MotoGP: Η μεγάλη επιστροφή του Μαρκ Μαρκέθ

Μετά από εννέα μήνες απουσίας και τρεις εγχειρήσεις στο δεξί βραχιόνιο οστό, η μεγάλη στιγμή της επιστροφής του Ισπανού αστέρα του MotoGP στη σειρά της εκκίνησης θα έρθει αυτή την Κυριακή, στο Πορτιμάο της Πορτογαλίας, στον 3ο γύρο του MotoGP του 2021.

"Είμαι πολύ χαρούμενος. Χθες επισκέφτηκα τους γιατρούς και μου έδωσαν το πράσινο φως να επιστρέψω στους αγώνες. Ήταν 9 δύσκολοι μήνες, με στιγμές αβεβαιότητας και πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά τώρα θα μπορέσω ξανά να ευχαριστηθώ το πάθος μου. Θα σας δω την άλλη εβδομάδα στο Πορτιμάο!", έγραψε ο Μαρκέθ στο διαδίκτυο.

Ο Ισπανός, οκτώ φορές παγκόσμιος πρωταθλητής μοτοσικλέτας (τις έξι στην κορυφαία κατηγορία του MotoGP), είχε σπάσει πέρσι το βραχιόνιο οστό του δεξιού του χεριού στο περσινό GP της Χερέθ. Έπειτα από ένα σφοδρό high-siding, ο τραυματισμός του προκλήθηκε από χτύπημα που δέχθηκε από τον εμπρός τροχό της Honda RC213V του κατά την ώρα της πτώσης.

Ο Μαρκέθ προσπάθησε να επιστρέψει στον αμέσως επόμενο αγώνα τότε, το GP της Ανδαλουσίας, αλλά ήταν αδύνατο. Χρειάστηκε τρεις εγχειρήσεις, έκτοτε. Στη δεύτερη, που έγινε τον Αύγουστο, ταλαιπωρήθηκε από μια λοίμωξη, ενώ στην τρίτη -του περασμένου Δεκεμβρίου- οι γιατροί αφαίρεσαν ένα μέρος από το οστό του ισχίου του και το τοποθέτησαν πρόσθετο στο βραχιόνιο οστό.

Υπήρξαν αρκετές φορές, κατά τη διάρκεια των εννέα αυτών μηνών, που έμοιαζαν να είναι πολλές οι πιθανότητες να έχει επέλθει το οριστικό τέλος της καριέρας του, μετά από αυτόν τον τραυματισμό. Ο τραυματισμός στο βραχιόνιο οστό (το κόκκαλο που συνδέει τον καρπό με τον αγκώνα) είναι σπάνιος, αλλά αυτός ακριβώς είχε βάλει τέλος στην καριέρα του Καρλ Φόγκαρτι.

Ο θρύλος των Superbikes, τετράκις παγκόσμιος πρωταθλητής SBK, έσπασε το βραχιόνιο οστό του στο Φίλιπ Άιλαντ το 1999. Μετά την εγχείρηση, όταν επέτρεψε στη μοτοσικλέτα κατάλαβε ότι η καριέρα του είχε πλέον τελειώσει. Το χέρι του δεν επανήλθε ποτέ - δεν μπορούσε καν να αντέξει πια τις δυνάμεις στις αλλαγές κατεύθυνσης ή κατά την κλίση στις στροφές.

Στην περίπτωση του Μαρκέθ, όμως, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Ο Ισπανός έκανε ήδη δύο δοκιμές, στη Βαρκελώνη και στο Πορτιμάο, με μια Honda RC213V-S δρόμου, και άντεξε τις πιέσεις - αν και, πάντως, η μοτοσικλέτα δεν είχε κεραμικά φρένα.

Το Πορτιμάο θα δώσει μια πιο σαφή εικόνα, καθώς η στροφή 1 της πορτογαλικής πίστας είναι μια από τις πιο απαιτητικές όλου του πρωταθλήματος από άποψη καταπόνησης στα φρένα: οι οδηγοί φρενάρουν από τα 350 χλμ./ωρα της κεντρικής ευθείας και δέχονται ισχύ επιβράδυνσης που φτάνει τα 1.7 g.

