Ο Ισπανός μπήκε στη F1 το 2001 με τη Minardi, και παρότι το μη ανταγωνιστικό του μονοθέσιο δεν του επέτρεπε να διακριθεί, το εκθαμβωτικό του ταλέντο έγινε αμέσως εμφανές με πολλές και συνεχές αγωνιστικές υπερβάσεις - όπως πάντα θα συμβαίνει με τους μεγαλύτερους αστέρες της ιστορίας του σπορ.

Δύο χρόνια μετά πέρασε στην εργοστασιακή Renault F1, με την οποία κέρδισε τα δύο παγκόσμια πρωταθλήματά του το 2005 και ‘06 - που θα μπορούσαν να ήταν περισσότερα από το 2008 μέχρι σήμερα αν είχε πιο ανταγωνιστικά μονοθέσια στις Renault, Ferrari, McLaren, Alpine, και τώρα στην Aston Martin F1.

Όμως, την εποχή που κέρδιζε τα πρωταθλήματά του τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά, και πολύ πιο ηρωικά, όπως είπε στους Times του Λονδίνου: “Θυμάμαι πως όταν μπήκα στη Formula 1, πριν από 20 χρόνια, ο μηχανικός δεν ήταν σε θέση να μου εξηγήσει τίποτα για το αυτοκίνητο. Σήμερα, με την καλή έννοια, είναι πιο εύκολο για τους οδηγούς αυτής της γενιάς να χειριστούν ένα αυτοκίνητο της Formula 1.

Παλιότερα ήταν κάτι πιο ηρωικό. Είναι μια περίεργη αίσθηση, όχι λυπηρή, αλλά θυμάμαι πως όταν έκανα το ντεμπούτο μου και πήγαινα σε κάποια εκδήλωση, έβλεπα το σεβασμό απέναντί μου, ότι ήμουν ένας από αυτούς τους ήρωες που οδηγούσαν αυτά τα σούπερ γρήγορα αυτοκίνητα.

Δεν είχαμε προσομοιωτές, οπότε σε κάθε πίστα που πήγαινα έπρεπε να τη μάθω την προηγούμενη μέρα περπατώντας. Τώρα οι οδηγοί είναι πολύ καλά προετοιμασμένοι, έχουν κάνει ήδη 200-300 γύρους στην πίστα όπου θα αγωνιστούν, κι έτσι ξέρουν τέλεια κάθε στροφή, κάθε κερμπ, κάθε σαμαράκι της ασφάλτου”, πρόσθεσε ο Ισπανός.

Ο Αλόνσο, θυμίζουμε, πριν από λίγες εβδομάδες υπέγραψε την επέκταση του συμβολαίου του με την Aston Martin F1 για ακόμη δύο χρόνια, για το 2025-’26. Αλλά σε ερώτηση για το απώτερο μέλλον του, δεν αρνήθηκε πως “ξέρω ότι σύντομα θα φτάσει αυτή η στιγμή, που θα πω 100 τοις εκατό αντίο στη F1. Και δεν ξέρω ακριβώς τι θα κάνω μετά”.