Επτά πτυχές του Ράλι Ντακάρ 2019

Οι αμμόλοφοι της Ica στο Νότο θα γυρίσουν ένα άγριο δάγκωμα σ’ όποιον πάρει αψήφιστα το φετινό Ράλι Ντακάρ. Είναι το μικρότερο όλων των εποχών, και για πρώτη φορά στην Ιστορία του διεξάγεται σε μόνο μία χώρα, όμως η αυτού μεγαλειότητα Κάρλος Σάινθ λέει ότι «μια Ειδική 300 χιλιομέτρων θα μας παίρνει περίπου 5 ώρες, με παγίδες κάθε λεπτό και με τεράστιο άγχος κάθε μέρα».

Και ο νικητής του 2017 στις μοτοσικλέτες, Σαμ Σάντερλαντ, λέει πως «η ανοιχτόχρωμη άμμος στους αμμόλοφους του Περού δεν φαίνεται όταν ο ήλιος είναι ψηλά, κι η πλοήγηση θα είναι μια μεγάλη πρόκληση». Όμως, τα βροχερά δάση και τα ορεινά περάσματα των Άνδεων και οι τύπου WRC Ειδικές της Αργεντινής, τα πολλά πρόσωπα και τα περάσματα από χώρα σε χώρα που έκαναν αυτόν τον αγώνα ιδιαίτερο, δεν θα είναι φέτος εδώ.

Η μονοτονία της άμμου, που θα αποτελέσει το 70 τοις εκατό του τερέν του φετινού Ντακάρ, θα σπάσει όμως από την «πολυχρωμία» που αναμένεται στην κορυφή: στα αυτοκίνητα η αποχώρηση της κυρίαρχης -την τελευταία τριετία- εργοστασιακής Peugeot άφησε τα πάντα ανοικτά, ενώ η Honda και η Yamaha δείχνουν πιο ικανές από ποτέ αυτόν τον αιώνα να σπάσουν το σερί 17 νικών της ΚΤΜ, στους δύο τροχούς. Διαβάστε, συνοπτικά, όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το 41ο Ράλι Ντακάρ:

1. Οι Σάινθ - Πετερανσέλ - Ντεπρέ στη ΜΙΝΙ X-Raid

Η αποχώρηση της Peugeot οδήγησε τους τρεις «αστέρες» της, Κάρλος Σάινθ, Στεφάν Πετερανσέλ και Συρίλ Ντεπρέ, στα δικίνητα buggy της ημι-εργοστασιακής MINI X-Raid. Για τους τρεις αυτό είναι ένα ρίσκο, καθώς το δικίνητο πρωτότυπο της γερμανικής ομάδας φέρεται να είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο εξέλιξης - ενώ πέρσι κανένα από τα τρία αντίτυπά του δεν ξεπέρασε την τρίτη μέρα του αγώνα.

Εκείνο που προβληματίζει τον Σάινθ είναι η έλλειψη αξιοπιστίας του αυτοκινήτου, «λόγω έλλειψη εμπειρίας και εξέλιξης σε αγωνιστικές συνθήκες» - αν και σε σχέση με πέρσι το buggy έχει σημειώσει άλματα ταχύτητας. Ενδεικτικό είναι ότι στο Ράλι Μαρόκου, πριν λίγες εβδομάδες, ο Ισπανός εγκατέλειψε με προβλήματα στο κιβώτιο, ενώ ο Ντεπρέ ανέβηκε στο βάθρο.

Όσο για τον Πετερανσέλ, ξεκινά το 31ο (!) του Ράλι Ντακάρ, μετά από έξι νίκες με μοτοσικλέτα και επτά με αυτοκίνητο, χωρίς άγχος: «Δεν έχω τίποτα να αποδείξω, θέλω μόνο να το απολαύσω και να περάσω καλά. Είναι ωραίο να είσαι χαλαρός και επαγγελματίας ταυτόχρονα. Έχουμε ένα αξιοπρεπές αυτοκίνητο, κάπως καινούριο βέβεια, αλλά παρόλα αυτά γρήγορο και ευχάριστο στην αίσθηση», είπε ο Γάλλος.

2. Η τελευταία ευκαιρία του Λεμπ

Ο Σεμπάστιαν Λεμπ δεν εγκατέλειψε το όνειρο να προσθέσει μια νίκη στο σκληρότερο ράλι του κόσμου δίπλα στα εννέα του παγκόσμια πρωταθλήματα στο WRC μετά την αποχώρηση της Peugeot, και βρήκε τον τρόπο να τρέξει φέτος μ’ ένα Peugeot 3008DKR, του 2017, μέσω της ιδιωτικής ομάδας PH Sport.

