Είναι ιστορικά βεβαιωμένο το ότι ο Henry Ford έχει την πατρότητα της μαζικής παραγωγής αυτοκινήτων. Η ισχυρή του προσωπικότητα αλλά και η διορατικότητα που είχε δείξει το 1908, έδωσε την ευκαιρία σε πάρα πολλούς να αποκτήσουν το πρώτο τους αυτοκίνητο και έτσι η ιδέα της αυτοκίνησης να διαδοθεί ταχύτατα. Δίνοντας λίγες επιλογές ως προς τη διαμόρφωση του αυτοκινήτου, μπορούσε να έχει μια γραμμή παραγωγής ιδιαίτερα αποτελεσματική.

Αυτό έπαιζε το ρόλο του και στη διατήρηση του κόστους για το τελικό προϊόν χαμηλά. Έτσι, το Model T, το αυτοκίνητο που όπως έλεγε ο Ford “μπορείς να το παραγγείλεις σε ότι χρώμα θέλεις, αρκεί να είναι μαύρο”, αποτέλεσε το πρώτο ευρείας παραγωγής αυτοκίνητο που έδωσε αυτονομία στην κινητικότητα 15.000.000 αγοραστών (σύμφωνα με τα στοιχεία της Ford).

Πολλά χρόνια και πολλά μοντέλα μετά, η Ford θέλοντας να δείξει πως παρακολουθεί την παγκόσμια τάση αλλά έχοντας ταυτόχρονα και την άνεση να “ψάχνεται” γενικότερα, έφερε μπροστά στα μάτια του αυτοκινητιστικού κοινού πάρα πολλές προτάσεις με το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον. Σήμερα, τη στιγμή που οι πωλήσεις των μικρών ηλεκτρικών έχουν αρχίσει και παίρνουν τα πάνω τους, είναι πιο επίκαιρες από ποτέ, οι “αναζητήσεις” των παραδοσιακών εταιρειών από το παρελθόν.

Έτσι λοιπόν φτάνουμε και στο πρωτότυπο της Ford, το Ghia Urban που έχουμε στις φωτογραφίες. Ως μια από τις πρώτες δημιουργίες της Ghia (που τότε ήταν ανεξάρτητος σχεδιαστικός οίκος), το Urban χρησιμοποιούσε μηχανικά μέρη από το Ford Fiesta πρώτης γενιάς. Το μικρό αυτό μοντέλο που παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1977, ήταν η “απάντηση” της Ford στην πετρελαϊκή κρίση του 1973.

Με μήκος λίγο πάνω από 2,5 μέτρα (2,59 για την ακρίβεια, ανάμεσα στο Microlino και στο Smart ForTwo) και πλάτος 1.370 χιλιοστά, το μοντέλο που αργότερα ονομάστηκε Ghia Manx, ήταν μια ένα ικανό αυτοκίνητο πόλης που μπορούσε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τεσσάρων επιβατών. Μάλιστα, είχε και αποθηκευτικό χώρο για λίγες και μικρές αποσκευές μπροστά από τον οδηγό.

Η πρακτικότητά του έφτανε στο ότι είχε δύο πόρτες για να εξυπηρετεί τους επιβάτες του, ενώ προσέφερε επαρκή προστασία από τη βροχή και τα στοιχεία της φύσης γενικότερα. Προφανώς η πολύ χαμηλή κατανάλωση ερχόταν να προστεθεί στα προτερήματά του, που όμως όσο και να ήθελαν να τα τονίσουν οι σχεδιαστές του, δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τα κλισέ της εποχής, σύμφωνα με τα οποία ένα τόσο μικρό αυτοκίνητο δεν είχε καμία τύχη εμπορικά.

Εξ ου και το γεγονός πως το Urban είναι ένα και μοναδικό, φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού σε μια ιδιωτική συλλογή και αποτελεί την απόδειξη πως η Ford, ήταν πάντα πολύ μπροστά από την εποχή της, χάρη και στους διαθέσιμους πόρους που είχε για να “ψάχνει” τις μελλοντικές τάσεις. Ίσως όμως πιο νωρίς από όσο η αγορά μπορούσε να αποδεχτεί.