Η είδηση της αποχώρησης του Νίκο Ρόσμπεργκ από την ενεργό δράση λίγες μόνο ημέρες μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου πρωταθλήματος προκάλεσε σοκ στους φίλους της Formula 1 σε όλο τον κόσμο.

Ο Γερμανός σε ηλικία μόλις 31 ετών αποφάσισε να "πατήσει φρένο" σε μία σχέση 25 ετών και να αφοσιωθεί στην οικογένεια του. Στην επιστολή του είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η σκέψη υπήρχε στο μυαλό του και οι συνθήκες ωρίμασαν όταν έφτασε στην "κορυφή του βουνού του", όπως χαρακτηριστικά έγραψε.

ΕΓΙΝΕ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Γερμανός πιλότος ήταν καταδικασμένος να βρεθεί σε ένα μονοθέσιο. Γιος του Παγκόσμιου πρωταθλητή του 1982, Κέκε Ρόσμπεργκ, από μικρός βρέθηκε να οδηγεί καρτ στην αυλή του σπιτιού του υπό τις οδηγίες του πατέρα του σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών. Το 2000 έχοντας φτάσει τα 15 βρέθηκε στην Junior Formula και από εκεί στη γερμανική Formula BMW To 2002 κατέκτησε τον τίτλο και έδειξε ότι έχει το ταλέντο να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του.

Στη συνέχεια ο δρόμος ήταν ανάλογος με των περισσότερων οδηγών με τη Formula 3 αν αποτελεί απαραίτητο σκαλοπάτι πριν βρεθεί στη Formula 1 το 2005 στην BMW Williams ομάδα στην οποία ανήκε και ο πατέρας του. Αρχικά, ήταν οδηγός εξέλιξης και από το 2006 βρέθηκε στο γκριντ. Μετά από πέντε χρόνια όπου κατάφερε να ανέβει δύο φορές στο βάθρο μετακόμισε στη Mercedes. Εκεί βρήκε τις απαραίτητες συνθήκες και σταδιακά μαζί με την άνοδο της γερμανικής ομάδας ήρθε και η δική του.

Το 2014 και το 2015 έχασε τον τίτλο στις λεπτομέρειες από τον Χάμιλτον. Οι δύο φίλοι που εξελίχτηκαν σε αντίπαλοι μονομάχησαν μέχρι το τέλος με τον Βρετανό να βγαίνει νικητής και τις δύο φορές. Όπως παραδέχτηκε και στη γραπτή του δήλωση, φέτος ήταν αποφασισμένος να μη ζήσει μία από τα ίδια. Εκμεταλλευόμενος και τα προβλήματα του μονοθεσίου του Χάμιλτον ο Ρόσμπεργκ έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος δείχνοντας εξαιρετική σταθερότητα και αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος.

Με αυτόν τον τρόπο έχουμε τη δεύτερη περίπτωση όπου ένας γιος κατακτά τον Παγκόσμιο τίτλο μετά τον πατέρα του. Ο Keke Rosberg είχε κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή το 1982 και ο γιος του επανέλαβε τον άθλο του 34 χρόνια μετά. Κάτι ανάλογο είχε γίνει και με τους Γκρέιχαμ και Ντέιμον Χιλ. Ο Γκρέιχαμ Χιλ είχε κατακτήσει τον τίτλο τόσο το 1962 όσο και το 1968 και ο γιος του, Ντέιμον, κατάφερε να το πράξει το 1996.

Έτσι, μετά από μία διαδρομή που κράτησε περίπου 25 χρόνια σε επαγγελματικό επίπεδο ο 31χρονος Γερμανός αποφάσισε να βάλει το τέλος στην καριέρα του στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΟΘΟΡΝ ΣΤΟΝ ΜΑΝΣΕΛ

Στην ιστορία της Formula 1 αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος αποχωρεί αμέσως μετά την κατάκτηση του πρώτου και μοναδικού τίτλου στην καριέρα του. Ο πρώτος που το έκανε ήταν ο Μάικ Χόθορν το 1958. Ο Βρετανός οδηγός βρέθηκε στη Formula 1 το 1952 όμως ουσιαστικά ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Το 1958, όντας πίσω από το τιμόνι της Ferrari έδωσε μεγάλη μάχη με τον Στέρλινγκ Μος. Οι δυο τους έδωσαν μεγάλη μάχη όλη τη χρονιά με τον Χόθορν να κατακτά τον τίτλο χάρη στον Μος. Στον αγώνα της Πορτογαλίας, τρεις πριν το τέλος της χρονιάς, ο Χόθορν απειλήθηκε με ποινή με τον Μος να τον υπερασπίζεται και τον πρώτο να μη χάνει τελικά τους 6 βαθμούς που κατέκτησε.

Όλα τελικά κρίθηκαν στο τελευταίο Grand Prix το οποίο έγινε στο Μαρόκο. Εκεί ο Χόθορν είδε πρώτος την καρό σημαία και με ένα βαθμό διαφορά (42-41) κατέκτησε τον τίτλο έναντι του Μος! Έτσι, ο Χόθορν σε ηλικία 29 ετών έγινε Παγκόσμιος πρωταθλητής και αποσύρθηκε αμέσως μετά.

