Η Red Bull RB17 συγκαταλέγεται εκ γενετής σε ένα από τα σπουδαιότερα hypercars της εποχής μας - σε ένα αυτοκίνητο που θα γίνει άκρως συλλεκτικό στο μέλλον για πολλούς λόγους: διότι είναι στην ουσία μια F1 της εποχής μας με καλυμμένους τροχούς, διότι θα παραχθεί μόνο σε 50 αντίτυπα και διότι είναι η τελευταία Red Bull που σχεδίασε ο Άντριαν Νιούι πριν αποχωρήσει από την εταιρεία το Μάρτιο του 2025.

Όμως, υπάρχει κι ένας ακόμα λόγος: η αεροδυναμική του απόδοση, και η ασύλληπτη οδηγική εμπειρία που προσφέρει. Για τον ίδιο λόγο, της παλιάς καλής οδηγικής εμπειρίας, ο Νιούι επέλεξε εντέλει την τοποθέτηση ατμοσφαιρικού V10 κινητήρα, και όχι μιας υβριδικής V8 Turbo μονάδας ισχύος, όπως ήταν το αρχικό πλάνο.

“Εξετάσαμε πολλές επιλογές για το αυτοκίνητο”, εξήγησε ο Νιούι. “Στην αρχή το πλάνο ήταν να είχε έναν ηλεκτροκινητήρα στον εμπρός άξονα για να είναι τετρακίνητο. Αλλά οι προσομοιώσεις μας έδειξαν ότι θα ήταν ταχύτερο αν γλιτώναμε αυτό το βάρος.

Ξεκίνησε ως V8 twin-turbo. Όλοι φυσικά ήθελαν ατμοσφαιρικό [κινητήρα], αλλά πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα ατμοσφαιρικό μοτέρ να πετύχει τους στόχους ισχύος και χωροταξίας και βάρους που είχαμε θέσει;

Αυτή ήταν μια σημαντική πρόκληση, αλλά μόλις ξεκίνησε το τμήμα κινητήρων [της Red Bull Powertrains] άρχισε να βρίσκει λύσεις. Συνεργαστήκαμε με αυτή τη νεοσύστατη ομάδα ανθρώπων, κι έτσι προέκυψε ο ατμοσφαιρικός V10”, εξήγησε ο 65χρονος Νιούι.

Κι όσον αφορά στην οδήγηση αυτού του θηριώδους hypercar των 1.200 ίππων και μόλις 900 κιλών, ο Βρετανός εξήγησε: “Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα αυτοκίνητο προσβάσιμο και από κάποιον με σχετικά περιορισμένη εμπειρία. Θα είναι σε θέση να νιώσουν το αυτοκίνητο, θα είναι φιλικό, όχι νευρικό ούτε πολύ δύσκολο στην οδήγηση.

Έπειτα, όσο θα εξελίσσεις τις ικανότητές σου, το αυτοκίνητο θα προσαρμόζεται και θα μπορείς να το ρυθμίζεις, και να έχεις διαφορετικά ελαστικά και διαφορετικά επίπεδα άντωσης κ.λπ. Έτσι, θα εξελίσσεσαι μαζί με το αυτοκίνητο μέχρι το σημείο στο οποίο -στα χέρια ενός επαγγελματία- θα είναι ικανό να κάνει γυρολόγια επιπέδου Formula 1.

Είχαμε έναν από τους πελάτες μας στον προσομοιωτή πρόσφατα, ο οποίος δεν είναι επαγγελματίας αλλά ένας πολύ καλός ερασιτέχνης. Και ο χρόνος που σημείωσε στον προσομοιωτή [με την RB17] ήταν αρκετός για να κερδίσει την πολ ποζίσιον στο Σίλβερστοουν με διαφορά ενός δευτερολέπτου”.

Ο Νιούι συμπλήρωσε ότι τα ελαστικά δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην άντωση που παράγει η RB17 στις πολύ γρήγορες στροφές, και ότι αυτό το πρόβλημα λύθηκε μέσω των ενεργών (ηλεκτρονικά ελεγχόμενων) εμπρός και πίσω πτερύγων του αυτοκινήτου.

“Τα ελαστικά ήταν ένα μεγάλο μας μέλημα. Από νωρίς ήρθαμε σε επαφή με τη Michelin για να εξελίξει ελαστικά αποκλειστικά για αυτό το αυτοκίνητο. Αλλά ακόμα και με αυτά τα εξειδικευμένα ελαστικά, χρειάστηκε να αρχίσουμε να μειώνουμε την άντωσή του όταν η ταχύτητα ξεπερνούσε τα 240 km/h.

Δεδομένου ότι το φορτίο που ασκείται στα ελαστικά προκύπτει από την αεροδυναμική μαζί με το βάρος του αυτοκινήτου, ένας από τους λόγους για τους οποίους προσπαθήσαμε να κρατήσουμε χαμηλά το βάρος ήταν διότι γνωρίζαμε ότι στο τέλος στις υψηλές ταχύτητες θα φτάναμε στο όριο που μας επέτρεπαν τα ελαστικά”, εξήγησε ο Βρετανός.