Στην τριακονταετία που έχει μεσολαβήσει από την απώλεια του θρύλου Άιρτον Σένα, στο δυστύχημα της Ίμολα τη μέρα του Πάσχα το 1994, ο Άντριαν Νιούι -τότε σχεδιαστής της Williams του Βραζιλιάνου- δεν έχει μιλήσει σχεδόν ποτέ δημοσίως για όσα συνέβησαν εκείνο το μαύρο τριήμερο της Formula 1 - στο οποίο έχασε τη ζωή του και ο Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ.

Όμως τώρα ο νυν διευθύνων τεχνικός σύμβουλος της Red Bull Racing, ο σπουδαιότερος και πιο επιτυχημένος σχεδιαστής και αεροδυναμιστής της ιστορίας του σπορ, αποφάσισε να μιλήσει για όσα συνέβησαν το 1994 σε συνέντευξη που παραχώρησε στο podcast Beyond the Grid της επίσημης ιστοσελίδας της F1.

Οι Williams των αρχών της δεκαετίας του 1990 ήταν τα πρώτα κυρίαρχα μονοθέσια του Νιούι στη F1, κατακτώντας δια περιπάτου -με τις ενεργητικές του αναρτήσεις- τα πρωταθλήματα του 1992 με τον Νάιτζελ Μάνσελ και του 1993 με τον Αλέν Προστ. Όμως, με την απαγόρευση των ενεργητικών αναρτήσεων το 1994, όλα άλλαξαν όταν έφτασε ο Άιρτον στο εργοστάσιο του Γκροβ, στο τέλος του 1993, αφήνοντας τη μακροχρόνια σχέση του με τη McLaren για χάρη της κυρίαρχης Williams.

Η πρώτη ερώτηση που του τέθηκε στη συνέντευξη αφορούσε στην έλευση του Σένα στην ομάδα και στη συνεργασία του Νιούι μαζί του. Και ο Βρετανός είπε: "Δυστυχώς η σχέση μας ήταν προφανώς πολύ βραχυχρόνια. Πιστεύω ότι πλέον δεν είμαι τόσο κακός σε αυτό, αλλά ένα μέρος της ανταγωνιστικής μου φύσης είναι πως όταν έχεις κάποιον σαν τον Άιρτον απέναντί σου, να μάχεσαι μαζί του χρόνο με το χρόνο, τότε κατά κάποιο τρόπο -όχι τον δαιμονοποιείς, αλλά- είναι κάτι σαν εχθρός σου.

Οπότε συναντιόμασταν περιστασιακά, αλλά ποτέ δεν μίλησα αρκετά μαζί του μέχρι που επισκέφτηκε για πρώτη φορά το εργοστάσιο στο τέλος του 1993. Μας σύστησαν, και αμέσως με ρώτησε 'μπορώ να δω το μοντέλο της αεροσήραγγας;'.

Οπότε πήγαμε στην αεροσήραγγα. Αμέσως μετά γονάτισε, κοίταξε κάτω από το αυτοκίνητο, και θέλησε να του εξηγήσω τι κάναμε διαφορετικά, τι ήταν διαφορετικό σε αυτό το αυτοκίνητο σε σχέση με της προηγούμενης χρονιάς, γιατί κάναμε το ένα ή το άλλο κ.ο.κ.

Ήταν φαινομενικά παρατηρητικός. Θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε ότι δεν ήταν ανάγκη να μάθει κάποια πράγματα. Αλλά εκείνος ήθελε και την παραμικρή λεπτομέρεια που θα μπορούσε να έχει, διότι θα μπορούσε να του χρησίμευε κάποια στιγμή στο μέλλον. Πιστεύω πως, πιθανότατα περισσότερο από κάθε άλλον οδηγό με τον οποίο συνεργάστηκα, αυτό είναι που βρήκα τόσο μοναδικό σε εκείνον".

Στη συνέχεια, ο Νιούι μίλησε για εκείνη τη Williams του 1994: "Το ένα αδιαμφισβήτητο που μπορείς να πεις για το αυτοκίνητο του 1994, από εκείνα για τα οποία μετανιώνω σε τεράστιο βαθμό -ασχέτως της αιτίας του δυστυχήματος στην Ίμολα- είναι πως υπήρξε αεροδυναμικά ασταθές.

Είχαμε για τα δύο προηγούμενα χρόνια τις ενεργητικές αναρτήσεις και είναι δικό μου λάθος, τα θαλάσσωσα ολοκληρωτικά στην αεροδυναμική επιστρέφοντας στις παθητικές αναρτήσεις και στο θέμα του αυξημένου ύψους από το έδαφος που έφερε [η αλλαγή αυτή]. Ήταν ένα πολύ, πολύ δύσκολο στην οδήγηση αυτοκίνητο, και όσο πιο πολλές αναπηδήσεις είχε η άσφαλτος μιας πίστας τόσο χειρότερο γινόταν.

Και φυσικά η Ίμολα είχε πολλές αναπηδήσεις, οπότε αυτό που [ο Σένα] πέτυχε με το αυτοκίνητο, ειδικά στις δοκιμές κατάταξης, ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Στη Βραζιλία κατάφερε να το οδηγήσει αλλά έκανε τετ-α-κε στην τελευταία στροφή, λίγο πριν το τέλος, αφού είχε αντλήσει όλη την απόδοση που είχε να δώσει [το μονοθέσιο].

Ο Ντέιμον [Χιλ, έτερος οδηγός της Williams] δεν κατάφερε να αντλήσει την ίδια απόδοση οπότε τερμάτισε, αλλά ήξερε ότι το αυτοκίνητο ήταν ασταθές. Η αυτοπεποίθηση του Άιρτον τον έλεγχο του αυτοκινήτου του επέτρεπε πάντα να το προσπαθεί. Το κοντρόλ και η αυτοσυγκέντρωσή του ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακά".

Και στην ερώτηση αν θα τα παρατούσε από το σπορ μετά την κοσμογονία που προκάλεσε το δυστύχημα της στροφής Ταμπουρέλο, ο Νιούι απάντησε: "Το σκέφτηκα, πρέπει να πω, θα είσαι ανόητος ή να πάει κάτι στραβά με σένα αν δεν αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου και δεν αμφιβάλλεις για αυτό που κάνεις.

Πρώτα από όλα, θα ήταν κάτι πολύ εγωιστικό αν ο Πάτρικ [Χεντ, τότε διευθυντής μηχανολογίας της Williams] ή εγώ ή και οι δύο μας είχαμε αποφασίσει να σταματήσουμε, διότι θα αφήναμε την ομάδα σε πλήρη διάλυση.

Όπως με όλα τα λάθη, ανεξαρτήτως της αιτίας που προκάλεσε το δυστύχημα, πρέπει να μάθεις από τις πιθανότητες τι μπορεί να προκάλεσε το δυστύχημα και να διασφαλίσεις ότι θα αντιδράσεις σε αυτό, να διασφαλίσεις ότι θα λάβεις τα απαραίτητα μέτρα για να μην συμβεί ποτέ ξανά στο μέλλον", κατέληξε ο Άντριαν Νιούι.