Δεν είναι πολύ μακρινές οι μνήμες από την άνεση με την οποία ο Μαξ Φερστάπεν περνούσε τον Σαρλ Λεκλέρ στην τεράστια ευθεία του σιρκουί του Μαϊάμι, στις αρχές του περασμένου Μαΐου. Ήταν σαφής, τότε, η υστέρηση τελικής ταχύτητας της Ferrari F1-75 από τη Red Bull RB18, όπως και η άμεση τότε ανάγκη της Scuderia να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Η ιταλική ομάδα το έκανε, ξεκινώντας από το GP Καναδά, αν και τα διάφορα προβλήματα αξιοπιστίας και στρατηγικών αποφάσεων δεν της επέτρεψαν να δρέψει τους καρπούς της βελτίωσής της - τουλάχιστον όχι όσο θα μπορούσε. Αλλά αυτό δεν άλλαζε το γεγονός ότι η F1-75 είχε βελτιώσει σημαντικά την τελική της ταχύτητα.

Στο ξεκίνημα της φετινής σερόν, τα δύο κορυφαία μονοθέσια του 2022 ξεκίνησαν με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά. Η F1-75 είχε σημαντικό πλεονέκτημα πρόσφυσης στις αργές και μέσης ταχύτητας στροφές, ενώ η RB18 ήταν ταχύτερη στις γρήγορες στροφές και στις ευθείες. Κατά συνέπεια, σε μια μέση πίστα οι χρόνοι τους ήταν πολύ κοντά, και οι δύο ομάδες ξεκίνησαν να εργάζονται για να καλύψουν το αντίστοιχο μειονέκτημά τους από το αντίπαλο μονοθέσιο.

Η Ferrari το πέτυχε εισάγοντας τη νέα της πίσω πτέρυγα στο GP του Καναδά, η οποία πέραν της τελικής ταχύτητας διατηρούσε για τη Scuderia και το πλεονέκτημα στη διαχείριση των ελαστικών - τουλάχιστον στην πλειοψηφία των τελευταίων αγώνων, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το τελευταίο GP στην Αυστρία.

Ο Ματία Μπινότο, διευθυντής της Scuderia, εξηγεί: "Είχαμε ένα μειονέκτημα σε σύγκριση με τη Red Bull από άποψη ταχύτητας στην ευθεία, ειδικά στις ζώνες DRS - δηλαδή το DRS τους ήταν αποδοτικότερο από το δικό μας.

Δουλέψαμε πολύ πάνω σε αυτό, εισάγοντας νέα πίσω πτέρυγα, αρχικά μόνο στο αυτοκίνητο του Σαρλ [Λεκλέρ] στον Καναδά και έπειτα και στα δύο αυτοκίνητα από τη Βρετανία και μετά. Με τη νέα αυτή πτέρυγα μειώσαμε τη διαφορά ταχύτητας. Νομίζω ότι ακόμα διατηρούν ένα μικρό πλεονέκτημα, αλλά ισχνό αν όχι αόρατο", τόνισε ο Ιταλός.

Η νέα πίσω πτέρυγα της Ferrari σχεδιάστηκε για να αποδίδει καλύτερα στις μέσης άντωσης πίστες, εξήγησε ο επιχειρησιακός διευθυντής της Ferrari Κλαούντιο Αλμπερτίνι: "Είναι πτέρυγα μέσης άντωσης, για πίστες όπως του Μαϊάμι και της Αυστραλίας. Κρατάμε αυτό το επίπεδο άντωσης, και δουλεύουμε διαρκώς για να την κάνουμε πιο αποδοτική. Όταν αγωνίζεσαι βλέπεις πράγματα, όπως το που υστερείς από τους άλλους και που μπορείς να βελτιωθείς. Είδαμε ότι η τελική ταχύτητα ήταν ένας τομέας που μπορούσαμε να βελτιωθούμε", εξήγησε.

Η βελτίωση της τελικής ταχύτητας έρχεται να ταιριάξει με την ανώτερη πρόσφυση που προσφέρει η F1-75 στον Σαρλ Λεκλέρ και στον Κάρλος Σάινθ. "Στις στροφές που εξαρτώνται κυρίως από την ισχύ, είμαστε πολύ κοντά. Στις στροφές όμως που εξαρτώνται από την πρόσφυση, είναι που μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά", επιβεβαίωσε ο Μπίνότο.

"Στην Αυστρία ήμασταν ταχύτεροι όχι μόνο λόγω του αυτοκινήτου, αλλά και επειδή οι δύο οδηγοί μας έκαναν φανταστική δουλειά - από άποψη ρυθμίσεων, ισορροπίας του μονοθεσίου, κατανόησης και διαχείρισης των ελαστικών και οδήγησης. Πιστεύω ότι οι οδηγοί κάνουν τη διαφορά όσο και το αυτοκίνητο", κατέληξε.

Μετά τη νίκη του Λεκλέρ στο Σπίλμπεργκ τα πράγματα δείχνουν και πάλι αισιόδοξα για τη Scuderia στη φετινή μάχη του τίτλου. Ωστόσο, η πίστα του Πολ Ρικάρ στο GP Γαλλίας που ακολουθεί (στις 24/7) φέρεται να ταιριάζει περισσότερο στη RB18, ενώ η Ferrari πρέπει φυσικά να επιλύσει και τα σοβαρά της προβλήματα αξιοπιστίας, που εμφανίστηκαν και στην Αυστρία με το σπασμένο μοτέρ του Σάινθ.

Photo credits: Ferrari Media