Ο Μαξ Φερστάπεν πανηγύρισε την δεύτερη σερί του νίκη και την τρίτη συνολικά στη φετινή, συναρπαστική σεζόν της Formula 1, αφήνοντας τις δύο Ferrari πίσω του. Δεν ήταν ο μόνος ωστόσο που ξεχώρισε στο Γκραν Πρι του Μαϊάμι.

1. Ο άπιαστος Φερστάπεν

Ο Ολλανδός απέδειξε για μια ακόμη φορά πως έχει τη στόφα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Ξεπέρασε τα προβλήματα που αντιμετώπισε τις δύο προηγούμενες μέρες και παρότι ξεκίνησε πίσω από τις δυο Ferrari, κατάφερε να δει πρώτος την καρό σημαία στο πρώτο GP του Μαϊάμι.

Και αυτό παρά τα προγνωστικά! Ακόμη και στο poll που είχαμε κάνει πριν τον αγώνα, ο Λεκλέρ συγκέντρωσε το 72% των ψήφων ως πιθανός νικητής του αγώνα, έναντι μόλις 16% του Φερστάπεν.

Ο Μαξ ήταν ο πιο σωστά προετοιμασμένος, είχε ένα ταχύτατο και αξιόπιστο μονοθέσιο και προσπέρασε εύκολα τον Κάρλος Σάινθ στην εκκίνηση και τον Σαρλ Λεκλέρ στον ένατο γύρο.

Ακόμη και όταν στο τέλος μπήκε το αυτοκίνητο ασφαλείας εκμηδενίζοντας τις διαφορές των μονοθεσίων, είχε τον απόλυτο έλεγχο στην επανέναρξη και δεν απειλήθηκε ποτέ από τη Ferrari του Λεκλέρ, παρά το γεγονός πως ο Μονεγάσκος δεν έμεινε πολύ πίσω.

Ήταν άλλος ένας αγώνας που κυριάρχησε η ευγενής άμιλλα μεταξύ Μαξ και Σαρλ. Είναι πλέον ολοφάνερο ότι ο Φερστάπεν είναι εξαιρετικά ώριμος, γρήγορος και αποτελεσματικός όταν επικεντρώνεται στην οδήγηση και όχι σε παιχνίδια ψυχολογίας, σαν αυτά στα οποία τον υπέβαλε πέρσι ο Λιούις Χάμιλτον.

2. Ο “Σερ” Λεκλέρ

Ο Μονεγάσκος, δεν σταματά να μας δείχνει τον εξαιρετικά ευγενή χαρακτήρα του. Στο Μαϊάμι πήρε την pole position και έδειχνε το φαβορί για τη νίκη. Όπως ξέρει να κερδίζει όμως, ξέρει και να χάνει! Παραδέχτηκε την ανωτερότητα του Φερστάπεν, λέγοντας ότι ήταν η μέρα του.

Η Ferrari του, έδειξε να υστερεί με τα μεσαία ελαστικά, αλλά με τα σκληρά φάνηκε να μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό του νικητή, αν και όχι να τον κερδίσει. Η υψηλότερη τελική ταχύτητα της Red Bull έπαιξε τελικά τον καθοριστικό ρόλο.

Ο Λεκλέρ περιμένει πλέον πως και πως το πακέτο αναβάθμισης της F1-75 στο επόμενο Γκραν Πρι.

3. Ο Ρωμαλέος Σάινθ

Ο Ισπανός είχε και αυτό το τριήμερο ατυχίες και δύσκολες στιγμές. Ακόμη και στον αγώνα, είχε ένα παρολίγον καταστροφικό πιτ-στοπ, ενώ υπέφερε και από ενοχλήσεις στον αυχένα μετά το ατύχημα της Παρασκευής.

