Χάμιλτον vs Ρόσμπεργκ, πράξη έβδομη

Η πικρή αλήθεια είναι ότι η φορτισμένη -και αμετροεπής, ίσως- αντίδραση του Λιούις Χάμιλτον στην απώλεια της πολ ποζίσιον του προηγούμενου Γκραν Πρι της Formula 1, στο Μονακό, γνώρισε σφοδρή κριτική από οδηγούς της σοβαρότητας και του βεληνεκούς ενός Τζον Σέρτις ή ενός Μίκα Χάκινεν.

Το οδηγικό λάθος του Νίκο Ρόσμπεργκ στο τέλος των δοκιμών κατάταξης στο μεσογειακό κρατίδιο αντιμετωπίστηκε στο λεπτό με ένα κύμα καχυποψίας από τον Χάμιλτον και τον βρετανικό Τύπο (δίχως να γνωρίζουμε ποιος ήταν υποβολέας ποιού).

Ήταν η σπίθα που άναψε τη «φωτιά» στη σχέση μεταξύ των δύο, μια «φωτιά» που πάντοτε στο παρελθόν της F1 άναβε και έβγαινε εκτός ελέγχου όποτε τύγχανε δύο αληθινά καλοί οδηγοί να οδηγούν για την ίδια ομάδα τα δύο κορυφαία μονοθέσια.

Για τον Χάμιλτον, εκείνη την ώρα η απώλεια της πολ ποζίσιον δεν σήμαινε μόνο την πολύ πιθανή απώλεια της νίκης σε ένα σιρκουί αδύνατον να προσπεράσεις, δεν σήμαινε μόνο την πιθανή απώλεια της βαθμολογικής πρωτοπορίας, αλλά σήμαινε και τη νέα ήττα (μετά το 2013) από τον Ρόσμπεργκ στο σιρκουί που ήταν ανίκητο το ίνδαλμα του Λιούις, ο Άιρτον, με τον οποίο τόση ατελείωτη φιλοδοξία έχει να συγκριθεί.

Εκτός κι αν τα χρώματα του κράνους του -μέχρι πέρσι- ήταν τυχαία. Κι εκτός αν τα λόγια του, εκείνο το Σάββατο στο μεσογειακό κρατίδιο, ότι «θα το αντιμετωπίσω όπως το αντιμετώπιζε ο Άιρτον με τον Προστ», ήταν επίσης τυχαία.

Εννοούσε τη Suzuka το 1990, όταν ο Σένα εσκεμμένα πέταξε τον Προστ εκτός πίστας στην πρώτη στροφή του αγώνα που έκρινε τον τίτλο, διότι αισθάνθηκε ότι αδικήθηκε σχετικά με την τοποθέτηση της πρώτης θέσης στην εκκίνηση. Καταλαβαίνετε ότι αυτά τα λόγια άφησαν κάπως δύσθυμο τον αγωνιστικό διευθυντή της Mercedes-Benz, Τότο Βολφ.

Κι όχι μόνο εκείνον. Κάποιοι, λίγοι, αντικειμενικοί στο νησί έγραψαν τις επόμενες μέρες ότι ο Λιούις βρίσκεται «σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ θυμού και θριάμβου». Και εντέλει, ήρθε και το mea culpa του ίδιου του Χάμιλτον, που άρχισε σύντομα να υποψιάζεται ότι το Σάββατο στο Μονακό είναι πιθανόν να παρασύρθηκε από έναν κάποιον πρόχειρο και βιαστικό συναισθηματισμό.

Τελικά, το παραδέχθηκε: «Η πλειοψηφία όσων είπα στο Μονακό ειπώθηκαν εν θερμώ», δήλωσε, στον Καναδά. «Ήταν μια αρνητική πλευρά των πραγμάτων σε ένα μόνο τριήμερο, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν μου αρέσει να χάνω. Στον Νίκο δεν αρέσει, στον Μίκαελ Σουμάχερ δεν άρεσε, στον Άιρτον Σένα δεν άρεσε. Σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει και ο τρόπος που χειρίζεσαι την ήττα λέει πολλά».

«Για πρώτη φορά μετά από λίγο καιρό βρισκόμουν στο καναβάτσο. Σε αυτές τις στιγμές, πάνω στην ένταση και το θόρυβο της μάχης, μπορεί κανείς να ξεχάσει τη γενικότερη εικόνα. Εγώ πάντοτε αισθάνομαι καλύτερα το επόμενο πρωί. Τα πρώτα συναισθήματα αρχίζουν να υποχωρούν, η λογική αρχίζει να μου χτυπάει τον ώμο και συνειδητοποιώ ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, όπως πίστευα».

