Στη McLaren έχουν ένα επιπλέον κίνητρο να πάρουν τη νίκη στο Grand Prix της Κορέας την Κυριακή (16/10). Η βρετανική ομάδα γιορτάζει την 700η συμμετοχή της σε Grand Prix της Φόρμουλα 1.

Τόσο ο Τζένσον Μπάτον, όσο και ο Λιούις Χάμιλτον θέλουν να τιμήσουν αυτή την επέτειο. Ειδικά ο Χάμιλτον που ενηλικιώθηκε στην οικογένεια της McLaren.

Tα πάλαι ποτέ "ασημένια βέλη" (σ.σ. δανεικό υποκοριστικό από τη μεγάλη Mercedes) πιθανότατα δεν θα καταφέρουν ποτέ να πιάσουν τη μεγάλη αντίπαλο τη Ferrari που μετράει 828 αγώνες και συνεχίζει, ωστόσο η ιστορία του Group της McLaren είναι αν μη τι άλλο εξίσου σημαντική.

Ο Kiwi, ο Ντένις ο τρομερός και οι "τσιγαράδες"

Η McLaren είναι το μεγαλύτερο δημιούργημα του σπουδαίου Νεοζηλανδού οδηγού Μπρους ΜακΛάρεν. Ωστόσο υπήρξε μεγαλύτερος μηχανικός. Αποφάσισε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Αυστραλού φίλου του, Τζακ Μπράμπ(χ)αμ και να φτιάξει τη δική του ομάδα. Έτσι γεννήθηκε το 1963 η McLaren.

Το 1966 στο Μόντε Κάρλο ο Τζάκι Στιούαρτ πήρε τη νίκη και ο ΜακΛάρεν "κατέβασε" για πρώτη φορά το μονοθέσιο του με κινητήρα της Ford. Πλάνα από αυτόν τον αγώνα χρησιμοποιήθηκαν στην χολιγουντιανή υπερπαραγωγή "Grand Prix". Το 1968 ήρθε η πρώτη νίκη στο Σπα στον πρώτο αγώνα που τα μονοθέσια φόρεσαν "φτερά".

Η πρώτη νίκη

Δύο χρόνια μετά ο 32χρονος ΜακΛάρεν θα έβρισκε τραγικό θανατο σε δοκιμές των αγαπημένων σπορ αυτοκινήτων που προετοίμαζε για το Can-Am και η εταιρεία αποφάσισε να επικεντρωθεί αποκλειστικά στη Φόρμουλα 1. Η McLaren κυριάρχησε από το 1967 έως το 1971 με τον ΜακΛαρεν και τον καρδιακό του φίλο, Ντένι Χιουλμ να κυριαρχούν και να παρουσιάζουν το "Bruce & Denny show".

Η ομάδα πέρασε στα χέρια του Αμερικάνου επιχειρηματία, Τέντι Μάγιερ. Είχε τη φήμη "σκληρού" ανθρώπου σε μια εποχή που σιγά σιγά η πολιτική και τα συμφέροντα μπήκαν σε πρώτο πλάνο στη Φόρμουλα 1.

Το 1974 ο Βραζιλιάνος Έμερσον Φιτιπάλντι χάρισε στη McLaren το πρώτο πρωτάθλημα οδηγών το οποίο συνοδεύτηκε με τον τίτλο στους κατασκευαστές. Αυτή χρονιά εγκαινιάστηκε η πολύχρονη συνεργασία με την Marlboro. Δύο χρόνια αργότερα ο Τζέιμς Χαντ θα νικούσε στον τελευταίο αγώνα τον Νίκι Λάουντα (Ferrari) που είχε επιστρέψει άρον άρον μετά το παρολίγο θανατηφόρο ατύχημα που είχε στο παλιό Νίρμπουργκρινγκ.

Η "χρυσή" εποχή

Το 1981 ο Ρον Ντένις απέκτησε τον έλεγχο της McLaren. Είχε προφορική συμφωνία με τον Ζιλ Βιλνέβ, ωστόσο ο Γαλλοκαναδός δεν ήθελε να απογοητεύσει τον Έντσο Φεράρι και έμεινε στη Ferrari. Έδωσε 1.000.000 δολάρια στον Λάουντα για να τον δελεάσει να επιστρέψει στη Φόρμουλα 1. Και τα κατάφερε γιατί ο Αυστριακός χρειαζόταν χρήματα για να "ρίξει" στην αεροπορική εταιρεία του.

Ο Λάουντα, ο Προστ και ο Ντένις

Μέχρι το ηρωικό πρωτάθλημα του Άιρτον Σένα το 1991 η McLaren κυριάρχησε στο πρωτάθλημα με επτά τίτλους οδηγών (με τους Λάουντα, Αλαίν Προστ και Σένα) και έξι κατασκευαστών. Πρώτα με κινητήρες της Porsche και έπειτα της Honda (με τον Προστ να πείθει τον Ντένις να πάρει τον Σένα για να εξασφαλίσει την υποστήριξη της Honda, η McLaren ήταν το σημείο αναφοράς. Η αντιπαλότητα του Σένα με τον Προστ δεν έχει θέση εδώ, με τον Ντένις να μην μπορεί να κρατήσει την ισορροπία.

Τα δύσκολα χρόνια και η είσοδος της Mercedes

Η Williams Renault είχε πάρει πλέον το πάνω χέρι. Η McLaren... μαύρισε με τη συνδρομή των τσιγάρων West και απέκτησε ασημί χρώμα μετά τη σύμπραξη της με τη Mercedes με τους Γερμανούς να προσπαθούν να εξαγοράσουν την ομάδα και τον Ντένις και τους συνεργάτες του να μην πουλάνε.

