Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν: όταν ένας σπουδαίος οδηγός διαθέτει μακράν το ανώτερο και ταχύτερο μονοθέσιο, όπως ήταν η περσινή Red Bull RB19, μειώνεται λίγο η γενικότερη εικόνα της αξίας του.

Ώσπου, έρχονται κάποιες στιγμές που αυτή μας υπενθυμίζεται: όπως για τον Λιούις Χάμιλτον τα χρόνια της παντοκρατορίας της Mercedes ακολούθησε εκείνη η εξωγήινη εμφάνισή του στο GP Βραζιλίας του 2021, έτσι και για τον Μαξ Φερστάπεν ήρθε η δική του στιγμή της υπενθύμισης ότι πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους της ιστορίας, φέτος, επίσης στο GP της Βραζιλίας.

Στο βροχερό Ιντερλάγκος, πριν από 3 εβδομάδες, ο Μαξ Φερστάπεν υπενθύμισε ότι ο πλανήτης της οδηγικής του ικανότητας και αγωνιστικής διανοητικής του λειτουργίας είναι μακρινός, γειτονικός μόνο με τους πλανήτες από όπου προήλθαν οι σπουδαιότεροι όλων των εποχών.

Σε συνθήκες εναλλασσόμενης πρόσφυσης, όπου συχνά οι οδηγοί έπρεπε να τη μαντεύουν, ο Ολλανδός παρουσίασε ένα ενστικτώδες οδηγικό ρεσιτάλ για να κερδίσει δίχως να διαθέτει το ταχύτερο μονοθέσιο - σε μια νίκη που αναγνώρισαν ως “εκπληκτική” ακόμα και οι μεγαλύτεροι προκάτοχοί του, Λιούις Χάμιλτον και Φερνάντο Αλόνσο.

Εν μέρει, μια τέτοια εμφάνιση έρχεται μόνο σε εκείνους που έχουν την ισχυρότερη αυτοπεποίθηση, αρκεί να έχουν ένα σχετικά αξιοπρεπές αυτοκίνητο. Κι αν για τον Αλόνσο η αυτοπεποίθηση αυτή είναι έμφυτη, για τον Μαξ πηγάζει από το γεγονός ότι από το 2021 είναι ο “βασιλιάς” του σπορ - και κυρίως ένας που κέρδισε τη Mercedes και τον Χάμιλτον πριν το πέρασμα στους κανονισμούς του 2022, που η Red Bull άρχισε να παράγει τα “διαστημόπλοιά” της.

Αυτή η νίκη στο Ιντερλάγκος από την 17η θέση της εκκίνησης, κατά την οποία έκανε 6 προσπεράσεις στον πρώτο γύρο, ήταν μια ευγενική υπενθύμιση του οδηγικού μεγαλείου του Φερστάπεν, για όσους δεν ήταν τριγύρω ή είχαν ξεχάσει κάποιες από τις παλαιότερές του:

• Το Ισπανικό GP του 2016, όπου στο ντεμπούτο του με τη Red Bull -έπειτα από την πρόωρη προαγωγή του από την Toro Rosso- ανέβηκε στην κορυφή μετά τη σύγκρουση Χάμιλτον-Ρόσμπεργκ και κράτησε πίσω του τον Κίμι Ράικονεν για να κερδίσει την πρώτη του νίκη. Έγινε, εκείνη τη μέρα ο νεαρότερος οδηγός που κέρδισε GP και που ανέβηκε στο βάθρο.

• Το GP Ουγγαρίας του 2022, όπου από την 10η θέση έκανε μια εκπληκτική προέλαση πετυχαίνοντας να δουλέψει μια τολμηρή στρατηγική με δύο undercuts και ανακάμπτοντας από ένα από τα σπάνια τετ-α-κε του.

• Το GP Μεξικού του 2018, όπου θυμωμένος επειδή νικήθηκε από τον Ρικιάρντο στις κατατακτήριες, ο Μαξ δίχως το ταχύτερο μονοθέσιο εκτοξεύθηκε στην πρωτοπορία στην εκκίνηση και άφησε μόνο τους Ράικονεν και Χάμιλτον να τερματίσουν στον ίδιο γύρο με εκείνον.

