Πήραν προθεσμία Ιακώβου-Λεωνίδης
Προθεσμία για να καταθέσουν μέχρι τις 5 Μαΐου πήραν από τον Εισαγγελέα Ιακώβου-Λεωνίδης
Ενώπιον του εισαγγελέα κατέθεσαν με την ιδιότητα του υπόπτου τέσσερα μέλη της προπονητικής ομάδας της Αρσης Βαρών και δυο φυσιοθεραπευτές.
Σε δηλώσεις του κατά την έξοδό του από την Εισαγγελία ο Ολυμπιονίκης και βοηθός προπονητή, Βαλέριος Λεωνίδης, υποστήριξε ότι η ιστορία "έχει φουσκώσει πολύ", ενώ όπως τόνισε "κάποια στιγμή θα αποδειχθεί η αλήθεια".
Η πρωταθλήτρια της Αρσης Βαρών και προπονήτρια της ομάδας γυναικών Μαρία Χριστοφορίδου που κατέθεσε σήμερα στον κ.Καραφλό, δήλωσε ότι οι αθλητές της Εθνικής Ομάδας έπαιρναν μόνο αμινοξέα και επεσήμανε ότι ο Χρήστος Ιακώβου πολύ συχνά εφιστούσε την προσοχή στους αρσιβαρίστες για τις ουσίες που λαμβάνουν.
Αντίο από τον Ιακώβου
Υπενθυμίζεται ότι την απόφασή να υποβάλει οριστικά την παραίτηση του από τη θέση του Ομοσπονδιακού προπονητή, πήρε την Τετάρτη (16/4) ο Χρήστος Ιακώβου, κλείνοντας έτσι ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλαία στην ιστορία του αθλήματος.
Ο Ιακώβου επρόκειτο να βγει σε σύνταξη σε οκτώ περίπου μήνες αλλά τελικά αποφάσισε νωρίτερα να πει το αντίο, θέτοντας τον εαυτό του εκτός Εθνικής ομάδας.
Ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός της Άρσης Βαρών υπήρξε μεγάλο όνομα ως αθλητής, κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1971, ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1972, ενώ υπήρξε πέντε φορές μεσογειονίκης, βαλκανιονίκης και δεύτερος στο διηπειρωτικό κύπελλο το 1975 με την ομάδα της Μικτής Ευρώπης.
Έδωσε το παρών σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1968 στο Μεξικό, το 1972 στο Μόναχο όπου κατέκτησε την 5η θέση στην κατηγορία του (82,5 κιλά), και το 1976 στο Μόντρεαλ. Αναδείχθηκε επίσης πρωταθλητής Ελλάδας με τον Παναθηναϊκό τις χρονιές: 1965, 1966, 1968, 1969, 1970, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977 και 1978.
Ωστόσο, ως προπονητής της εθνικής ομάδας άρσης βαρών έμελε να γνωρίσει ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες.
Επί των ημερών του η ελληνική εθνική ομάδα πήρε την πρώτη θέση στη βαθμολογία των παγκοσμίων πρωταθλημάτων δύο φορές, το 1998 και το 1999 ενώ η χώρα μας αναδείχθηκε πρώτη στα μετάλλια της άρσης βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Αναδείχθηκε τέλος καλύτερος αθλητής της χρονιάς το 1971, το 1972 και το 1975.
Σε δηλώσεις του κατά την έξοδό του από την Εισαγγελία ο Ολυμπιονίκης και βοηθός προπονητή, Βαλέριος Λεωνίδης, υποστήριξε ότι η ιστορία "έχει φουσκώσει πολύ", ενώ όπως τόνισε "κάποια στιγμή θα αποδειχθεί η αλήθεια".
Η πρωταθλήτρια της Αρσης Βαρών και προπονήτρια της ομάδας γυναικών Μαρία Χριστοφορίδου που κατέθεσε σήμερα στον κ.Καραφλό, δήλωσε ότι οι αθλητές της Εθνικής Ομάδας έπαιρναν μόνο αμινοξέα και επεσήμανε ότι ο Χρήστος Ιακώβου πολύ συχνά εφιστούσε την προσοχή στους αρσιβαρίστες για τις ουσίες που λαμβάνουν.
Αντίο από τον Ιακώβου
Υπενθυμίζεται ότι την απόφασή να υποβάλει οριστικά την παραίτηση του από τη θέση του Ομοσπονδιακού προπονητή, πήρε την Τετάρτη (16/4) ο Χρήστος Ιακώβου, κλείνοντας έτσι ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλαία στην ιστορία του αθλήματος.
Ο Ιακώβου επρόκειτο να βγει σε σύνταξη σε οκτώ περίπου μήνες αλλά τελικά αποφάσισε νωρίτερα να πει το αντίο, θέτοντας τον εαυτό του εκτός Εθνικής ομάδας.
Ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός της Άρσης Βαρών υπήρξε μεγάλο όνομα ως αθλητής, κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1971, ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1972, ενώ υπήρξε πέντε φορές μεσογειονίκης, βαλκανιονίκης και δεύτερος στο διηπειρωτικό κύπελλο το 1975 με την ομάδα της Μικτής Ευρώπης.
Έδωσε το παρών σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1968 στο Μεξικό, το 1972 στο Μόναχο όπου κατέκτησε την 5η θέση στην κατηγορία του (82,5 κιλά), και το 1976 στο Μόντρεαλ. Αναδείχθηκε επίσης πρωταθλητής Ελλάδας με τον Παναθηναϊκό τις χρονιές: 1965, 1966, 1968, 1969, 1970, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977 και 1978.
Ωστόσο, ως προπονητής της εθνικής ομάδας άρσης βαρών έμελε να γνωρίσει ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες.
Επί των ημερών του η ελληνική εθνική ομάδα πήρε την πρώτη θέση στη βαθμολογία των παγκοσμίων πρωταθλημάτων δύο φορές, το 1998 και το 1999 ενώ η χώρα μας αναδείχθηκε πρώτη στα μετάλλια της άρσης βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Αναδείχθηκε τέλος καλύτερος αθλητής της χρονιάς το 1971, το 1972 και το 1975.