Ο Γιάρι-Μάτι Λάτβαλα εξέφρασε την άποψη πως απέδειξε πως αξίζει τη θέση που έχει στη Volkswagen. Ο Φινλανδός νικητής του Ράλλυ Ακρόπολις θυμήθηκε και τον πρώτο του αγώνα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, το 2003 στο Ακρόπολις.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Φινλανδού:

Πώς ένιωσες την Κυριακή μετά την πρώτη νίκη σου στη Volkswagen;

"Πραγματικά καλά. Ήταν μεγάλη ανακούφιση. Ξεκίνησα τη σεζόν με μια μεγάλη έξοδο, οπότε ήταν μεγάλο ερωτηματικό για τη Volkswagen, τι είδους οδηγός είναι αυτός ο νέος οδηγός. Τελικά, έφερα το αποτέλεσμα που ήθελε η ομάδα, ακόμα κι αν πέρασα δύσκολες στιγμές".

Αισθάνεσαι πως απέδειξες πως αξίζεις τη θέση;

" Το ελπίζω. Υπάρχουν αρκετοί αγώνες και θα γίνει μεγάλη μάχη για το πρωτάθλημα των κατασκευαστών. Χρειαζόμαστε καλύτερα αποτελέσματα, αλλά βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από αυτόν τον αγώνα γιατί είχαμε καλή στρατηγική".

Πες μας για τη στρατηγική του αγώνα

" Η ιδέα είναι πως σε αυτό το ράλι πρέπει να οδηγήσεις στο 90% και αυτό σημαίνει πως υπάρχουν σημεία πως μπορείς να κινηθείς 100%, αλλά όχι όλη την ώρα, τα ελαστικά και το αυτοκίνητο δεν αντέχουν. Χρειάζεσαι σημεία που θα πρέπει να κόψεις ρυθμό και σημειώσαμε αυτά τα σημεία για να διευκολύνουμε το αυτοκίνητο. Υπολογίσματα τα splits που έπρεπε να δουλέψουν και αυτό έγινε. Ακόμα και αν δεν φαινόταν τόσο ξεχωριστό, ήμασταν 40 δευτερόλεπτα πίσω μετά την πρώτη ειδική".

Ένιωθες πίεση ενώ βρισκόσουν στην πρώτη θέση;

" Δεν το σκέφτηκα πολύ παρά μόνο την Κυριακή το πρωί. Το Σάββατο η μια ειδική ακολουθούσε την άλλη και μόλις την Κυριακή συνειδητοποίησα πως βρισκόμασταν πιο κοντά και είχα μεγάλο ενθουσιασμό".

Υπήρξαν "Γιάρι-Μάτι" στιγμές;

" Ναι, δύο. Στην πρώτη ειδική περίπου τρία χιλιόμετρα μετά την εκκίνηση. Πήγα ευθεία για να αποφύγω να χτυπήσω τίποτα. Έχασα 14 δευτερόλεπτα και στην τέταρτη ειδική υπήρχε ένα κατηφορικό κομμάτι όπου ήμουν πολύ γρήγορος. Έχασα τη γραμμή μου. Ήμουν αρκετά τυχερός. Είπα στον Μίκα (τον συνοδηγό του): "Είμαστε τυχεροί, έχουμε χρησιμοποιήσει την τύχη μας, δεν έχουμε άλλες ευκαιρίες".

Πριν από δέκα χρόνια ήρθες στην Ελλάδα ως εργοσταστικός οδηγός για πρώτη φορά και τώρα νίκησες...

" Ήμουν μόλις 18 χρονών και ήταν η πρώτη μου φορά που οδηγούσα το Focus RS WRC. Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος. Έκανα το shakedown με τον Κόλιν Μακρέι, τον Τόμι Μάκινεν και τον Πέτερ Σόλμπεργκ και μετά ο αγώνας ξεκίνησε και οι συνθήκες ήταν δύσκολες στην πρώτη ειδική. Μετά την πρώτη μέρα ήμουν τόσο κουρασμένος που ήθελα να κοιμηθώ στο αυτοκίνητο! Δεν ήμουν έτοιμος για έναν τέτοιο αγώνα. Είχα το πάθος να οδηγήσω, αλλά δεν είχα ιδέα για το set-up, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για το αυτοκίνητο. Δεν είχα πείρα, απλά οδηγούσα τη μια ειδική μετά την άλλη.

Θυμάμαι το τελευταίο σέρβις, τρεις ειδικές για να κρατήσουμε την 10η θέση και ο Μάλκολμ Γουίλσον μου είπε να οδηγήσω προσεκτικά. Ήταν δύσκολο να φτάσω στον τερματισμό. Νομίζω πως ήταν η τρίτη ειδική από το τέλος. Ήμουν ο ένατος ταχύτερος, γρηγορότερος από τον Ντιντιέ Οριόλ κατά ένα δευτερόλεπτο. Ήταν τόσο μεγάλο για μένα. Ήμουν ένα μικρό παιδί που ζούσα αυτή την εμπειρία. Μεγάλες στιγμές. Είναι υπέροχο που ξαναφέρνω στο μυαλό μου εκείνες τις στιγμές. Μεγαλώνω, δεν ανήκω στη νέα γενιά πια. Σήμαινε πολλά για μένα. Πήρα το έπαθλο των θεατών εδώ, τότε το στύλ μου ήταν άγριο".