Χρόνια είχαμε να δούμε αγώνες της Formula 1 να κρίνονται τόσο συχνά από την αξιοπιστία των μονοθεσίων. Οι μεγάλες αλλαγές στους κανονισμούς που έγιναν φέτος και αφορούν το σχεδιασμό των αυτοκινήτων έχουν φέρει πονοκέφαλο στους μηχανικούς.

Καταρχήν, η Red Bull ακόμη ταλανίζεται από προβλήματα. Λύνει το ένα, προκύπτει άλλο, συνήθως μάλιστα στο μονοθέσιο του πρωταθλητή! Στη Βαρκελώνη όμως, τα προβλήματα χτύπησαν και την πόρτα του Σαρλ Λεκλέρ…

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά και ας δούμε τα TOP 5 συμπεράσματα από το Ισπανικό Γκραν Πρι, τον έκτο αγώνα της Formula 1 για το πρωτάθλημα του 2022.

1. Μην παίρνεις τίποτα ως δεδομένο

Για να κερδίσεις, πρέπει πρώτα να τερματίσεις. Αυτή την παλιά, σοφή ρήση θυμήθηκε με τον πιο άσχημο τρόπο ο Σαρλ Λεκλέρ. Ο Μονεγάσκος έκλεισε αριστοτεχνικά την πόρτα στον Μαξ Φερστάπεν στην εκκίνηση του αγώνα και ήταν άνετα πρώτος, οδεύοντας προς μια εύκολη νίκη. Μια νίκη η οποία θα ολοκλήρωνε ένα τριήμερο απόλυτης κυριαρχίας.

Θα πρέπει να ονειρευόταν ποτήρια με σαμπάνια στο ηλιοβασίλεμα της Βαρκελώνης, όταν εντελώς ξαφνικά, στον 26ο γύρο, ένιωσε το μοτέρ της Ferrari να μην ακούει στο γκάζι, φωνάζοντας στον ασύρματο: “No, no, no”...

Αυτή ήταν η πρώτη εγκατάλειψη του Λεκλέρ στο φετινό πρωτάθλημα – μην ξεχνάμε πως η ιταλική ομάδα τα έχει πάει περίφημα μέχρι σήμερα στον τομέα της αξιοπιστίας. Ήταν η απόλυτη ψυχρολουσία για τον Σαρλ, που έχασε και την πρωτοπορία στη βαθμολογία.

Είμαι σίγουρος όμως ότι έχει τη στόφα ενός κορυφαίου πιλότου, οδηγεί ένα κορυφαίο μονοθέσιο και έχει την υποστήριξη μιας καλά στημένης - επιτέλους - ομάδας, οπότε ο Μονεγάσκος θα ξεπεράσει την ατυχία του και θα ξαναβρεθεί σύντομα στο πρώτο σκαλί του βάθρου.

Σε αντίθεση με τον ομόσταυλό του, που δείχνει ότι θέλει ακόμη δουλειά στις λεπτομέρειες. Ο Κάρλος Σάινθ πρέπει να βελτιώσει την οδήγησή του στο όριο, γιατί θυμίζει συχνά τον πατέρα του. Ωραία τα ντριφτ, αλλά είναι για τα ράλλυ, Κάρλος! Είναι συχνή η εικόνα του Ισπανού να χάνει το πίσω μέρος της Ferrari ξαφνικά και μάλλον έχει να κάνει με τις ρυθμίσεις που επιλέγει. Εδώ, φαίνεται η εμπειρία ενός κορυφαίου πιλότου...

2. Ο Μαξ πήρε κεφάλι

Στην κορυφή της βαθμολογίας φιγουράρει πλέον ο Φερστάπεν, ο οποίος κέρδισε μεν, αλλά όχι μόνο με την αξία του. Ο Ολλανδός αντιμετώπισε πρόβλημα με το DRS και τα βρήκε σκούρα πίσω από τον Τζορτζ Ράσελ. Τελικά πήρε την 4η φετινή του νίκη, όχι όμως επειδή ήταν ο πιο γρήγορος στο γκριντ ή επειδή δεν τα παράτησε και συνέχισε να μάχεται μέχρι τέλους – και μπράβο του! Ο Μαξ ευνοήθηκε από πολλούς παράγοντες.

Καταρχήν, από την ανέλπιστη εγκατάλειψη του Λεκλέρ. Έπειτα, από την πανέξυπνη αλλαγή στρατηγικής της ομάδας του, σε ότι αφορά τα 3 πιτ-στοπ και την επιλογή ελαστικών, που του έδωσε το πλεονέκτημα έναντι του Ράσελ. Ήταν επίσης τυχερός που, όταν έχασε το μονοθέσιό του στιγμιαία και βγήκε στην αμμοπαγίδα, δεν χτύπησε πουθενά ούτε κόλλησε εκεί, αλλά ξαναβγήκε και συνέχισε τον αγώνα του.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι είχε την αμέριστη υποστήριξη από τον Σέρτζιο Πέρεζ, ο οποίος τον άφησε να προσπεράσει, όχι μία αλλά δύο φορές μέσα στον αγώνα!

Αν θα κατάφερνε ο Μαξ στο τέλος να περάσει τον ομόσταυλό του έτσι κι αλλιώς; Πιθανότατα, αλλά και πάλι ποτέ δεν ξέρεις… Ήταν μια μάχη που δεν έμελλε να δούμε.

Όπως και να έχει, το αποτέλεσμα είναι πως ο Φερστάπεν κατάφερε μέσα σε τρεις αγώνες να καλύψει μια διαφορά 46 βαθμών από τον Λεκλέρ και να είναι πλέον 6 βαθμούς μπροστά στο πρωτάθλημα. Όσο για τον Τσέκο...

