Μάλιστα δύο εξ αυτών, πρώτα ο Τζάκι Ιξ και έπειτα ο Ζαν-Λουί Σλεσέ, κατάφεραν να κερδίσουν ένα από τα 45 Ράλι Ντακάρ του παρελθόντος, πριν το 46ο που διεξάγεται αυτές τις μέρες στη Σαουδική Αραβία, και θα τερματίσει στις 19 Ιανουαρίου στη Γιανμπού της Αραβικής χώρας.

Το ίδιο επιχείρησε να κάνει και ο Φερνάντο Αλόνσο πριν από μία πενταετία, με την εργοστασιακή Toyota, κατά το διάλειμμά του από τη F1 και στην προσπάθειά του να γίνει ο σφαιρικά πιο πολυνίκης οδηγός του παγκόσμιου motorsport όλων των εποχών. Ας δούμε, λοιπόν, τους 20 οδηγούς που έκαναν το τεράστιο άλμα από τη F1 στο Ντακάρ, στην ιστορία των δύο σπορ:

Φερνάντο Αλόνσο
Ο μοναδικός πρωταθλητής της F1 που αγωνίστηκε στο Ράλι Ντακάρ, ήταν ο Φερνάντο Αλόνσο το 2020 - κατά τη διάρκεια της διετούς οικειοθελούς του απουσίας από τη F1, κατά την οποία θέλησε να πετύχει το επίτευγμα του Γκρέιαμ Χιλ με την τριάδα νικών στο GP Μονακό, στις 24 Ώρες του ΛεΜάν και στα 500 Μίλια της Ινδιανάπολης.

Μέσα σις αγωνιστικές ανησυχίες του Ισπανού περιλαμβάνονταν και το Ντακάρ, το οποίο ο Αλόνσο προσέγγισε με ακλόνητη αποφασιστικότητα. Εξασφάλισε μια θέση στην εργοστασιακή ομάδα της Toyota, δίπλα στον Νάσερ Αλ Ατίγια, και με συνοδηγό τον θρύλο των μοτοσικλετών Μαρκ Κομά άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στην πρώτη του εμφάνιση στο εντελώς πρωτόγνωρο πεδίο των ράλι. Η ταχύτητά του ήταν ανταγωνιστική, αλλά έχασε 2,5 ώρες όταν τούμπαρε πολλαπλά κατεβαίνοντας έναν αμμόλοφο στη 10η Ειδική, με αποτέλεσμα να τερματίσει στη 13η θέση.

Τζάκι Ιξ
Ο Βέλγος θρύλος της F1 αλλά κυρίως τον αγώνων αντοχής, με 6 νίκες στις 24 Ώρες του ΛεΜάν από το 1969 μέχρι το 1982, έγινε ο πρώτος μεγάλος οδηγός από το διεθνές στερέωμα των σιρκουί που κέρδισε το Ράλι Ντακάρ. Μετά την πρώτη του εμπειρία το 1981, ο Ιξ επέστρεψε το '83 για να κερδίσει με μια Mercedes 280G και συνοδηγό τον Κλοντ Μπρασέρ. Δεν κατάφερε να επαναλάβει το επίτευγμα με την εμβληματική Porsche 959, ένα χρόνο αργότερα.

Ζαν-Λουί Σλεσέ
Ο Γάλλος Σλεσέ κατάφερε να κερδίσει δύο φορές το Ράλι Ντακάρ, το 1999 και το 2000, με το buggy Schlesser-Renault δικής του κατασκευής με κινητήρα Renault - σε μια εποχή που μπορούσε ακόμα κανείς να πετύχει κάτι τέτοιο. Ο Σλεσέ έκανε το ντεμπούτο του στο Ντακάρ το 1984, αρκετά πριν από εκείνο στη F1 με τη Williams το 1987. Κι έχει μείνει στην ιστορία για τη σύγκρουσή του με τον Άιρτον Σένα στη Μόντσα το '88, που κόστισε στη McLaren τη μόνη νίκη που έχασε εκείνη τη σεζόν.

Πατρίκ Ταμπέι
Ο πρώην οδηγός της Scuderia Ferrari στη F1 έλαβε μέρος σε 114 GP την περίοδο 1977-’86, κερδίζοντας τη νίκη σε δύο εξ αυτών και την πολ ποζίσιον σε πέντε. Στο Ράλι Ντακάρ κατάφερε να ανέβει στην 3η θέση του βάθρου το 1988 με ένα Range Rover και το 1989με τη Mitsubishi.

