Θα θελα να μουν κηπουρός
Η πιο όμορφη αρσιβαρίστρια στην Ελλάδα εξηγεί στο SPORT 24 τον γολγοθά του Έλληνα αθλητή
Εντάξει, είναι αστείο να συζητάμε ότι η θέση του "κηπουρού" στον Δήμο της Κηφισιάς θα λύσει το πρόβλημα του εκατομμυριούχου διεθνή γκολκίπερ του Ολυμπιακού. Ξέρετε, όμως πόσοι αθλητές και αθλήτριες, "θα θελαν να ναι κηπουροί", που τραγουδούσε πριν από είκοσι χρόνια, ο Βαγγέλης Γερμανός;
Κι αν πάνω στην τσατίλα μας, φωνάζουμε καμιά φορά "κανένα προνόμιο, καμιά ειδική μεταχείριση", ας το πάρουμε (το θέμα) αλλιώς. Ή αν έχετε την όρεξη, διαβάστε την σημερινή περίπτωση της φιλοξενούμενης του SPORT 24, για να καταλάβετε ότι όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια. Και η κατάργηση των όποιων προνομίων, ή διευκολύνσεων, δεν μπορεί να αφορά όλους (ανεξαιρέτως) τους αθλητές...
Η Ναταλία Τσούλια είναι ένα κορίτσι 23 ετών, σαν τα "κρύα τα νερά". Θα μπορούσε να είναι μοντέλο, ή ηθοποιός, ή κάτι άλλο πιο "γκλάμουρ" απ' αυτό που διάλεξε να κάνει από μικρή. Η λυγερόκορμη Ναταλία είναι αθλήτρια της άρσης βαρών, ένα σπορ που υποτίθεται ότι δεν ... ταιριάζει στον σωματότυπό της, αλλά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
" Δεν μπήκα στον αθλητισμό, γιατί είμαι ωραία. Η εξωτερική μου εμφάνιση, άλλωστε, δεν έχει καμιά σημασία, όταν μπαίνω για να σηκώσω τα βάρη. Κάτω από τη μπάρα, είτε είσαι όμορφος, είτε όχι, πρέπει να ...τα σηκώσεις. Αυτό εμένα με γοήτευσε. Η αίσθηση της δύναμης, εσωτερικής και εξωτερικής, η προσπάθεια και στο τέλος η επιτυχία..." λέει εξηγώντας πως μπήκε στον κόσμο με τα βάρη.
Το να κάνεις άρση βαρών στα Γιάννενα δεν είναι τόσο εύκολο. Η Ναταλία όμως είναι πεισματάρα και, εκπροσωπώντας τον Σπάρτακο Ιωαννίνων, πέρσι τον Φεβρουάριο, στους αγώνες των επίλεκτων αθλητών και αθλητριών της άρσης βαρών, έδειξε ότι "έχει τα προσόντα". Πήρε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 75 κιλών, καταρρίπτοντας και τέσσερα πανελλήνια ρεκόρ νέων γυναικών (δυο στο αρασέ και δυο στο σύνολο). Σήκωσε 101 κιλά στο αρασέ, 110 στο ζετέ και 211 στο σύνολο.
Ένα μήνα μετά, στο πρωτάθλημα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έγινε στην πόλη Φορστ της Γερμανίας, ήταν και πάλι σε φόρμα. Σήκωσε 95 κιλά στο αρασέ (έχασε τα 100κ), 110 στο ζετέ και στο σύνολο 205 κιλά. Τρία χρυσά μετάλλια, ήταν ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η ελληνική ομάδα που επέστρεψε από τη Γερμανία με έντεκα μετάλλια.
Η Ναταλία είχε, πλέον, μετακομίσει στην Αθήνα και στον Άγιο Κοσμά, προπονούμενη με τα μέλη της ολυμπιακής ομάδας, σκεφτόμενη ενδεχομένως το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο: " Ήμασταν όλοι μαζί. Προπόνηση υψηλού επιπέδου, μεγάλη προσπάθεια και πολύ μεγάλη κούραση" θυμάται.
Και ξαφνικά ξέσπασε η καταιγίδα. Ο αιφνιδιαστικός έλεγχος, το ντόπινγκ-κοντρόλ και τα (γνωστά) αποτελέσματα, έπεσαν σαν κεραυνός. Η ολυμπιακή ομάδα, ουσιαστικά διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη, ο Χρήστος Ιακώβου έγινε αποδιοπομπαίος τράγος, η ομοσπονδία της Άρσης Βαρών εξαρθρώθηκε και η Ναταλία, έβλεπε τα όνειρά της να ξεθωριάζουν. Τα δείγματα που έδωσε ήταν καθαρά, αλλά η Εθνική Ομάδα έπαψε να υπάρχει, οι προπονήσεις στον Άγιο Κοσμά σταμάτησαν και η 23χρονη αθλήτρια επέστρεψε στα Γιάννενα.
