Γιατί η Ferrari θα μπορούσε να είχε κερδίσει και τον Φερστάπεν στην Αυστραλία
Μετά το θρίαμβό του στο GP της Μελβούρνης ο Κάρλος Σάινθ είπε ότι ήταν “κρίμα” που η εγκατάλειψη του Μαξ Φερστάπεν του στέρησε μια μάχη για την 1η θέση, ενώ ο Σέρτζιο Πέρεζ δήλωσε ότι η Ferrari είχε την ταχύτητα να κερδίσει και με τον Ολλανδό παρόντα. Διαβάστε τους λόγους για τον οποίο ισχύουν τα παραπάνω.
“Αναμφίβολα”, ήταν η πρώτη απάντηση του Σέρτζιο Πέρεζ όταν ρωτήθηκε αν η Scuderia θα μπορούσε να είχε βγει νικήτρια του 3ου φετινού GP της Formula 1, στη Μελβούρνη, ακόμα κι αν ο Μαξ Φερστάπεν δεν εγκατέλειπε στον 4ο γύρο του χθεσινού (24/03) αγώνα με πρόβλημα στο πίσω δεξί φρένο της Red Bull RB20.
“Η δική μας ομάδα απλά δεν είχε τον ρυθμό που θα θέλαμε σήμερα”, συνέχισε ο Πέρεζ. “Δεν είχαμε την ταχύτητα όλο το τριήμερο. Πασχίζαμε από την Παρασκευή κιόλας και ποτέ δεν λύσαμε τα προβλήματα διαχείρισης των ελαστικών.
Είχαμε μπελάδες από νωρίς [την Παρασκευή] και βλέπαμε ότι η Ferrari και η McLaren ήταν ένα βήμα μπροστά μας. Πιστεύω ότι δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε την ισορροπία [της RB20] μέσα στο 'παράθυρο' λειτουργίας [των ελαστικών]. Κι έχουμε δουλειά να κάνουμε για τους επερχόμενους αγώνες.
Είδαμε κι από πέρσι ότι σε πίστες σαν αυτή, για παράδειγμα στο Λας Βέγκας που καθορίζεται από την διαχείριση των εμπρός ελαστικών, η Ferrari ήταν πολύ πιο δυνατή από εμάς διότι εμείς απλά δεν μπορούσαμε να φροντίσουμε αρκετά τα μπροστινά μας ελαστικά”, συνέχισε ο Μεξικανός, που τερμάτισε στην 5η θέση του GP, έχοντας εκκινήσει από την 6η θέση έπειτα από την ποινή 3 θέσεων για το μπλοκάρισμα στον Νίκο Χούλκενμπεργκ στις κατατακτήριες του Σαββάτου.
Όσα λέει ο Τσέκο φάνηκαν και στην πίστα, στη διάρκεια του GP της Αυστραλίας: στο τελευταίο stint (μετά τη δεύτερη αλλαγή ελαστικών) ο Μεξικανός δεν είχε καν το ρυθμό να πλησιάσει τη McLaren του Όσκαρ Πιάστρι. “Έχουμε πολλά πράγματα που πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε”, κατέληξε ο Πέρεζ.
Οι ενδείξεις ότι η Ferrari θα κέρδιζε έτσι κι αλλιώς
Ο Μεξικανός οδηγός της Red Bull εξήγησε το θέμα των ελαστικών, σε μια πίστα που ευνοούσε τη Ferrari, αλλά ας δούμε τι ακριβώς σημαίνουν τα λεγόμενά του: η άσφαλτος του Άλμπερτ Παρκ είναι αρκετά ομαλή και ήπια, γεγονός που επέτρεψε στην Pirelli να προσφέρει στις ομάδες τις τρεις πιο μαλακές από τις πέντε γόμες της.
Σε αυτή τη συνθήκη, η φθορά που παρουσιάζεται στα ελαστικά δεν είναι η θερμική αποσύνθεση, όπως σε πίστες με τραχιά άσφαλτο, αλλά αυτή που ονομάζεται graining. Πρόκειται για το φαινόμενο να σχηματίζονται μικρά σκισίματα και κυματοειδείς ραβδώσεις στην επιφάνεια του ελαστικού, που προκαλούνται όταν τα ελαστικά γλιστρούν.
Το σιρκουί της Μελβούρνης στρώθηκε με νέα άσφαλτο το 2022, και αυτοκίνητα την πατούν καθημερινά τις άλλες 362 μέρες του χρόνου. Έτσι, η επιφάνειά της είναι τόσο ομαλή και λεία που τα ελαστικά -συγκριτικά με άλλες, μόνιμες πίστες- δεν βρίσκουν την απαιτούμενη τριβή για να “αρπάξουν” την άσφαλτο, ο πυρήνας του ελαστικού δεν τροφοδοτείται με αρκετή ενέργεια, και συνεπώς η δομή του ελαστικού δεν υποστηρίζει την επιφάνειά του. Έτσι προκαλείται το graining.