Το δεξί χέρι του Μαρκέθ θα πρέπει γύρο με το γύρο να αντέχει σε πίεση περίπου 120 κιλών, και να αντέξει για 40 λεπτά στο λυσσαλέο ρυθμό ενός GP. Εύλογα κάποιοι εκφράζουν αμφιβολίες για αυτό, όπως ο Τζακ Μίλερ της Ducati, που είπε: "Υπάρχει μεγάλη διαφορά του να οδηγείς μια superbike δρόμου και του να πιέζεις στο όριο για 20 γύρους με άλλους 22 αναβάτες γύρω σου".

Ένα από τα μεγάλα, λοιπόν, ερωτήματα αυτού του τριημέρου στο Πορτιμάο, αλλά και όλης της χρονιάς, είναι αν ο Μαρκ Μαρκέθ θα βρει τον παλιό του εαυτό, και αν θα μπορέσει να κερδίσει το 7ο του πρωτάθλημα της κορυφαίας κατηγορίας - παρότι έχασε τις δοκιμές του χειμώνα και τα δύο πρώτα GP της χρονιάς.

Και, επιπλέον, η Repsol Honda δεν έχει ξεκινήσει τη σεζόν τόσο καλά. Καθώς η Yamaha κέρδισε τα δύο πρώτα GP στο Κατάρ, οι δύο αναβάτες της πρώτης, Πολ Εσπαργκαρό και Στέφαν Μπραντλ, δεν κατάφεραν κάτι καλύτερο από την 8η και 11η θέση. Το 2019, ο Μαρκέθ είχε κερδίσει τον τίτλο με 12 νίκες και ρεκόρ 420 βαθμών.

Μεγάλοι αθλητές που επέστρεψαν από τραυματισμό

Πριν από τον Μαρκ Μαρκέθ, πολλοί μεγάλοι αθλητές τις ιστορίας επέστρεψαν στο σπορ τους μετά από σοβαρό τραυματισμό και πολύμηνη ανάρρωση για να γνωρίσουν την επιτυχία στον ίδιο ή και σε μεγαλύτερο βαθμό.

Στο MotoGP υπάρχει η περίπτωση του Μικ Ντούχαν. Ο Αυστραλός, επίσης της Repsol Honda, κέρδισε πέντε σερί παγκόσμια πρωταθλήματα το 1994-‘98 στην κορυφαία τότε κατηγορία των 500 κ.εκ., ενώ το 1992 λίγο έλειψε να χάσει το δεξί του πόδι μετά από πτώση στο Άσεν και λοίμωξη κατά τη χειρουργική επέμβαση.

Ο Νίκι Λάουντα βγήκε ζωντανός από τις φλόγες στο Νίρμπουργκρινγκ το 1976 για να κερδίσει τους παγκόσμιους τίτλους της F1 το 1977 και το ’84. Ο Μίκαελ Σουμάχερ ξεπέρασε το σπάσιμο του δεξιού του ποδιού στο Σίλβερστοουν το 1999 για να κερδίσει πέντε διαδοχικά πρωταθλήματα με τη Ferrari την περίοδο 2000-’04.

Ο Άλεξ Τζανάρντι έχασε και τα δύο πόδια του στο φρικώδες ατύχημα του Λάουσιτζρινγκ το 2001, και μετά την σαν από θαύμα ανάρρωσή του κέρδισε αγώνες στα Touring Cars και μετάλλια στους παραολυμπιακούς αγώνες του 2012 και ’16. Ο Ρόμπερτ Κούμπιτσα απειλήθηκε με ακρωτηριασμό του δεξιού του χεριού μετά από ατύχημα σε Ράλλυ της Ιταλίας το 2011, αλλά γύρισε στο WRC και το 2019 ήταν στο κόκπιτ της Williams F1.

Στα άλλα σπορ, σπουδαία επιστροφή μετά σοβαρούς τραυματισμούς είχαν και οι Ντιέγκο Μαραντόνα (τον καιρό της Μπαρτσελόνα) και Ρονάλντο στο ποδόσφαιρο, και οι Μάικλ Τζόρνταν και Κόκπι Μπράιαντ στο ΝΒΑ.

Η Μόνικα Σέλες στα 16 της κέρδισε το πρώτο της Ρολάν Γκαρός, και στα 19 της είχε κερδίσει οκτώ Γκραν Σλαμ. Ωστόσο, μέσα σε ένα δικαστήριο, η πισώπλατη μαχαιριά από έναν άνδρα την άφησε δύο χρόνια εκτός κορτ, αλλά στην επιστροφή της κέρδισε το 1996 το Αυστραλιανό Όπεν και το 2000 χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϋ.

Photo credits: Honda / Red Bull Content