Με το νέο Micra στη Μεσσηνία
Επειδή ποτέ η πρώτη φορά στην οδήγηση ενός νέου μοντέλου δεν είναι απολύτως ικανή για ασφαλή συμπεριφορά, μια δεύτερη φορά κρίνεται επιβεβλημένη.
Πριν από μήνες οδήγησα το ολοκαίνουργιο Micra που βλέπετε, στις δαλματικές ακτές, στο Ντουμπρόβνικ, με καλή άσφαλτο και πολλά στροφιλίκια. Η άποψή μου ήταν ότι το νέο Micra βάζει σε άλλη διάσταση την ιστορία του μοντέλου, αλλά και της μάρκας. Με καθαρά ευρωπαϊκό στυλ, καλοστημένο, με turbo μοτέρ μικρού κυβισμού αλλά και μεσαίου κυβισμού πετρελαίου, μεγαλύτερο και με νέες προοπτικές στην αγορά, το νέο Micra ήρθε η στιγμή να το οδηγήσω και επί ελληνικού εδάφους.
Για το λόγο αυτό πήγα μέχρι τη Μεσσηνία, προκειμένου να αποκτήσω μια δεύτερη γνώμη στα δικά μας… χνάρια. Με πολύ αυτοκινητόδρομο αλλά και με αρκετό μέτριας ποιότητας οδόστρωμα, από την έξοδο πριν την Καλαμάτα, προς την Πύλο και τον τελικό προορισμό την Costa Navarino, το Micra πέρασε από το μικροσκόπιο.
Ένα αυτοκίνητο σύμβολο για τη Nissan, με 7 εκατ. πωλήσεις παγκοσμίως (οι μισές στην Ευρώπη) από το 1983 που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, πέρασε από αρκετές φάσεις, ανάλογα τους στόχους της μάρκας στην παγκόσμια αγορά. Άλλοτε με πιο γυναικείο στυλ και άλλοτε με πιο… unisex, η νέα του έκδοση, στην 5η του γενιά, είναι καθαρά πιο αντρική. Βέβαια, όλα τα αυτοκίνητα απευθύνονται σε όλους, δεδομένου ότι πολλές γυναίκες θέλουν να οδηγούν σαν… αντράκια.
Κι ενώ το προηγούμενο Micra κατασκευαζόταν στην Ινδία με πιο «παγκόσμιο χαρακτήρα» που κατά τη γνώμη μου δεν έλκυε τόσο πολύ τον Ευρωπαίο, το νέο αποφάσισε να το σχεδιάσει και να το κατασκευάσει ξανά στην Ευρώπη, όπως και την 3η γενιά. Όμως, αντί το εργοστάσιο της Αγγλίας, επέλεξε αυτή τη φορά το εργοστάσιο της Γαλλίας, που είναι κοινοπραξία με τη Renault, εταίρα του ομίλου (εκεί κατασκευάζεται το Clio και το ηλεκτρικό Zoe). Όλα αυτά έγιναν προκειμένου να περιοριστούν τα κόστη παραγωγής.
Η Nissan προβληματίστηκε με το όνομα του νέου Micra, ακριβώς επειδή είναι εντελώς διαφορετικό και 100% ευρωπαϊκό. Θεώρησαν ότι ίσως να του ταίριαζε ένα νέο όνομα, όμως το όνομα Micra είναι πολύ «βαρύ» για να χαθεί και βέβαια άμεσα αναγνωρίσιμο.
Στη διάθεσή μου είχα το Micra μόνο με τον κινητήρα πετρελαίου 1.5 lt κι αυτό διότι σε λίγες μέρες θα έχουμε τον ατμοσφαιρικό κινητήρα βενζίνης 1.0 lt και τον turbo βενζίνης 900 κ.εκ.
Θα ξεκινήσω επισημαίνοντας ότι η εμφάνιση του μοντέλου είναι αρκετά εντυπωσιακή, με ακμές. Κατά 17,4 εκ. μακρύτερο (3,999 μ.) από το προηγούμενο, φαρδύτερο κατά 7,8 εκ. αλλά και χαμηλότερο κατά 5,5 εκ.
Η διχρωμία στην έκδοση εξοπλισμού του μοντέλου που είχα, έκανε επίσης μια ακόμη αισθητική διαφορά, με τις χρωματικές πινελιές έξω και μέσα, κι αυτό το ευχάριστο σκηνικό ήταν ιδανικό για το ταξίδι. Με καλούς χώρους, στην καμπίνα και στο πορτμπαγκάζ (300 ικανοποιητικά λίτρα – εντός του ανταγωνισμού), έβαλα λοιπόν τη διαδρομή στo σύστημα πλοήγησης του NissanConnect με την έγχρωμη οθόνη πολλαπλής αφής 7 ιντσών και ξεκίνησα.