«Νομίζω ότι πάντοτε υπάρχουν περιστάσεις που κοιτάς πίσω και λες και ότι θα μπορούσες να είχες κάνει ή είχες πει κάτι καλύτερα. Μέσα στο αυτοκίνητο δεν υπάρχει φίλτρο. Απλώς βγαίνει. Αυτό είναι κάτι, φαντάζομαι, στο οποίο πρέπει να δουλέψω».

«Ο μηχανικός μου είναι πολύ εντάξει. Δεν αγχώνεται. Ξέρουμε ήδη ότι είμαστε μια ομάδα. Θα δουλέψουμε πάνω σε αυτά τα πράγματα και θα προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε. Έμαθα πολλά από αυτό το τριήμερο. Θα πάω παραπέρα και θα φροντίζω να συμπεριφέρομαι όπως απαιτούν οι περιστάσεις», κατέληξε ο Χάμιλτον.

Ρόσμπεργκ: «Κλίνω προς τη λογική»

Στην πλευρά του Νίκο Ρόσμπεργκ, του δασκαλεμένου από τον πολύπειρο πατέρα του, πρωταθλητή F1 το 1982 Κέκε Ρόσμπεργκ, η τακτική αντιμετώπισης της κατάστασης είναι η ψυχραιμία, μια ψυχραιμία που μοιάζει τύπου σκανδιναβικού, βγαλμένη από τις φινλανδικές ρίζες της οικογένειας.

Σε απευθείας -αν και μονόπλευρες, είναι η αλήθεια- κατηγορίες στο Μονακό ότι έκλεψε, ότι ατίμασε το όνομά του, ο Ρόσμπεργκ δεν απάντησε. Το έκανε, ψύχραιμα, λίγες μέρες μετά. «Θέλω να κερδίζω αγώνες και είμαι αποκλειστικά αφοσιωμένος σε αυτό, να κερδίζω», είπε ο Γερμανός.

«Καταλαβαίνω ότι γράφετε για τους φίλαθλους που βρίσκονται εκεί, και αυτό είναι το κυριότερο. Είμαι εδώ για να προσφέρω ορισμένες καλές στιγμές, αλλά θέλω να αποφεύγω να κάνω πιο εκρηκτική την ατμόσφαιρα άσκοπα».

«Δεν θέλω να συγκρίνω τον εαυτό μου με εκείνον, μπορώ να πω ότι γενικώς εγώ τείνω περισσότερο προς τη λογική πλευρά των πραγμάτων, όμως ενίοτε είναι πολύ δύσκολο [να κάνεις κάτι τέτοιο] σε αυτό το σπορ και τις στιγμές που βρίσκεσαι εν θερμώ. Όμως, προσπαθώ να κλίνω προς τη λογική πλευρά, χωρίς να κάνω συγκρίσεις με κανέναν άλλο».

Ο Ρόσμπεργκ διευκρίνισε ότι η σχέση του με τον Χάμιλτον περνά σήμερα τις μεγαλύτερες δυσκολίες που γνώρισε ποτέ. Οι δυο τους έχουν κοινό αγωνιστικό παρελθόν μιάμισης δεκαετίας, καθώς υπήρξαν ταυτόχρονοι πρωταγωνιστές σε πολλά από τα πρωταθλήματα της μεγάλης σκάλας προς τη F1.

«Πάντοτε υπήρχαν περίοδοι που αντιμετωπίζαμε δυσκολίες», είπε ο Ρόσμπεργκ. «Όμως, στη βάση υπάρχει σεβασμός που υφίσταται ήδη για 15 χρόνια και αυτός είναι που έχει σημασία. Έτσι, πάντοτε συζητάμε ό,τι ζήτημα προκύψει μεταξύ μας και προχωράμε παραπέρα. Έτσι έγινε και τώρα».

«Η σχέση μας δεν άλλαξε με κανένα τρόπο, είναι η ίδια όπως πάντα. Όμως τώρα οι δυσκολίες είναι μεγαλύτερες, αυτό είναι ξεκάθαρο. Μαχόμαστε μεταξύ μας σε κάθε αγωνιστικό τριήμερο. Είμαστε οι δύο μας και κανείς άλλος και αυτό το κάνει πιο δύσκολο».