Ο Γάλλος, σ’ ένα παράδοξο σενάριο όπου θα αγωνίζεται με Peugeot ενώ έχει υπογράψει με τη Hyundai στο WRC, ίσως έχει περισσότερες ελπίδες νίκης απ’ όσες του αποδίδονται - μιας και θα διαθέτει ένα αποδεδειγμένα ανταγωνιστικό αυτοκίνητο, μαζί με την εμπειρία που απέκτησε με την Peugeot τα τελευταία χρόνια, και την ταχύτητα που επέδειξε ακόμα και στο αμμώδες τερέν. Βέβαια, η περιορισμένη –σε σχέση με τον ανταγωνισμό- εμπειρία του Λεμπ και ειδικά του Ελενά στην πλοήγηση στην απέραντη «θάλασσα» από αμμόλοφους θα είναι ένα πρόβλημα.

Ο Λεμπ, που πέρσι εγκατέλειψε έπειτα από μια άσχημη προσγείωση από έναν αμμόλοφο στην έρημο Τανάκα του Περού, δεν πτοείται από το ότι σχεδόν όλος ο φετινός αγώνας θα διεξαχθεί ακριβώς εκεί: «Μ’ αρέσουν οι αμμόλοφοι. Το κλειδί είναι να μην κολλήσεις στην άμμο. Αποφάσισα να επιστρέψω στο Ντακάρ την τελευταία στιγμή, αλλά έχω ακόμα τη δίψα να κερδίσω. Μας λείπει λίγη προετοιμασία, αλλά δεν έχω ξεχάσει όσα έμαθα τα τελευταία χρόνια», τόνισε.

3. Το φαβορί: Νάσελ Αλ Ατίγια

Παρότι ο Νάσερ Αλ Ατίγια έχει χρίσει τον Λεμπ ως φαβορί του αγώνα, είναι μάλλον ο ίδιος ο οδηγός από το Κατάρ που πείθει πιο πολύ γι’ αυτόν τον χαρακτηρισμό - βάσει της εμπειρίας του, των νικών που πέτυχε το 2011 και το 2015, αλλά και της ταχύτητας που εμφάνισε πέρσι με το Toyota Hilux 4WD, κερδίζοντας συχνά Ειδικές από τα παντοδύναμα Peugeot.

Ο Αλ Ατίγια ήταν δεύτερος πέρσι και συνήθως έχανε από τα Peugeot στο σκληρό χώμα ή στις ορεινές Ειδικές - γεγονός που σημαίνει ότι οι αμμόλοφοι φέτος θα ταιριάζουν περισσότερο στην ιαπωνική του κατασκευή, σε σχέση με την έλλειψη εμπειρίας του Λεμπ σε αυτούς. Επίσης, στον δεύτερο από τους δύο αγώνες του πρωταθλήματος FIA Cross-Country που συμμετείχε φέτος, στο Μαρόκο, ήταν σημαντικά ταχύτερος από τα buggies της MINI.

«Το φετινό Ντακάρ θα είναι διαφορετικό», είπε ο 48χρονος Αλ Ατίγια. «Θα είναι πολύ σκληρό. Πρέπει να σεβαστούμε όλους τους οδηγούς. Αυτή τη φορά έχουμε ένα αληθινά καλό αυτοκίνητο, και βελτιωθήκαμε πολύ από το τελευταίο Ντακάρ. Στόχος μου είναι να κερδίσω για την Toyota. Πέρσι, η Peugeot είχε τη στρατηγική να βοηθούν τρεις οδηγοί της τον πρωτοπόρο. Ο αγώνας φέτος είναι μικρότερος, και δεν πρέπει να χάσουμε χρόνο με την πλοήγηση».

4. Τριπλή μονομαχία στην ΚΤΜ

H KTM μπορεί να δείχνει πιο ευάλωτη από ποτέ τα τελευταία χρόνια, καθώς η Honda και η Yamaha έχουν τουλάχιστον αγγίξει -αν όχι ξεπεράσει- την ταχύτητα και αξιοπιστία της KTM 450 Rally, όμως το αυστριακό εργοστάσιο διαθέτει τους τρεις τελευταίους νικητές του Ντακάρ: τους Τόμπι Πράις, Σαμ Σάντερλαντ και Ματίας Ουόκνερ. Και καθένας από αυτούς θέλει να πάρει το «χρίσμα» της ομάδας, φτάνοντας πρώτος στις δύο νίκες.

Το πρόβλημα για τον Πράις είναι ότι έσπασε έναν καρπό του κατά την προπόνηση τον τελευταίο μήνα και χρειάστηκε να εγχειριστεί, ενώ λογικά ήταν το φαβορί έχοντας κερδίσει το Ράλι Μαρόκο και το παγκόσμιο πρωτάθλημα Cross-Country. Την ίδια ώρα, οι Ουόκνερ και Σάντερλαντ μιλούν με ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση. «Πιστεύω ότι το Νο1 στη μοτοσικλέτα μου θα μου προσφέρει περισσότερο κίνητρο παρά πίεση, νομίζω ότι περισσότερη πίεση έχουν τα παιδιά που δεν έχουν κερδίσει τον αγώνα», είπε ο Ουόκνερ, ενώ ο Σάντερλαντ είναι «σπεσιαλίστας» στους αμμόλοφους, όπου προπονείται σε τακτική βάση ως κάτοικος του Ντουμπάι.

