Το τμήμα Heritage της Stellantis μας παρουσιάζει τέσσερα σπάνια αριστουργήματα που φέτος κλείνουν 50 χρόνια ζωής. Πρόκειται για το αγωνιστικό FIAT 124 Abarth Rally Group 4, το πρωτότυπο του FIAT 126 που βγήκε από τη μονάδα παραγωγής στο Cassino, τη Lancia Fulvia Coupé 1.6 HF των Σάντρο Μουνάρι και Μάριο Μανούτσι που κατέκτησαν το Ράλι Μόντε Κάρλο του 1972 και τη σχεδιασμένη από τον Pininfarina Alfa Romeo Alfetta Spider Coupé.

Αφορμή στάθηκε η 39η έκθεση κλασσικών αυτοκινήτων Automotoretrò πραγματοποιείται στο Τορίνο, 28 Απριλίου - 1η Μαΐου. Παράλληλα, ανοίγει για το κοινό και το εντυπωσιακό Heritage HUB, το χώρο που μπορεί να κανείς να δει από κοντά τα σημαντικότερα ιστορικά μοντέλα των Ιταλικών μαρκών του Ομίλου Stellantis.

Διαθέτοντας στη συλλογή του περισσότερα από 600 κλασσικά οχήματα, το τμήμα Heritage έχει σαν σκοπό τη διατήρηση της ιστορικής κληρονομιάς των Alfa Romeo, Fiat, Lancia και Abarth, με το εντυπωσιακό Heritage HUB που βρίσκεται μέσα στο βιομηχανικό συγκρότημα του Mirafiori να αποτελεί το σημείο όπου το κοινό μπορεί να απολαύσει περισσότερα από 300 ιστορικά αυτοκίνητα των τεσσάρων Ιταλικών μαρκών.

Αυτοκίνητα παραγωγής, αγωνιστικά, αλλά και πρωτότυπα χωρισμένα σε οκτώ κατηγορίες φέρνουν στο προσκήνιο την ιστορία της Ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας με το κοινό να μπορεί να τα ανακαλύψει μέσω οργανωμένων επισκέψεων.

Οι ιστορίες των τεσσάρων σπάνιων μοντέλων της Stellantis Heritage που γιορτάζουν τα 50α γενέθλια τους και θα βρεθούν στη φετινή Automotoretrò στο Τορίνο, παρουσιάζουν ιδιαίτερο αυτοκινητιστικό ενδιαφέρον.

Fiat 124 Abarth Rally Group 4

Η παραγωγή του Fiat 124 Abarth Rally ξεκίνησε το 1972 και ολοκληρώθηκε το 1975, με 995 μονάδες να περνούν τις εγκαταστάσεις της Abarth στην Corso Marche του Τορίνο. Σε σχέση με το Fiat 124 Sport Spider στο οποίο βασιζόταν, το Fiat 124 Abarth Rally Group 4 εφοδιαζόταν με έναν ακόμα πιο ισχυρό κινητήρα, ενώ έχει και σημαντικά χαμηλότερο βάρος χάρη στην οροφή από πλαστικό ενισχυμένο με υαλονήματα και τις πόρτες από αλουμίνιο.

Μετά τις επεμβάσεις της Abarth Racing Team, το αυτοκίνητο έκανε το ντεμπούτο του την αγωνιστική χρονιά του 1972 και συνέχισε την καριέρα του μέχρι το 1975. Ένα χρόνο αργότερα αντικαταστάθηκε από το 131 Abarth Rally.

Εφοδιασμένο με τον κινητήρα των 1.756 κ.εκ. απόδοσης 215 ίππων, το 124 Abarth Rally κατέκτησε δύο φορές το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλι (το 1972 και το 1975), αλλά και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών (από το 1972 έως το 1975).

Στην έκθεση το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει από κοντά το αυτοκίνητο με το οποίο ο Μαουρίτσιο Βερίνι κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1975. Το καπό με τις εισαγωγές αέρα, τα δύο επιπλέον φωτιστικά σώματα, τα φαρδύτερα πίσω φτερά με τις εισαγωγές για την ψύξη των φρένων και βέβαια η κλασσική διχρωμία της επίσημης ομάδας Fiat-Abarth, αποτελούν χαρακτηριστικά των 124 Abarth Rally που συμμετείχαν στους αγώνες το 1974 και το 1975.

FIAT 126 prototype

Το 1972, 16 χρόνια μετά την παρουσίαση του θρυλικού 500, του μοντέλου που έκανε προσιτή την αυτοκίνηση στην Ιταλία, η FIAT ξεκίνησε να σχεδιάζει τον αντικαταστάτη του μοντέλου. Οι μετακινήσεις είχαν αλλάξει, οι διαδρομές είχαν μεγαλώσει και η κίνηση είχε αυξηθεί. Το κοινό χρειαζόταν περισσότερη άνεση, ασφάλεια και χώρους.

Με βάση στην εμπειρία της στα συμπαγή οχήματα, η FIAT εστίασε στη δημιουργία ενός νέου αυτοκινήτου, το οποίο με έμπνευση από το ιδιοφυές 127 θα πέρναγε τα πλεονεκτήματα του στη μικρότερη κατηγορία. Αυτή ήταν η αφετηρία για το FIAT 126.

Τα μηχανικά μέρη του νέου μοντέλου ήταν επηρεασμένα από το 500, αλλά οι επιδόσεις και η ευρυχωρία ανέβαιναν σε νέο επίπεδο, αφού χάρη στην πλήρη εκμετάλλευση των εξωτερικών διαστάσεων υπήρχε άνετος χώρος για τέσσερις επιβάτες, ενώ η τελική ταχύτητα έφτανε τα 105 km/h.

Το αυτοφερόμενο αμάξωμα με τις ζώνες ελεγχόμενης παραμόρφωσης και την άκαμπτη καμπίνα των επιβατών δημιουργούσε ένα ασφαλές για την εποχή περιβάλλον, ενώ τα υδραυλικά φρένα και η ανεξάρτητη ανάρτηση και στους τέσσερις τροχούς συνέβαλαν στην άνεση και την ασφάλεια.

Ο συμπαγής δικύλινδρος κινητήρας των 600 κ.εκ. αποτελούσε εξέλιξη εκείνου των 499,5 κ.εκ. του 500, ενώ προσεγμένη ήταν και η ηχομόνωση.

Όπως και στην περίπτωση του 500, η επιτυχία του 126 ήταν άμεση και θα ολοκληρωνόταν το 2000 μετά από περισσότερες από 4,6 εκατομμύρια πωλήσεις, καθιστώντας το 126 ως το μακροβιότερο πισωκίνητο μοντέλο στην ιστορία της FIAT.

Στην έκθεση παρουσιάζεται το πρωτότυπο του μοντέλου, το οποίο κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο του Cassino το 1972. Σε σχέση με το μοντέλο παραγωγής υπάρχουν μερικές διαφορές, όπως η διαφορετική τοποθέτηση των εισαγωγών αέρα, αλλά και στιλιστικά στοιχεία που θα βρίσκαν το δρόμο για την παραγωγή τα επόμενα χρόνια.

Lancia Fulvia Coupé 1.6 HF “14”

Γεννημένη το 1965, η Fulvia Coupé σχεδιάστηκε από τον Πιέρο Καστανιέρο, ο οποίος άντλησε την έμπνευση του από τα σκάφη αναψυχής της Riva. Εφοδιασμένη με έναν καινοτόμο V4 κινητήρα χωρητικότητας από 1,2 έως 1,6 λίτρα, το νέο μοντέλο της Lancia έγινε αμέσως εμπορική επιτυχία, ενώ σύντομα εξετάστηκε και η χρήση του στους αγώνες.

Χτίζοντας το όνομα της μάρκας στα ράλι στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η Fulvia Coupé θα αποτελούσε την αιχμή του δόρατος της HF Lancia Racing Team επί σειρά ετών. Η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν η επικράτηση του μοντέλου ανάμεσα σε ανταγωνισμό με πολύ ισχυρότερους κινητήρες στο Ράλλυ του Μόντε Κάρλο το 1972, με πλήρωμα τους Σάντρο Μουνάρι και Μάριο Μανούτσι.

Το αυτοκίνητο που εκτίθεται στην Automotoretrò με το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα και το μαύρο ματ καπό φέρει τα σημάδια αυτής της επιτυχίας και εφοδιάζεται με τον κινητήρα των 1,6 λίτρων απόδοσης 160 ίππων, ενώ έχει μείνει στην ιστορία ως η “Fulvia 14”, λόγω του αριθμού συμμετοχής της στον αγώνα του Πριγκιπάτου του Μονακό.

Alfa Romeo Alfetta Spider Coupé

Το 1972 η παρουσίαση της Alfetta αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία της Alfa Romeo λόγω των καινοτόμων τεχνικών λύσεων που ενσωμάτωνε, σημαντικότερη εκ των οποίων ήταν η σχεδίαση ”transaxle” για την μετάδοση. Η spider coupé έκδοση σχεδιάστηκε από τον Pininfarina και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην έκθεση αυτοκινήτου του Τορίνο της ίδιας χρονιάς.

Κάτω από το καπό, την κίνηση σε αυτή την πολύ ιδιαίτερη Alfetta έδινε έναν ατμοσφαιρικός τετρακύλινδρος σε σειρά κινητήρας 1.779 κ.εκ., με ισχύ 122 ίππων στις 5.500 σ.α.λ.

Οι αυστηροί κανονισμοί ασφάλειας που είχαν εφαρμοστεί από το 1971 οδήγησαν τον Pininfarina στην επιλογή της σχεδίασης “targa” που προσέφερε περισσότερη ασφάλεια σε περίπτωση ανατροπής σε σχέση με ένα κλασσικό “spider”, όπως άλλωστε και οι μεγάλοι προφυλακτήρες από ελαστικό υλικό.