Από τον Μόντρεαλ του Καναδά το 2007 μέχρι το Σότσι της Ρωσίας το 2021, στα 15 χρόνια του στη Formula 1 ο Λιούις Χάμιλτον έχει κερδίσει λίγο περισσότερα από το 1/3 των Grand Prix που έχει εκκινήσει. Μόνο ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και ο Αλμπέρτο Ασκάρι έχουν κερδίσει μεγαλύτερο ποσοστό των αγώνων τους, αλλά αυτό το πέτυχαν τη δεκαετία του 1950, που κάθε σεζόν της F1 είχε μονοψήφιο αριθμό αγώνων.

Ο Χάμιλτον υπήρξε μέλος της πιο πολυετούς «αυτοκρατορίας» μιας ομάδας που έχει υπάρξει στην ιστορία: της Mercedes, που ξεκίνησε στη χαραυγή της εποχής των υβριδικών μονοθεσίων της F1 το 2014 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Με τη Mercedes πέτυχε 79 από τις 100 μέχρι στιγμής νίκες του, που ακολούθησαν τις 21 που είχε σημειώσει στην πρώτη του εξαετία με τη McLaren-Mercedes (2007-2012).

Μπορεί λοιπόν, κανείς να πει ότι ο Λιούις είχε την ασύλληπτη τύχη να βρίσκεται στο κορυφαίο μονοθέσιο της F1 στα 10 από τα 15 χρόνια του στο σπορ, μέχρι σήμερα. Τύχη που δεν είχαν οδηγοί του βεληνεκούς του Φερνάντο Αλόνσο.

Όμως αυτό μειώνει την επιτυχία του; Για να βρει την απάντηση, μπορεί κανείς να ανατρέξει στο θαυμασμό του Άιρτον Σένα στον Χουάν Μανουέλ Φάντζιο - του πρώτου οδηγού που έμεινε περιβόητος για την ικανότητά του να τοποθετεί τον εαυτό του κάθε χρόνο στο καλύτερο μονοθέσιο της F1.

Επίσης μπορεί κανείς να πει ότι στα χρόνια του Τζίμι Κλαρκ και του Τζάκι Στιούαρτ μια σεζόν είχε τα μισά GP από 18 ως 22 των τελευταίων δύο δεκαετιών. Και πάλι μπορεί κανείς να ανατρέξει στο ποσοστό νικών του Χάμιλτον σε σχέση με τον αριθμό εκκινήσεών του.

Η σημασία του ασύλληπτου ρεκόρ του Χάμιλτον είναι ακριβώς η ίδια με το σπάσιμο των ρεκόρ των 27 νικών του Τζάκι Στιούαρτ από τον Αλέν Προστ και με το σπάσιμο του ρεκόρ των 51 νικών του Προστ από τον Μίκαελ Σουμάχερ. Τα ρεκόρ του Στιούαρτ τη δεκαετία του '70, του Προστ τη δεκαετία του ΄90 και του Σούμι τη δεκαετία του 2000 έμοιαζαν ακατάρριπτα.

Όμως καταρρίφθηκαν. Και στα 23 του τώρα ο Μαξ Φερστάπεν έχει 17 νίκες, στην ηλικία που ο Χάμιλτον είχε 9. "Είναι μια μαγική στιγμή. Το μόνο που μπορούσα να ονειρευτώ ήταν να είμαι εδώ ακόμη και να έχω την ευκαιρία να κερδίζω αγώνες και να συναγωνίζομαι τόσα πολλά φαινομενικά ταλέντα", είπε, άλλωστε, ο Χάμιλτον μετά την επίτευξη του ρεκόρ των 100 νικών στο Σότσι.

Δεν χρειάζονται αριθμοί, για να αποδειχθεί η οδηγική ιδιοφυΐα ενός τέτοιου οδηγού. Είχε έρθει στο φως στις πρώτες του δοκιμές με τη McLaren, όταν άφησε άφωνους τους μηχανικούς της, να αναρωτιούνται πως ήταν δυνατόν να γράφει τέτοιους χρόνους με τόσο υπερστροφικό στιλ, με τέτοια γλιστρήματα της ουράς.

