Το πρώτο φι, είναι οι φωτεινοί σηματοδότες. Τα φανάρια που ρυθμίζουν την κυκλοφορία και δίνουν προτεραιότητα. Γι’ αυτό υπάρχουν, και δεν πρέπει ουδείς να τα παραβιάζει, πόσω μάλλον οι οδηγοί δικύκλων που είναι και πιο εκτεθειμένοι. Στο πορτοκαλί, οφείλουμε να μειώσουμε ταχύτητα για να προλάβουμε να σταματήσουμε εγκαίρως στο κόκκινο και ποτέ το αντίθετο, για να προλάβουμε να περάσουμε. Αλλά κι όταν είμαστε στο κόκκινο, κι ας είναι άδεια η διασταύρωση, ποτέ δεν ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά δεξιά κι αριστερά για να περάσουμε, πριν ανάψει το πράσινο.

Το δεύτερο φι, είναι το φλας, που ορισμένοι αναβάτες πιστεύουν ότι είναι μόνο αυτό που αστράφτει στη φωτογραφική μηχανή. Υπενθυμίζω ότι, φλας είναι και ο διακόπτης που έχουμε στη μοτοσυκλέτα μας, προκειμένου χρησιμοποιώντας τον να δείξουμε στους άλλους την αλλαγή κατεύθυνσης και να τους προειδοποιήσουμε. Γι’ αυτό δεν ξεχνάμε ποτέ, ότι αυτός ο διακόπτης είναι χρήσιμος, πρώτα απ’ όλα, για τη δική μας ασφάλεια κι οφείλουμε πάντα να το χρησιμοποιούμε, ανεξάρτητα αν μειώνοντας ταχύτητα υποδηλώνουμε, ορισμένες φορές, την πρόθεσή μας να στρίψουμε. Πάντως οφείλουμε και να μην το ξεχνάμε αναμμένο επειδή δεν στρίψαμε εκεί που θέλαμε, ή επειδή κάναμε λάθος.

Το τρίτο φι, είναι τα φώτα. Πλέον, στα νέα δίκυκλα τα φώτα δεν σβήνουν ποτέ, μέρα νύχτα. Όμως, καλό είναι, μέχρι και λίγο μετά την ανατολή και λίγο πριν τη δύση του ηλίου, οι αναβάτες να έχουν τη μεγάλη σκάλα για να διακρίνονται καλύτερα.

Το τέταρτο φι, είναι τα φρένα. Του οχήματος αλλά και τα δικά μας, διότι μην παραγνωρίζουμε ότι και στην οδήγηση πρέπει να έχουμε σώας τας φρένας. Οσο λιγότερο φρένο πατάμε, τόσο καλύτερα ελέγχουμε το δρόμο αλλά και προειδοποιούμε τα επερχόμενα οχήματα. Το συχνό πάτημα του φρένου δημιουργεί πανικό, όπως και το ξαφνικό πάτημα με έντονη πίεση. Σε κάθε περίπτωση η τήρηση των αποστάσεων είναι το αντίδοτο στη συχνή χρήση του φρένου. Κι επειδή με την κίνηση, πολλές φορές περιορίζεται η αντίδραση, οι αναβάτες συνηθίζουν να έχουν τα δύο δάχτυλα στη μανέτα του φρένου, για να προλάβουν καταστάσεις.

Πέμπτο φι, τα φορτηγά. Ως μεγαλύτερα σε όγκο, θέλουν προσοχή όταν κινούνται ή όταν επιχειρούν να στρίψουν. Επειδή από τις αναγομώσεις ελαστικών, πολλές φορές αποκολλούνται κομμάτια, θέλει ιδιαίτερη προσοχή όταν κινούμαστε πίσω από τα φορτηγά. Την ίδια προσοχή θέλει όταν τα φορτηγά δεν έχουν κάλυμμα και μεταφέρουν χωματουργικά υλικά ή άμμο, λόγω της σκόνης που δημιουργείται από το αέρα. Σε κάθε περίπτωση, η απόσταση των μοτοσυκλετών από τα φορτηγά πρέπει να είναι μεγαλύτερη από τα ΙΧ, και αν είναι δυνατόν οι οδηγοί δικύκλων να αλλάζουν λωρίδα κυκλοφορίας ή να προσπερνούν έχοντας πάντα στο νου την αντίσταση αέρα όταν κινούνται στο πλάι, με αρκετά ταχύτητα.

Και τέλος, το έκτο φι, είναι ο φαναρτζής. Η προσοχή στο δρόμο, η τήρηση του fairplay διότι όλοι είμαστε χρήστες του ίδιου δρόμου και του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, μπορεί να κάνει τον φαναρτζή να παραπονιέται από αναδουλειά αλλά τουλάχιστον δεν θα αδειάσει η τσέπη μας.