Η επόμενη περίπτωση οδηγού που πήρε τον τίτλο και μετά αποσύρθηκε ήταν αυτή του Νάιτζελ Μάνσελ, η οποία ωστόσο έχει την ιδιαιτερότητα ότι μετά οδήγησε ξανά. Ο Βρετανός οδηγούσε στη Formula 1 από το 1980 για να πανηγυρίσει όμως το Παγκόσμιο πρωτάθλημα χρειάστηκε να φτάσουμε μέχρι το 1992. Θα μπορούσε να το είχε καταφέρει τρεις φορές νωρίτερα αφού το 1986, το 1987 και το 1991 τερμάτισε στη δεύτερη θέση.

Η επόμενη χρονιά όμως έμελλε να είναι δική του. Εκμεταλλευόμενος ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα στο οποίο πήρε πέντε νίκες σε ισάριθμα GP ο Μάνσελ έγινε από την αρχή το μεγάλο αφεντικό για την κούρσα του πρωταθλήματος. Με εννιά νίκες σε 16 αγώνες και με τρεις δεύτερες θέσεις δεν μπορούσε παρά να κατακτήσει τον τίτλο και στη συνέχεια ανακοίνωσε την αποχώρηση του σε ηλικία 39 ετών. Τελικά έμεινε μόλις δύο χρόνια μακριά τις πίστες και αργότερα επέστρεψε για τις σεζόν 1994 και 1995 πριν αποσυρθεί οριστικά.

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ

Οι επόμενες δύο περιπτώσεις αφορούν οδηγούς οι οποίο δεν κατέκτησαν μόνο έναν τίτλο, αλλά επέλεξαν να φύγουν όταν ήταν στην κορυφή. Η πρώτη χρονικά περίπτωση ήταν αυτή του Τζάκι Στιούαρτ.

Οι συστάσεις φυσικά είναι περιττές για τον Βρετανό. Στα εννιά χρόνια της παρουσίας του στη Formula 1 κατάφερε τρεις φορές να κατακτήσει τον τίτλο. Η πρώτη ήρθε το 1969, ακολούθησε εκείνη του 1971 και η τελευταία ήταν το 1973. Μετά από την τελευταία του κατάκτηση του τίτλου αποχώρησε από τους αγώνες, κάτι που είχε προαναγγείλει στην αρχή εκείνης της χρονιάς και το έκανε με στιλ.

Ο Στιούαρτ είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα πριν καν τον τελευταίο αγώνα και έτσι δεν πήγε στην Αμερική, αλλά το έκανε για ένα συγκεκριμένο λόγο. Μετά από ένα τρομακτικό ατύχημα ο Φρανσουά Σεβέρ, ο οποίος ετοιμαζόταν να τον αντικαταστήσει την επόμενη χρονιά, έχασε τη ζωή του και έτσι ο Βρετανός δεν θέλησε να συμμετάσχει στον αγώνα.

Ο επόμενος που αποχώρησε όντας στην κορυφή ήταν ο Αλέν Προστ. Ο Γάλλος οδήγησε στην Formula 1 σερί από το 1980 μέχρι το 1991 και επέστρεψε για ένα χρόνο το 1993. Εκείνη τη χρονιά κατέκτησε τον τέταρτο και τελευταίο τίτλο του.

Η Williams-Renault κυριαρχούσε και ο Προστ εκμεταλλεύτηκε την ανωτερότητα του μονοθεσίου του δίνοντας μεγάλες μάχες με τον Άιρτον Σένα. Ο Γάλλος οδηγός κατάφερε να δει πρώτος την καρό σημαία σε επτά από τους 16 αγώνες και με συνολικά 99 βαθμούς κατέκτησε την πρώτη θέση έναντι 73 του δεύτερου Άιρτον Σένα. Με αυτόν τον τρόπο ο Προστ ολοκλήρωσε την καριέρα του με έναν ακόμα τίτλο.

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΙΝΤ ΠΟΥ "ΕΦΥΓΕ" ΝΩΡΙΣ

Μία κατηγορία μόνη της ήταν η περίπτωση του Γιόχεν Ριντ. Ο Αυστριακός μετά από μια επταετία στη Formula 1 κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου, ωστόσο ποτέ δεν πανηγύρισε τον τίτλο που πήρε. Στα πρώτα έξι του χρόνια στη F1 δεν είχε καταφέρει κάτι το αξιόλογο, αλλά το 1970 του έπαιξε ένα τραγικό παιχνίδι η μοίρα. Οδηγώντας την Lotus του κατάφερε να πάρει πέντε νίκες στα πρώτα οκτώ Grand Prix και έβαλε τις βάσεις για την κατάκτηση του τίτλου.

Στον ένατο αγώνα της χρονιάς οδηγώντας μπροστά στους συμπατριώτες του δεν κατάφερε να τερματίσει και έτσι πήγε στο δέκατο αγώνα θέλοντας ένα καλό πλασάρισμα. Ο Ριντ οδηγώντας στις δοκιμές του ιταλικού Grand Prix έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του στην Παραμπόλικα με το δυστύχημα του να του στερεί τη ζωή. Ο Ριντ κατάφερε τελικά να κατακτήσει τον τίτλο του Παγκόσμιου πρωταθλητή, ωστόσο δεν κατάφερε ποτέ να τον πανηγυρίσει.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι ο Ριντ θα μπορούσε να ήταν ο καλύτερος Αυστριακός οδηγός συγκρίνοντάς τον με τον σπουδαίο Νίκι Λάουντα.