Δοκιμή της ξεχωριστής Alfa Romeo Giulia Q4 Competizione με τους 280 ίππους

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΪΔΑΝΗΣ 21.11.2023 | 11:26

Της “πάει” πολύ η ανανέωση της Alfa Romeo Giulia, μια και πήρε ένα ραφινάρισμα σε ορισμένα σημεία, κάνοντας την έτσι και αλλιώς ιδιαίτερη Ιταλική μπερλίνα, ακόμα πιο γοητευτική.

Στην πραγματικότητα μιλάμε για ένα facelift αλλά προκειμένου να μην παρεξηγηθούμε, πρέπει να εξηγηθούμε: Είναι πάντα χαρά του δοκιμαστή να κάθεται πίσω από το τιμόνι μιας Alfa Romeo. Παλιά ή καινούργια, η Alfa Romeo σε όλες τις εποχές της αυτοκίνησης, είχε τον τρόπο να ξεχωρίζει και να κάνει το petrolhead κοινό να παραληρεί.

Η σεντάν φιγούρα των 4,6 μέτρων, είναι καλαίσθητη και αναμφίβολα πολύ ελκυστική. Σε αυτό το λαμπερό μπλε χρώμα, το σχήμα της αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο, όπως και η σπορ διάθεση που προκύπτει από τις κόκκινες δαγκάνες των φρένων που μένουν έκθετες από τις “ανοιχτές” 19άρες ζάντες με τα χαμηλοπρόφιλα Pirelli P-Zero που είναι πιο φαρδιά πίσω (225/40 εμπρός, 255/35 πίσω).

Είναι βλέπετε η Q4 Competizione έκδοση με την τετρακίνηση και τους 280 ίππους από το δίλιτρο turbo σύνολο, για την οποία μπορούμε να “συγχωρήσουμε” πολλές αποκλίσεις από τα κοινώς αποδεκτά τετριμμένα των υπόλοιπων τυπικών σεντάν- καθώς προφανώς, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι “τυπικό” ή “τετριμμένο”.

Μην αναζητάτε ιδιαίτερες διαφορές σε σχέση με την προ τετραετίας εμφάνιση του αυτοκινήτου. Εστιάζοντας στο φωτεινό αποτύπωμα των LED ημέρας, το μοντέλο δείχνει να ευθυγραμμίζεται στις επιταγές της νεότερης Tonale και να δίνει ένα σύνολο πολύ χαρακτηριστικό προκειμένου να μην το μπερδεύεις με κάτι άλλο ακόμα και όταν το βλέπεις από απόσταση- και με τον ήλιο στη δύση του.

Ανάλογα περιορισμένες είναι και οι διαφορές στους προφυλακτήρες εμπρός και πίσω- με σημαντικά μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο δεύτερο, που φιλοξενεί και τις απολήξεις της εξάτμισης εκατέρωθεν, με μια διαμόρφωση διαχύτη ανάμεσα. Στην καμπίνα και πιο συγκεκριμένα, στο ταμπλό, εστιάζονται πιο σημαντικές διαφορές, αν μπορεί να “ζυγίσει” κανείς τη σημαντικότητα σε αυτό το επίπεδο.

Ο πίνακας οργάνων είναι νέος, φυσικά υπάκουος στα κελεύσματα των καιρών μας που θέλει οθόνη να παίζει αυτό το ρόλο, με ωραία γραφικά και ζωντανά χρώματα σε διαγώνιο 12,3 ιντσών. Αντίστοιχα, στο κέντρο του ταμπλό βλέπουμε μια οθόνη αφής 8,8 ιντσών, που και σε αυτή, η ανανέωση των γραφικών είναι εμφανέστατη.

Εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο για την αίσθηση της άριστης φιλοξενίας που επιφυλάσσει στον οδηγό και όχι μόνο η Giulia, είναι τα τύπου bucket καθίσματα. Προσφέρουν εξαιρετική στήριξη στις πλευρές τους, ενώ ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα ξεκούραστα ακόμα και σε μεγάλες αποστάσεις. Κακά τα ψέμματα. Εδώ, το κάθισμα που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, είναι αυτό του οδηγού.

