WRC 2018: Ανεβαίνει η αδρεναλίνη

ΠΑΝΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ 25.01.2018 | 18:58

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι, που ξεκινά σήμερα 25 Ιανουαρίου στο Μόντε Κάρλο, με 4 εργοστάσια πια και τουλάχιστον 8 οδηγούς ικανούς να κερδίζουν, μπαίνει φέτος στο δεύτερο έτος της -απρόσμενης- αναγέννησης του.

H ροή της εποχής δεν ήταν καθόλου ευοίωνη για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι, μέχρι το 2016. Επί μιάμιση δεκαετία, πρώτα ο Σεμπαστιάν Λεμπ με τη Citroen, και έπειτα ο Σεμπαστιάν Οζιέ με τη Volkswagen, παρέσυραν ό,τι έβρισκαν στο διάβα των Ειδικών Διαδρομών του πλανήτη, διέλυαν το συναγωνισμό, ήταν οι αυτουργοί αγώνων που εκ των προτέρων ήξερες τον νικητή, και σπάνια έβρισκες το ενδιαφέρον να τον πιστοποιήσεις βλέποντάς τον.

Όλα αυτά τα χρόνια, παράλληλα, το παγκόσμιο marketing προσπαθούσε να χωρέσει στην τηλεόραση ένα σπορ απλωμένο στο βουνό και στον χρόνο, ένα σπορ φυγής, αδύνατον να καλουπωθεί σ' ένα prime time δίωρο όπως η Formula 1, και τα μεγάλα τριήμερα ράλι άρχισαν να δίνουν τη θέση τους στα «ράλι πίστας»: αγώνες σε στάδια με την ονομασία Rallycross, με καταμέτωπον ανταγωνισμό πλαγιολισθαίνοντων και συχνά συγκρουόμενων rallycars, μια αρένα σχεδόν αιμοβόρα που έδινε τη θέση του σε κάτι εξωφρενικά επιδέξιο αλλά μοναχικά ευγενές.

Τα ράλι έμοιαζαν να σβήνουν. Κι ο πρώην πρόεδρος της FIA, Μαξ Μόσλεϊ, δεν έδειχνε να νοιαζόταν ιδιαίτερα για αυτό: εργοστάσια αποχωρούσαν, ώσπου έμεινε μόνο ένα, η Volkswagen, με αντίπαλο μονάχα την ιδιωτική M-Sport, τα αυτοκίνητα κατάντησαν βαρετά, θρυλικοί αγώνες -Μόντε Κάρλο, Ακρόπολις- έβγαιναν από το πρόγραμμα. Όλα έδειχναν ότι το WRC είχε πλέον γίνει έρμαιο των καιρών.

Την ίδια στιγμή, όμως, που συνέβαινε η παρακμή, ο νέος -από το 2009- πρόεδρος της FIA, Ζαν Τοντ, επιβεβαίωνε ότι το πέρασμά του από τη F1 και τη Ferrari δεν είχε επουδενί αποδειχθεί τοξικό για τις ρίζες του, που βρισκόταν τη δεκαετία του '80 στο δεξί μπάκετ ενός rallycar, κι έπειτα στο θώκο της Peugeot Sport την εποχή των θηριωδών Group B. Εργαζόταν για το γύρισμα της σελίδας του WRC, το οποίο προγραμμάτιζε, και ενεργοποίησε, το 2017.

Η ενεργοποίηση είχε τεράστια επιτυχία. Η νέα γενιά των rallycars του 2017, με αύξηση της ισχύος στους περίπου 400 ίππους (χωρίς να αλλάξει ο τόσο σχετικός με τα αυτοκίνητα παραγωγής μικρός κινητήρας 1.6 Turbo), με επαναφορά του ενεργού κεντρικού διαφορικού και με την εισαγωγή τεράστιων αεροδυναμικών πτερυγών και δυνατοτήτων, ήταν ό,τι πλησιέστερο στο θέαμα ενός Group B, αλλά με τη λογική, την εμπειρία και την ασφάλεια του σήμερα. Κι ένα όχημα για τα εργοστάσια, να εξελίσσουν τεχνολογίες σχετικές με τα εμπορικά τους αυτοκίνητα.

Παράλληλα, άρχισαν να ωριμάζουν εξαιρετικοί οδηγοί, όπως ο Γιάρι-Μάτι Λάτβαλα και ο Κρις Μικ, και να αναδύονται τεράστια ταλέντα: Τιερί Νεβίλ, Οττ Τανάκ, Έλφυν Έβανς, Εσαπέκα Λάπι - κι έπεται ο φαινομενικός 17χρονος Κάλε Ροβάνπερα. Τα εργοστάσια άρχισαν να επιστρέφουν -Citroen, Hyundai, πέρσι Toyota και τώρα Ford- και παρότι το σκάνδαλο Volkswagen του 2016 ανάγκασε τους Γερμανούς να τραβήξουν αιφνίδια την πρίζα, το σπορ πλέον είχε πατήσει πολύ καλά στα πόδια του.

Κι ίσα-ίσα, η εξαφάνιση των απολύτως κυρίαρχων VW Polo WRC οδήγησε τον Σεμπαστιάν Οζιέ στο σαφώς λιγότερο κυρίαρχο μπάκετ του Ford Fiesta WRC της M-Sport, δίνοντας ένα ωραίο δώρο στον ανταγωνισμό. Κι ο ίδιος ο Οζιέ, άλλωστε, λέει ότι με το 5ο του παγκόσμιο πρωτάθλημα, με τη Ford, «πήραμε μεγαλύτερη αναγνώριση, διότι είναι ακόμα πιο δύσκολο αν ξεκινάς με τη μικρότερη ομάδα και το μικρότερο προϋπολογισμό», σε σχέση με την εύρωστη Volkswagen.

Έτσι, το 2017 κέρδισαν σε 13 αγώνες και τα 4 εργοστάσια, με 7 διαφορετικούς νικητές! Με τέτοιο αποτέλεσμα, και τόσο ιστορική αλλαγή το 2017, είναι δεδομένο ότι φέτος τα Ford Fiesta WRC, Hyundai i20 WRC, Citroen C3 WRC και Toyota Yaris WRC, δεν έχουν ιδιαίτερες αλλαγές σε σχέση με το '17 – παρά μόνο θα αναβαθμίζονται (κυρίως στην αεροδυναμική, την ανάρτηση και τη ρύθμιση των διαφορικών) στη διάρκεια της χρονιάς.

Το Fiesta, ωστόσο, όπως έθεσε ως όρο ο Οζιέ για να μείνει, θα καρπωθεί τη λίγο αυξημένη τεχνική συμβολή της εργοστασιακής Ford που εμπλέκεται (εν μέρει) ξανά μετά την αποχώρησή της στο τέλος του 2012.

Όλα αυτά, συνοδευόμενα με την επιστροφή του Σεμπάστιαν Λεμπ με τη Citroen για 3 αγώνες (Μεξικό, Κορσική, Ισπανία) και τη LIVE μετάδοση, για πρώτη φορά, όλων των Ειδικών των αγώνων, δημιουργούν την προσμονή του καλύτερου WRC της τελευταίας εικοσαετίας.