" Έγιναν όλα τόσο ξαφνικά. Τι να πω; Ξέρω, θα με ρωτήσεις αν μου έδιναν ουσίες, ή χάπια. Ούτε πήρα, ούτε μου έδωσαν ποτέ τίποτε" λέει. Αλλά δεν θέλει να προσθέσει κάτι για τους συναθλητές της, σεβόμενη την προσπάθειά τους: " Το μόνο που μπορώ να σε διαβεβαιώσω είναι ότι έλιωναν στην προπόνηση. Παγώσαμε όλοι όταν μάθαμε τα νέα..."
Η Ναταλία επέστρεψε στα Γιάννενα. Όταν επανήλθε (πριν από λίγους μηνες) στην Αθήνα, η κατάσταση δεν ήταν ίδια. Η Εθνική Ομάδα ξεκίνησε, πάλι, προπονήσεις (αυτή τη φορά με επικεφαλής τον Βαλέριο Λεωνίδη) αλλά εκτός από τους ξενώνες στον Άγιο Κοσμά, δεν υπάρχει καμιά άλλη παραχώρηση. Τα οδοιπορικά των 400 ευρώ, που δίνονταν σαν βοήθημα στους αθλητές, κόπηκαν στα πλαίσια των...οικονομιών. Και μετά τον "ντόρο" του καλοκαιριού, η Πολιτεία περιόρισε τα προνόμια των αθλητών, αποκλειστικά σε διακρίσεις ευρωπαϊκού και ολυμπιακού επιπέδου.
" Δεν θέλω ούτε να διοριστώ χαριστικά στο δημόσιο, ούτε να γίνω η υπολοχαγός Ναταλία" λέει γελώντας και εξηγεί : "Μόνη μου προσπαθώ να μπω στο Λιμενικό, με εξετάσεις. Έδωσα και πέρσι και φέτος, πέρασα τα αθλήματα και περιμένω το δεύτερο μέρος. Θέλω, όμως, να συνεχίσω τον αθλητισμό. Να εξακολουθήσω να κάνω Άρση Βαρών. Πρέπει, όμως, και να ζήσω. Έστω και αυτά τα 400 ευρώ ήταν για μένα κάτι..."
Δεν κάθισε, όμως, με σταυρωμένα τα χέρια. Ούτε το έβαλε κάτω! Έπιασε δουλειά, σε ένα κατάστημα στην Γλυφάδα και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα: " Στάθηκα στα πόδια μου, μπορεί να κουράζομαι, αλλά πάω στην προπόνηση, αμέσως μετά τη δουλειά. Αισθάνομαι δυνατή, καμιά φορά απογοητεύομαι, αλλά θέλω να συνεχίσω. Ονειρεύομαι το Λονδίνο και τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακόμη είναι νωρίς, αλλά η ιδέα της παρέλασης στο Ολυμπιακό Στάδιο είναι εκπληκτική".
Η όμορφη Ναταλία θα πάρει και φέτος μέρος στους αγώνες των επίλεκτων αθλητών, ώστε με βάση τις επιδόσεις της να συμπεριληφθεί στην Εθνική Ομάδα. Ο αθλητισμός δεν είναι επάγγελμά της. " Είναι όμως η ζωή μου. Δεν πήγα να κάνω Άρση Βαρών γιατί ήθελα να λύσω το οικονομικό μου πρόβλημα. Σηκώνω τα βάρη γιατί μου αρέσει. Αν όμως θέλουμε αθλητές υψηλού επιπέδου, θα χρειαστεί να επανεξεταστούν ορισμένα πράγματα. Λέμε, και συμφωνώ, ότι δεν είναι σωστό να παραχωρούνται τα πάντα, για χάρη ενός μεταλλίου. Θα πρέπει, όμως, να ξέρετε ότι οι θυσίες που απαιτούνται, προσωπικές, οικογενειακές κλπ, για να έρθει ένα μετάλλιο είναι τεράστιες. Έγινε μεγάλος ντόρος το καλοκαίρι, ειπώθηκαν πάρα πολλά. Αυτοί που δεν μίλησαν ήταν οι αθλητές. Εμας δεν μας ρωτάνε. Απλά ...αποφασίζουν" δηλώνει.