Εκείνος είναι που πρέπει να έχει την αίσθηση της ανωτερότητας που έχει διαχρονικά εμφυσηθεί από την Alfa Romeo σε όλα της τα μοντέλα. Αυτό είναι και το κυρίαρχο στοιχείο εδώ. Τα πάντα γύρω από τον οδηγό είναι ιδανικά τοποθετημένα και είτε θέλει να κινηθεί “πολεμικά” εκμεταλλευόμενος τους 280 ίππους και την τετρακίνηση, είτε θέλει να “σουλατσάρει” στην παραλιακή, η αίσθηση της άνεσης και του οικείου περιβάλλοντος είναι εκεί και όπως πρέπει.

Για να μην αδικούμε και τις άλλες τέσσερις θέσεις της καμπίνας, να πούμε πως όλοι κάθονται παραπάνω από ικανοποιητικά σε ότι έχει να κάνει με την άνεση που προσφέρει η Ιταλική χωροταξία. Για τις αποσκευές τους, τα 480 λίτρα δεν είναι ό,τι μεγαλύτερο υπάρχει στην κατηγορία αλλά ικανοποιούν- κυριολεκτικά όμως ως βοηθητικό στοιχείο στη συνολική εικόνα του αυτοκινήτου.

Άλλωστε ο γνήσιος Alfista δεν θα “φορτώσει” ποτέ το “κορίτσι του” στο όριο της χωτηρικότητάς του. Θα προτιμήσει να στείλει τις μεγάλες και ογκώδεις αποσκευές με άλλον τρόπο στον προορισμό, προκειμένου να διατηρήσει την εξαιρετική ισορροπία του αυτοκινήτου στο δρόμο. Συστατικό που παίζει σημαντικό ρόλο στην εξαιρετική εικόνα που αποκομίζει κανείς οδηγώντας την κομψή Ιταλίδα όπως της αξίζει.

Το μπροστινό είναι λες και βρέθηκε εδώ από λάθος. Ένα πολύ καλοδεχούμενο λάθος όμως, μια και το τιμόνι και η αμεσότητα στη μεταφορά των κινήσεων του οδηγού πάνω του, είναι τέτοια που άνετα θα έλεγε κανείς, πως αυτό (το μπροστινό) προοριζόταν για κάποια αμιγώς σπορ κατασκευή και όχι για ένα σεντάν μαζικής παραγωγής. Εδώ λοιπόν, είμαστε όλοι με την Alfa Romeo, που με τον πιο εμφατικό τρόπο μας θυμίζει ότι η οδήγηση είναι τόσο ωραία.

Η τετρακίνηση και η πρόσφυση από τους μεγάλους τροχούς, έρχονται να συνδυαστούν για να προσφέρουν στον οδηγό τη σιγουριά που χρειάζεται όταν θέλει να “ξεζουμίσει” τον κινητήρα. Χρησιμοποιώντας κιόλας τα μεταλλικά και ιδιαίτερα στιβαρά paddles πίσω από το τιμόνι για τις αλλαγές των ταχυτήτων του κιβωτίου, η αίσθηση είναι πραγματικά ξεχωριστή.

Η Giulia μεταφέρει ιδιαίτερη σιγουριά στον οδηγό, που θα “πιάσει” τον εαυτό του να κινείται πιο γρήγορα από το συνηθισμένο, χωρίς να έχει την αίσθηση πως ρισκάρει κάτι. Για τη Giulia, όλα συμβαίνουν με ένα “προβλεπόμενο” τρόπο και το μόνο που “ζητάει” από τον οδηγό της, είναι σε κάθε περίπτωση να επιλέγει το ανάλογο πρόγραμμα οδήγησης από τον περιστροφικό διακόπτη που δίνει πρόσβαση στο DNA.

