Κανονικά απαγορεύεται να βάζουμε ερωτηματικό δίπλα στον τίτλο, ωστόσο η αποστολή ενός κειμένου είναι να απασχολεί και να προβληματίζει τον αναγνώστη. Λοιπόν, ξαναρωτάμε " είναι η Φόρμουλα 1 βαρετή;".

Προσωπικά, το σκεφτήκαμε σε δεκαοκτώ από τους δεκαεννιά φετινούς αγώνες. Εξαίρεση αποτέλεσε το Grand Prix του Καναδά κατά τη διάρκεια του οποίου ακούστηκαν διάφορα κοσμητικά επίθετα. Άνοιξαν οι ουρανοί και η καταιγίδα δεν έλεγε να σταματήσει. Στο Μόντρεαλ ο Τζένσον Μπάτον πήρε μια νίκη του... παλιού καιρού.

Στον παλιό καιρό πριν από το ΚERS, το DRS και κυρίως όλα αυτά τα τεχνολογικά εξαρτήματα (ή βοηθήματα) που κάνουν τα καλύτερα μονοθέσια να... ξεκινούν μόνα τους, βλέπαμε προσπεράσματα.

Βρώμικα (βλέπε Μίκαελ Σουμάχερ) ή καθαρά, ο οδηγός που ακολουθούσε τον πρωτοπόρο έβαζε το πόδι κάτω και έβρισκε τρόπο να περάσει μπροστά.

Δεν είναι δυνατό το 2011 ο Σουμάχερ να έχει πραγματοποιήσει τα περισσότερα προσπεράσματα. Η καλύτερη θέση που πήρε ο Γερμανός πρωταθλητής ήταν η τέταρτη!

Για να μην παρεξηγηθούμε δεν φταίει ο τρομακτικά σταθερός Σεμπάστιαν Φέτελ και η RB7 που αποδείχθηκε ανθεκτική σαν playmobil. Άλλωστε στον αθλητισμό (τις περισσότερες φορές) κερδίζει ο καλύτερος.

Φταίει η εξέλιξη του σπορ. Αν δεν μπορείς να προσπεράσεις τον αντίπαλο σου στην πίστα, μπορείς να το κάνεις στα πιτ. Και έτσι να γίνει ήρωας ο "γκουρού της στρατηγικής", Ρος Μπρον. Αν ο Φέτελ για κάποιο λόγο δεν μπορεί να προσπεράσει τον Μπάτον στο πρώτο πιτ στοπ, θα το κάνει στο δεύτερο. Κι αν δεν το κάνει στο δεύτερο, θα το κάνει στο τρίτο!

Φτάσαμε όλοι οι τηλεθεατές να μετράμε γύρους όπως κάνουν οι αγχωτικοί σπίκερ σε ολόκληρη την Ευρώπη (σ.σ. γιατί ο τρόπος μετάδοσης είναι ένας και το ίδιο βαρετός). Έλεος!

Η ασφάλεια "σκότωσε" τη Φόρμουλα 1;

Εσφαλμένα αναφέρεται ότι η Φόρμουλα 1 έγινε ασφαλής μετά το θάνατο του Άιρτον Σένα, ο οποίος παραμένει ανεξιχνίαστος για προφανείς λόγους, και του... μόνιμα ξεχασμένου Ρόλαντ Ράτσενμπεργκερ που δυστυχώς οδηγούσε ένα "σπιρτόκουτο" με βασικό χορηγό το MTV.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 60' ο Τζάκι Στιούαρτ έκανε έκκληση για ασφάλεια στους αγώνες. Μέχρι βέβαια να συνεργαστούν όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές χάθηκαν σπουδαίοι οδηγοί.