Και αθλητισμό στην Ελλάδα δεν κάνουν μόνο οι υπέρογκα αμειβόμενοι επαγγελματίες. Σα τη Ναταλία υπάρχουν δεκάδες αγόρια και κορίτσια, που πήγαν στα στάδια, ή στα γήπεδα, γιατί είχαν... τη (με την καλή έννοια) τη λόξα να ασχοληθούν με τα σπορ. Όπως άλλωστε έλεγε ένα άλλο τραγούδι "πίσω από τη βιτρίνα, το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα"...
Κι αν πάνω στην τσατίλα μας, φωνάζουμε καμιά φορά "κανένα προνόμιο, καμιά ειδική μεταχείριση", ας το πάρουμε (το θέμα) αλλιώς. Ή αν έχετε την όρεξη, διαβάστε την σημερινή περίπτωση της φιλοξενούμενης του SPORT 24, για να καταλάβετε ότι όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια. Και η κατάργηση των όποιων προνομίων, ή διευκολύνσεων, δεν μπορεί να αφορά όλους (ανεξαιρέτως) τους αθλητές...
Η Ναταλία Τσούλια είναι ένα κορίτσι 23 ετών, σαν τα "κρύα τα νερά". Θα μπορούσε να είναι μοντέλο, ή ηθοποιός, ή κάτι άλλο πιο "γκλάμουρ" απ' αυτό που διάλεξε να κάνει από μικρή. Η λυγερόκορμη Ναταλία είναι αθλήτρια της άρσης βαρών, ένα σπορ που υποτίθεται ότι δεν ... ταιριάζει στον σωματότυπό της, αλλά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
" Δεν μπήκα στον αθλητισμό, γιατί είμαι ωραία. Η εξωτερική μου εμφάνιση, άλλωστε, δεν έχει καμιά σημασία, όταν μπαίνω για να σηκώσω τα βάρη. Κάτω από τη μπάρα, είτε είσαι όμορφος, είτε όχι, πρέπει να ...τα σηκώσεις. Αυτό εμένα με γοήτευσε. Η αίσθηση της δύναμης, εσωτερικής και εξωτερικής, η προσπάθεια και στο τέλος η επιτυχία..." λέει εξηγώντας πως μπήκε στον κόσμο με τα βάρη.
Το να κάνεις άρση βαρών στα Γιάννενα δεν είναι τόσο εύκολο. Η Ναταλία όμως είναι πεισματάρα και, εκπροσωπώντας τον Σπάρτακο Ιωαννίνων, πέρσι τον Φεβρουάριο, στους αγώνες των επίλεκτων αθλητών και αθλητριών της άρσης βαρών, έδειξε ότι "έχει τα προσόντα". Πήρε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 75 κιλών, καταρρίπτοντας και τέσσερα πανελλήνια ρεκόρ νέων γυναικών (δυο στο αρασέ και δυο στο σύνολο). Σήκωσε 101 κιλά στο αρασέ, 110 στο ζετέ και 211 στο σύνολο.
Ένα μήνα μετά, στο πρωτάθλημα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έγινε στην πόλη Φορστ της Γερμανίας, ήταν και πάλι σε φόρμα. Σήκωσε 95 κιλά στο αρασέ (έχασε τα 100κ), 110 στο ζετέ και στο σύνολο 205 κιλά. Τρία χρυσά μετάλλια, ήταν ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η ελληνική ομάδα που επέστρεψε από τη Γερμανία με έντεκα μετάλλια.
Η Ναταλία είχε, πλέον, μετακομίσει στην Αθήνα και στον Άγιο Κοσμά, προπονούμενη με τα μέλη της ολυμπιακής ομάδας, σκεφτόμενη ενδεχομένως το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο: " Ήμασταν όλοι μαζί. Προπόνηση υψηλού επιπέδου, μεγάλη προσπάθεια και πολύ μεγάλη κούραση" θυμάται.
Και ξαφνικά ξέσπασε η καταιγίδα. Ο αιφνιδιαστικός έλεγχος, το ντόπινγκ-κοντρόλ και τα (γνωστά) αποτελέσματα, έπεσαν σαν κεραυνός. Η ολυμπιακή ομάδα, ουσιαστικά διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη, ο Χρήστος Ιακώβου έγινε αποδιοπομπαίος τράγος, η ομοσπονδία της Άρσης Βαρών εξαρθρώθηκε και η Ναταλία, έβλεπε τα όνειρά της να ξεθωριάζουν. Τα δείγματα που έδωσε ήταν καθαρά, αλλά η Εθνική Ομάδα έπαψε να υπάρχει, οι προπονήσεις στον Άγιο Κοσμά σταμάτησαν και η 23χρονη αθλήτρια επέστρεψε στα Γιάννενα.