Ήρθε στο φως όταν κοίταξε από την πρώτη μέρα στα μάτια ολόκληρον Αλόνσο, στο διπλανό του γκαράζ. Και ήρθε στο φως με τις παρακάτω δέκα, εκθαμβωτικής οδηγικής δεξιότητας, από τις 100 νίκες του.

GP Καναδά 2007

Η πρώτη νίκη του Λιούις, με τη McLaren MP4-22 - Mercedes, ήρθε πριν καν η πρώτη σεζόν στο σπορ φτάσει στο μέσον της. Και το κυριότερο, ήρθε σε μια ομάδα που είχε στις τάξεις της τον παγκόσμιο πρωταθλητή των δύο προηγούμενων ετών, Φερνάντο Αλόνσο.

Το γεγονός ότι αμφισβήτησε τόσο άμεσα και τόσο ανταγωνιστικά τον Ισπανό, χωρίς ίχνος δέους, έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι ο Λιούις προοριζόταν να γίνει οδηγός του υψηλότερου επιπέδου. Ο Χάμιλτον οδηγούσε τον αγώνα του Μόντρεαλ από την πολ ποζίσιον, και στην αρχή μονομαχούσε για την πρωτοπορία με τον Αλόνσο - μέχρι που ο ομόλογός του είχε μια μικρή έξοδο.

Όμως, ποτέ ο Λιούις δεν εφησύχασε για τη νίκη, διότι απειλήθηκε από τέσσερις εξόδους του οχήματος ασφαλείας. Η μία ήταν για το σφοδρό ατύχημα του Ρόμπερτ Κούμπιτσα.

GP Μονακό 2008

Ωμό και ακατέργαστο «διαμάντι» ακόμη ο Λιούις πέτυχε στο πριγκιπάτο το 2008 μια από τις νίκες που μέχρι σήμερα συγκαταλέγεται στις κλασσικές του. Στο βροχερό Μόντε Κάρλο, βρισκόταν δεύτερος πίσω από τον Φελίπε Μάσσα, όταν με ελλιπή ορατότητα χτύπησε μια μπαριέρα και έσκισε το πίσω δεξί ελαστικό του στη στροφή Ταμπάκ.

Μπήκε στα πιτς και επέστρεψε πέμπτος, με αρκετά καύσιμα για να επεκτείνει το stint του. Σύντομα έφτασε στην 3η θέση πίσω από τη BMW Sauber του Κούμπιτσα. Όμως το βαρύ φορτίο καυσίμου του Λιούις του έδωσε 21 γύρους παραπάνω από τον Μάσα, σε μια πίστα που διαρκώς στέγνωνε.

Με ένα από τα μοναδικά του οδηγικά ρεσιτάλ σε άσφαλτο εναλλασσόμενης πρόσφυσης, είχε τέτοιο ρυθμό που οικοδόμησε διαφορά ασφαλείας για να κάνει το δεύτερό του πιτ-στοπ χωρίς να απειληθεί από τον Φελίπε. Ήταν ίσως η πρώτη, με κινηματογραφικό στιλ, διάσωση μιας νίκης που ξαφνικά ξεγλίστρησε από τα χέρια του.

GP Βρετανίας 2008

Μια ακόμη επίδειξη ωμού ταλέντου, με τη McLaren MP4-23, που του χάρισε την 7η νίκη και συνέβαλλε την κατάκτηση του πρωταθλήματος εκείνης της χρονιάς. «Μια απόδοση του βεληνεκούς ενός θρύλου», όπως θα έγραφε το αγγλικό περιοδικό «Autosport».

Ο Λιούις ήταν φαινομενικός στις βροχερές συνθήκες του Σίλβερτοουν εκείνη την ημέρα: εκκίνησε από τη δεύτερη σειρά και την πρώτη στροφή -Copse- απείλησε να περάσει ακόμα και τον πρωτοπόρο Χάικι Κοβαλάινεν, ομόλογό του στη McLaren. Πίσω του οι Μάσσα και Ουέμπερ έκαναν τετ-α-κε στις εξαιρετικά ολισθηρές συνθήκες, ο Λιούις τελικά κατάφερε να περάσει τον Φινλανδό στη στροφή Stowe και να ανέβει πρώτος.