• Το GP ΗΠΑ του 2021, όπου κράτησε πίσω του τον Χάμιλτον -που είχε πολύ πιο φρέσκα ελαστικά και λίγο ταχύτερο μονοθέσιο- για να κερδίσει με διαφορά 1,3’’.

• Το GP του Μαϊάμι 2022, όπου από τη 10η θέση στις πρώτες στροφές του αγώνα έκανε ένα οδηγικό ρεσιτάλ και πέρασε τον Σέρτζιο Πέρεζ, που είχε την πολ ποζίσιον με το ίδιο αυτοκίνητο, για να πάρει τη νίκη. Αυτές ήταν κάποιες από τις πιο περίτεχνες εκφάνσεις το σπάνιου ταλέντου του.

Όμως, φέτος συνέβη και κάτι άλλο: απαλλαγμένος πλέον από οποιοδήποτε άγχος, ο Μαξ αντιμετώπισε με τρόπο που δεν θα έκανε ποτέ στο παρελθόν την απότομη πτώση της Red Bull από τον “Όλυμπο” της F1.

Από το Μάιο και μετά, στην ουσία, η Red Bull RB20 έπαψε όχι μόνο να είναι το ταχύτερο μονοθέσιο, αλλά δεν ήταν ούτε καν το δεύτερο ή ενίοτε ούτε το τρίτο. Ο 26χρονος κέρδισε στην Ισπανία τον Ιούνιο και μετά πέρασε 10 GP μακριά από το πρώτο σκαλί του βάθρου - πέφτοντας στον απόλυτο πάτο του πηγαδιού την 1η Σεπτεμβρίου στη Μόντσα, που η RBR έμοιασε με κομπάρσο.

Ο τρόπος που αντιμετώπισε το κατακρήμνισμα της ομάδας του και κατά συνέπεια και των δικών του αποτελεσμάτων, ο τρόπος που αντιμετώπισε μια RB20 που -κατά τα λεγόμενα του Κρίστιαν Χόρνερ το Σεπτέμβριο- είχε εντελώς ασύνδετο τον εμπρός με τον πίσω άξονα, ήταν ένας τρόπος που άρχισε να εμφανίζει και την ωρίμανσή του ως ανθρώπου.

Τη θέση παλαιότερων εκρήξεων στη ραδιοεπικοινωνία με πολύ άσχημες και προσβλητικές εκφράσεις ή δημόσιων σχολίων του κατά του μονοθεσίου του, πήραν φέτος ψύχραιμες αντιδράσεις, υπομονή και συγκαταβατικά λόγια υποστήριξης της ομάδας με την οποία έγινε πολυπρωταθλητής της F1.

"Ήταν μια μεγάλη σεζόν και ξεκινήσαμε εκπληκτικά - ήταν σχεδόν σαν να 'πετάμε'. Αλλά στη συνέχεια, περάσαμε μια δύσκολη φάση" δήλωσε ο Φερστάπεν αμέσως μετά την κατάκτηση του 4ου φετινού του τίτλου, σήμερα στο Λας Βέγκας.

"Ωστόσο, ως ομάδα, παραμείναμε ενωμένοι. Συνεχίσαμε να δουλεύουμε στις βελτιώσεις του αυτοκινήτου και τα καταφέραμε. Είμαι απίστευτα περήφανος για όλους στην ομάδα για ό,τι έκαναν για μένα", πρόσθεσε.

"Ήταν μια πολύ απαιτητική χρονιά. Σε προσωπικό επίπεδο, έπρεπε να παραμείνω ήρεμος. Παρότι μου άρεσε περισσότερο η περσινή σεζόν, αυτή η χρονιά είχε μαθήματα που με κάνουν πολύ περήφανο. Το διαχειριστήκαμε ως ομάδα και αυτό την κάνει ξεχωριστή". Αυτά είναι λόγια που η λιγότερο ώριμη έκδοση του Μαξ Φερστάπεν δεν θα εξέφραζε.

Κατά συνέπεια, έχουμε μπροστά μας πλέον όχι μόνο έναν πολύ σπουδαίο οδηγό της ιστορίας, αλλά και έναν βελτιωμένο αθλητή από πολλαπλές απόψεις.

