Formula 1: Το χρυσό ρίσκο της Red Bull, η παγίδα - μπούμερανγκ της Mercedes και ο ρόλος κομπάρσου της Ferrari
Δείτε τα Top 5 Συμπεράσματα από το GP του Μεξικό, όπου ο Μαξ Φερστάπεν έκανε νέο ρεκόρ και η Mercedes έδειξε σημαντικά αναβαθμισμένη, αντίθετα με τη Ferrari που υπέστη μια βαριά ήττα.
Χρυσή νίκη για τον Μαξ Φερστάπεν ο οποίος στο GP Μεξικό έκανε νέο ρεκόρ πετυχαίνοντας τις περισσότερες νίκες μέσα σε μια σεζόν (14). Γλυκόπικρη η γεύση για τη Mercedes, που έδειξε μεν σημαντικά βελτιωμένη, θα μπορούσε όμως με διαφορετική στρατηγική ακόμη και να κέρδιζε. Όσο για τη Ferrari, η κάτω του μετρίου απόδοση την έβαλε σε βαθμολογικούς μπελάδες.
Αυτά είναι τα Top 5 συμπεράσματα από το Μεξικανικό Γκραν Πρι, τον εικοστό αγώνα της Formula 1 για φέτος.
01. Το χρυσό ρίσκο της Red Bull
Ήταν ένας αγώνας από πέρσι, με τους Μαξ Φερστάπεν και Λιούις Χάμιλτον να διεκδικούν τη νίκη. Μόνο που οι ρόλοι φέτος έχουν αντιστραφεί. Ήταν η Mercedes που είχε πλεονέκτημα όλη την περσινή χρονιά με τα ελαστικά, καθώς το μονοθέσιό της τα διαχειριζόταν πολύ καλύτερα και τα ταλαιπωρούσε πολύ λιγότερο.
Φέτος ο άσος αυτός βρίσκεται πια στο μανίκι της Red Bull. Στο Μεξικό τα μπλε μονοθέσια ξεκίνησαν με μαλακά Pirelli για να αλλάξουν στο 1/3 περίπου του αγώνα σε μεσαία. Οι ψαγμένοι που ξέρουν να “διαβάζουν” τους αγώνες, είχαν αντιληφθεί από νωρίς ότι ο Φερστάπεν σίγουρα - και πιθανότατα και ο Σέρτζιο Πέρεζ - πάει για ένα και όχι για δύο πιτ-στοπ. Στη Mercedes θα έπρεπε να την “ψιλιαστούν” τη δουλειά, όταν ο Ολλανδός καθυστέρησε τόσο να αλλάξει τα μαλακά, αλλά και από το ότι στη συνέχεια δεν κυνηγούσε τον ταχύτερο χρόνο.
Ο Μαξ έκανε μια εκπληκτική εκκίνηση, έλεγξε μαεστρικά τον αγώνα, διαχειρίστηκε άριστα τα ελαστικά του και πήρε μια χρυσή νίκη. Ο Τσέκο από την άλλη σίγουρα ήθελε κάτι παραπάνω από την τρίτη θέση, ωστόσο πήρε πίσω - για παρηγοριά - τη δεύτερη θέση στη βαθμολογία από τον Σαρλ Λεκλέρ. Το αποτέλεσμα λοιπόν δικαίωσε τη στρατηγική της Red Bull, η οποία πλήρωσε έτσι τη Mercedes με το ίδιο -περσινό- νόμισμα…
02. Η Mercedes έπεσε στην παγίδα της
Η Γερμανική ομάδα πίστευε ότι οι δύο Red Bull θα κάνουν δεύτερο πιτ-στοπ. Ποντάρισαν έτσι στα μεσαία ελαστικά στην αρχή του αγώνα για να περάσουν έπειτα στα σκληρά μέχρι το τέλος, θεωρώντας πως έτσι θα κερδίσουν. Τελικά, έπεσαν έξω – ή μάλλον, έπεσαν μέσα στην παγίδα που οι ίδιοι έσκαψαν… Τελικά, αυτή τη φορά η γκρίνια του Χάμιλτον στον ασύρματο, είχε βάση.
Κάτι έχει αλλάξει με την άλλοτε αλάνθαστη στρατηγική της Mercedes. Το θετικό είναι πως τα ασημένια βέλη στο Μεξικό φάνηκαν όντως βέλη – αν και η συγκεκριμένη πίστα τους ταιριάζει. Σημειώστε όμως το εξής σημαντικό: ο Πέρεζ με καινούρια μεσαία γόμα δεν κατάφερε να απειλήσει σοβαρά τον Χάμιλτον που είχε σκληρή γόμα.
Αν είχαν κάνει σωστή επιλογή ελαστικών στη Mercedes, είναι σίγουρο ότι θα διεκδικούσαν την πρώτη τους φετινή νίκη, στα ίσια! Άφησαν πάντως ελπίδες για το μέλλον στους φαν των Λιούις και Τζορτζ.
Παρεμπιπτόντως, ο Ράσελ έχει γίνει λίγο οξύθυμος τελευταία, ή είναι ιδέα μας; Προφανώς στον νεαρό Βρετανό δεν αρέσει το γεγονός ότι στους τελευταίους αγώνες ο Χάμιλτον έχει “ξυπνήσει” και τον έχει βάλει στη… θέση του, φέροντας καλύτερα αποτελέσματα. Δείτε άλλωστε τον τρόπο που τον προσπέρασε στην εκκίνηση, αλλά και στο πώς στη συνέχεια διαχειρίστηκε την επίθεση του Πέρεζ, τον οποίο ο Ράσελ δεν κατάφερε ποτέ να κυνηγήσει.