Ζαν-Πιέρ Ζαμπουίγ
Ο Γάλλος Ζαν-Πιέρ Ζαμπουίγ, που έφυγε από τη ζωή πριν από ένα χρόνο, ήταν ο οδηγός που σημείωσε την πρώτη νίκη της Renault και την πρώτη νίκη turbo κινητήρα, στο GP Γαλλίας του 1979. Συνολικά συμμετείχε σε 55 GP, και μετά από αυτά έκανε το άλμα στο Ντακάρ τρέχοντας με Lada Niva το 1984 και ‘85, χωρίς ιδιαίτερη τύχη,

Γιόχεν Μας
Ο Γερμανός, νικητής με τη McLaren ενός αγώνα της F1 (στην Ισπανία το 1975) σε 114 εκκινήσεις, δοκίμασε την τύχη του στο Παρίσι-Ντακάρ του 1984 οδηγώντας μια Mercedes-Benz 500 SLC, και ένα χρόνο αργότερα με την θρυλική Porsche 959. Στη δεύτερή του προσπάθειαο Βαυαρόςείχε ένα σοβαρό ατύχημα, μετά από πολλαπλές ανατροπές του αυτοκινήτου του. Ο Μας έχει μείνει στην ιστορία, ατυχώς, για την εμπλοκή του στο συμβάν του Ζόντερ το Μάιο του 1982 που επέφερε το θάνατο του Ζιλ Βιλνέβ.

Χένρι Πεσκαρόλο
O πολυπράγμων Γάλλος, γεννημένος το 1942, έχει συμμετάσχει σε 68 GP της Formula 1 με τις Matra, March, Williams, BRM και BS και επίσης 33 (!) φορές στις 24 Ώρες του ΛεΜάν, από όπου έφυγε νικητής 4 φορές, έχει κερδίσει τις 24 Ώρες της Daytona, και μέσα σε όλα αυτά έτρεξε και στο Ντακάρ τη δεκαετία του 1990 πριν βάλει τέλος στην αγωνιστική του καριέρα σε ηλικία 58 ετών. Το καλύτερό του αποτέλεσμα ήταν η 3η θέση στο Μονακό GP του 1970, και στο Ντακάρ η 9η θέση το 2000.

Φιλίπ Αλιό
Άλλος ένας Γάλλος, λόγω φυσικά των ριζών του Ντακάρ στη χώρα, ο Αλιό συμμετείχε στη F1 την περίοδο 1984-’90 κι έπειτα το 1993-’94 με τη Larrousse κι έπειτα ως δοκιμαστής της McLaren-Peugeot. Σε αντίθεση με τους συμπατριώτες του, όμως, στο Ντακάρ έκανε την έκπληξη: συμμετείχε με μοτοσικλέτα, με μια Yamaha, μετά το τέλος της καριέρας του στη F1, παράλληλα με την ενασχόλησή του με την πολιτική.

Ζαν-Πιέρ Ζαριέ
Στο τέλος του 1983 ο Ζαν-Πιέρ Ζαριέ έβαλε τέλος στην καριέρα του στη Formula 1, και αποφάσισε το 1985 να κάνει τη μετάβαση στο Ντακάρ, με μια Mercedes-Benz 280 GE της ομάδας Facom. Δεν μακροημέρευσε στους αγώνες της ερήμου, και τα επόμενα χρόνια γύρισε στην πίστα και στους αγώνες GT. Στη F1 είχε τρεις θέσεις στο βάθρο και 3 πολ ποζίσιονς, σε 143 αγώνες του με τις March, Shadow, ATS, Ligier, Lotus, Tyrrell και Osella. Επίσης, ήταν ένας από τους βασικούς οδηγούς-κασκαντέρ στα εκπληκτικά πλάνα καταδίωξης της ταινίας Ronin.

Άλεξ Καφί
Ο Ιταλός έτρεξε τέσσερα χρόνια στη F1, κερδίζοντας μάλιστα μια 4η θέση στο Μονακό το 1989, στις 75 συμμετοχές του στο σπορ. Δύο δεκαετίες αργότερα, το 2012 εκκίνησε το πρώτο από τα δύο του Ντακάρ, με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς - την καταπολέμηση του εθισμού από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Πατρίκ Γκαγιάρ
Αποχωρώντας από τη Formula 1 στο τέλος του 1994, χωρίς αξιοσημείωτες επιτυχίες στο όνομά του, ο Γάλλος είχε ξεκινήσει στην καριέρα του στο motorsport συμμετέχοντας σε διάφορες μορ΄φες αγώνων. Από τη Formula Renault και Formula 3, στο ΛεΜάν και στο Ντακάρ με τη Mercedes. Όμως, η έξοδός του στους αμμόλοφους της Αφρικής ήταν ατυχής, καθώς δεν κατάφερε να τερματίσει.

Ζαν-Πιέρ Ζοσό
Ο Γάλλος υπήρξε μόνο οδηγός δοκιμών της εργοστασιακής Renault τη δεκαετία του 1980, αλλά μέτρησε πολλές συμμετοχές στις 24 Ώρες του ΛεΜάν όπου οδηγώντας μια Alpine A442B μαζί με τον Ντιντιέ Πιρονί κατάφεραν να κερδίσουν την εργοστασιακή Porsche το 1978. Με τον μετέπειτα ομόλογό του Ζαν Ροντό κέρδισε ξανά στο ΛεΜάν το 1980, και μετέπειτα συμμετείχε με την ομάδα του Ροντό στο Ντακάρ με μια Mercedes G-Class.

