Τα μυστικά του φρεναρίσματος στη βροχή

Η ιδιαιτερότητα της οδήγησης όταν η άσφαλτος είναι βρεγμένη, έχει κυρίως να κάνει με την ευαισθησία του αυτοκινήτου στο "μπλοκάρισμα" των τροχών που στις περισσότερες περιπτώσεις σήμερα σημαίνει, την ταχύτερη από το συνηθισμένο ενεργοποίηση του ABS. Αυτό εξαρτάται από συγκεκριμένες παραμέτρους και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αρτιότητα της συντήρησης και την προσοχή του οδηγού επί του θέματος.

Ένα άριστα συντηρημένο αυτοκίνητο, με το κύκλωμα των φρένων σε άριστη κατάσταση, όπως αντίστοιχα και ότι έχει να κάνει με την ανάρτηση που φροντίζει για το “πάτημα” των τροχών αλλά και την κατάσταση των ελαστικών, δίνει όλα όσα μπορεί προκειμένου να αποφεύγονται οι “κακοτοπιές” για τον οδηγό.

Από εκεί και πέρα, ακόμα και όταν όλα είναι καινούργια ή “σαν καινούργια”, ο συντελεστής τριβής του οδοστρώματος είναι σαφέστατα μικρότερος σε σχέση με τις “στεγνές” συνθήκες. Αυτό που είναι σημαντικό να θυμάται κάθε οδηγός, είναι πως για να αποφύγει κάθε “δύσκολη στιγμή” θα πρέπει να είναι προσεκτικός με την ταχύτητα κίνησης του αυτοκινήτου όταν το οδόστρωμα είναι βρεγμένο.

Η περιορισμένη ταχύτητα, βοηθάει τόσο στην εξασφάλιση περισσότερου χρόνου για αντίδραση όταν “συμβεί η στραβή”, όσο και στην καλύτερη διαχείριση της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά. Εξίσου σημαντικό με τη χαμηλή ταχύτητα κίνησης, είναι η ψυχραιμία που πρέπει να επιδεικνύει ο οδηγός αλλά και ο ήπιος χειρισμός του πεντάλ των φρένων.

Η συγκρατημένη ταχύτητα είναι -σχεδόν- το παν, μια και μπορεί να μας “σώσει” από τη δυσάρεστη εξέλιξη του να “κρύβει” κι άλλες παγίδες το νερό στο δρόμο. Καθώς αν είναι βρεγμένη η άσφαλτος, καμουφλάρεται ένα σημείο στο οποίο για παράδειγμα, έχουν χυθεί λάδια από κάποια διαρροή που είχε αυτοκίνητο που είχε περάσει νωρίτερα από εκεί.

Το “τσαρούχωμα” απαγορεύεται δια ροπάλου, μια και όσο καλά κι αν λειτουργεί το ABS και τα συμπαρομαρτούντα συστήματα υποβοήθησης της οδήγησης, τους κανόνες της φυσικής δεν μπορούμε (και δεν πρέπει) να τους αγνοούμε. Όπως και στο στεγνό, το φρενάρισμα στο δρόμο γίνεται με τους τροχούς στην ευθεία.

Με τον τρόπο αυτό “ρυθμίζουμε” την ταχύτητα εισόδου του αυτοκινήτου στην εκάστοτε στροφή και έχουμε τον απόλυτο έλεγχο της πορείας του. Προφανώς όταν η άσφαλτος είναι βρεγμένη, η ταχύτητα κίνησης είναι περιορισμένη, οπότε και η προσαρμογή της προκειμένου να στρίψει το αυτοκίνητο, είναι και πιο εύκολη.

Η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία σε κάθε περίπτωση, οπότε και στην οδήγηση, φρενάροντας ήπια και νωρίτερα από ότι θα έκανε ο οδηγός στο “στεγνό”, αυξάνονται οι πιθανότητες να αποφευχθεί κάποια δυσάρεστη εξέλιξη που στην καλύτερη περίπτωση θα έχει υλικές ζημιές και οικονομική επιβάρυνση.

Οι ήπιες κινήσεις από τη μεριά του οδηγού είναι επιβεβλημένες, όπως και το “μαλακό” πάτημα του μεσαίου (ή αριστερού αν μιλάμε για αυτοκίνητο με αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων) πεντάλ. Ο οδηγός πρέπει να θυμάται πως αν προκύψει ανάγκη για φρενάρισμα πανικού, η απόσταση ακινητοποίησης του αυτοκινήτου είναι πολύ πιθανό να διπλασιάζεται σε σχέση με το στεγνό.

Αυτό είναι από μόνο του ένα στοιχείο που πρέπει να κάνει τον οδηγό ιδιαίτερα επιφυλακτικό και να προσέχει προκειμένου να έχει αρκετή απόσταση από το προπορευόμενο αυτοκίνητο. Φυσικά σε αυτές τις συνθήκες, η “επιθετική” οδήγηση με απότομες κινήσεις από τον οδηγό και απερισκεψία σε σχέση με τις πιθανότητες της μη ικανότητας των υπόλοιπων χρηστών του δρόμου να ανταποκριθούν σε κάποια έκτακτη ανάγκη, έχει νομοτελειακά συνέπειες.