Προφανώς με την επιλογή του D, όλα γίνονται πιο στακάτα και οι αλλαγές των ταχυτήτων στην αυτόματη λειτουργία, φτάνουν να γίνουν στα ψηλότερα πεδία του στροφόμετρου. Ανάλογα ταχύτερες είναι και οι χειροκίνητες αλλαγές των 8 ταχυτήτων στο κιβώτιο της ZF (εδώ ο οδηγός μπορεί να φτάσει μέχρι και τον κόφτη), ενώ νιώθεις πως και ο δίλιτρος έχει κάτι περισσότερο να “πει”.

Η μετάδοση που κατά κύριο λόγο αφορά τους πίσω τροχούς, όταν παραστεί ανάγκη, αφορά και τους εμπρός τροχούς με τη βοήθεια ενός πολύδισκου συμπλέκτη. Αυτό σημαίνει πως όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν, το Ιταλικό σεντάν θα τραβήξει και με τους εμπρός τροχούς το βάρος του στην έξοδο της στροφής, έτσι όπως το έχει στο μυαλό του ο οδηγός- που σε κάθε περίπτωση κυριολεκτικά “δεν χορταίνει” την επικοινωνία με το τιμόνι.

Στο ύψος της συνολικής κατασκευής, στέκονται και τα φρένα της Giulia. Δεν είναι μόνο μόστρα οι κόκκινες δαγκάνες που ξεπροβάλλουν πίσω από τις πανέμορφες ζάντες του μοντέλου. Είναι αποτελεσματικές, με ένα τρόπο που πολλοί κατασκευαστές θα ήθελα να κοπιάρουν, ενώ δείχνουν και να μην έχουν θέμα με την παρατεταμένη σκληρή χρήση.

Κάπως έτσι, συντίθεται η εικόνα ενός σεντάν που ταξιδεύει απίστευτα σταθερά, προσφέροντας τη χαρά την οδήγησης στον οδηγό του ακόμα και όταν το τιμόνι κοιτάει παρατεταμένα στην ευθεία. Ο δίλιτρος με τους 280 ίππους, στο πλαίσιο που σε βάζει το υπόλοιπο αυτοκίνητο, δύσκολα θα δείξει τις αρετές του στη διατήρηση καυσίμου στο ρεζερβουάρ. Στην πράξη, η μέση κατανάλωση με δυσκολία θα μείνει κάτω από τα 10,0 λίτρα αμόλυβδης για κάθε 100 χιλιόμετρα απόστασης.

Για τους φίλους της μάρκας όμως αλλά και για όσους μπορούν να “δουν” τα χαρίσματα της Giulia Q4, το θέμα της οικονομίας καυσίμου δεν ήταν ποτέ κριτήριο για την επιλογή του αυτοκινήτου τους. Κάπως έτσι λοιπόν, δεν θα μπορούσε και εδώ να παίξει το ρόλο του “ανασταλτικού” παράγοντα για την κρίση μας πάνω σε ένα αυτοκίνητο που παίζει το ρόλο του αντιστασιακού.

Η Giulia Q4 είναι αυτό ακριβώς: Είναι ένα αντίδοτο στο φυτοπλαγκτόν των αυτοκινήτων που ο εξηλεκτρισμός τα έχει κάνει τόσο ίδια και εν τέλει, βαρετά. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή των αυτοκινήτων “με ψυχή” που δεν στερείται τεχνολογίας και συστημάτων υποβοήθησης και ασφάλειας (φευ…) αλλά μπορεί και διατηρεί τον οδηγό σε πρωταγωνιστικό ρόλο, αναδεικνύοντας τις χαρές μιας αυτοκινητιστικής πραγματικότητας που χάνεται στο κυνήγι των kWh.

Kudos στην Alfa Romeo λοιπόν, που “αντιστέκεται” (έστω και με κάποια μοντέλα- εκδόσεις) και θυμίζει σε όλους πως είναι η πραγματική αυτοκίνηση, αυτή που έχει κάνει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κόσμου να αγαπήσει τα ταξίδια, τις ανέμελες αποδράσεις και τη χαρά των διαδρομών.