Για τη σύγχρονη Peugeot, η σπουδή ενός μικρού σπορ αυτοκινήτου δεν έχει πολλά κοινά με τους μύθους -205 GΤi ή 106 Rallye- που η ίδια δημιούργησε τις δεκαετίες του 1980 και ’90.

Κι αυτό βασίζεται στο ότι η ίδια η εταιρεία δεν έχει σχέση με το τότε: πλέον, όλο το βάρος και η προσοχή της είναι στην ποιότητα - των υλικών, του σχεδιασμού (όπως εύκολα γίνεται εντυπωσιακά ορατό), και όλων των ηλεκτρονικών και ψηφιακών εφαρμογών.

Με άλλα λόγια, η ισχυρότερη και πιο σπορ εκδοχή του μικρού της supermini, του 208 GT Line των 130 ίππων, λοξοκοιτάζει όχι προς το 106 Rallye ή τον θρύλο του 205, αλλά προς σπορ προσανατολισμού premium αυτοκίνητα της τωρινής εποχής, όπως το Mini Cooper και το Audi A1.

Παρότι το 106 Rallye δεν είχε ούτε κατά διάνοια 130 ίππους, ήταν η ωμότητά του, η χρήση λιγότερου εξοπλισμού για τη μείωση του κόστους, και η πιστή υποταγή στην πρόσφυση, που το διαφοροποιούσε με το σήμερα. Το τωρινό 208 GΤ Line δεν είναι ένας αντίστοιχα άγριος και απέριττος μικρός «πύραυλος», αλλά ένα ευγενές, και σε μεγάλο βαθμό ψυχαγωγικό, παιχνίδι σπορ συγκινήσεων.

Αντίστοιχα, πιο εκλεπτυσμένο είναι και το πάτημά του στο δρόμο. Δείχνει πια σαφές ενδιαφέρον για την απορρόφηση των ανωμαλιών του δρόμου - όχι πως το 106 Rallye ή το 106 GTi αδιαφορούσαν, όχι πολύ τουλάχιστον- και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ποιότητα κύλισης. Στο πρώτο τα καταφέρνει αρκετά καλά, στο δεύτερο εξαιρετικά, πολύ κοντά στα επίπεδα του Mini ή του Audi.

Φυσικά, για να το καταφέρει χάνει λίγη από την κατευθυντικότητα ξυραφιού που είχαν οι προ 20ετίας πρόγονοί του, καθώς το εμπρός μέρος δεν αντιδρά σαν αστραπή όπως τότε - όμως, από την άλλη, οι εποχές αλλάζουν. Σήμερα απαιτείται πρώτη ποιότητα κύλισης, καλή ηχομόνωση, ανάρτηση ιδανικά ισορροπημένη μεταξύ πρόσφυσης-άνεσης, περισσότερη φιλικότητα, και το 208 τα πετυχαίνει διάνα.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν είναι ακόμα ένα πολύ ευχάριστο αυτοκίνητο στο δρόμο. Με τέλεια (και χαμηλή!) θέση οδήγησης, με πλαίσιο ικανό για να πιέσεις σε ένα σπειροειδή ορεινό δρόμο και με αντίστοιχο έλεγχο των κλίσεων, καθώς και με τιμόνι τόσο μικρό σε μέγεθος και καλό σε αίσθηση που νιώθεις σαν να οδηγείς καρτ. Και, βέβαια, με όλα τα (λίγο ευαίσθητα, είναι η αλήθεια) ηλεκτρονικά.

Το κορυφαίο 208 κινείται από την έκδοση 130 ίππων (υπάρχει και με 100 ίππων) του 3κύλινδρου 1.2 PureTech, με Turbo φυσικά. Είναι εντυπωσιακό από το πόσο χαμηλά ξεκινά η πληθώρα ροπής, που απλώνει εξαιρετικά τα 230 Nm της σε όλο το φάσμα του στροφόμετρου. Πρόκειται για έναν δυνατό, καλορυθμισμένο και πολιτισμένο κινητήρα, ικανότατο για προσπεράσεις με φορτίο, που μάλιστα στη ρύθμιση σπορ από το διακόπτη της κονσόλας (αντί των Eco ή Normal) αποκτά ακόμα περισσότερη σπιρτάδα στο βύθισμα του δεξί πεντάλ.

Στην έκδοση 130 συνοδεύεται αποκλειστικά με το αυτόματο κιβώτιο ΕΑΤ8, που αποδεικνύει και εδώ (όπως και σε άλλα αυτοκίνητα του ομίλου) πως είναι ένα από τα καλύτερα αυτόματα κιβώτια σήμερα. Σβέλτο, ομαλό, πανέξυπνο, κρατά τον έλεγχο των στροφών για να βοηθήσει στην κατανάλωση (που κυμαίνεται με προσοχή στα 7 λίτρα/100χλμ.). Συνοδεύεται από paddles αλλαγής σχέσεων πίσω από το τιμόνι, για την πιο σπορ αίσθηση της ημι-αυτόματης λειτουργίας.

Κατά τα άλλα, στο εσωτερικό του 208 GT Line το i-cockpit δεν διαφέρει από των άλλων εκδόσεων, αλλά ποιος νοιάζεται; Έτσι κι αλλιώς είναι από τα πιο εντυπωσιακά σχέδια των δεκαετιών μας, με το μικρό τιμόνι, τον τρισδιάστατο ψηφιακό πίνακα οργάνων, τους διακόπτες τύπου πιάνου ή πιλοτηρίου, την κεντρική οθόνη αφής 10 ιντσών και την τρισδιάστατη απεικόνιση της πλοήγησης. Το μόνο παράπονο αφορά στους χώρους, ειδικά για τους πίσω, και ειδικά για το πλάτος του χώρου αποσκευών -χωρητικότητας 311 λίτρων- παρότι το 208 ξεπερνά σε μήκος τα 4 μέτρα.