Εκείνη την ημέρα, ο οδηγός-θρύλος της Formula 1 -λάτρης, και ο ίδιος, του ποδοσφαίρου- βρέθηκε στο ίδιο γήπεδο με αστέρες του ποδοσφαιρικού στερεώματος όπως ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο, ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν, ο Πάβελ Νέντβεντ και ο Νταβίντ Τρεζεγκέ, που άνηκαν τότε στις τάξεις των “μπιανκονέρι”.

Ήταν μια εποχή που ο “Σούμι” όδευε προς το ρεκόρ των έξι παγκοσμίων πρωταθλημάτων της Formula 1. Όμως για τη Γούβε τα πράγματα δεν πήγαιναν τόσο καλά, καθώς θα τερμάτιζε τη σεζόν 2003-’04 τρίτη στο ιταλικό πρωτάθλημα, και θα αποκλείονταν από το Champions League στη φάση των 16. Ο μόνος τίτλος της θα ήταν το ιταλικό Supercup.

Με τη φήμη που είχε πια αποκτήσει στην Ιταλία ο Σουμάχερ, ο πλέον αγαπητός οδηγός της ιστορίας στους τιφόζι μετά τον Ζιλ Βιλνέβ, και την τεράστια ιστορία της Γιουβέντους, αυτή η μέρα στο προπονητικό κέντρο της ομάδας του Τορίνου -υπό τις οδηγίες του προπονητή Μαρτσέλο Λίπι- επεφύλασσε μια “βιβλική” συνύπαρξη του παγκόσμιου αθλητισμού.