Το νέο αγαπημένο παιδί του Ντένις, ο Μίκα Χάκινεν που έμεινε πέντε μέρες σε κώμα μετά το ατύχημα του στην Αδελαΐδα πήρε την πρώτη νίκη της ομάδας μετά από τρία χρόνια στον τελικό της Χερέθ το 1997 με τον Ζακ Βιλνέβ της Williams να κάνει πέρα για να τον περάσουν οι McLaren σε μια "μυστική" συμφωνία McLaren και Williams εναντίον της Ferrari.

O πρωταθλητής Μίκα Χάκινεν εν ώρα δουλειάς

Με τον Άντριαν Νιούι να αναλαμβάνει τον σχεδιασμό του μονοθεσίου ο Χάκινεν πήρε δύο τίτλους το 1998 και το 1999 και να χάνει από τον Μίκαελ Σουμάχερ το 2000. Η αποχώρηση του Φινλανδού σε συνδυασμό με την αδυναμία του Ντέιβιντ Κούλθαρντ να ηγηθεί της ομάδας, έφεραν τον Κίμι Ράικονεν από τη Sauber.

Ο "Iceman" ήταν γρήγορος και τότε ακόμη δεν είχε αδυναμία στα πάρτι. Το 2005 ο Κολομβιανός Χουάν Πάμπλο Μοντόγια πήγε στη McLaren. Πρωτάθλημα δεν ήρθε γιατί πάντα έσπαγε ο κινητήρας της Mercedes του Ράικονεν και η Ferrari (και αργότερα η Renault) ήταν on game.

Η αποχώρηση του Ντένις

Το 2007 η μεταγραφή του Φερνάντο Αλόνσο από τη Renault έφερε το Νο1 (του παγκόσμιου πρωταθλητή) ξανά στη "μύτη" της McLaren. Ο Ντένις αποφάσισε να δώσει τη μεγάλη ευκαιρία στο πουλέν του, τον Χάμιλτον. Στην Ουγγαρία χάλασε οριστικά η σχέση των δύο και εκείνη του Ντένις με τον Αλόνσο και ο Ισπανός επέστρεψε στη Renault.

Δίχως να ενοχλείται από τον Χέικι Κοβαλάινεν ο Χάμιλτον έγινε ο Νο1 οδηγός της ομάδας, διεκδίκησε τον τίτλο από τον Κίμι Ράικονεν (στη Ferrari πλέον) και τον πήρε στον τελευταίο αγώνα της επόμενης σεζόν στη Βραζιλία. Το 2009 ο Ρον Ντένις αποχώρησε από τη McLaren για να αφοσιωθεί στα σπορ αυτοκίνητα του γκρουπ, παραδίδοντας τα κλειδιά στον Μάρτιν Γουίτμαρς.

Το 2010 ο παγκόσμιος πρωταθλητής Τζένσον Μπάτον έκανε το όνειρο του πραγματικότητα: Να οδηγήσει για τη McLaren. Η βρετανική ομάδα διαθέτει δύο Βρετανούς παγκόσμιους πρωταθλητές. Τώρα αν θα εξελιχθεί σαν τη συνεργασία των Προστ και Σένα ή του Χάκινεν με τον Κούλθαρντ αυτό μένει να το δούμε.

Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι επί σειρά ετών ο κορυφαίος νέος Βρετανός οδηγός σύμφωνα με το περιοδικό Autosport κάνει δοκιμές με το μονοθέσιο της McLaren. Αυτό είναι το έπαθλο με τον Κούλθαρντ, τον Μπάτον, τον Ντάριο Φρανκίνι και τον ξάδερφο του, Πολ ντι Ρέστα να έχουν αυτή την τιμή.

Η McLaren ανά 100:

600ος αγώνας

2006 Grand Prix Ευρώπης (Νίρμπουργκρινγκ)

4ος Κίμι Ράικονεν

Δεν τερμάτισε Χουάν Πάμπλο Μοντόγια

500ος αγώνας

2000 Grand Prix Καναδά (Μόντρεαλ)

4ος Μίκα Χάκινεν

7ος Ντέιβιντ Κούλθαρντ

400ος αγώνας

1994 Grand Prix Καναδά (Μόντρεαλ)

Δεν τερμάτισε Μίκα Χάκινεν

Δεν τερμάτισε Μάρτιν Μπραντλ

300ος αγώνας

1988 Grand Prix Σαν Μαρίνο (Ίμολα)

1ος Άιρτον Σένα

2ος Αλαίν Προστ

200ος αγώνας

1981 Grand Prix Γερμανίας (Χόκενχαϊμ)

6ος Τζον Γουότσον

Δεν τερμάτισε Αντρέα Ντε Τσεζάρις

100ς αγώνας

1975 Grand Prix Βραζιλίας (Ιντερλάγκος)

2ος Έμερσον Φιτιπάλντι

3ος Γιόχεν Μας

Η McLaren σε αριθμούς:

699 αγώνες, 8 πρωταθλήματα οδηγών (1974, 1984, 1985, 1988, 1989, 1990, 1991, 1998), 12 πρωταθλήματα κατασκευαστών (1974, 1976, 1984, 1986, 1988, 1989, 1990, 1991, 1998, 1999, 2008), 174 νίκες, 146 πολ ποζίσιον, 148 ταχύτεροι γύροι.

McLaren εναντίον Ferrari:

Ο Σένα εκνευρίζει τον Μάνσελ στο Μονακό: