Η ιστορία του Sera είναι μια από τις πλέον περίεργες αλλά και ενδιαφέρουσες στην ιστορία της Toyota. Το μοντέλο που προοριζόταν για την εγχώρια αγορά της Ιαπωνίας με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά μεγέθους που το τοποθετούσαν ανάμεσα στις μικρές προτάσεις, το Sera είχε πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία που όπως φάνηκε και στην πορεία, ήταν επιδραστικά για το σύνολο της αυτοκίνησης και μάλιστα στην πιο ακραία κατηγορία, εκείνη των supercars.

Όλα ξεκίνησαν από το πρωτότυπο Toyota AXV-II, στο οποίο ο Ιάπωνας κατασκευαστής, χρησιμοποιώντας τα μηχανικά μέρη από το Starlet, προχώρησε σε μια δημιουργία που έμελλε να γίνει πιο σημαντική από ότι οι συνολικές τις πωλήσεις προδίδουν. Το πρωτότυπο παρουσιάστηκε το 1987 στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο και η Toyota κάνοντας μια κίνηση εξίσου ριζοσπαστική, ετοίμασε 11 λειτουργικά μοντέλα για να τα δοκιμάσουν επίλεκτοι δημοσιογράφοι.

Το παράδοξο της περίπτωσης ήταν πως ενώ στις διαφημίσεις της εταιρείας παρουσιαζόταν ως ένα μοντέλο που “προέβλεπε” το μέλλον της αυτοκίνησης με τεχνολογίες που θα απασχολούσαν του κατασκευαστές τα επόμενα 10 χρόνια, το AXV-II ήταν στην πραγματικότητα ένα μοντέλο έτοιμο για παραγωγή. Με ελάχιστες σχεδιαστικές τροποποιήσεις, το μοντέλο εν τέλει πέρασε στην παραγωγή δύο χρόνια αργότερα.

Τα πρώτα αυτοκίνητα παραδόθηκαν στους τολμηρούς που είχαν παραγγείλει το μοντέλο με το γαλλικό όνομα Sera (που σημαίνει “θα είναι” για να ταιριάζει με το φουτουριστικό ύφος του), το Μάρτιο του 1990. Πέραν της εμφάνισης και των υπόλοιπων ιδιαιτεροτήτων του μοντέλου, μεγάλο ενδιαφέρον είχε και η μέθοδος παραγωγής, όπου και εκεί, η τεχνολογική ανωτερότητα της Toyota έκανε δυνατή τη χρήση πρωτοποριακών συστημάτων παραγωγής μερών του αμαξώματος.

Με συγκεκριμένο τρόπο χύτευσης και παραγωγής των τμημάτων του αμαξώματος, η Toyota μείωσε το κόστος παραγωγής για ανταλλακτικά αυτοκινήτου μικρού όγκου, χωρίς να επιβάλλονται “εκπτώσεις” στην ποιότητα του συνόλου. Όπως είπαμε, τα μηχανικά μέρη μπορεί να ήταν από το “ταπεινό” Starlet, το Sera όμως είχε έρθει για να συναρπάσει και με την πρώτη ματιά, το κέρδιζε το σχετικό στοίχημα.

Βασική αιτία για αυτό, ήταν προφανώς οι πόρτες με το “περίεργο” άνοιγμα, που μπορεί να έμοιαζαν “εξωτικές”, προσέφεραν όμως το πλεονέκτημα της λειτουργίας ακόμα και σε ιδιαίτερα στενή θέση στάθμευσης, διευκολύνοντας ιδιαίτερα τη χρήση του αυτοκινήτου σε πολυσύχναστους δρόμους. Κάθε πόρτα, είχε δύο μεντεσέδες- σημεία στήριξης: πάνω από το παρμπρίζ και στη βάση του A-pillar. Με τη βοήθεια δύο αμορτισέρ, η κάθε πόρτα άνοιγε προς τα πάνω, με ελάχιστη προσπάθεια από τον οδηγό ή το συνοδηγό.

Εξίσου εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του μοντέλου, ήταν και οι ειδικά διαμορφωμένες γυάλινες επιφάνειες που ακολουθούσαν το σχήμα του αυτοκινήτου και έδιναν την αίσθηση του “γυάλινου θόλου” πάνω από τα κεφάλια των δύο. Φυσικά, αυτή η διαμόρφωση έκανε απαραίτητη την ύπαρξη κλιματισμού (όπως και των ηλεκτρικών παραθύρων), καθώς τις ηλιόλουστες μέρες, η θερμοκρασία στην καμπίνα ανέβαινε ασύμμετρα.

Κάπως έτσι λοιπόν, φτάνουμε και στον “ακραίο” συσχετισμό του Toyota Sera με την πραγματικά εξωτική και συγκλονιστική ακόμα και για τα μέτρα των supercars διαχρονικά, McLaren F1. Ο ίδιος ο σχεδιαστής της McLaren F1, σπουδαίος κύριος Γκόρντον Μάρεη, παραδέχτηκε πως την έμπνευση για τη συγκεκριμένη επιλογή στο αυτοκίνητο που ήρθε να αλλάξει όλα όσα ξέραμε για τα supercars μέχρι τότε, προήλθε από το Toyota Sera.

Αυτό και μόνο το δεδομένο, μας κάνει να βλέπουμε με διαφορετικό μάτι το μικρο μοντέλο της Toyota που έχει μήκος 3.860 χιλιοστά, πλάτος 1.650 και ύψος 1.265 χιλ. ενώ το μεταξόνιο είναι μόλις 2.300 χιλιοστά. Για την F1, τι θα μπορούσαμε να πούμε μια και είναι ένα από τα αυτοκίνητο που εισήγαγαν τον όρο hypercar στην αυτοκινητιστική πραγματικότητα και ως ξεχωριστό σχεδιαστικό χαρακτηριστικό, παρουσίασε την κεντρικά τοποθετημένη θέση οδήγησης.

Για να επιστρέψουμε όμως στο Sera, ο κινητήρας που το κινεί είναι ο 16βάλβιδος 1.500άρης με δύο εκκεντροφόρους. Η απόδοση ήταν 108 ίπποι και 132 Nm ροπής, που για τα 900 κιλά του απόβαρου στην έκδοση με το ABS και το χειροκίνητο κιβώτιο, ήταν μια χαρά για απλώς καλές επιδόσεις. Από το Φεβρουάριο του 1990 έως και το Δεκέμβριο του 1995 που έμεινε στην παραγωγή, το Sera παρήχθη σε κάτι λιγότερο από 16.000 μονάδες που αφορούσαν αποκλειστικά την Ιαπωνική αγορά.