03. Η βαριά ήττα της Ferrari
Τα κόκκινα μονοθέσια ήταν σε έναν εντελώς δικό τους αγώνα. Δεν απείλησαν ούτε απειλήθηκαν ποτέ από κανέναν. Ο Ράσελ μπόρεσε μάλιστα να κάνει ένα έξτρα πιτ-στοπ χωρίς να κινδυνεύσει να χάσει τη θέση του από τον Σάινθ που ακολουθούσε με μεγάλη διαφορά. Το μόνο καλό που έχουμε να πούμε, είναι ότι στην εκκίνηση ο Λεκλέρ κατάφερε να ανεβεί από την 7η στην 5η θέση, όπου έμεινε μέχρι τον τερματισμό.
Κρίμα για τις ελπίδες που μας έδωσαν λέγοντας ότι στο Μεξικό είδαν βελτίωση στη διαχείριση των ελαστικών τους… Φάνηκε βέβαια από το qualifying, ότι το μεγάλο υψόμετρο επηρεάζει αρκετά την απόδοση του ιταλικού μοτέρ.
Δεν έχουμε να πούμε τίποτε άλλο για τη Scuderia. Αδιάφορος αγώνας, απουσία από κάθε μάχη και αγωνία. για το πώς θα εξελιχθεί η υπόλοιπη χρονιά. Ας ελπίσουμε ο Μπινότο και η ομάδα του να μας ετοιμάζουν κάτι καλύτερο για το 2023.
Στις βαθμολογίες πάντως έχασαν σημαντικό έδαφος, τόσο ο Λεκλέρ που έπεσε τρίτος, 5 πόντους πίσω από τον Πέρεζ, όσο και η Ferrari που η διαφορά της από τη Mercedes στο κυνήγι της δεύτερης θέσης, μειώθηκε στους 40 βαθμούς. Οι Τιφόζι σε αναμμένα κάρβουνα…
04. Η εκδίκηση του Ρικιάρντο
Ο οδηγός της ημέρας! Δεν θα το κρύψουμε: τρέφουμε συμπάθεια για τον Ντάνιελ Ρικιάρντο και λυπούμαστε που δεν θα βρίσκεται στο γκριντ το 2023. Ο Αυστραλός στο Μέξικο Σίτι μας θύμισε τον καλό του εαυτό. Ξεκίνησε 11ος με μεσαία Pirelli τα οποία άλλαξε αργότερα σε μαλακά, οδήγησε εκπληκτικά και έφερε τη McLaren του στην 7η θέση. Ναι, σωστά καταλάβατε, εφάρμοσε τη στρατηγική που έπρεπε να ακολουθήσει η Mercedes.
Ο Ντάνιελ κατάφερε μάλιστα να αφήσει τον Οκόν πάνω από 10’’ πίσω του, για να αντισταθμίσει την ποινή που δέχτηκε για το συμβάν με τον Τσουνόντα και να μη χάσει τη θέση του στο τέλος. Η επαφή με την Alpha Tauri ήταν και η μόνη κακή στιγμή του Ρικιάρντο στον αγώνα. Προφανώς παρασύρθηκε από τον εκπληκτικό του ρυθμό, προσπάθησε να προσπεράσει τον Ιάπωνα σε εντελώς άκυρο σημείο και δικαίως τιμωρήθηκε.
Αναρωτιόμαστε όμως: τι διαφορετικό έκανε σε σχέση με τον Ράσελ, ο οποίος στον προηγούμενο αγώνα εμβόλισε με παρόμοιο τρόπο τον Κάρλος Σάινθ στην εκκίνηση και του κατέστρεψε επίσης τον αγώνα, αλλά τιμωρήθηκε με 5’’ αντί για 10’’; FIA, ακούει;
05. Άλμπον: ο αφανής ήρωας - του χωριού
Τι να πει κανείς για τον Άλεξ Άλμπον; Οδηγεί το χειρότερο μονοθέσιο της σεζόν και καταφέρνει σε κάθε αγώνα σχεδόν, να μας εκπλήσσει με την απόδοσή του. Στο Μεξικό εκκίνησε από τη 19η θέση για να τερματίσει τελικά 12ος, αφήνοντας πίσω του τις δύο Aston Martin, τις δύο Haas, την Alfa Romeo του Τσόου και φυσικά την έτερη Williams του Λατίφι - που όλα δείχνουν ότι μετράει μέρες στη Formula 1…
Θα άξιζε στον Άλμπον ένα καλύτερο μονοθέσιο; Σίγουρα ναι. Και όταν το είχε, γιατί δεν το αξιοποίησε, είναι η λογική ερώτηση. Στην πραγματικότητα, άλλο είναι να βρίσκεσαι σε μια ομάδα ικανή για νίκες που όμως ρίχνει όλο το βάρος της στον team mate σου – που τυχαίνει να τον λένε και Φερστάπεν (!) - και άλλο να έχεις το άλλοθι του κακού μονοθεσίου, που αποτινάζει σχεδόν κάθε ευθύνη από πάνω σου και λειτουργείς στην πίστα ελεύθερα, χωρίς άγχος.
Με απλά ελληνικά, άλλο να είσαι πρώτος στο χωριό και άλλο τελευταίος στην πόλη. Τι μας δείχνει αυτό; Ότι δεν φτάνει να έχεις ταλέντο, όπως ο Άλμπον. Πρέπει να έχεις επίσης ψυχικό σθένος και πυγμή για να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου στην πίστα και να εκμεταλλευτείς την ευκαιρία, όταν σου δίνεται. Και αυτό, δυστυχώς ο Άλεξ δεν το είχε όταν βρέθηκε στη Red Bull.