«Και υπάρχουν περισσότερα να κερδηθούν. Αν με εκπλήσσει ότι έχουμε δυσκολίες από νωρίς και ενώ διεκδικούμε και οι δύο τις νίκες; Όχι. Αυτό μας συνέβαινε από τις μέρες μας στα Καρτ. Οι δυσκολίες υπήρχαν από τότε, κάθε φορά που διεκδικούσαμε τη νίκη».

Η θέση της Mercedes

Πέραν της ελευθερίας που έχει δώσει στους δύο να μονομαχούν ελεύθερα στην πίστα, με την προϋπόθεση να μην συγκρουστούν, η Mercedes δείχνει προς το παρόν να μην έχει αποφασίσει σε μια ξεκάθαρη παρέμβαση στη μονομαχία των δύο.

Λέει ο Βολφ: «Η αγωνιστική συμπεριφορά είναι δική τους ευθύνη. Όμως εμείς πρέπει να αποφασίσουμε αν πρέπει να παρέμβουμε και αν ρυθμίσουμε τη στρατηγική μας σχετικά με τους όρους με τους οποίους θα είναι ελεύθεροι να μονομαχούν στην πίστα.

Ο τεχνικός διευθυντής Πάντι Λόου συνεχίζει: «Δεν πρόκειται να χάνω χρόνο στη διαχείριση της σχέσης των οδηγών με άμεσο τρόπο. Είναι κάτι που πρέπει να λύσουν μεταξύ τους. Δεν είμαστε παιδική χαρά» και ο σύμβουλος της ομάδας Νίκι Λάουντα συμπληρώνει: «Αν συνεχίσουν να μάχονται στο χιλιοστό, μοιραία θα υπάρξει σύγκρουση. Τι θα γίνει αν ο ένας εκ των δύο συνεχίσει και ο άλλος όχι; Είναι 25 βαθμοί».

Για τη Mercedes GP μια σύγκρουση και εγκατάλειψη των δύο οδηγών της -βαθμολογικά, τουλάχιστον- δεν θα έφερνε το τέλος του κόσμου, ωστόσο θα αποτελούσε το πρώτο μεγάλο ρήγμα στην εύρυθμη, έστω και με δυσκολίες, λειτουργία της ομάδας. Κι αυτό μπορεί να έχει άλλες προεκτάσεις στο μέλλον.

Στον Καναδά

Η χθεσινή πολ ποζίσιον του Νίκο Ρόσμπεργκ είναι ένας εν δυνάμει εκρηκτικός μηχανισμός στη σχέση των δύο οδηγών. Διότι το σιρκουί «Ζιλ Βιλνέβ», η πίστα της Βουδαπέστης και η πίστα του Άμπου Ντάμπι είναι τα τρία σημεία του προγράμματος της F1 που ο Χάμιλτον είναι στα καλύτερά του, πανίσχυρος.

Ο Τζένσον Μπάτον λέει: «Πιστεύω ότι θα είναι πολύ δύσκολο να νικηθεί ο Λιούις εδώ, αλλά αν κερδίσει ο Νίκο θα βοηθήσει πάρα πολύ την αυτοπεποίθησή του» - και θα ρίξει πολύ χαμηλά την αυτοπεποίθηση του Χάμιλτον, ίσως.

Ο Νίκι Λάουντα πριν από λίγες μέρες είπε ότι οι δύο οδηγοί της Mercedes προσεγγίζουν την οδηγική αρτιότητα από διαφορετικούς δρόμους - ο Χάμιλτον βασισμένος στην εκθαμβωτική πηγαία του ταχύτητα, ο Ρόσμπεργκ βασισμένος στην πολύ σκληρή δουλειά του.

Ο Ρόσμπεργκ στο Μόντρεαλ φάνηκε ότι δούλεψε πολύ πιο σκληρά από τον Χάμιλτον. Ότι έσκαψε πολύ βαθιά, σε terabytes δεδομένων από τις ελεύθερες δοκιμές. Σε αυτές του έλειπε ένα δέκατο του δευτερολέπτου από τον Χάμιλτον, και την Παρασκευή δήλωσε αποφασισμένος να το βρει: «Θα κάνω πολύ βαθύ σκάψιμο στον υπολογιστή, είναι νωρίς ακόμα και θα το βρω», είπε. Την άλλη μέρα, στη μάχη της πολ ποζίσιον, είχε βρει δύο δέκατα.

Να κάτι άλλο, στο οποίο μπορεί να δουλέψει ο Χάμιλτον.