Η επιτυχημένη συνταγή της Lancia Stratos με τις συμπαγείς διαστάσεις, τον κινητήρα στο κέντρο, την εύκολη πρόσβαση στα μηχανικά μέρη και την πίσω κίνηση πέρασε στον επόμενο εκπρόσωπο της Lancia στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι, σε μια εποχή όμως που οι συνθήκες άλλαζαν με την εμφάνιση της τετρακίνησης.

Με την Rally 037 η Lancia επέστρεφε στα ράλι με ένα αυτοκίνητο που - όπως και η Stratos - ήταν σχεδιασμένο αποκλειστικά με γνώμονα τις νίκες. Τα κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των δύο μοντέλων στη φιλοσοφία ήταν αρκετά, όπως και η εντυπωσιακή εμφάνιση, με την Rally 037 να μένει στην ιστορία με τα χρώματα της Martini Racing.

Η ομάδα των Ιταλών μηχανικών με επικεφαλής τον Σέρτζιο Λιμόνε χρησιμοποίησαν σαν βάση την Lancia Beta Montecarlo, ένα συμπαγές κεντρομήχανο coupé, του οποίου η υπερτροφοδοτούμενη έκδοση είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Gr. 5 το 1980 και το 1981.

Στο κεντρικό πλαίσιο της Montecarlo βασίστηκαν δύο σωληνωτά πλαίσια και ο Pininfarina έντυσε το σύνολο με ένα επιθετικό όσο και κομψό αμάξωμα, το οποίο είχε παράλληλα και πολύ καλή αεροδυναμική απόδοση.

Τα μεγάλα πάνελ από φάιμπεργκλας επέτρεπαν την γρήγορη αντικατάσταση τους, επιτρέποντας στους μηχανικούς να ολοκληρώνουν τις επισκευές μεταξύ των ειδικών διαδρομών σε χρόνο ρεκόρ. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ότι για την αντικατάσταση του κιβωτίου ταχυτήτων της Rally 037 αρκούσαν μόλις 12 λεπτά.

Συνολικά κατασκευάστηκαν 200 μονάδες της Lancia Rally 037 (έκδοση δρόμου) μεταξύ του 1982 και του 1983, αριθμός απαραίτητος για την ομολογκασιόν του Group B.

Οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της Rally 037 ξεκίνησαν το 1982 με αρκετά προβλήματα και τους Γερμανούς της Audi να κατακτούν τον τίτλο εκμεταλλευόμενους το σύστημα τετρακίνησης του Quattro. Η Lancia αντίθετα επέμεινε στην πίσω κίνηση, δίνοντας περισσότερο χρόνο στην εξέλιξη ενός συστήματος κίνησης σε όλους τους τροχούς, το οποίο θα εμφανιζόταν λίγο αργότερα στην Delta S4.

Παρ΄ όλα αυτά, μόλις η πισωκίνητη - και σχετικά αδύναμη - Rally 037 έφτασε σε ένα καλό επίπεδο αξιοπιστίας, κατάφερε το 1983 να κατακτήσει τον Παγκόσμιο Τίτλο Κατασκευαστών.

Αυτός θα ήταν και ο τελευταίος τίτλος για πισωκίνητο αυτοκίνητο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι, σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής. Παράλληλα ο Βάλτερ Ρερλ τερμάτισε στη 2η θέση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Οδηγών, ενώ ο 25χρονος τότε Μίκι Μπιαζιόν κατέκτησε το Ευρωπαϊκό και το Ιταλικό πρωτάθλημα.

Ο Μπιαζιόν εξελίχθηκε σε θρύλο των ράλι και ήταν ένας από τους συνδετικούς κρίκους μεταξύ της Rally 037 και της Delta S4, του αυτοκινήτου που έφερε τη Lancia στην εποχή των τετρακίνητων αυτοκινήτων ράλι που κυριαρχούν μέχρι και σήμερα.