Στη διαδρομή, παρά τους ισχυρούς ανέμους τοπικά, η 5θυρη αεροδυναμική σιλουέτα ανταποκρίθηκε και με ταχύτητες εντός του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα σταθερότητας. Η ηχομόνωση επίσης πολύ καλή, διότι δεν έμπαινε ιδιαίτερος θόρυβος από τον πετρελαιοκινητήρα, κάτι που μου προξένησε έκπληξη έχοντας οδηγήσει ίδια μοτέρ του ομίλου σε άλλα αυτοκίνητα.
Στον αυτοκινητόδρομο, για την ξεκούραση προτίμησα τη χρήση του Cruise Control ρυθμίζοντας την επιθυμητή ταχύτητα ανάλογα και τα όρια (80 χλμ./ώρα στις σήραγγες του Μορέα), όμως στο τμήμα από τον Αυτοκινητόδρομο μέχρι και την Πύλο, μου δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσω το Micra στα… όριά του.
Με καλή πλευρική στήριξη στα καθίσματα, ρύθμισα το σπορ τιμόνι όσο μπορούσα στα μέτρα μου (θα το ήθελα πιο πάνω είναι η αλήθεια) και άρχισα να κινούμαι πιο σβέλτα στα στροφιλίκια. Η νέα πλατφόρμα και η βελτιωμένη κατά πολύ στρεπτική ακαμψία, «γάντζωναν» το Micra στο δρόμο και εξαιτίας του γεγονότος ότι διαθέτει δύο τεχνολογίες που βελτιώνουν τη σταθερότητα. Το Intelligent Ride Control, εκμεταλλευόμενο τη χρήση του κινητήρα και των φρένων, μετριάζει τις αναπηδήσεις του εμπρός και του πίσω άξονα, ενώ το Intelligent Trace Control, ενεργοποιείται αυτόματα και εφόσον απαιτηθεί, προσαρμόζοντας τα φρένα και την ταχύτητα στους τροχούς, προκειμένου να «κρατήσει» το αμάξωμα στην καλύτερη γραμμή.
Με 5άρι χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων, το μοτέρ πετρελαίου των 1.5 lt με τους 90 ίππους δεν είχε θέμα, διότι η κλιμάκωση, ειδικά 4ης και 5ης, είναι μακριά. Με τη ροπή των 220 Nm διαθέσιμη από αρκετά χαμηλά, μου άρεσε στα κλειστά κομμάτια της διαδρομής. Συνολικά, σε όλη την απόσταση, η ένδειξη κατανάλωσης έφθασε τα 5,1 λίτρα ανά 100 χλμ., από τα 3,2 που δίνει το εργοστάσιο. Όμως αυτό είναι ένα θέμα που αφορά όλες τις εταιρείες και πλέον αλλάζουν οι μετρήσεις σιγά σιγά, να γίνονται σε πραγματικές συνθήκες. Πάντως, επειδή και τα τέλη κυκλοφορίας πηγαίνουν ανάλογα με τους ρύπους, έχουμε για τις δύο εκδόσεις που διατίθενται στην ελληνική αγορά, με και χωρίς start/stop, 85 γρ./χλμ. (0 τέλη κυκλοφορίας) και 92 γρ./χλμ. (83 ευρώ τέλη κυκλοφορίας) /stop.
Άμεσα, θα είναι διαθέσιμοι στη χώρα μας και οι δύο κινητήρες βενζίνης. Μολονότι το ένα μοτέρ, το turbo 900 κ.εκ. το ξέρω από τα μοντέλα της Renault, πρέπει να το δω και στο Micra. Θεωρώ ότι θα του ταιριάζει, επειδή είναι «νευρικός», με 90 ίππους (95 με overboost) και έχει καλή ροπή, 140 Nm (150 με overboost). Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα είναι 99 και 104 γρ./χλμ. με ή χωρίς start/stop, επιβαρυνόμενο με τέλη κυκλοφορίας. Αναμένεται και το ατμοσφαιρικό μοτέρ 1.0 lt – 73 hp, με χαμηλή κατανάλωση και 103 γρ./χλμ. εκπομπές C02. Έχουμε να τα πούμε όταν θα οδηγήσουμε και αυτές τις εκδόσεις.