Κοντεύουν να συμπληρωθούν πέντε ολόκληρα χρόνια από το σοβαρό ατύχημα που είχε ο Μίκαελ Σουμάχερ στις γαλλικές Άλπεις, στο θέρετρο του Μεριμπέλ, και ουδείς έχει ξεχάσει τον χαρισματικό αυτό πιλότο της F1 που παραμένει από τότε σε κώμα και δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.

Φυσικά, οι άνθρωποι που δίνουν το μεγαλύτερο αγώνα για εκείνον ώστε να πετύχουν το θαύμα και να ανοίξει ξανά τα μάτια του είναι η οικογένειά του, η οποία μάλιστα ενόψει των 50ων γενεθλίων του στις 3 Ιανουαρίου του 2019, αποφάσισε να κάνει ένα όμορφο δώρο στους αμέτρητους φανς του.

Αυτό ήταν να φέρουν για πρώτη φορά στο φως μία αδημοσίευτη συνέντευξη του "Σούμι" που είχε δοθεί στις 30 Οκτωβρίου 2013, λίγες μόλις εβδομάδες πριν από το σοβαρό ατύχημα που είχε στο κεφάλι (στις 29 Δεκεμβρίου 2013) κάνοντας σκι κατά τη διάρκεια χειμερινών διακοπών του.

Σε αυτή τη συνέντευξη, ο επτάκις παγκόσμιος πρωταθλητής της F1 απάντησε σε άκρως ενδιαφέρουσες ερωτήσεις φανατικών φίλων του αθλήματος, όπως για παράδειγμα "Ποιος ήταν ο αντίπαλος που σεβόσουν περισσότερο στα πάνω από 20 χρόνια που ήσουν στις πίστες", "Είχες είδωλο στη F1 ως παιδί" και "Ποιο από τα επτά πρωταθλήματα χάρηκες περισσότερο".

"Το πιο συγκινητικό πρωτάθλημα ήταν εκείνο που κατέκτησα στη Σουζούκα της Ιαπωνίας το 2000 με την Ferrari. Η εταιρία είχε να κατακτήσει τον τίτλο 21 χρόνια και εγώ μετρούσα τέσσερά χρόνια χωρίς να τα έχω καταφέρει. Επιτέλους, κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, ένα μεγάλο πρωτάθλημα", ήταν η χαρακτηριστική ατάκα του Σουμάχερ για το αγαπημένο του πρωτάθλημα.

Εκείνη μάλιστα τη χρονιά κοντραρίστηκε για τον τίτλο με τον Μίκα Χάκινεν που πιλόταρε με τα χρώματα της McLaren, με τον Γερμανό να βγάζει το καπέλο στον Φινλανδό αντίπαλό του.

"Ο αντίπαλος που έχω σεβαστεί περισσότερο στην καριέρα μου ήταν ο Χάκινεν, τόσο για τις μεγάλες μάχες στην πίστα όσο και για την πολύ καλή σχέση που είχαμε όταν βγάζαμε τα κράνη".

Όσον αφορά δε στο μεγάλο είδωλο των παιδικών του χρόνων, εξομολογήθηκε πως "Όταν ήμουν μικρός στην πίστα υπήρχε ο Άιρτον Σένα και ο Βιντσέντσο Σοσπίρι, τους θαύμαζα. Το είδωλό μου όμως ήταν ο Χάραλντ "Τόνι" Σουμάχερ (σ.σ. γκολκίπερ που υπερασπίστηκε την εστία της Δυτικής Γερμανίας από το 1979 μέχρι το 1986) επειδή ήταν ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής".

Στο video αυτό, που βλέπει για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, ο Σουμάχερ έκανε και σύγκριση μεταξύ της F1 της δικής του εποχής και εκείνης του 2013, εξηγώντας παράλληλα τις δυσκολίες της καριέρας του πιλότου.

"Η F1 είναι πολύ σκληρή, αν και πριν ήταν ακόμα περισσότερο χωρίς τους περιορισμούς ισχύος, την υποβοηθούμενη διαχείριση και τα διάφορα ηλεκτρονικά βοηθήματα. Παρόλα αυτά παραμένει ένα από τα πιο σκληρά αθλήματα που υπάρχουν και απαιτεί μεγάλη φυσική προετοιμασία.

Το κλειδί για την επιτυχία όμως είναι να θέλεις πάντα να βελτιώνεσαι. Εγώ πίστευα πάντα ότι δεν ήμουν πολύ άξιος ως πιλότος, πιστεύω πως αυτό ήταν το κλειδί για να γίνω αυτό που έγινα. Το ταλέντο είναι σημαντικό πράγμα στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, όμως οφείλεις να ξέρεις να το καλλιεργήσεις και να το αναπτύξεις".

Στο αιώνιο ερώτημα δε των φίλων του αθλήματος, για το αν το μονοθέσιο ή ο πιλότος είναι αυτό που κάνει τη διαφορά για να έρθει ο τίτλος σε μία εταιρία κατασκευαστών, ο Σουμάχερ είχε απαντήσει χωρίς περιστροφές: "Τα αποτελέσματα έρχονται εάν όλοι δουλεύουν καλά προς την ίδια κατεύθυνση. Από μόνος του κάποιος μπορεί να φτάσει μέχρι ένα σημείο ενώ μία ομάδα είναι πάντα πιο δυνατή. Και η F1 είναι ομαδική δουλειά και σίγουρα όχι one-man-show".