Βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη και από τη στιγμή που έχεις να επενδύσεις πάνω από 100.000 ευρώ, τότε οι επιλογές σε αυτοκίνητο SUV είναι πολύ περιορισμένες, με γερμανικές, κυρίως, προτάσεις.

Μια από αυτές, είναι η νέα BMW X6 xDrive 30 d, την οποία χαίρεσαι να τη βλέπεις παρκαρισμένη, την… καμακώνεις όταν περνά από μπροστά σου, και πολύ περισσότερο τη λατρεύεις, όταν είσαι εσύ στο τιμόνι.

«Τα λόγια είναι περιττά…,» τραγούδησε η Μαρινέλλα, όμως κάτι πρέπει να πεις για ένα αυτοκίνητο με το οποίο μοιράστηκες ορισμένες εκατοντάδες χιλιόμετρα στην πόλη, τον αυτοκίνητο, αλλά και ορεινές περιοχές, όπου συνήθως επισκέπτομαι.

Να μου πεις, τέτοιο αυτοκίνητο και το πας στα βουνά, αντί να το κυκλοφορήσεις σε παραλιακά, κοσμικά μέρη; Κι όμως, είναι για όλες τις περιπτώσεις και παντός εδάφους κι όχι μόνο για να κάνεις εφέ. Εκτός, κι αν για αυτό το λόγο το αγοράζεις.

Αν είσαι αφηρημένος και ξαφνικά το δεις να έρχεται μπροστά σου, με τέτοια δύναμη εικόνας, με τη θηριώδη μάσκα, τους τεράστιους αεραγωγούς και για γαλάζια «μάτια», τότε θα νιώσεις όπως εγώ στον στρατό, όταν στα 20 μέτρα μπροστά μου πετάχτηκε από την άκρη του γκρεμού, στο βουνό της Κύμης, ένα A-7 Corsair, το οποίο ο πιλότος για να αποφύγει τα ραντάρ, πήγε τόσο χαμηλά στη θάλασσα και το σήκωσε απότομα πριν τον βράχο. Ούτε καν που πρόλαβα αν αντιδράσω, απλά κοκάλωσα.

Όταν συνέλθεις από το σοκ, και αρχίζεις να κλείνεις το στόμα που έμεινε ανοικτό, τότε κοιτάζεις προς τα πίσω να δεις ποιο μοντέλο είναι. Κι από την coupe σιλουέτα, βλέποντας το μεγάλο αμάξωμα, λες αμέσως Χ6, η οποία είναι η coupe παραλλαγή της Χ5.

Στην τρίτη του γενιά, το μοντέλο διαθέτει μακρύτερο μεταξόνιο κατά 4,2 εκ. που μεταφράζεται και ελαφρώς καλύτεροι χώροι στην καμπίνα, για τα πόδια, βέβαια. Μακρύτερη σε μήκος, φαρδύτερη, αλλά και ελαφρώς χαμηλότερη, δεν θα προβληματίσει ιδιαίτερα τα κεφάλι των πίσω επιβατών, σε μια καμπίνα χάρμα οφθαλμών, που ξεχειλίζει από πολυτελή χαρακτηριστικά, θαυμάσιο διάτρητο δέρμα καπιτονέ στα καθίσματα, αλουμίνιο στα πεντάλ, ανθρακονήματα ακόμα και στην κονσόλα, έναν διαμαντένιο λεβιέ στο 8άρι αυτόματο κιβώτιο (αλλαγές και από "αυτιά" στο τιμόνι), δύο οθόνες 12,3 ιντσών, στον ψηφιακό πίνακα οργάνων αλλά και στην οθόνη αφής πολυμέσων (ρυθμίσεις και από περιστροφικό διακόπτη), που σε καλωσορίζει μπαίνοντας.

Μολονότι θα χρειαστείς λίγο μέχρι να εξοικειωθείς με τη λειτουργία των συστημάτων, θα ευχαριστηθείς από τη χρησιμότητά τους. Για δε το ταξίδι, νομίζω ότι με 580 λίτρα αποσκευών, ούτε την πεθερά δεν μπορείς να αφήσεις πίσω!

Το θέμα είναι να μην θελήσει να καθίσει στο τιμόνι, διότι αν και γεμάτο ηλεκτρονικά συστήματα το αυτοκίνητο, έχει τόση δύναμη με τον τρίλιτρο κινητήρα πετρελαίου των 265 hp με 620 Nm ροπής, που αν πατήσει δυνατά το πεντάλ του γκαζιού, τότε θα χρειαστεί ορθοπεδικό για τον αυχένα, με τα 6,5 δευτ. επιτάχυνσης. Αν οδηγείς εσύ, είναι διαφορετικά, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορείς και δεν πρέπει να αγγίξεις την τελική ταχύτητα των 230 χλμ./ώρα, εκτός κι αν είσαι σε γερμανική Autobahn, ελεύθερη ορίων ταχύτητας.

Ο κινητήρας, αν και πετρελαίου, πραγματικά δεν ακούγεται, χάρη στη νέα τεχνολογία και στην εξαιρετική ηχομόνωση, ακόμα κι αν πιεστεί ψηλά, στο όριο των στροφών, έχοντας να τραβήξει πάνω από 2 τόνους αμάξωμα.

Καλοστημένο, με διαφορετικά προγράμματα σεταρίσματος ανάρτησης και τετρακίνησης: Auto, Comfort, Sport, Individual, διαλέγεις το κατάλληλο, ανάλογα το που κινείσαι, ενώ για καλύτερη διαχείριση της κίνησης στις στροφές, διαθέτει σύστημα (Cornering Brake Control), που φρενάρει τους εσωτερικούς τροχούς, μεταφέροντας ροπή στους εξωτερικούς και στην έξοδο της στροφής φεύγει καλύτερα.

Ένα ακόμα στοιχείο που μου έκανε εντύπωση, είναι η κατανάλωση, που έπεφτε κάτω από τα 7 λίτρα / 100 χλμ., αν και όταν αποκτάς ένα τέτοιο αυτοκίνητο, η κατανάλωση είναι το λιγότερο που σκέφτεσαι.

Κι όσον αφορά τα συστήματα υποστήριξης οδηγού, είναι τόσα που το prospectus του αυτοκινήτου είναι αρκετά πλούσιο.