Παρότι αναγκαζόταν να ξεθολώνει με το χέρι τη ζελατίνα του κράνους του, σε συνθήκες που όλοι γλιστρούσαν και έφθειραν υπερβολικά τα ελαστικά τους, εκείνος ήταν σε έναν άλλο κόσμο.

Όμως στον ίδιο κόσμο βρισκόταν και ο Κίμι Ράικονεν, που τον έφτασε με τη Ferrari στην κορυφή. Οι δύο μπήκαν μαζί για ενδιάμεσα ελαστικά και παρότι ο Λιούις πήρε λίγα περισσότερα καύσιμα, έμεινε πρώτος.

Πολύ σύντομα, η βροχή δυνάμωσε, και ο Άγγλος εκμεταλλεύτηκε τα φρέσκα ενδιάμεσα βρόχινα που έβαλε στα πιτς (σε σχέση με τα πατημένα του Κίμι), και μέσα σε 5 γύρους οικοδόμησε διαφορά 22 δευτερολέπτων. Στο δεύτερο πιτ-στοπ η McLaren του τοποθέτησε και πάλι ενδιάμεσα ελαστικά, καθώς όλοι είχαν πια βάλει πλήρως βρόχινα.

Αρχικά έχανε τρία δευτερόλεπτα στο γύρο, αλλά σύντομα η βροχή σταμάτησε και τα ενδιάμεσα έγιναν και πάλι τα σωστά ελαστικά. Άνοιξε μια χαώδη διαφορά άνω του ενός λεπτού, ρίχνοντας γύρο ακόμα και στον 4ο Κίμι, όταν η McLaren του ζήτησε να μειώσει το ρυθμό του. «Αν πάω πιο αργά θα χάσω τη συγκέντρωσή μου», ήταν η απάντησή του.

GP Κίνας 2011

Τη στιγμή που πέτυχε στη Σαγκάη αυτή την 15η νίκη του, ο Λιούις τη χαρακτήρισε "μία από τις τρεις καλύτερές μου μετά το Σίλβερστοουν και το Μονακό το 2008".

Εκκίνησε 3ος με τη McLaren MP4-26, και αμέσως πέρασε δεύτερος, πίσω από τον Μπάτον, καθώς και οι δύο Βρετανοί πέρασαν τη RBR του Φέτελ. Όμως, η κακή έκβαση των πρώτων πιτ-στοπ τον έριξε στην 5η θέση.

Λίγο πριν το τρίτο πιτ-στοπ των πρωτοπόρων, σε έναν αγώνα που τα ελαστικά χρειάζονταν πολύ περίτεχνη διαχείριση για τη φθορά τους, ο Λιούις πέρασε τον Μπάτον για την 4η θέση, έπειτα έφτασε και πέρασε τη Mercedes του Ρόσμπεργκ για την 3η θέση, και μετά τη Ferrari του Μάσσα για τη 2η, 12 γύρους πριν το τέλος.

Η διαφορά του από τον πρωτοπόρο Φέτελ ήταν, τότε, 4,6''. Όμως, ο Άγγλος κατάφερε μέχρι σε έξι γύρους να φτάσει στο κιβώτιο ταχυτήτων της RBR, και να περάσει τον Γερμανό με μια τολμηρή και εντελώς απρόβλεπτη κίνηση στη γρήγορη στροφή 7. Εκείνη την ημέρα απλά δεν είχε αντίπαλο.

GP Μπαχρέιν 2014

Η 24η νίκη του Λιούις, με τη Mercedes W05, ήταν ίσως η πιο αντιπροσωπευτική από εκείνες τις οποίες πέτυχε χωρίς να είναι ο ταχύτερος στην πίστα. Εκείνος που ήταν ο ταχύτερος ήταν ο ομόλογός του, Νίκο Ρόσμπεργκ.

Εκκινώντας δεύτερος, πήρε την πρωτοπορία στην πρώτη στροφή από τον Γερμανό. Υπερασπιζόμενος πολύ επιθετικά αλλά καθαρά τη θέση του από τις επιθέσεις του Νίκο, στο πιτ-στοπ των δύο ο Λιούις έβαλε τη μαλακή γόμα ενώ ο Ρόσμπεργκ τη μέση - αλλά ο Νίκο είχε τόση παραπάνω ταχύτητα που συνέχιζε να γεμίζει τους καθρέπτες του.

