Συνήθως τις συγκρούσεις τους ακολουθούσε ένα μπαράζ δημόσιων αλληλοκατηγοριών, επικριτικών ή και υποτιμητικών σχολίων του ενός για τον άλλον, με τελική χαμένη την ίδια την ομάδα - κυρίως με ένα βαρύ πλήγμα στο γόητρό της, για το γεγονός ότι δεν κατάφερε να κρατήσει υπό έλεγχο τους δύο οδηγούς της.

Όταν μία ομάδα διαθέτει δύο πρωταγωνιστικά μονοθέσια, το δέλεαρ της νίκης είναι μεγάλο και για τους δύο οδηγούς. Και όσο πιο πιθανή είναι η νίκη, τόσο πιο απίθανη είναι και η δεκτικότητα του καθενός σε κάποιον, έστω και μικρό, συμβιβασμό. Όλα αυτά, βεβαίως, μεγεθύνονται υπερθετικά όταν το διακύβευμα δεν είναι μια απλή νίκη, αλλά ένα ολόκληρο πρωτάθλημα. Όπως το 1989:

Η σύγκρουση των δύο οδηγών της McLaren, Άιρτον Σένα και Αλέν Προστ, είναι ίσως η «μητέρα» αυτών των συγκρούσεων. Συνέβη στο σικέιν της Σουζούκα, στην Ιαπωνία, το 1989, στον πρώτο από τους δύο τελευταίους αγώνες εκείνης της χρονιάς που έπρεπε να κερδίσει ο Άιρτον για να διατηρήσει το στέμμα του πρωταθλητή.

Ο Προστ, που διεκδικούσε τον τρίτο τίτλο του, είχε προτιμήσει από νωρίς να κάνει ρυθμίσεις της McLaren-Honda για τον αγώνα αντί για τις δοκιμές κατάταξης - κι έτσι τέθηκε από νωρίς επικεφαλής. Ο Σένα κατάφερε να τον πλησιάσει, ώσπου έφτασαν στον 47^ο γύρο: ο Σένα μπήκε στην εσωτερική της πρώτης στροφής του σικέιν, αλλά ο Προστ έκλεισε την πόρτα.

Ο Προστ εγκατέλειψε επιτόπου, αλλά ο Σένα κατάφερε να συνεχίσει και να κερδίσει - μόνο και μόνο για να αποκλειστεί λίγο αργότερα, επειδή δέχθηκε τη βοήθεια των κριτών για να επιστρέψει στην πίστα, και επειδή είχε «κόψει» το σικέιν. Φυσικά, ο Βραζιλιάνος δεν πήρε καθόλου καλά εκ των υστέρων αυτή την απόφαση του Γάλλου προέδρου της FISA, Ζαν-Μαρί Μπαλέστρ.

Παρότι τα χρόνια πέρασαν, και οι εποχές άλλαξαν, η σύγκρουση μεταξύ των δύο οδηγών της ίδιας ομάδας εξακολουθεί να είναι ένα στοιχείο της παρελθοντικής F1 που συνεχίζει να υφίσταται και στη σύγχρονη εποχή της. Και ίσως θα συνεχίσει εντονότερο, αν αναλογιστούμε ότι πλέον σχεδόν όλες οι κορυφαίες ομάδες διαθέτουν δύο εξίσου εκθαμβωτικούς και ισάξιους οδηγούς.

Φέτελ-Ουέμπερ, Τουρκία 2010

Οι δύο οδηγοί της Red Bull Racing διεκδικούσαν τότε το πρώτο πρωτάθλημα οδηγών της σχετικά νέας αυτής ομάδας. Στο GP Τουρκίας ο Ουέμπερ ήταν επικεφαλής του αγώνα, αλλά ο Φέτελ έκλεινε την απόσταση - και, εντέλει, στον 40^ο γύρο αποφάσισε να κάνει την επίθεσή του για να περάσει, στο τέλος της πίστα ευθείας της πίστας της Κωνσταντινούπολης.

Μετά την προσπέραση ο Φέτελ συνέκλινε λίγο προς τα δεξιά, προς την πορεία του Ουέμπερ, και έτσι ο πίσω δεξιός τροχός του Γερμανού ακούμπησε με τον εμπρός αριστερό του Αυστραλού. Ο Φέτελ κατέληξε στην αμμοπαγίδα, όπου και εγκατέλειψε, φροντίζοντας μετά την έξοδό του από το μονοθέσιο σε κοινή θέα να περιστρέψει το δεξιό του δείκτη γύρο από τον κρόταφό του για να εκφράσει το θυμό του για τον Αυστραλό. Όμως, οι επαναλήψεις μάλλον δεν τον δικαίωναν.

Μπάτον-Χάμιλτον, Καναδάς 2011

Στο βροχερό Μόντρεαλ το 2011 οι πρώτοι γύροι ήταν πολύ επεισοδιακοί: ο Λιούις Χάμιλτον (McLaren) είχε επαφή με τη Red Bull του Ουέμπερ, και αυτή επέτρεψε στους Μίκαελ Σουμάχερ (Mercedes) και Τζένσον Μπάτον (McLaren) και τον περάσουν. Όμως, ο Λιούις δεν ήταν διατεθειμένος να συμβιβαστεί με τις συνέπειες του λάθους του, και προσπαθώντας να περάσει τον ομόλογό του Μπάτον οι δύο συγκρούστηκαν στην ευθεία.

