Το ιταλικό ντοκιμαντέρ διηγείται τον τρόπο που ήρθαν σε ρήξη ο Καναδός και ο Γάλλος οδηγός το 1982, όταν οδηγούσαν τα δύο μονοθέσια της Scuderia Ferrari -και με τον Έντσο Φεράρι ακόμα εν ζωή-, ρήξη η οποία κατά πολλούς ήταν η αιτία για το φρικτό δυστύχημα του Μαΐου 1982 στο Ζόλντερ που κόστισε τη ζωή του Βιλνέβ - ενός εκ των πλέον αγαπημένων οδηγών των τιφόζι.

Οι Ζιλ Βιλνέβ και Ντιντιέ Πιρονί έφτασαν στη Ferrari από διαφορετικό υπόβαθρο. Γεννημένος στον Καναδά το 1950, ο Βιλνέβ εγκαταλείφθηκε από τη McLaren, αλλά ο Κομεντατόρε Φεράρι διέγνωσε έγκαιρα το θεόσταλτο ταλέντο του και τον κάλεσε για αντικαταστάτη του Νίκι Λάουντα στο Μαρανέλο. Από την πρώτη στιγμή, ο Έντσο Φεραρι δεν έκρυβε την εκτίμησή του για τον Ζιλ.

Εκείνη την εποχή, το 1978, ο γεννημένος το 1952 Πιρονί μόλις έφτανε στη F1, κερδίζοντας μια θέση στην Tyrrell δίπλα στον Πατρίκ Ντεπαγιέ. Το 1980 πήγε στη Ligier, και οι επιδόσεις του κέντρισαν το ενδιαφέρον του Έντσο Φεράρι - και τον οδήγησαν στην απόφαση να επιλέξει το Γάλλο για τη θέση δίπλα στον Βιλνέβ στη Scuderia το 1981.

Η σεζόν του '81 ξεκίνησε με τους Βιλνέβ και Πιρονί στα κόκπιτ των δύο Ferrari 126C με τον αριθμό 27 και 28 αντίστοιχα. Η σχέση των δύο οδηγών εκείνη τη πρώτη χρονιά ήταν αρκετά καλή, βοηθούμενη και από το γεγονός ότι το cavallino του '81 ήταν καινούριο, και συνεπώς δύστροπο και με πολλά προβλήματα νεότητας - που σήμαινε ότι οι δύο οδηγοί του δεν ήταν σε θέση διεκδίκησης του τίτλου. Αν και η 126C είχε την ταχύτητα για να κερδίσει δύο αγώνες, και τους δύο με τον Ζιλ.

Το 1982 ξεκίνησε, συνεπώς, με τον Καναδό να είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Το cavallino βελτιώθηκε σημαντικά, στον Ζιλ δόθηκε το χρίσμα του Έντσο Φεράρι για την προτεραιότητα στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Όμως, το δύσκολο ξεκίνημα της σεζόν -δύο εγκαταλείψεις και ένας αποκλεισμός- εκτροχίασαν τα σχέδια, ο Ζιλ έχασε αρκετούς βαθμούς, και η σχέση του με τον Πιρονί άρχισε να χαλάει.

Και τότε ήρθε το GP Αγ. Μαρίνου στην Ίμολα, τέταρτο της σεζόν. Οι δύο οδηγοί της Ferrari κατάφεραν να αποκτήσουν σημαντικό προβάδισμα από τον ανταγωνισμό, στις δύο πρώτες θέσεις του αγώνα. Περίπου 15 γύρους πριν από την καρό σημαία, και με το νεύμα του Κομεντατόρε, η Scuderia διεμήνυσε στους δύο οδηγούς της να κατεβάσουν το ρυθμό τους και να διασφαλίσουν ότι θα τερματίσουν στις θέσεις τους, για ένα πανηγυρικό 1-2 της ομάδας μέσα στην Ιταλία.

Τότε δεν υπήρχε ραδιοεπικοινωνία, παρά μόνο οι ταμπέλες στην ευθεία των πιτς. Οι μηχανικοί τοποθέτησαν τα γράμματα "SLOW" στις ταμπέλες των Βιλνέβ και Πιρονί, για να κάνουν απόλυτα σαφείς τις επιθυμίες τους. Και τότε, όλα πήραν την κάτω βόλτα: ο Ζιλ σεβάστηκε στην απόφαση της ομάδας, και μείωσε ταχύτητα, αλλά δεν ίσχυε το ίδιο και για τον φιλόδοξο Πιρονί.

