Έντι Τζόρνταν: Ο δαιμόνιος Ιρλανδός που έφτασε από τα χοιροστάσια του Σίλβερστοουν στην κορυφή της F1

Ανατρεπτικός, πολυσχιδής και ένας από τους πιο ικανούς διαπραγματευτές που υπήρξε ποτέ στη Formula 1, ο Έντι Τζόρνταν θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους ομαδάρχες που μπήκαν στο σπορ από το “περιθώριο”, ίδρυσαν μια ομάδα από το μηδέν και έφτασαν να κερδίζουν GP απέναντι σε υπερδυνάμεις.
Ο Ιρλανδός Έντι Τζόρνταν, που έφυγε σήμερα (20/3) από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών μετά από μάχη ενός έτους με τον καρκίνο, υπήρξε ένας από τους πιο οξυδερκείς και αποφασιστικούς από το εξαφανισμένο είδος των παλιάς κοπής ιδρυτών των ιδιωτικών ομάδων της F1. Από εκείνους που είχαν το θάρρος να κάνουν πραγματικότητα όνειρα που φάνταζαν αδιανόητα τρελά.
Ίδρυσε την ταπεινή Jordan Grand Prix από το τίποτα, ξεκινώντας με το υπέροχο μονοθέσιο 191 που είχε σχεδιάσει ο Γκάρι Άντερσον και είχε ντύσει με το περίφημο βρετανικό αγωνιστικό πράσινο.
Με μια σειρά από ριψοκίνδυνες συμφωνίες -με το ταλέντο να πείθει οποιονδήποτε ότι του έκανε μεγάλη χάρη- κατάφερε να φτάσει μέχρι τον “Όλυμπο” της F1 έως το 1998, που η Jordan GP, κίτρινη πλέον στο χρώμα των τσιγαράδων που τη στήριζαν, κατέκτησε την πρώτη της νίκη.
Στην πορεία, κάποιοι αισθάνθηκαν ότι “κάηκαν” από κάποιες από τις συμφωνίες τους με τον Έντι Τζόρνταν, αλλά πολλές έγιναν με καλή πρόθεση, από υπεραισιοδοξία και με ακροβατικές κινήσεις. Όμως, άλλες έγιναν με την ικανότητά του να παρουσιάζει διαφορετικές εκδοχές της πραγματικότητας, ανάλογα με το σε ποιον μιλούσε και τι ήθελε να πετύχει.
Σε νεαρή ηλικία, με το πτυχίο λογιστικής του ο Τζόρνταν εργαζόταν στο Δουβλίνο ως υπάλληλος στην Τράπεζα της Ιρλανδίας. Όταν μια απεργία τον άφησε χωρίς εισόδημα, μετακόμισε στο Τζέρσεϊ, όπου εργάστηκε σε δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα.
Εκεί ήταν που ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, μέσω του καρτ, στην πίστα Belle Vue του τοπικού συλλόγου στο St. Brelade. Με την επιστροφή του στην Ιρλανδία, ο Τζόρνταν ξεκίνησε να αγωνίζεται – αρχικά στο καρτ, έπειτα στη Formula Ford και στη Formula 3.
Τα αποτελέσματά του δεν ήταν πάντα καλά, όμως το 1978 κατέκτησε τόσο το περιφερειακό πρωτάθλημα Formula Atlantic και το Ιρλανδικό πρωτάθλημα, κι έτσι πήρε το “εισιτήριο” για τη βρετανική F3 στην ομάδα που οδηγούσε και ο μετέπειτα θρύλος της F1 Στέφαν Γιόχανσον.
Στην Αγγλία, για να υποστηρίξει την καριέρα του δούλευε σε χοιροστάσια στο Σίλβερστοουν, είχε σκεφτεί να γίνει ιερέας ή οδοντίατρος. Τότε, στη F3, ήταν που κατάλαβε ότι δεν ήταν φτιαγμένος να γίνει οδηγός της F1 κι έτσι αποσύρθηκε από την ενεργό δράση στο τέλος του 1980.
