγκ και να μάθουμε να μην μηδενίζουμε τα πάντα. Το κατηγορητήριο γράφτηκε με μεγάλα γράμματα στον Τύπο. Η αθώωση γράφτηκε με ψιλά γράμματα. Οπως μου έγραψε και ο πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας Τάμας Αγιάν η έρευνα για το τι πραγματικά συνέβη και έγινε αυτό το λάθος με το συγκεκριμένο σκεύασμα πρέπει να γίνει μέσα στην Ελλάδα. Πετύχαμε άθλους αλλά το όνειρο καταστράφηκε από “μέσα”».

Κι αν μπορούσε να γυρίσει πίσω το χρόνο πίσω, θα ήθελε να πάρει άλλο δρόμο σε τρεις στροφές της ζωή του: «Ισως να μην ερχόμουν στην Ελλάδα το 1989. Ισως να έφευγα πάλι για τις ΗΠΑ μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Σίγουρα δεν θα έπρεπε να εμπιστευτώ τον χοντρέμπορα από τη Λάρισα και να είμαι πιο πονηρεμένος σαν άνθρωπος».

ΠΩΣ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΑΚΩΒΟΥ

Ο Ιακώβου πέτυχε επιχειρηματικά στις ΗΠΑ αλλά απέτυχε στην Ελλάδα χάνοντας τις περιοσσότερες οικονομίες του σε σουβλατζίδικο που επιχείρησε στη Νέα Σμύρνη. « Δυστυχώς τα πράγματα δεν πήγαν όπως περίμενα. Είμαι θυμωμένος με όσους δεν προετοίμασαν σωστά τον λαό για το τι θα περνούσε η χώρα στην κρίση. Ακόμα και τώρα νιώθω πως δε μαθαίνουμε την αλήθεια. Ολοι χρωστάμε πλέον. Επιβιώνουμε από την σύνταξη μου, αλλά πρέπει να σταθούμε όρθιοι και να παλεύουμε».

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΡΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

Η αναμενόμενη επιστροφή του Πύρρου Δήμα στα κοινά της ομοσπονδίας άρσης βαρών αλλάζει τα δεδομένα και στο ενδεχόμενο επιστροφής και του ίδιου απαντάει: « Εγώ έγινα 70 ετών. Τόπο στα νιάτα. Εξάλλου με 360.000 Ευρώ που λαμβάνει η ομοσπονδία από την Πολιτεία δεν υπάρχει μέλλον παρότι παιδιά υπάρχουν. Ούτε αγώνες δε μπορούμε να κάνουμε. Στην σχολή προπονητών υπάρχουν 42 φοιτητές και θα πάρουν άδεια εξάσκησης επαγγέλματος για ένα άθλημα που δεν υπάρχει. Η Πολιτεία από τη στιγμή που κόβει συντάξεις και δε μπορεί να δώσει χρήματα, πρέπει να επαναφέρει τα κίνητρα εργασίας για τους πρωταθλητές και τους ολυμπιονίκες και να δώσει κίνητρα για χορηγίες στις ομοσπονδίες. Μόνο έτσι θα έχουμε ελπίδες να δούμε κάτι καλό μετά από κάποια χρόνια».

Photo Credits: Eurokinissi