Ο Γάλλος δεν δέχθηκε να παίξει τον β' ρόλο πίσω από τον Βιλνέβ και αποφάσισε να επιτεθεί στον Καναδό, για να διεκδικήσει τη νίκη. Έκανε και τα δύο - επιτέθηκε και κέρδισε, αποκομίζοντας ένα σεβαστό βαθμολογικό προβάδισμα. Η οργή του Βιλνέβ ήταν απερίγραπτη, και την έκανε απόλυτα σαφή μιλώντας στο τέλος στον Τύπο - ο πόλεμος μεταξύ των δύο είχε ξεκινήσει.

Πολλοί λένε ότι ο τυφλός θυμός του Ζιλ Βιλνέβ, η μανιώδης επιδίωξή του να κατακεραυνώσει με με μια επιβλητική πολ ποζίσιον τον Πιρονί, ήταν εκείνος που τον έστειλε πολύ πάνω από τα όρια στις δοκιμές κατάταξης του GP Βελγίου - του επομένου μετά την Ίμολα. Εκείνος που τον έστειλε πάνω στη March που οδηγούσε ο Γιόχεν Μας, εκτοξεύοντας τη Ferrari βίαια στον αέρα και τον Ζιλ Βιλνέβ εκτός κόκπιτ, πάνω στους προστατευτικούς φράκτες, ημιθανή.

Ο Ζιλ Βιλνέβ υπέκυψε λίγες ώρες αργότερα, για να περάσει πλέον στη σφαίρα του θρύλου που μένει για πάντα ζωντανός στους διαδρόμους του Μαρανέλο. Η Ferrari, μετά από αυτή την τραγωδία, απέσυρε και τον Πιρονί από το GP της επόμενης ημέρας. Αλλά η μοίρα δεν έμελλε να σταθεί ιδιαίτερα ευνοϊκή και για τον Γάλλο.

Ο Πιρονί διατήρησε ένα σημαντικό προβάδισμα στην κορυφή της βαθμολογίας στα επόμενα 5 GP που ακολούθησαν μετά το βελγικό, αλλά στη Γερμανία όλα θα τελείωναν: κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δοκιμών υπό καταρρακτώδη βροχή, ο Γάλλος δεν είδε τη Renault του συμπατριωτη του Αλέν Προστ που ήταν κρυμμένη στο σπρέι του νερού. Προσέκρουσε βίαια πάνω της, περίπου με τον τρόπο που είχε προσκρούσε και ο Ζιλ στη March λίγους μήνες νωρίτερα.

Σε αντίθεση με τον Καναδό, όμως, ο Πιρονί επέζησε, αλλά οι σοβαροί τραυματισμοί στα πόδια του έβαλαν τέλος στην καριέρα του στη Formula 1. Δεν αγωνίστηκε ξανά σε GP, κι έτσι έχασε τον τίτλο του 1982 -που έμοιαζε να είχε υπό έλεγχο- από τον Κέκε Ρόσμπεργκ. Ο Ντιντιέ Πιρονί αποφάσισε να μεταφέρει το πάθος του για ταχύτητα στους αγώνες ταχυπλόων - ώσπου στις 23 Αυγούστου 1987, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, το σκάφος του ανετράπη με υψηλή ταχύτητα και πήρε τη ζωή του πληρώματος.

Λίγους μήνες μετά το θάνατο του Πιρονί, η σύντροφός του Κατρίν έφερε στον κόσμο τα δίδυμά τους. Και τους έδωσε τα ονόματα Ντιντιέ και Ζιλ. Μάλιστα, ο Ζιλ Πιρονί είναι σήμερα μηχανικός της Mercedes F1.

Τέσσερις δεκαετίες μετά από όλα αυτά, το ντοκιμαντέρ του Sky Studios και της βρετανικής Noah Media Group απεικονίζει την επανένωση -για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια- των οικογενειών των δύο οδηγών, με σκοπό να διηγηθούν την ιστορία της λυσσαλέας εκείνης κόντρα τους. Στο ντοκιμαντέρ προβάλλονται επίσημα πλάνα της F1 από το 1982, και μιλάει φυσικά ο γιος του Ζιλ, ο πρωταθλητής του 1997 Ζακ Βιλνέβ, και πέραν των μελών των δύο οικογενειών ο Αλέν Προστ, ο Τζάκι Στιούαρτ και ο Μπέρνι Έκλεστοουν.

"Στην καρδιά του έργου βρίσκεται η αναζήτηση του πόσο μακριά μπορεί να πάει κάποιον το πάθος του, πώς επηρεάζει τους αγαπημένους του, πώς ξεπερνά το φόβο και τον κίνδυνο, πώς το πάθος μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτο και τι γίνεται όταν διαφορετικά πάθη συγκρούονται», είπε ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ, Τορκίλ Τζόουνς. «Είναι μια ιστορία για την οικογένεια, την αγάπη, τη μνήμη, και την αντιμετώπιση του θρήνου. Για μένα, αυτά βρίσκονται στον πυρήνα του φιλμ, και το μότορσπορ είναι το φόντο», κατέληξε.