Ο Λιούις είχε καλύτερη έξοδο από το τελευταίο σικέιν, και όταν έκανε την επίθεσή του στον Μπάτον και οι δύο οδηγοί μετακινήθηκαν ταυτόχρονα προς τα αριστερά. Αυτό έστειλε τον Χάμιλτον στον τοίχο, με αποτέλεσμα να σπάσει μόλις στον 7^ο γύρο η ανάρτηση της McLaren-Mercedes και να εγκαταλείψει. Ο Μπάτον εντέλει να κέρδιζε τον αγώνα, που λόγω της βροχής έμελλε να γίνει το μεγαλύτερο σε διάρκεια GP της ιστορίας της F1.

Χάμιλτον-Ρόσμπεργκ, Βέλγιο 2014 & Ισπανία 2016

Το πρώτο συμβάν της επεισοδιακής –κατά καιρούς- σχέσης του Λιούις Χάμιλτον με τον Νίκο Ρόσμπεργκ συνέβη στο Σπα το 2014: ο Γερμανός προσπάθησε αδέξια να περάσει τον Βρετανό από την εξωτερική της Les Combes, αλλά η απόπειρά του κατέληξε σε μια σπασμένη εμπρός πτέρυγα του Ρόσμπεργκ (που θα γύριζε για να τερματίσει δεύτερος) και σε ένα κλατάρισμα του Χάμιλτον (που εγκατέλειψε).

Στην Ισπανία, σχεδόν δύο χρόνια μετά, τα πράγματα θα ήταν ακόμα χειρότερα - και ο θυμός του Τότο Βολφ ακόμα πιο ασυγκράτητος. Το κλίμα μεταξύ των δύο οδηγών των δύο μακράν ταχύτερων μονοθεσίων της F1 για τη διεκδίκηση του τίτλου είχε αρχίσει ήδη να γίνεται τεταμένο, έπειτα από 4 διαδοχικές νίκες του Ρόσμπεργκ στους ισάριθμους πρώτους αγώνες της σεζόν, και αρκετά προβλήματα του Χάμιλτον.

Ο Ρόσμπεργκ έστριψε πρώτος αμέσως μετά την εκκίνηση, αλλά στη στροφή 3 βρισκόταν σε λανθασμένο mode του κινητήρα. Ο Χάμιλτον θέλησε να το εκμεταλλευτεί, βούτηξε στο εσωτερικό της στροφής, και οι δύο συγκρούστηκαν και κατέληξαν στην αμμοπαγίδα. Η εγκατάλειψή του προκάλεσε θύελλα στην ομάδα, αλλά και επέτρεψε στον νεαρό Μαξ Φερστάπεν να κερδίσει την πρώτη του νίκη στη Formula 1.

Φερστάπεν-Ρικιάρντο, Αζερμπαϊτζάν 2018

Η κατάσταση μύριζε «μπαρούτι» μεταξύ των Μαξ Φερστάπεν και Ντάνιελ Ρικιάρντο της Red Bull με τη μάχη τους σε όλο το πρώτο stint μέχρι το πρώτο πιτ-στοπ. Ο Αυστραλός εντέλει πέρασε τον Ολλανδό και μπήκε πρώτος στα πιτς, αλλά το overcut εκείνη τη μέρα στο Μπακού ήταν πολύ ισχυρό. Έτσι, ο Μαξ γύρισε στην πίστα και πάλι επικεφαλής του αγώνα μετά τη στάση του στον 39^ο γύρο.

Ο Ρικιάρντο δεν συμβιβάστηκε, και προσπάθησε να περάσει ξανά τον Φερστάπεν στην πίστα. Το επιχείρησε στην κεντρική ευθεία, αλλά ο Ολλανδός άλλαξε μία φορά παραπάνω (από τις επιτρεπτές) κατεύθυνση, για να καλύψει την εσωτερική για τη στροφή 1. Έτσι, ο Ρικιάρντο δεν μπορούσε να κάνει τίποτα παρά να προσκρούσει στην ουρά της έτερης Red Bull.

Η στάση του Κρίστιαν Χόρνερ και της Red Bull εκείνη την ημέρα, προστατευτική προς τον Φερστάπεν, ήταν ένα από τα βασικά κίνητρα του Ρικιάρντο για να λάβει την απόφαση να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν από τον Μίλτον Κινς - απόφαση που χρόνια μετά θα χαρακτήριζε ως καταστροφική για την καριέρα του.

Φέτελ-Λεκλέρ, Βραζιλία 2019

Ο Γερμανός τετράκις πρωταθλητής και ο φέρελπις νέος Μονεγάσκος της Ferrari ενεπλάκησαν σε ένα επεισόδιο στο Ιντερλάγκος το 2019 που αναμφίβολα είχε τις ρίζες του στην ανταγωνιστικότητα που έδειχνε ο νεαρός Λεκλέρ απέναντι στον Γερμανό για δεύτερη διαδοχική σεζόν.

Εκείνη τη μέρα στο Ιντερλάγκος ο Λεκλέρ πέρασε τον Φέτελ στην πρώτη στροφή, αλλά ο Γερμανός προσπάθησε να ανακτήσει τη θέση του στη στροφή 4. Όμως, όπως είχε κάνει και με τον Ουέμπερ στην Τουρκία το 2010, συνέκλινε προς τον Μονεγάσκο και οι δύο είχαν επαφή, με αποτέλεσμα να σπάσει η εμπρός ανάρτηση της Ferrari του Λεκλέρ και το δάπεδο του cavallino του ίδιου του Φέτελ. Ακολούθησε μια έκρηξη στη ραδιοεπικοινωνία, αλλά πολύ σύντομα και η απολογία του Γερμανού.