Όμως ο Λιούις αμύνθηκε και πάλι με όλη την τεχνική που μπορούσε να επιστρατεύσει. Η πιο επιθετική κίνηση του Νίκο ήρθε 6 γύρους πριν το τέλος, στη στροφή 1 και σε όλη τη διαδρομή μέχρι τη στροφή 4 - αλλά ο Χάμιλτον έμεινε οριακά μπροστά, τόσο σε αυτήν όσο και σε όλες τις επιθέσεις του Γερμανού μέχρι την καρό σημαία.

Με αυτό τον τρόπο με μια από τις καλύτερες μάχες για τη νίκη στην υβριδική εποχή, ο Λιούις έδειξε στον Ρόσμπεργκ ότι ακόμα και στις κακές του μέρες, η τεχνική του ήταν αρκετή για να τον κρατήσει μπροστά - και του κατάφερε ένα ψυχολογικό πλήγμα για τη μάχη του τίτλου.

"Αισθάνομαι ότι αυτός ήταν ένας από τους πιο καλά υπολογισμένους αγώνες που έκανα ποτέ - σχετικά με το πώς χρησιμοποιούσα την ισχύ και πώς τοποθετούσα το αυτοκίνητό μου. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερα σε κάθε γύρο, κάθε φορά", είπε ο Λιούις στον τερματισμό.

GP Ιταλίας 2018

Η 68η νίκη του Λιούις, τον 222ο αγώνα του, ήρθε σε έναν αγώνα που η Ferraari είχε ταχύτερο μονοθέσιο, με μια επική μάχη με έναν Κίμι Ράικονεν που ήταν αποφασισμένος να δείξει στη Scuderia το λάθος της να τον αποδεσμεύσει για το 2019.

Καθώς ο δεύτερος Φέτελ ήταν αρχικά απορροφημένος να περάσει τον Κίμι, ο Χάμιλτον είδε με τον περιβόητο οπορτουνισμό του μια ευκαιρία να περάσει τον Γερμανό στο πρώτο σικέιν - και το έκανε.

Στη συνέχεια, εκμεταλλεύτηκε την περίοδο υπό το όχημα ασφαλείας για να πάρει την πρωτοπορία, όμως ο Ράικονεν δεν ήταν αποφασισμένος να αφήσει μια συμβολική για εκείνον νίκη έτσι εύκολα. Προσεγγίζοντας το δεύτερο σικέιν πέρασε τον Λιούις.

Ο Άγγλος έκανε το δεύτερό του πιτ-στοπ επτά γύρους μετά τον Ράικονεν, και παρότι επέστρεψε στην πίστα 5,7'' μακριά, είχε πιο φρέσκια γόμα. Εξαπέλυσε την επίθεσή του, αξιοποίησε τη νωρίτερα φθορά των ελαστικών της Ferrari, και τελικά κατάφερε να περάσει τον Φινλανδό στα φρένα για το πρώτο σικέιν - από την εξωτερική.

Και εξαφανίστηκε στον ορίζοντα. Ήταν μια ιδιοφυής κι περίτεχνη νίκη που ήρθε με πιο αργό μονοθέσιο, και υπερκαλύπτοντας τη λανθασμένη στρατηγική της ομάδας.

GP Γερμανίας 2018

Στο Χόκενχαϊμ το 2018, στον 219ο του αγώνα, ο Λιούις επεφύλασσε μια επίδειξη δύναμης - ήταν η δική του στιγμή, όπως πολλών πρωταθλητών, να κερδίσει από τις τελευταίες θέσεις (όπως είχε κάνει ακριβώς στο ίδιο μέρος και ο Ρούμπενς Μπαρικέλο για την πρώτη του νίκη, το 2001).

Ένα πρόβλημα στο υδραυλικό σύστημα της Mercedes W09 τον ανάγκασε να εκκινήσει 14ος. Μέχρι τον 14ο γύρο είχε ανέβει στην 4η θέση, και μετά τα πιτ-στοπς 4ος - πίσω από τις Ferrari των Φέτελ-Ράικονεν και τον Μπότας.