Τα ξεπέρασε όλα όμως και, παρότι έχασε στην εκκίνηση τη δεύτερη θέση από τον Φερστάπεν, έκανε ένα καλό αγώνα αντέχοντας στην πίεση του μαχητή Σέρτζιο Πέρεζ για την τρίτη θέση.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ισπανός κράτησε πίσω του τον Μεξικανό, ακόμη κι όταν ο δεύτερος εκμεταλλεύτηκε το αυτοκίνητο ασφαλείας και βρέθηκε να κυνηγά τον Σάινθ με καινούρια μεσαία ελαστικά, έναντι της σκληρής γόμας αρκετών γύρων που φορούσε η Ferrari.

Ούτε με DRS δεν κατάφερε να περάσει ο Πέρεζ τον Κάρλος, παρά την υψηλότερη ταχύτητα που είχε η Red Bull στην ευθεία – είδαμε τελικές πάνω από 330 km/h!

Μπράβο λοιπόν στον Σάινθ για τον αγώνα και το αποτέλεσμα, αλλά κυρίως επειδή δείχνει ότι βρήκε επιτέλους τον καλό του εαυτό.

4. Ο παρολίγον διασυρμός του Χάμιλτον από τον Μπότας

Αν και η Mercedes έδειξε σημάδια βελτίωσης την Παρασκευή, τελικά δεν κατάφερε να βρει την ταχύτητα που της λείπει. Στον αγώνα είδαμε τον Λιούις Χάμιλτον να παλεύει και να κερδίζει τον Φερνάντο Αλόνσο και τον Πιέρ Γκασλί, αλλά έδειχνε πως δεν μπορούσε να απειλήσει τον μέχρι πέρσι team mate του.

Ο Βάλτερι Μπότας με την Alfa Romeo ήταν σταθερά εμπρός από τον 7 φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή – φανταστείτε την ικανοποίηση που θα του έδινε αυτό… Και θα τερμάτιζε πέμπτος αν δεν έκανε το στιγμιαίο λάθος στον 50ό γύρο που επέτρεψε στις δύο Mercedes να τον προσπεράσουν.

Να σημειωθεί πάντως ότι σε ένα ακόμη Γκραν Πρι, ο νεαρός Τζορτζ Ράσελ που ξεκίνησε 12ος, είχε μεγαλύτερη δίψα για ένα καλό αποτέλεσμα από τον ξενερωμένο Χάμιλτον, όσο κι αν ο πρώτος ωφελήθηκε από το safety car...

5. Η Mercedes και ο Χάμιλτον παίζουν τις κουμπάρες

Ή αλλιώς, ο Γιάννης φοβάται το θεριό και το θεριό τον Γιάννη… Αναφέρομαι φυσικά στην επικοινωνία μέσω ασυρμάτου που είχε η ομάδα της Mercedes με τον Χάμιλτον, όταν μπήκε το αυτοκίνητο ασφαλείας, για το αν τελικά ο Βρετανός θα μπει να αλλάξει ελαστικά ή όχι…

Ουσιαστικά του έλεγαν να επιλέξει ο ίδιος, αν θα μπει στα πιτς και θα χάσει τη θέση του, ή αν θα μείνει με τα φθαρμένα λάστιχα για να τον προσπεράσει στη συνέχεια ο Ράσελ (όπως κι έγινε) που εντωμεταξύ είχε βάλει φρέσκα. Για να πάρουν την απάντηση από τον Λιούις, ότι είναι δική τους δουλειά η χάραξη της στρατηγικής.

Βέβαια, θυμόμαστε όλοι ότι ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν ο Λιούις είχε διαφωνήσει στον ασύρματο με τις αποφάσεις της ομάδας του κατά τη διάρκεια του αγώνα…

Μακάρι η Mercedes να βρει λύσεις και να δώσει στον Χάμιλτον ένα μονοθέσιο ικανό να ανταγωνιστεί τις Ferrari και τις Red Bull, για να δούμε τον επτάκις Παγκόσμιο Πρωταθλητή στη θέση που του αρμόζει: να μάχεται για τη νίκη – για τον τίτλο, μάλλον το έχει χάσει το τρένο...