Λένε πως η Φόρμουλα 1 έγινε... επικίνδυνα ασφαλής και έχασε το ενδιαφέρον της. Ο θάνατος του Βρετανού Νταν Γουέλντον σε αγώνα μονοθεσίων παρόμοιων με εκείνων στη Φόρμουλα 1 μας έδειξε πως δεν υπάρχει ασφάλεια στους αγώνες. Το είπε και ο Σουμάχερ όταν σχολίασε τον τραγικό χαμό του Γουέλντον και του οδηγού στο MotoGP, Μάρκο Σιμοντσέλι.

Γύρω-γύρω όλοι σε ολόκληρο τον κόσμο

Η Φόρμουλα 1 θα επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες με αγώνες στο Όστιν (Τέξας) και στο Νιου Τζέρσεϊ. Ο Μπέρνι Έκλεστοουν, στον οποίο έλειψαν τα δολάρια, εξέφρασε την άποψη πως ούτε τώρα οι Αμερικάνοι θα αγκαλιάσουν τη Φόρμουλα 1.

Φυσικά, οι Αμερικάνοι δεν έχουν ξεχάσει το φιάσκο της Ιντιανάπολις και βέβαια δεν πρόκειται να πλησιάσουν έναν αγώνα που δεν έχει θέαμα. Δίχως μάχες σώμα με σώμα, γιατί οι θεατές στην πίστα, δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τι γίνεται στα πιτ. Το θέαμα σπρώχνει τους Αμερικάνους στο γήπεδο ή στην πίστα. Και ο Μέσι με τη Μπαρτσελόνα να έπαιζαν στο MLS πάλι το ποδόσφαιρο θα απουσίαζε από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια.

" Ο Τίλκε πρέπει να είναι ο πιο βαρετός άνθρωπος στον κόσμο", είχε δηλώσει κάποτε ο Τεξανός αναβάτης του MotoGP, Κόλιν Έντουαρντς σχολιάζοντας την πίστα της Κωνσταντινούπολης.

Ο Γερμανός που έχει μονοπώλιο στον σχεδιασμό μιας πίστας προδιαγραφών Φόρμουλα 1 έχει αναλάβει να σχεδιάσει τις πίστες στο Όστιν και στο Νιου Τζέρσεϊ. Δικά του "παιδιά" είναι η Σεπάνγκ, το Μπαχρέιν, η Σαγκάη, η Κωνσταντινούπολη η Μαρίνα Μπέι (Σιγκαπούρη), η Βαλένθια, η Γιας Μαρίνα (Άμπου Ντάμπι), η Κορέα. Όλες είναι ασφαλείς, ωστόσο βαρετές. Ο χειρότερος είναι ίσως ο street race στη Βαλένθια. Δεν ιδρώνει το αυτί των Μονεγάσκων.

Η "καρδιά" της Φόρμουλα 1 "χτυπάει" στην Ευρώπη: Μόντε Κάρλο, Σίλβερστοουν, Νίρμπουργκρινγκ (ακόμα και το "καινούργιο"), Σπα και φυσικά Μόντσα. Η Φόρμουλα 1 αποτελεί παράδοση σε αυτές τις χώρες και το κοινό έχει μεγαλώσει, βλέποντας γενιές οδηγών. Όταν ήταν μικρός ο Φέτελ λάτρευε να παρακολουθεί τους αγαπημένους του οδηγούς στο Χόκενχαϊμ, ακόμα κι αν γινόταν μούσκεμα.

Ωραία η Ινδία, θαυμάσαμε τα κλασικά αυτοκίνητα, τις ανέσεις μιας σύγχρονης πίστας, ωστόσο όταν έσβησαν τα φώτα μετά βίας κρατήσαμε τα μάτια μας ανοιχτά μετά τον δεύτερο γύρο. Δεν υπήρχε συναίσθημα και έπρεπε να φτάσουμε στο Σάο Πάουλο για να δούμε ότι η F1 έπαιζε εντός έδρας.