Το φαινόμενο αυτό ήταν αρκετά έντονο στον αγώνα του Άλμπερτ Παρκ, τόσο με τη μέση όσο και με τη σκληρή γόμα, όπως ήταν και στο Λας Βέγκας πέρσι. Εκεί, στην πόλη της Νεβάδας, η Ferrari ήταν επίσης άκρως ανταγωνιστική, και ο Σαρλ Λεκλέρ έχασε την πρώτη απευθείας νίκη απέναντι στον Φερστάπεν μετά την Αυστρία το 2022 λόγω του ατυχούς για τη Scuderia χρονισμού της εισόδου του οχήματος ασφαλείας.
Κι ύστερα, η φετινή Ferrari SF-24 είναι σαφώς ένα ταχύτερο και πιο συγκροτημένο μονοθέσιο από την περσινή SF-23. Όμως, η αρετή της διαχείρισης των ελαστικών σε πίστες όπου η απόδοση καθορίζεται από τον έλεγχο του graining στις γόμες των εμπρός τροχών, διατηρήθηκε αυτούσια.
Στον έναν γύρο των δοκιμών κατάταξης του Σαββάτου η διαχείριση των ελαστικών έχει να κάνει μόνο με το ανέβασμά τους στη θερμοκρασία λειτουργίας, και με τη διατήρησή τους μέσα στο θερμικό αυτό 'παράθυρο' μέχρι το τέλος του γύρου.
Συνεπώς, η κυριαρχική πολ ποζίσιον του Μαξ Φερστάπεν δεν έδειχνε την πλήρη εικόνα της Κυριακής, κι επιπλέον ίσως να μην ήταν τόσο κυριαρχική αν η SF-24 δεν έκανε ένα απότομο τίναγμα στα χέρια του Σάινθ με υψηλή ταχύτητα και 7η σχέση στο κιβώτιο στις στροφές 9-10 στον τελευταίο του γρήγορο γύρο στο Q3.
Όμως, η Κυριακή ήταν μια διαφορετική υπόθεση. Παρά τα λόγια του Λεκλέρ ότι η Red Bull είχε πολύ ανώτερο ρυθμό αγώνα και ότι η νίκη της Ferrari έμοιζε μάλλον αδύνατη, η αλήθεια είναι ότι η πρωταθλήτρια δεν είχε βρει μετά τις πρώτες δύο ημέρες απαντήσεις για το graining. Βελτιώθηκε αρκετά το Σάββατο, αλλά ποτέ δεν έλυσε στην εντέλεια το πρόβλημα. Τουλάχιστον όχι όσο άφησε ο Λεκλέρ να εννοηθεί.
Και όντως, παρότι οι τρεις μαλακότερες γόμες της Pirelli έφεραν στο χθεσινό GP δύο στάσεις στα πιτς (αντί ενός πιτ-στοπ, που έκαναν οι ομάδες παραδοσιακά τις Κυριακές στη Μελβούρνη), η έκβασή του κρίθηκε όχι από τη θερμική καταπόνηση των ελαστικών, αλλά από το graining.
Η Red Bull είναι απόλυτα κυρίαρχη σε πίστες που καθορίζονται από τη θερμική καταπόνηση των ελαστικών, αυτό είναι το τεράστιο κλειδί της επιτυχίας των τριών τελευταίων μονοθεσίων της, και προκύπτει από τα μυστικά του Άντριαν Νιούι στο συνδυασμό της πολύ ιδιαίτερης ανάρτησης και της χρήσης του ground effect, τα οποία έχουν τεράστια συμβολή στον έλεγχο των πίσω ελαστικών.
Η Ferrari, αποδεδειγμένα πια φέτος με ένα μονοθέσιο πολύ κοντά σε απόλυτη ταχύτητα στην RB20, είναι ανώτερη σε πίστες όπου το graining παίζει μεγαλύτερο ρόλο από τη θερμική καταπόνηση των ελαστικών.
Όμως οι πίστες ή τα σιρκουί αυτά δεν είναι πολλά στο πρόγραμμα, και η πρόκληση για την ομάδα του Μαρανέλο είναι να κάνει φέτος ένα μεγάλο άλμα στη διαχείριση της θερμικής φθοράς των ελαστικών στον αγώνα.
Ίσως αυτό το βήμα να γίνει με τη μεγάλη αναβάθμιση της SF-24, που λέγεται ότι είναι ιδιαίτερα ακραία, και πιθανότατα θα τη δούμε στην Ίμολα το Μάιο. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι μετά από 3 GP ο Λεκλέρ απέχει 4 βαθμούς από τον Φερστάπεν, και ο Σάινθ 11 (με έναν αγώνα λιγότερο), δεν αποκλείεται η αναβάθμιση αυτή να δώσει απρόσμενο ενδιαφέρον στη φετινή μάχη του τίτλου.