Όμως, η καριέρα που τον περίμενε ως ιδρυτή αγωνιστικής ομάδας και μάνατζερ νέων οδηγών θα ήταν πολύ πιο επιτυχημένη. Χάρη στη δεξιοτεχνία του στις συμφωνίες, στην πορεία θα κατάφερνε να εξασφαλίσει θέσεις στη Formula 1 για αρκετούς οδηγούς – όπως τους Τζόνι Χέρμπερτ, Μάρτιν Ντόνελι και Ζαν Αλεζί, αρκετό καιρό πριν γίνει και ο ίδιος ιδιοκτήτης ομάδας στη F1.
Παράλληλα, έχοντας ιδρύσει την Eddie Jordan Racing στα παλιά χοιροστάσια του Σίλβερστοουν κατάφερε τη δεκαετία του 1980 να ανελιχθεί στη Formula 3 χάρη στη μοναδική διαπραγματευτική του ικανότητα.
Ήταν με ένα μονοθέσιο της ομάδας του που το 1983 ο Μάρτιν Μπραντλ έδωσε τη σκληρή του μάχη με τον Άιρτον Σένα για τον βρετανικό τίτλο της Formula 3. Η ομάδα τελικά κατέκτησε το βρετανικό πρωτάθλημα Formula 3 το 1987 με τον Τζόνι Χέρμπερτ, κι ένα χρόνο μετά ήρθε η μετάβαση στη Formula 3000, επίσης με τον Χέρμπερτ.
Η είσοδός του στη F1 πραγματοποιήθηκε μέσα από έναν περίπλοκο ιστό συμφωνιών, του οποίου πιθανότατα μόνο εκείνος κατανοούσε πλήρως τη λειτουργία. Η απόφασή του να χτίσει το εργοστάσιο της ομάδας του απέναντι από την πίστα του Σίλβερστοουν έμοιαζε με εμπορική αυτοκτονία – στα μάτια των άλλων, όμως.
Ο Τζόρνταν υπήρξε η επιτομή του ανθρώπου που μεγαλούργησε μοιάζοντας ως ένας τρελο-Ιρλανδός που δεν αποδέχεται τους συμβατικούς περιορισμούς. Ήταν αυτός που έδωσε στον Μίκαελ Σουμάχερ την πρώτη του ευκαιρία στη F1 – και με τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του τον έχασε μόλις έναν αγώνα αργότερα, από τον επίσης δαιμόνιο Φλάβιο Μπριατόρε.
Όμως, από το 1992, και με τα χρήματα που ήρθαν με τις κινητήριες μονάδες της Yamaha, έσωσαν τη Jordan GP από τη σχεδόν βέβαιη χρεοκοπία και έκαναν τον Τζόρνταν να σταματήσει να ρισκάρει τα πάντα και να επικεντρωθεί στην επιβίωση της ομάδας του στη F1.
Και τα κατάφερε: μετά την πρώτη νίκη, στο Βέλγιο το 1998 με τον Ντέιμον Χιλ, ακολούθησε το αποκορύφωμα το 1999, όταν ο Χάιντς-Χάραλντ Φρέντσεν έγινε διεκδικητής του παγκόσμιου τίτλου και μαζί με τη Jordan κατέκτησαν την 3η θέση στα πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών.
Ο Τζόρνταν αποχώρησε από την F1 το 2005, πουλώντας την ομάδα του στην κοινοπραξία Midland. Από τότε, η ομάδα άλλαξε αρκετές φορές χέρια, πριν εξελιχθεί στη σημερινή Aston Martin F1. Είναι εντυπωσιακό να βλέπει κανείς το υπερσύγχρονο εργοστάσιο απέναντι από το Σίλβερστοουν και να θυμάται ότι όλα ξεκίνησαν από χοιροστάσια, και από το όραμα ενός τρελο-Ιρλανδού.