Φρανσουά Μιγκό
Πιλότος της Formula 1 στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1970, ο Μιγκό δεν πέτυχε κάτι αξιοσημείωτο στα 16 GP του. Όμως αυτό ήταν ένα πολύ μικρό μέρος των 40 ετών του στο motorsport, που περιλάμβαναν και τρεις συμμετοχές στο Ράλι Παρίσι-Ντακάρ της δεκαετίας του ‘80, με καλύτερο αποτέλεσμα την 15η θέση γενικής.

Γιάν Λάμερς
Ο Ολλανδός εκκίνησε πέντε Ράλι Ντακάρ, αλλά στην κατηγορία των φορτηγών - όπου έφτιαξε και τη δική του ομάδα, Racing for Holland. Μετά το ντεμπούτο του το 2010, την επόμενη χρονιά τερμάτισε για πρώτη φορά, στην 19η θέση. Από το 2012 συμμετείχε με την ομάδα του, η οποία παράλληλα δραστηριοποιούνταν με τον ίδιο και στις 24 Ώρες του ΛεΜάν. Ο Λάμερς είχε κερδίσει το διάσημο γαλλικό αγώνα, αλλά όχι και κάποιο από τα 39 GP του στη F1 την περίοδο 1979-’82, με τις Shadow-Ford, ATS, Ensing και March F1.

Βικ Έλφορντ
Ο Βρετανός Έλφορντ (1935-2022) υπήρξε ένας από τους πιο πολυπρόσωπους αγωνιζόμενους όλων των εποχών, συμμετέχοντας στη F1, στο WRC, στο NASCAR, στο ΛεΜάν και, τέλος, το 1983 στο Ράλι Ντακάρ. Ο "Quick Vic" μέτρησε 13 GP στη Formula 1 την περίοδο 1968-’71, όπου σκόραρε 8 βαθμούς, ενώ στην αρχή αυτής της περιόδου κέρδισε και το διάσημο αγώνα Τάργκα Φλόριο του 1968 μαζί με τον θρυλικό Ουμπέρτο Μαλιόλι.

Ελισέο Σαλαζάρ
Ο Χιλιανός, που έμεινε στην ιστορία κατά κύριο λόγο ως αποδέκτης μιας γροθιάς από τον Νέλσον Πικέ, βρέθηκε στα κόκπιτ των March, Ensign, ATS και RAM Automotive για 37 αγώνες την περίοδο 1982-’83. Είναι ο πρώτος οδηγός της ιστορίας που πρόσθεσε το Ράλι Ντακάρ στις συμμετοχές του στο GP Μονακό, στα 500 Μίλια της Ινδιανάπολης και στις 24 Ώρες του ΛεΜάν, πριν τον Αλόνσο. Θα έτρεχε αρχικά στο Ράλι Λισαβόνα-Ντακάρ το 2008 πριν αυτό ματαιωθεί, κι έτσι έκανε το ντεμπούτο του στον αγώνα το 2009 με ένα πρωτότυπο McRae, με το οποίο τερμάτισε στην 88η θέση. Το 2010 επέτρεψε με ένα Hummer H3 της Team Dakar USA.

Ούκιο Καταγιάμα
Ο Ιάπωνας κατάφερε να εκκινήσει 97 αγώνες της Formula 1 την περίοδο 1992-’97, σκοράροντας 5 βαθμούς, και μετά από την αποχώρησή του συμμετείχε σε τρία Ράλι Ντακάρ -τις χρονιές 2002, ‘05 και ‘07- χωρίς να βρίσκει πάντα στο δρόμο του στην έρημο Σαχάρα.

Πολ Μπελμοντό
Ναι, πρόκειται για τον γιο του Ζαν-Πολ Μπελμοντό, του μεγάλου ζεν-πρεμιέ του γαλλικού σινεμά. Ο νεαρός Γάλλος έτρεξε σε 27 GP της F1 με τις ομάδες March και Pacific, αλλά δεν είχε ποτέ την ταχύτητα για να συνεχίσει. Αργότερα, εκκίνησε αρκετά Ράλι Ντακάρ με ένα Nissan X-Trail.

Νορμπέρτο Φοντάνα
Οδηγός της Sauber Red Bull το 1997, ο Αργεντινός εκκίνησε 4 GP και αρκετά χρόνια μετά δοκίμασε την τύχη του στα Ράλι Ντακάρ της Νότιας Αμερικής το 2011 και 2012. Ατύχησε και στις δύο περιπτώσεις, με ισάριθμες εγκαταλείψεις.

Χανς Χέγερ
Ο Γερμανός συμμετείχε μόνο σε 1 GP της Formula 1, και αυτό μετά από μια τρομερή ιστορία: παρότι δεν κατάφερε να προκριθεί για το GP Γερμανίας το 1977, εκμεταλλεύθηκε μια στιγμή σύγχυσης των οργανωτών για να τρυπώσει στην πίστα με το μονοθέσιο της νεοσύστατης τότε ομάδας ATS. Μετά από 9 γύρους εγκατέλειψε, με σπασμένο κιβώτιο ταχυτήτων. Μια δεκαετία μετά, το 1986, αγωνίστηκε στο Ντακάρ -νόμιμα, αυτή τη φορά- στην κατηγορία των φορτηγών.