Έναν που παρουσιάζει τη βελτίωση που παρουσίασαν στο παρελθόν οι οδηγοί που μπήκαν στο σπορ έφηβοι, έγιναν πρωταθλητές στην τρίτη δεκαετία της ζωής τους, και έπειτα πλησιάζοντας στην 4η άρχισαν να αποκτούν τη σοφία που τους έλειπε όσο ήταν αφοσιωμένοι στη αμείλικτη προσπάθεια να κερδίσουν με κάθε κόστος και με ενίοτε εξωφρενικές οδηγικές τακτικές όποιον έβρισκαν μπροστά τους.

Το αν ο Μαξ θα περάσει και σε σπουδαιότερες παραμέτρους -πέραν των αγωνιστικών- της φήμης του, το αν θα αξιοποιήσει διαφορετικά την εικόνα του ινδάλματος με πρωτοβουλίες που είναι σημαντικότερες της Formula 1 -όπως έκανε ο Άιρτον Σένα, και τα σύγχρονα χρόνια οι Χάμιλτον και Φέτελ- είναι κάτι που απομένει να φανεί.

Απομένει δηλαδή να φανεί αν ο Μαξ Φερστάπεν θα ξεπεράσει τα στενά όρια ενός σπορ για να θελήσει να κάνει κάτι σημαντικότερο με την τεράστια επιτυχία που του χάρισε το φαινομενικό του ταλέντο, το πέρασμα από τον τόσο δύσβατο δρόμο του αγωνιστικού μεγαλώματος κάτω από θλιβερές τακτικές ενός αυταρχικού πατέρα.

Όμως αυτά είναι, ίσως, ακόμα πρόωρα. Προς το παρόν, όλη η ζωή του Μαξ είναι η αγωνιστική οδήγηση, στον αληθινό ή στον ψηφιακό κόσμο. Και με την αγωνιστική του ωριμότητα, την δεκαετή πια εμπειρία, την ασυγκράτητη αυτοπεποίθησή του, οι αληθινοί λάτρεις του σπορ θα θαυμάζουν το ταλέντο του στα GP του πλανήτη.

Όχι για πολύ, όμως: “Λατρεύω αυτό που κάνω, αλλά έχω ήδη πετύχει ό,τι ήθελα να πετύχω προσωπικά", είπε πρόσφατα ο Ολλανδός. “Όλα τα υπόλοιπα είναι μπόνους. Όταν κερδίζεις τον όγδοο ή τον ένατο τίτλο, είναι απλώς μια από τα ίδια. Γίνεσαι πρωταθλητής κόσμου ξανά και ξανά, και τότε ο επόμενος τίτλος δεν είναι πια ιδιαίτερος. Δεν πρόκειται να μείνω αρκετά για να κερδίσω δέκα ή δώδεκα τίτλους".

Είναι και κάτι άλλο, όμως: "Στο karting δεν υπήρχε τόση πολιτική. Απλά διασκεδάζαμε, και όλα αφορούσαν στους αγώνες. Στη Formula 1 δεν είναι μόνο η οδήγηση. Ήταν έτσι στο παρελθόν, αλλά τώρα έχει γίνει ακόμα χειρότερο.

Ο καθένας κάθεται στον καναπέ του και έχει άποψη. Είναι κάπως ανόητο. Όλοι πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από εμάς, απλώς δεν έχουν το αυτοκίνητο. Έτσι το βλέπουν. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αλλά ξέρουν πολλά. Είναι απλώς ενοχλητικό.

Φυσικά έχω το συμβόλαιό μου αλλά δεν πρόκειται να συνεχίσω μέχρι τα 40 μου. Θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα, και νιώθω χαλαρός σχετικά με αυτό. Θέλω να κάνω και άλλους τύπους αγώνων.

Τώρα έχουμε 24 Grand Prix τον χρόνο, που είναι πολλά. Αν έχεις το μονοθέσιο, είναι καλό να κερδίζεις περισσότερους τίτλους, αλλά όταν κοιτάζεις πίσω, αργότερα στη ζωή, δεν θέλεις να λες ότι έτρεχες για 40 χρόνια", κατέληξε ο νέος τετράκις πρωταθλητής της Formula 1.