3. Ο Πέρεζ τα πήρε στο κρανίο

Είναι η πρώτη φορά, αν θυμάμαι καλά, που ο Πέρεζ έδειξε δημόσια ότι θέλει κάτι παραπάνω από τη δεύτερη θέση στη Red Bull. Προφανώς το είχε δείξει αρκετές φορές στο παρελθόν με τις επιδόσεις του μέσα στην πίστα, αλλά αυτό το… “θα τα πούμε μετά” στο team radio όταν τελείωσε ο αγώνας, λέει πολλά. Και, αναμφίβολα, τα “ευχαριστώ" του Φερστάπεν δεν χρυσώνουν το χάπι.

Προφανώς ο Μεξικανός πίστευε - και όχι άδικα - ότι θα μπορούσε να πάρει αυτή τη νίκη. Ναι, είναι ο team-mate του πρωταθλητή. Ναι, είναι ομαδικός και έντιμος παίκτης. Ναι, βάζει την ομάδα πάνω από όλα και το έχει αποδείξει, τόσο με την υπακοή του στις εντολές όσο και με την απίστευτη άμυνα που παίζει προς όφελος του Μαξ στην πίστα.

Με την ταχύτητα και την στάση του στο Γκραν Πρι της Καταλονίας, συντέλεσε στο δεύτερο 1-2 της Red Bull φέτος, αλλά και στο ανεβεί η ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας κατασκευαστών.

Ωστόσο, ο ρόλος του ιδανικού δεύτερου οδηγού, δεν είναι κάτι που τον ικανοποιεί πλέον. Ο Πέρεζ διψάει για νίκες, διψάει για διακρίσεις και είναι αποφασισμένος να τις διεκδικήσει. Και θα τις κυνηγήσει λυσσασμένα. Τόσο πολύ, που ενδέχεται να δούμε ευτράπελα μέσα στην ομάδα της RBR. Θα με θυμηθείτε...

4. Ο Ράσελ παίρνει τα εύσημα

Ο Τζορτζ Ράσελ έδωσε ρεσιτάλ άμυνας και οδηγικών ικανοτήτων. Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την αναβαθμισμένη Mercedes και οδήγησε με μαεστρία για να αντισταθεί στις επιθέσεις του Πέρεζ και του Φερστάπεν, ακόμη και όταν το DRS του δεύτερου λειτουργούσε.

Ακόμη και όταν για μια φορά δεν έκλεισε την πόρτα στον Ολλανδό και του επέτρεψε να τον περάσει, αυτό ήταν προσωρινό. Ο Βρετανός επέλεξε μια τολμηρή γραμμή, πολέμησε στα ίσια και κατάφερε με μια εκπληκτική κίνηση να βρεθεί μπροστά ξανά, σε μια από τις ομορφότερες μάχες της σεζόν μέχρι σήμερα!

Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε, φέρνοντάς τον για δεύτερη φορά φέτος στο βάθρο. Δικαίωσε όμως και τον Κρίστιαν Χόρνερ. Ο επικεφαλής της Red Bull είχε προβλέψει την άνοδο της Mercedes και το αποτέλεσμα στο GP Ισπανίας δείχνει περίτρανα ότι η γερμανική ομάδα βρίσκεται στο σωστό δρόμο.

Δεν ξέρω αν κάποιος από τους οδηγούς της καταφέρει να μπει στο κυνήγι του τίτλου – το θεωρώ δύσκολο – η Mercedes ωστόσο θα ρυθμίσει το αποτέλεσμα σε πολλούς αγώνες και έχει ελπίδες ακόμη και για τον τίτλο κατασκευαστών.

5. Ο Χάμιλτον πήρε τα πάνω του

Ο 7άκις Παγκόσμιος Πρωταθλητής βρήκε τη φόρμα του. Και τη βρήκε κατά τη διάρκεια του αγώνα, όχι πριν! Στην εκκίνηση, μετά την επαφή του με τον Κέβιν Μάγκνουσεν που τον ανάγκασε να μπει στα πιτς και να συνεχίσει από την ουρά του γκριντ, προτιμούσε να εγκαταλείψει για να προστατεύει τον κινητήρα του, όπως είπε στο team radio.

Η Mercedes όμως στη Βαρκελώνη έδειξε σωστά προετοιμασμένη σε στρατηγική – κάτι που θεωρώ πως δεν ήταν στους προηγούμενους αγώνες. Απάντησε στον Λιούις ότι έχει ελπίδες για την 8η θέση και να που, τελικά, ο Βρετανός τερμάτισε πέμπτος. Θα ήταν μάλιστα μία θέση μπροστά, αν δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα υπερθέρμανσης στον τελευταίο γύρο επιτρέποντας στον Σάινθ να πάρει πίσω την 4η θέση!

Ο Χάμιλτον ξαναέβρισκε τον καλό του εαυτό, γύρο με το γύρο. Ανέβαζε ρυθμό όσο κέρδιζε θέσεις και έφτασε να δώσει μάχη ακόμη και με τη Ferrari του Σάινθ, την οποία κέρδισε.

Το ότι ψηφίστηκε από το κοινό “Οδηγός της ημέρας” είναι απλώς το επιστέγασμα μια καλής – τελικά – μέρας. Είχαμε πολύ καιρό να δούμε τον παλιό - καλό Χάμιλτον. Έναν Χάμιλτον που μάχεται και αναρριχάται από την 19η θέση μέχρι και την 4η. Εύχομαι αυτό να έχει και συνέχεια.