Οδηγοί-ρομπότ και... δημοσιοσχετίστες

Ο Ρώσος Βιτάλι Πετρόβ πλήρωνε για να τρέχει με τη Renault. Ακόμα κι αν δεν είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος, έπρεπε να σεβαστούν τα λεφτά του χορηγού του. Όταν ο άνθρωπος αποφάσισε να... ξεσπάσει και να εκφράσει τον προβληματισμό του για το μονοθέσιο, έπεσαν όλοι πάνω του. " Όχι, δεν το ενοούσε έτσι" ή " παρερμηνεύτηκαν τα λόγια του", μας είπαν. Ο Πετρόβ βρέθηκε εκτός ομάδας (και) γιατί είπε την άποψη του.

Ελάχιστοι οδηγοί έχουν "ζωή" μέσα τους και οι περισσότεροι δεν βρίσκονται σε πρωτοκλασάτες ομάδες. Ο Ρούμπενς Μπαρικέλο, (ειδικά) ο Γιάρνο Τρούλι και ο Χέικι Κοβαλάινεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντες τύποι. Από τους πρωτοκλασάτους μόνο ο Μαρκ Γουέμπερ εκφράζει τα συναισθήματα του και αυτό γίνεται όποτε τον συμφέρει.

Ο Λιούις Χάμιλτον, ο Φερνάντο Αλόνσο ακόμα και ο Τζένσον Μπάτον είναι η " βαρεμάρα προσωποποιημένη". Και καλά ο Μπάτον είχε καεί στο χυλό στο ξεκίνημα της καριέρας του, αλλά οι υπόλοιποι; Ο Αλόνσο έχει ξεκινήσει καμπάνια για να τον συμπαθήσει ο κόσμος. Ακόμα και ο θερμοκέφαλος Φελίπε Μάσα είναι soft μετά την επεξεργασία που του έχει γίνει στη Ferrari.

Και επιτέλους χρειαζόμαστε έναν κακό. Τον καλό τον έχουμε, είναι ο Φέτελ που λόγω ηλικίας και ιδιοσυγκρασίας, δεν φέρεται προς το παρόν σαν βασιλιάς. Δώστε μας έναν κακό! Προσωπικά απεχθανόμουν τον καλύτερο οδηγό, τον Σουμάχερ και τη Ferrari. Έτσι από πείσμα! Έ λοιπόν, ο "Σουμί" τώρα που έφυγε από τη Ferrari, είναι πολύ "ανθρώπινος". Και φυσικά προσπαθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους, ακόμα και τώρα που είναι... χομπίστας. Δεν μπορεί να είναι αυτός ο κακός.

Φτάσαμε να περιμένουμε πως και πως τον Κίμι Ράικονεν να επιστρέψει, τον οποίο όλοι θεωρούν περίεργο γιατί είναι λιγομίλητος και δεν χαμογελάει πολύ. Στο Ακρόπολις τον είδαμε να χασκογελάει και μάλλον καταρρίφθηκε και αυτός ο μύθος. Το ότι μπορεί να πίνει λίγο, δεν σημαίνει ότι είναι αλκοολικός. Τουλάχιστον δεν παρενοχλεί σεξουαλικά Αυστραλές (ακούς Γκέρχαρντ Μπέργκερ;).

Δεν μπορούμε να ευχηθούμε να επιστρέψουμε στις μέρες του ανταγωνισμού ανάμεσα στον Μίκαελ Σουμάχερ και στον Μίκα Χάκινεν, στην κόντρα της Ferrari του κακού Ζαν Τοντ με τη McLaren Mercedes του ακόμα πιο κακού, Ρον Ντένις. Θαύματα δεν γίνονται!

Το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε για τη Φόρμουλα 1 το 2012 είναι υγεία, ασφάλεια και κάποιος να βρεθεί να ανταγωνιστεί τον Φέτελ και τη Red Bull. Ο ανταγωνισμός βγάζει τον καλύτερο... κακό χαρακτήρα όλων. Καλή αγωνιστική χρονιά σε όλους!