5. Η απειλή της Honda

Η συμπαγής, ευκίνητη και εύκολη στην οδήγηση Honda CRF 450 Rally θα είναι, όπως απέδειξε και πέρσι, ένας άκρως ανταγωνιστικός αντίπαλος για την ΚΤΜ - ειδικά στα χέρια των Πάουλο Γκονσάλβες, Ζοάν Μπαρέδα και Κέβιν Μπεναβίδες. Αρχικά ο Μπαρέδα -πριν την πτώση του- και στον τερματισμό ο Μπεναβίδες βρέθηκαν στη δεύτερη θέση του περσινού Ντακάρ.

Ο 35χρονος Μπαρέδα, ο εν ενεργεία αναβάτης με τις περισσότερες νίκες (21) σε Ειδικές του αγώνα, κέρδισε το φετινό Ράλι Μαρόκο - όμως μια πτώση στο Ράλι Ατακάμα της Χιλής τον Αύγουστο τον ανάγκασε να μπει στο χειρουργείο για επέμβαση στον καρπό. Παρόλα αυτά, ο Ισπανός υποστηρίζει ότι έχει ανακτήσει πλήρως τη φυσική του κατάσταση, όπως και ο Γκονσάλβες από το περσινό του ατύχημα, λίγο πριν ξεκινήσει το Ντακάρ του ’18.

6. Η απειλή της Yamaha

Από το Ντακάρ του 2018 στο κορυφαίο επίπεδο των δύο τροχών ανέβηκε και η Yamaha, βρίσκοντας ην ισορροπία της YZ450F και κάνοντάς την ταχύτατη και αξιόπιστη μετά από μια πενταετία. Πέρσι όδευε προς τη νίκη με τον Άντριεν φαν Μπέβερεν, πριν τη σφοδρή πτώση του Γάλλου στα τελειώματα της 10ης Ειδικής.

Ο 28χρονος βαν Μπέβερεν, που μίλησε αποκλειστικά στο sport24.gr, ανέρρωσε πλήρως από το περσινό ατύχημα, μπήκε κανονικά στον αγωνιστικό ρυθμό και με την υποστήριξη των Φράνκο Καϊμί και Ξαβιέ ντε Σουλτρέ έθεσε ξεκάθαρο στόχο τη νίκη. Η Yamaha YZ450F έχει βελτιωθεί κυρίως στον αεροδυναμικό τομέα, ενώ τόσο πέρσι, όσο και φέτος στο Inca Rally του Περού, έδειξε να ταιριάζει καλά στην άμμο.

7. Ένα "παράδοξο" Ντακάρ

Στην 11η χρονιά του στη Λατινική Αμερική, πέραν του ότι διεξάγεται μόνο σε μία χώρα, το 41ο Ράλι Ντακάρ είναι και το πιο μικρό σε μήκος όλων των εποχών, με σχεδόν 5.000 χιλιόμετρα - εκ των οποίων τα 3.096 (για τα αυτοκίνητα) ή τα 2.951 (για τις μοτοσικλέτες) είναι αγωνιστικά.

Το Περού φιλοξένησε για πρώτη φορά τον αγώνα το 2012 - όμως έλειψε τα επόμενα πέντε χρόνια, πριν γυρίσει το 2018 με τους αμμόλοφους στο Νότο του. Αυτό είναι το τοπίο που θα συναντήσουν τις δύο προσεχείς εβδομάδες οι 541 αγωνιζόμενοι (με 334 αγωνιστικά αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, «γουρούνες», φορτηγά και SxS) που πήραν εκκίνηση από την παραλία Μαγκνταλένα της Λίμα.

Αρχικά θα κατευθυνθούν στο Πίσκο, έπειτα στο Σαν Χουάν ντε Μαρκονά, και αφού ολοκληρώσουν τη μαραθώνια Ειδική στη Μοκουέκουα θα περάσουν στις 12/1 μια μέρα ξεκούρασης στην Αρεκουίπα. Για πρώτη φορά φέτος, όσοι εγκαταλείψουν την πρώτη εβδομάδα θα έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν τη δεύτερη - όμως εκκινώντας τελευταίοι, και με δική τους κατάταξη.

Το 41ο Ράλι Ντακάρ μπορεί να μην έχει τις Άνδεις, όμως θα έχει απότομες εναλλαγές σκληρής και μαλακής άμμου και φες-φες (άμμος με υφή πούδρας), θα έχει ημέρες με 40 βαθμούς Κελσίου, καθώς και μηδαμινή ορατότητα για το τι κρύβεται πίσω από την ψηλή κορυφή ενός γιγάντιου αμμόλοφου. Θα έχει κρυμμένες γούβες στην έρημο σαν κι αυτή που κόλλησε πέρσι ο Λεμπ, Ειδικές εκατοντάδων χιλιομέτρων, ορισμένα σκληρά βραχώδη τερέν, και φυσικά πιο μπερδεμένα από ποτέ waypoints. Είναι δύσκολο, κάτι τέτοιο, να το χαρακτηρίσει κανείς κάτι λιγότερο από «κλασικό Ντακάρ».