Ο Μπιανκί, φίλος του Λεκλέρ από τις μέρες που πέρασαν οι δύο στα Καρτ και στις μικρότερες κατηγορίες, έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του στο βροχερό GP Ιαπωνίας του 2014 και προσέκρουσε με σφοδρότητα, χτυπώντας το κεφάλι του, στο γερανοφόρο όχημα που μετέφερε άλλο μονοθέσιο από την αμμοπαγίδα.

Μετά από πολλούς μήνες εντατικής θεραπείας, τον Ιούλιο του επόμενου έτους ο Μπιανκί έχασε τη μάχη που έκτοτε έδινε για τη ζωή του. Παρότι αυτό συνέβη το 2015, φέτος είναι η 10η επέτειος από το συμβάν της Σουζούκα, που έμελλε να του στερήσει τη ζωή.

Ο Μπιανκί, μεγαλύτερος του Μονεγάσκου οδηγού της Ferrari, είχε τη μορφή του μέντορα, και μέχρι σήμερα οι οικογένειες των δύο οδηγών διατηρούν πολύ στενές και φιλικές σχέσεις. Αποτίοντας φόρο τιμής στον παλιό του φίλο, ο Λεκλέρ αγωνίζεται αυτό το τριήμερο στη Σουζούκα με το κράνος του στα χρώματα εκείνου που είχε ο Μπιανκί, έχοντας στο πλάι τον αριθμό 17 - που έκτοτε η FIA έχει αποσύρει προς τιμήν του αδικοχαμένου Γάλλου.

“Πάντοτε, όταν έρχομαι εδώ, έχω σε μια άκρη του μυαλού μου τον Ζιλ”, είπε ο Λεκλέρ. “Φυσικά τον σκέφτομαι πολύ συχνά, διότι είναι ο άνθρωπος που με βοήθησε να φτάσω εδώ. Το 2010 είχε μιλήσει στον Νικολά [Τοντ], στον μάνατζερ μου, για να έχω την υποστήριξη ώστε να φτάσω στη F1. Και άλλαξε τα πάντα στην καριέρα μου.

Ήδη πριν από αυτάα ήμασταν πολύ, πολύ κοντά, και οι οικογένειές μας έχουν ακόμα στενές σχέσεις. Οπότε αυτό είναι πολύ ιδιαίτερο μέρος για μένα. Το κράνος μου θα είναι αφιερωμένο σε εκείνος αυτό το τριήμερο, και φυσικά θα είναι για πάντα στην καρδιά μου. Θα είναι, έτσι, σημαντικό να ταα πάμε καλά σε αυτό τον αγώνα”, πρόσθεσε ο Λεκλέρ.

Παράλληλα, οι Εστεμπάν Οκόν και Πιέρ Γκασλί της Alpine, μίλησαν με εξίσου θερμά λόγια για τον αδικοχαμένο συμπατριώτη τους: “Ήταν μια τραγική μέρα, ό,τι συνέβη στον Ζιλ προκαλεί θλίψη σε όλους μας”, είπε ο Οκόν. “Ο Ζιλ ήταν για όλους μας η ελπίδα του γαλλικού μότορσπορ.

Ήταν ο νέος οδηγός που ερχόταν, και σίγουρα θα πετύχαινε, ίσως γινόταν και πρωταθλητής μια μέρα. Έτσι τον βλέπαμε. Οδηγούσα στην [πίστα καρτ της] Brignoles αρκετά και τον έβλεπα να αγωνίζεται, όπως και τον Σαρλ όταν ήταν μικρότερο, και είναι πολύ λυπηρό να ερχόμαστε εδώ”.

Και ο Γκασλί συμπλήρωσε: “Πάντα θα θυμόμαστε τον Ζιλ για τον άνθρωπο που ήταν. Και σαν έναν οδηγό, αλλά και σαν μια πολύ ευγενική ύπαρξη. Ήταν το παράδειγμα για πολλούς οδηγούς, αλλά ειδικά στη Γαλλία.

Όταν ήμασταν μικροί πάντοτε τον βλέπαμε ως τον επόμενο μεγάλο οδηγό, διότι όλοι πιστεύω ότι ήξεραν ότι θα κατάφερνε να φτάσει στη Ferraari. Είναι πολύ, πολύ πυπηρή η ανάμνηση όσων συνέβησαν. Αναμφίβολα άφησε το σημάδι του στη F1, και αναμφίβολα θα τον θυμάμαι για πάντα”, κατέληξε ο Πιέρ Γκασλί.