Από την ψηφοφορία των κρατών- μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά τη μεγάλη αποχή, προέκυψε η απόφαση για αύξηση των δασμών εισαγωγής των Κινέζικων ηλεκτρικών μοντέλων, από το 10% που ήταν μέχρι σήμερα, έως και το 35,3%. Φυσικά, η αντίδραση αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στη “λαίλαπα” των Κινέζικων ηλεκτρικών (που εύλογα είναι πολλά και έχουν τις προϋποθέσεις να είναι κατά πολύ φθηνότερα των Ευρωπαϊκών, χωρίς να υπολείπονται σε επίπεδο ποιότητας ή τεχνολογίας), φαντάζει σπασμωδική.

Η επιβολή αυτή των επιπρόσθετων δασμών στη φορολογία εισαγωγής από την Κίνα ηλεκτρικών οχημάτων, έρχεται ως προϊόν ζύμωσης μετά τη σχετική πρόταση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην προσπάθεια που γίνεται να “αναχαιτιστεί” το κύμα των σημαντικά φθηνότερων προτάσεων που έχουν Κινέζικη προέλευση, σε σχέση με τα αντίστοιχα και δυνητικώς ανταγωνιστικά, Ευρωπαϊκά.

Υπέρ της αύξησης των δασμών, ψήφισαν μόλις 10 από τις 27 χώρες, με 12 να απέχουν από την ψηφοφορία και 5 να ψηφίζουν κατά. Οι αναλυτές υπογραμμίζουν πως αυτό δείχνει και την έλλειψη ενότητας που διέπει τις λειτουργίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια και όπως προκύπτει από τέτοιου είδους ψηφίσματα, δεν είναι ίδια τα συμφέροντα όλων των κρατών- μελών.

Η Κομισιόν πλέον έχει στα χέρια της την “καυτή πατάτα” για το αν θα επιβληθούν τελικά οι πρόσθετοι δασμοί στους φόρους εισαγωγής των ηλεκτρικών οχημάτων Κινέζικης προέλευσης. Η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στις 12 χώρες που απείχαν, καθώς η κινητικότητα της αγοράς του αυτοκινήτου, εξαρτάται σε μεγάλο ποσοστό από την εμπορική δραστηριότητα των Κινέζικων εταιρειών.

Υπάρχουν ήδη κάποιες Κινέζικες εταιρείες που διαθέτουν στην παγκόσμια αγορά, πλατφόρμες “ανοιχτού κώδικα”, που σημαίνει πως όποια αυτοκινητοβιομηχανία θέλει να περικόψει το κόστος εξέλιξης ενός νέου ηλεκτρικού μοντέλου, μπορεί να αγοράσει έτοιμη τη “βάση”, γλιτώνοντας έτσι ένα σεβαστό ποσό από την in house εξέλιξη μιας εξ ολοκλήρου δικής της πρότασης.

Και αυτό είναι μόνο μια από τις συνεργατικές προεκτάσεις που πρόκειται σύντομα να δούμε στην αγορά. Οι πιο συνηθισμένες θα έχουν να κάνουν με το “διαμοιρασμό” μοντέλων ανάμεσα σε εταιρείες που μέχρι τώρα δεν είχαν τίποτα κοινό αλλά και την παραχώρηση εγκαταστάσεων σε Κινέζικες εταιρείες για συναρμολόγηση μοντέλων επί ευρωπαϊκού εδάφους προκειμένου να αποκτήσουν ευρωπαϊκό “διαβατήριο” και έτσι να “ντριμπλάρουν” το θέμα της όποιας δασμολογικής επιβάρυνσης.

Κάθε άλλο παρά ανησυχητικά είναι τα παραπάνω, μια και πέραν των “προσμίξεων” που έχουμε να δούμε με φαινομενικά “αταίριαστους” εταίρους. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήρθε πρόσφατα στο προσκήνιο, με τη γνωστοποίηση της διάθεσης εκ μέρους της Γαλλικής Renault για σύμπραξη με τις Xiaomi (που θα τη δούμε και ως αυτοκινητοβιομηχανία οσονούπω) με την Li Auto προκειμένου να επιταχύνει την εξέλιξη νέων μοντέλων, αμιγώς ηλεκτρικών.

Οι συνεργασίες και ο διαμοιρασμός της τεχνολογίας, θα φέρει λογικά συμπίεση του κόστους για το τελικό προϊόν και πολλές προτάσεις αγοράς, με ωφελημένο τον καταναλωτή που εν τέλει θα δει τη μετάβαση προς την ηλεκτροκίνηση να γίνεται με οικονομικούς όρους σημαντικά βελτιωμένους σε σχέση με αυτό που βλέπει σήμερα.

Χώρια που υπάρχουν και τεχνολογικοί και κατασκευαστικοί κολοσσοί στην Κίνα, που είναι ήδη στην Ελλάδα και παράγουν τα πάντα μόνοι τους, χωρίς να χρειάζονται εξωτερικές συνεργασίες. Αυτό τους δίνει το πλεονέκτημα της διαμόρφωσης της τιμής του τελικού προϊόντος με βάση την εσωτερική τιμολόγηση των επιμέρους τμημάτων, έτσι ώστε να φαίνεται σαν να "απορροφούνται" οι όποιες επιπρόσθετες επιβαρύνσεις στην τελική τιμή.

Τα χαρακτηριστικά αυτά που αναφέρουμε παραπάνω, δεν πρέπει επουδενί να "περάσουν στα ψιλά" από τους ιθύνοντες, αν θέλουν να βρεθεί μια καλύτερη λύση από την "απλή" επιβολή υψηλότερων δασμών για την εισαγωγή από την Κίνα ηλεκτρικών οχημάτων. Η λύση -όπως συμβαίνει και σε άλλες πολλές περιπτώσεις- δεν είναι η υπερφορολόγηση εισαγώμενων προϊόντων αλλά μάλλον θα πρέπει η προσοχή να στραφεί στην "ενδυνάμωση" της ευρωπαϊκής βιομηχανίας.