Όμως, τότε ήρθε η βροχή : "Ήξερα ότι απέκτησα την ευκαιρία να κερδίσω, όταν άρχισε να βρέχει", είπε στο τέλος - έχοντας πάρει τη νίκη μετά το αλησμόνητο λάθος του Φέτελ που τον άφησε στην αμμοπαγίδα, ενώ όδευε για τη νίκη.

Με λίγη βοήθεια και της τύχης, αλλά και με οδηγικό ρεσιτάλ, ο Χάμιλτον πήρε τη μόνη νίκη της καριέρας του έχοντας εκκινήσει έξω από την πρώτη δεκάδα.

GP Ουγγαρίας 2013

Η πρώτη νίκη του με τη Mercedes, μετά την αποχώρησή του από τη McLaren, ήρθε στη Βουδαπέστη το 2013 - σε μια πίστα που δεν θα το περίμενε κανείς, δεδομένης της τάσης του Λιούις και της τότε Mercedes W04 να καταπονούν ιδιαίτερα τα ελαστικά.

Και σε συνθήκες καύσωνα αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο. «Αν κερδίσουμε αύριο θα είναι ένα θαύμα», είπε ο Λιούις έχοντας κατακτήσει την πολ ποζίσιον το Σάββατο - και το «θαύμα» όντως ήρθε.

Για να το πετύχει, ο Άγγλος έκανε ένα περίτεχνο και τολμηρό προσπέρασμα στη McLaren του Τζένσον Μπάτον, όταν απώλεσε την πρωτοπορία του αγώνα στο πρώτο πιτ-στοπ. Ήταν η 22η νίκη του, η πρώτη χωρίς τη φόρμα της McLaren, και η πρώτη από τις 79 του με τη Mercedes.

GP ΗΠΑ 2012

Η McLaren MP4-27 δεν είχε το 2012 τις απαντήσεις για την ασύλληπτη RBR του Φέτελ, όμως στην πρώτη επίσκεψη της F1 στο Όστιν του Τέξας ο Χάμιλτον την παρέθεσε στην πρώτη σειρά της εκκίνησης, δίπλα στον Γερμανό.

Στο πρώτο μισό του αγώνα και μετά τα πρώτα πιτ-στοπς ο Λιούις γέμιζε τους καθρέπτες της ταχύτερης Red Bull-Renault, και τελικά κατάφερε να την περάσει στον 42ο γύρο «γυρίζοντας τον κινητήρα σε μέγιστη απόδοση και πιέζοντας σαν τρελός».

GP Γερμανίας 2011

Η 16η νίκη του Λιούις ήρθε στο Νίρμπουργκρινγκ το 2011, με την όχι κορυφαία McLaren MP4-26 - Mercedes. Ξεκινώντας από τη δεύτερη θέση και περνώντας τον Μαρκ Ουέμπερ στην εκκίνηση, ο Άγγλος βγήκε νικητής της τριπλής μάχης με τον Ουέμπερ και με τον Φερνάντο Αλόνσο (Ferrari).

Για να το πετύχει, έκανε δύο από τις πιο αξιοσημείωτες προσπεράσεις της καριέρας του, απέναντι σε δύο από τους καλύτερους οδηγούς της δεκαετίας.

ΟΙ ΠΟΛΥΝΙΚΕΙΣ ΤΗΣ FORMULA 1

100 - Λιούις Χάμιλτον
91 - Μίκαελ Σουμάχερ
53 - Σεμπάστιαν Φέτελ
51 - Αλέν Προστ
41 - Άιρτον Σένα
32 - Φερνάντο Αλόνσο
31 - Νάιτζελ Μάνσελ
27 - Τζάκι Στιούαρτ
25 - Τζιμ Κλαρκ
25 - Νίκι Λάονυτα

ΠΟΣΟΣΤΟ ΝΙΚΩΝ ΑΝΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ

Χουάν Μανούελ Φάντζιο - 46% σε 52 αγώνες
Αλμπέρτο Ασκάρι - 39% σε 33 αγώνες
Λιούις Χάμιλτον - 36% σε 281 αγώνες
Τζιμ Κλαρκ - 34% σε 73 αγώνες
Μίκαελ Σουμάχερ - 30% σε 308 αγώνες
Τζάκι Στιούαρτ - 27% σε 100 αγώνες
Άιρτον Σένα - 25% σε 162 αγώνες
Αλέν Προστ - 25% σε 202 αγώνες