" Έγιναν όλα τόσο ξαφνικά. Τι να πω; Ξέρω, θα με ρωτήσεις αν μου έδιναν ουσίες, ή χάπια. Ούτε πήρα, ούτε μου έδωσαν ποτέ τίποτε" λέει. Αλλά δεν θέλει να προσθέσει κάτι για τους συναθλητές της, σεβόμενη την προσπάθειά τους: " Το μόνο που μπορώ να σε διαβεβαιώσω είναι ότι έλιωναν στην προπόνηση. Παγώσαμε όλοι όταν μάθαμε τα νέα..."
Η Ναταλία επέστρεψε στα Γιάννενα. Όταν επανήλθε (πριν από λίγους μηνες) στην Αθήνα, η κατάσταση δεν ήταν ίδια. Η Εθνική Ομάδα ξεκίνησε, πάλι, προπονήσεις (αυτή τη φορά με επικεφαλής τον Βαλέριο Λεωνίδη) αλλά εκτός από τους ξενώνες στον Άγιο Κοσμά, δεν υπάρχει καμιά άλλη παραχώρηση. Τα οδοιπορικά των 400 ευρώ, που δίνονταν σαν βοήθημα στους αθλητές, κόπηκαν στα πλαίσια των...οικονομιών. Και μετά τον "ντόρο" του καλοκαιριού, η Πολιτεία περιόρισε τα προνόμια των αθλητών, αποκλειστικά σε διακρίσεις ευρωπαϊκού και ολυμπιακού επιπέδου.
" Δεν θέλω ούτε να διοριστώ χαριστικά στο δημόσιο, ούτε να γίνω η υπολοχαγός Ναταλία" λέει γελώντας και εξηγεί : "Μόνη μου προσπαθώ να μπω στο Λιμενικό, με εξετάσεις. Έδωσα και πέρσι και φέτος, πέρασα τα αθλήματα και περιμένω το δεύτερο μέρος. Θέλω, όμως, να συνεχίσω τον αθλητισμό. Να εξακολουθήσω να κάνω Άρση Βαρών. Πρέπει, όμως, και να ζήσω. Έστω και αυτά τα 400 ευρώ ήταν για μένα κάτι..."
Δεν κάθισε, όμως, με σταυρωμένα τα χέρια. Ούτε το έβαλε κάτω! Έπιασε δουλειά, σε ένα κατάστημα στην Γλυφάδα και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα: " Στάθηκα στα πόδια μου, μπορεί να κουράζομαι, αλλά πάω στην προπόνηση, αμέσως μετά τη δουλειά. Αισθάνομαι δυνατή, καμιά φορά απογοητεύομαι, αλλά θέλω να συνεχίσω. Ονειρεύομαι το Λονδίνο και τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακόμη είναι νωρίς, αλλά η ιδέα της παρέλασης στο Ολυμπιακό Στάδιο είναι εκπληκτική".
Η όμορφη Ναταλία θα πάρει και φέτος μέρος στους αγώνες των επίλεκτων αθλητών, ώστε με βάση τις επιδόσεις της να συμπεριληφθεί στην Εθνική Ομάδα. Ο αθλητισμός δεν είναι επάγγελμά της. " Είναι όμως η ζωή μου. Δεν πήγα να κάνω Άρση Βαρών γιατί ήθελα να λύσω το οικονομικό μου πρόβλημα. Σηκώνω τα βάρη γιατί μου αρέσει. Αν όμως θέλουμε αθλητές υψηλού επιπέδου, θα χρειαστεί να επανεξεταστούν ορισμένα πράγματα. Λέμε, και συμφωνώ, ότι δεν είναι σωστό να παραχωρούνται τα πάντα, για χάρη ενός μεταλλίου. Θα πρέπει, όμως, να ξέρετε ότι οι θυσίες που απαιτούνται, προσωπικές, οικογενειακές κλπ, για να έρθει ένα μετάλλιο είναι τεράστιες. Έγινε μεγάλος ντόρος το καλοκαίρι, ειπώθηκαν πάρα πολλά. Αυτοί που δεν μίλησαν ήταν οι αθλητές. Εμας δεν μας ρωτάνε. Απλά ...αποφασίζουν" δηλώνει.
Και αθλητισμό στην Ελλάδα δεν κάνουν μόνο οι υπέρογκα αμειβόμενοι επαγγελματίες. Σα τη Ναταλία υπάρχουν δεκάδες αγόρια και κορίτσια, που πήγαν στα στάδια, ή στα γήπεδα, γιατί είχαν... τη (με την καλή έννοια) τη λόξα να ασχοληθούν με τα σπορ. Όπως άλλωστε έλεγε ένα άλλο τραγούδι "πίσω από τη βιτρίνα, το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα"...